INTERAKCJA – TO RÓWNOCZESNA AKTYWNOŚĆ DWÓCH LUB WIĘKSZEJ ILOŚCI OS., KTÓRYCH DZIAŁANIA SĄ WSPÓŁZALEŻNE LUB WZAJEMNIE UWARUNKOWANE. (KIBICE 2 DRUŻYN + POLICJA; WYTĘŻONA PRACA 5 OSÓB W DZIALE HANDLOWYM)
KOMUNIKACJA – PRZEKAZYWANIE WIADOMOŚCI. POWINNY BYĆ SPEŁNIONE 2 WARUNKI:
1-INFORMACJE WYMIENIONE MIĘDZY 2 OS. MA DLA NICH TAKIE SAMO, BĄDŹ PODOBNE ZNACZENIE;
2- KOMUNIKAT NADAWANY JEST PO TO, ABY ZOSTAŁ ODEBRANY I WYWOŁAŁ OKREŚLONĄ REAKCJĘ U ODBIORCY;
3-KOMUNIKAT ŚWIADCZY O NADAWCY. (ROZMOWA SZEFA Z PRACOWNIKIEM, ZEBRANIE W FIRMIE, PUBLICZNA PREZENTACJA NOWEGO PRODUKTU FIRMY)
KONTAKT – TO SZCZEGÓLNY RODZAJ RELACJI INTERPERSONALNEJ, CHARAKTERYZUJĄCY SIĘ BLISKOŚCIĄ PSYCHICZNĄ I NIEKIEDY FIZYCZNĄ, W KTÓRYM UWAGA NADAWCY I ODBIORCY JEST WSPÓLNIE UKIERUNKOWANA NA JAKIŚ PRZEDMIOT, TEMAT ROZMOWY. (UDZIELENIE POCHWAŁY PRACOWNIKOWI, 10 GODZ. WSPÓLNEJ PRACY, 2-3 OS. NAD WAŻNYM PROJEKTEM, MAŁŻEŃSTWO, RODZICE-DZIECI).
FAKTY I UWAŻNE SŁUCHANIE:
FAKTY – ZDARZENIE, KTÓRE MIAŁO MIEJSCE W RECZYWISTOŚCI.
INTERPRETACJA – TO CO FAKTY ZNACZĄ
UWAŻNE SŁUCHANIE WYMAGA:
1- SKUPIENIA UWAGI NA ROZMÓWCY I POTWIERDZENIA WERBALNEGO I NIEWERBALNEGO, ŻE GO SŁUCHAMY;
2- ZROZUMIENIA TREŚCI WYPOWIEDZI, ZDEFINIOWANIA GŁÓWNEJ MYŚLI;
3- OKREŚLENIE INTENCJI MÓWCY;
4- PRZEWIDYWANIE TEGO, CO MÓWCA MOŻE POWIEDZIEĆ ZA CHWILĘ;
5- ODNIESIENIE DO TEGO, CO MÓWCA MÓWI Z WŁASNEGO DOŚW.;
6- ODRÓŻNIENIE FAKTÓW OD OPINII;
7- UMIEJĘTNOŚĆ PARAFRAZOWANIA (PODSUMOWANIA WŁASNYMI SŁOWAMI);
8- ODDAJ GŁOS ROZMÓWCY.
INFORMACJA ZWROTNA – TO INF. UDZIELANA LUDZIOM NA TEMAT ICH ZACHOWAŃ, JAK TE ZACHOWANIA ODBIERAM I JAKIE UCZUCIA WE MNIE ONE WZBUDZAJĄ.
KORZYŚCI UDZIELANIA INF. ZWROTNYCH:
1- ZWIĘKSZA SIĘ POROZUMIENIE Z PARTNEREM KOMUNIKACYJNYM ORAZ WYWIERAMY NA NIEGO WPŁYW;
2- DLA NADAWCY (ROLA WYRAŻANIA INFORMACJI, ROLA EKSPRESYJNA);
3- DLA ODBIORCY (ROLA INFORMACYJNA I KOREKCYJNA, PODST. ŹRÓDŁO WIEDZY O WYNIKACH JEGO DZIAŁAŃ ORAZ O WPŁYWIE, JAKI WYWIERA ON NA INNYCH LUDZI);
4- UMOŻLIWIAJĄ DOKONANIE KOREKTY WE WŁASNYM POSTĘPOWANIU.
