PRZYJDŹ  PANIE  JEZU

(Adwentowe rozważania)

Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym.

Jak jest napisane u proroka Izajasza:

„Oto ja posyłam wysłańca mego przed Tobą: on przygotuje drogę Twoją.

Głos wołającego na pustyni: przygotujcie drogę Panu, Jemu prostujcie ścieżki”.

Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia

Na odpuszczenie grzechów.

Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy

I przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordanie,

Wyznając przy tym swoje grzechy.

(Ewangelia św. Marka 1,1-5)

W tym świętym czasie oczekiwania

Równajmy ścieżki naszego życia,

By Pan nas zastał przygotowanych na swoje przyjście.

Niech się obniżą wyniosłe szczyty,

Niech się doliny podniosą w górę,

A wszelka droga podąża prosto do swego celu.

Bo już się zbliża Zbawiciel świata

Przynosząc światło zabłąkanym w mroku

I każdy człowiek zobaczy Słowo Wcielone dla nas.

(Hymn nieszporny)

Na przyjście Chrystusa Króla

Pójdźmy wszyscy z pokłonem.

Raduj się Córko Syjonu i ciesz się wielce Córko Jeruzalem.

Oto Pan Twój przyjdzie

I światłość wielka będzie i z gór pocieknie słodycz

Miód i mleko popłynie z pagórków

Albowiem przyjdzie Prorok Wielki i odnowi Jeruzalem.

Narodzi się nam Dziecię,

A zwać się będzie Bogiem mocnym.

Zasiądzie na tronie Dawida, ojca swojego.

I będzie panował potężnym ramieniem.

Już blisko Pan jest, pójdźmy wszyscy z pokłonem.

(Nowenna przed Bożym Narodzeniem)

Mądrości, która z ust Bożych wypływasz

Wszystko urządzasz, zewsząd cel dobywasz.

Przybądź i naucz nas dróg roztropności, wieczna Miłości.

O Adonai, Wodzu Izraela,

Coś go wybawił z rąk nieprzyjaciela.

Przybądź upadłym pod ciężkim brzemieniem

Z silnym ramieniem.

Korzeniu Jesse, Tyś chorągwią ludów,

Zamilkną króle na widok Twych cudów.

Przybądź i pośpiesz, użal się złej doli, wybaw z niewoli.

(Antyfony adwentowe)

Matko Życia.

Matko brzemienna nostalgią, tęsknotą za swoimi dziećmi.

Wygnani z raju nie mogą znaleźć drogi zwiastowania Bożych Tajemnic

W labiryncie propozycji i pokruszeń,

W gąszczu materialnego chaosu i niespełnionych obietnic.

Kiedy świat oszukał proponując śmierć wartościom,

Kiedy droga zawiła i coraz trudniej zdobyć się na wysiłek,

Aby stanąć na równe nogi i iść w otwarte ramiona Życia.

Ty jeszcze raz powiedz swoje Fiat,

Które umocni, podźwignie, wyprowadzi z labiryntu utraconego raju

W krainę szczęśliwości, gdzie króluje Życie.

(Adwentowa modlitwa ks. K. Wójtowicz)

Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne,

abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie,

panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże,

przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

On przez pierwsze przyjście w ludzkiej naturze

Spełnił swoje odwieczne postanowienie

A nam otworzył drogę wiecznego zbawienia.

On ponownie przyjdzie w blasku swej chwały,

Aby nam udzielić obiecanych darów,

Których czuwając, z ufnością oczekujemy.

(Prefacja adwentowa)

Przyjdź Panie Jezu, świat na Ciebie czeka.

Twoje Królestwo jeszcze nie spełnione.

Przyjdź bo się waży ciągle los człowieka,

Pragnienie dobra z grzechem w nim włączone.

Przyjdź Panie, wybaw nas.

Przyjdź Panie, bo już czas.

Bez Ciebie zginie świat wśród walk i zdrad.

Tonącym podaj dłoń, ginących wspieraj, chroń.

Błądzącym drogę wskaż, przyjdź Panie nasz!

Chrystus jest radością i weselem wszystkich, którzy Go oczekują.

Módlmy się do Niego i wołajmy:

Przybądź o Panie i dłużej nie zwlekaj.

Z radością czekamy na Twoje przyjście – przyjdź Panie Jezu.

Ty jesteś przed wiekami – przyjdź by odkupić dzieło rąk Twoich.

Ty przyszedłeś, abyśmy życie mieli w obfitości – przyjdź i obdarz nas życiem wiecznym.

(Wezwania z 17 grudnia)

1