JAK UDZIELAĆ INFORMACJI ZWROTNEJ - REGUŁY:
1- MÓWIĆ O KONKRETNYCH ZACHOWANIACH DRUGIEJ OS.;
2-TON ŻYCZLIWY;
3-UDZIELAJ INF. ZW., KTÓRE DANA OS. MA SZANSĘ ZMODYFIKOWAĆ;
4- UDZIELAJ JEJ BEZPOŚREDNIO PO WYSTĄPIENIU DANEGO ZACHOWANIA;
5-UWZGLĘDNIJ POZYTYWNE I NEGATYWNE ASPEKTY ZACHOWANIA;
6- PRZEKAZYWAĆ INF. ZW. OSOBIE ZAINTERESOWANEJ, A NIE OS. TRZECIM;
7- WYRAZIĆ WŁASNE UCZUCIA ZDECYDOWANIE, ALE W SPOSÓB ZRÓWNOWAŻONY.
KONSTRUKTYWNA KRYTYKA – CELE:
1- TON ŻYCZLIWY;
2- ZDANIE, A NIE OSOBĘ;
3- KOLEJNOŚĆ INF. (POCHWALNO-POUCZAJĄCE, KORYGUJĄCO-POUCZAJĄCE, POCHWALNO-POUCZAJĄCE);
4-BYĆ KONKRETNYM, UNIKAĆ NIEJASNOŚCI W SŁOWACH;
5- ZDOBYĆ NIEZBĘDNĄ WIEDZĘ NA TEMAT PRACOWNIKA, JEGO PRACY I SPOSOBU FUNKCJONOWANIA.
KOMUNIKACJA NIEWERBALNA (MIMIKA-BRWI, USTA) – CECHY:
1-OTWARTOŚĆ-ZAMKNIĘTOŚĆ (KOMUNIKACJA DO I OD) – ŹRENICA, CIAŁO;
2- UZUPEŁNIAJĄ KOMUNIKACJĘ WERBALNĄ;
3- KOMUNIKOWANIE POSTAW I EMOCJI;
4- WSPÓŁWYSTĘPOWANIE MIĘDZY KOMUNIKACJĄ WERBALNĄ I NIEWERBALNĄ;
5- SZYBSZA I SKUTECZNIEJSZA (WYKORZYSTUJE ZMYSŁY-SŁUCH, SMAK, DOTYK ITD.);
6- KOMUNIKATY NIEWERBALNE-NIEŚWIADOME, WERBALNE-ŚWIADOME.
WZORCE ZACHOWAŃ NIEWERBALNYCH:
1- CIEPŁYCH (SZEROKIE OTWARTE SPOJRZENIE, SWOBODA I SKONCENTROWANA POZYCJA CIAŁA, SZEROKI UŚMIECH, DOTYKANIE RĄK ROZMÓWCY, PODTRZYMANIE KONTAKTU WZROKOWEGO, POTWIERDZAJĄCE RUCHY GŁOWY, ZADOWOLENIE I SPOKÓJ NA TWARZY, MIMIKA WYRAŻAJĄCA ZAINTERESOWANIE);
2- ZIMNYCH (ZIMNE SPOJRZENIA, UTKWIENIE WZROKU W ROZMÓWCY, USZTYWNIENIE CIAŁA, BRAK GESTYKULACJI, SUROWA POWAGA, ZACIŚNIĘCIE WARG, UNIKANIE KONTAKTU WZROKOWEGO)
PARAMETRY KOMUNIKACJI NIEWERBALNEJ:
1- GESTY (DŁONI, RĘKI);
2- WYGLĄD ZEWN.;
3- MIMIKA (BRWI, UŚMIECH);
4- ORGANIZACJA MIEJSCA;
5-SPOSÓB PORUSZANIA SIĘ;
6- DYSTANS – MIARA ODLEGŁOŚCI, RUCHY CIAŁA, TON GŁOSU:
a- INTYMNY-EMOCJE (DO 40 CM);
b- INDYWIDUALNY-TEMATY OSOBISTE (40-120 CM);
c- SPOŁECZNY-POLITYKA, SPORT (120-360 CM);
d- PUBLICZNY-PRZEMÓWIENIA (POW. 360 CM).
KOMUNIKACJA WERBALNA: NADAWCA – KONTEKST – KOMUNIKAT – KONTAKT – KOD – ODBIORCA.
MAKSYMY GRICE’A:
1- MAKSYMA SPOSOBU – W SWOICH WYPOWIEDZIACH UNIKAJ NIEJASNOŚCI, NADMIARU SŁÓW I NIEPORZĄDKU;
2- MAKSYMA ILOŚCI – UCZYŃ SWOJĄ WYPOWIEDŹ NA TYLE INFORMACYJNĄ, NA ILE JEST TO POTRZEBNE, ALE NIE BARDZIEJ;
3- MAKSYMA ODPOWIEDNIOŚCI – WYPOWIADAJ SIĘ TYLKO NA TEMAT PORUSZANY W DANEJ ROZMOWIE;
4- MAKSYMA JAKOŚCI – MÓW TYLKO TO, W CO WIERZYSZ, ŻE JEST PRAWDZIWE. UNIKAJ MÓWIENIA O TYM, CO NIE JEST DOWIEDZIONE I SPRAWDZONE.
CZYNNIKI DECYDUJĄCE O POWODZENIU PUBLICZNEGO PRZEMÓWIENIA:
1- INTENCJA-INTENCJONALNA STRONA WYSTĄPIENIA;
2-MYŚL;
3-FORMA;
4-ODBIORCY-KONTAKT Z AUDYTORIUM;
5-STRES-EMOCJONALNA STR. WYST.
TREŚCIOWE PRZYGOTOWANIE PREZENTACJI:
1- POSTARAJ SIĘ O DOBRĄ ZNAJOMOŚĆ TEMATU (ZBIERZ I OPRACUJ NIEZBĘDNE INFORMACJE, UZUPEŁNIJ LUKI WIEDZY);
2- ROZWAŻ CHARAKTER WYSTĄPIENIA (INFORMACYJNY, PERSWAZYJNY, INFORM.-PRESW.);
3- SFORUŁUJ TEMAT WYSTĄPIENIA (TREŚĆ WINNA BYĆ ZGODNA Z TEMATEM);
4- ZASTANÓW SIĘ NAD GŁÓWNĄ MYŚLĄ WYST., MYŚLAMI POMOCNICZYMI, MATERIAŁAMI ILUSTRACYJNYMI (ZDJĘCIA, FILMY, GRAFIKI, DANE).
STRUKTURA WYSTĄPIENIA – WSTĘP (20%); ROZWINIĘCIE (60%); ZAKOŃCZENIE (20%); +-5%.
WSTĘP: POWITANIE SŁUCHACZY, PRZEDST. SIĘ, NAWIĄZANIE KONTAKTU, PRZEDST. TEMATU, CEL, GŁÓWNA MYŚL, KLUCZOWE SŁOWA, DOWCIP.
ROZWINIĘCIE: TREŚĆ WG USTALONEJ KOLEJNOŚCI, MYŚL GŁÓWNA I JEJ UZASADNIENIE, MYŚLI POMOCNICZE (4-6).
ZAKOŃCZENIE: KONKLUZJE, PROPOZYCJA ROZWIĄZANIA PROBLEMU, SENTENCJA.
FORMALNA STR. WYSTĄPIENIA:
1- POSTAWA MÓWCY (WYPROSTOWANY, PODBRZUSZE WCIĄGNIĘTE, KLATKA PIERS. UWYPUKLONA, ZACHOWANA LORDOZA LĘDŹWIOWA);
2- EMISJA GŁOSU, DYKCJA (ODDYCHANIE, DŁUGOŚĆ WYPOWIEDZI, DYNAMIKA, SKALA, ATAKOWANIE TONU, ARTYKULACJA).
STRES:
1-TO ODPOWIEDŹ ORGANIZMU NA ŻĄDANIA, KTÓRE MU STAWIAMY;
2- MOŻE YĆ EUSTRES-POZYTYWNY I DYSTRES-NEGATYWNY;
3-KRZYWA UCZENIA-EFEKTYWNOŚĆ UCZENIA ZALEŻY OD STOPNIA POBUDZENIA ORG.;
4- STRESORY-TO CZYNNIKI WYWOŁUJĄCE STRES (NADMIERNE NAPIĘCIE, ZRANIENIE, ZAGROŻENIA);
5-STRES-TO SUMA WSZYSTKICH ZMIAN NIESWOISTYCH ZACHODZĄCYCH W ORG. WYWOŁANYCH PRZEZ STRESORY;
6-STRES MOŹE BYĆ DŁUGO- I KRÓTKOTERMINOWY;
7-ZESPÓŁ STRESU-TO OGÓLNY ZESPÓŁ PRZYSTOSOWANIA SIĘ DO STRESU-3 STADIA (REAKCJA ALARMOWA-OSTRE OBJAWY; STADIUM ODPORNOŚCI-ZANIK; STADIUM WYCZERPANIA-ZAŁAMANIE ORG.) CHOROBA NIBIO-WYST. U MENEDŻERÓW INTENSYWNIE PRACUJĄCYCH (BÓLE GŁOWY, PRZEMĘCZENIE);
8-ORG. DĄŻY DO ZACHOWANIA STAŁOŚCI ŚRODOWISKA WEWN. USTROJU;
9-REGUŁY WALKI ZE STRESEM:
a-UTRZYMUJ DOBRE RELACJE Z INNYMI LUDŹMI;
b-RELAKS PSYCH. I FIZYCZNY;
c-UNIKAJ RUTYNY I MONOTONII;
d-NAUCZ SIĘ OPANOWANIA;
e-UNIKAJ NAPIĘCIA NERWOWEGO WIECZOREM;
f-NIE WYŁADOWUJ ZŁOŚCI NA INNYCH;
g-ZACHOWAJ DYSTANS I OBIEKTYWIZM W OCENIE ZDAŃ;
h-NIE ODKŁADAJ SPRAW NA POTEM.
I PRAWO YERKES-DODSON: JEŚLI WYKONUJEMY ZADANIA ŁATWE TO POZIOM POBUDZENIA MOŻE BYĆ WYSOKI I NIE WPŁYNIE TO NEGATYWNIE NA EFEKT PRACY (PAKOWANIE BUTELEK W POJEMNIKI)
II PRAWO Y-D: IM TRUDNIEJSZE ZADANIE TYM NIŻSZY POZIOM POBUDZENIA MUSI BYĆ (NARADY, MYŚLENIE KONCEPCYJNE)
ASERTYWNOŚĆ: TO TAKIE ZACHOWANIA, KTÓRE POZWALAJĄ NAM W SPOSÓB ZDECYDOWANY I KONKRETNY PRZEKAZAĆ INNYM LUDZIOM NASZE POTRZEBY, PRAGNIENIA, MYŚL I UCZUCIA BEZ NARUSZANIA ICH PRAW. JEST ALTERNATYWĄ DLA ZACHOWAŃ PASYWNYCH I AGRESYWNYCH.
NAUCZENIE ZACHOWAŃ ASERTYWNYCH JEST MOŻLIWE GDY NAST. ZMIANY W POGLĄDACH, POSTAWACH.
KAŻDĄ SYTUACJĘ MOŻNA POSTRZEGAĆ Z 3 PKT.:
1- WŁASNEGO;
2- INNYCH OSÓB;
3- Z DYSTANSU.
ASERTYWNOŚĆ – SZACUNEK DLA SAMEGO SIEBIE CZYLI SUKCES PODZIELONY PRZEZ AMBICJE.
ASERTYWNOŚĆ W PRACY:
1- AKTYWNA POSTAWA (CELE, DZIAŁANIA, ABY TE CELE OSIĄGNĄĆ);
2- OPANOWANIE LĘKÓW I OBAW (PORADZENIE SOBIE Z NAPIĘCIEM I STRACHEM PRZED ZADANIAMI);
3- SZTUKA NEGOCJACJI WARUNKÓW;
4- PROFESJONALIZM (KOMPETENCJE, DYSCYPLINA, SAMOKONTROLA);
5- DOBRE STOSUNKI W PRACY.
POSTAWA AGRESYWNA: WYRAŻAMY ŻĄDANIA WŁASNE, NARUSZAJĄC PRAWA INNYCH OSÓB. MAMY OSOBĘ ZWYCIĘŻAJĄCĄ (AGRESORA) I POKONANEGO.
POSTAWA PASYWNA: BRAK WIARY WE WŁASNE SIŁY, ULEGŁOŚĆ, BIERNOŚĆ.
MENEDŻER STANOWCZY: POTRAFI STANĄĆ W OBRONIE WŁASNYCH PRAW I INTERESÓW NIE NARUSZAJĄC PRZY TYM PRAW I INTERESÓW LUDZI, DAJĄC JEDNOCZEŚNIE INFORMACJĘ OTOCZENIU, ŻE NIE POZWOLI SOBĄ MANIPULOWAĆ. ROZSĄDNE PROPONOWANIE ROZWIĄZAŃ Z PRZESTRZEGANIEM PRAW INNYCH OSÓB.
...
hazelleyes86