Cartland Barbara - Dziewczyna ze snu.pdf - Cartland Barbara @ - grelma

CARTLAND BARBARA

DZIEWCZYNA ZE SNU

Rozdział 1

Rok 1875

— Mamo, przyszedł list!

— Jaki list, Olindo?

Lady Selwyn starała się usiąść prosto. Córka podbiegła szybko do

łóżka. Zręcznie i delikatnie podniosła matkę i poprawiła poduszki. Na

dobrodusznej twarzy lady Selwyn widoczne były oznaki cierpienia.

— Czy to jest odpowiedź na twój list? — zapytała z obawą.

— Tak, mamo. To jest odpowiedź na ogłoszenie, które kiedyś

razem czytałyśmy szukając dla mnie pracy.

— Czy przysyłają robotę do domu?

— Nie, mamo, i dlatego też chciałabym z tobą porozmawiać na

ten temat.

Lady Selwyn załamała ręce, jakby spodziewała się usłyszeć jakąś

szokującą wiadomość. Jej córka uśmiechnęła się ciepło. Usiadła przy

łóżku i odezwała się spokojnie:

— Proszę cię, mamo, nie denerwuj się, dopóki nie dowiesz się

wszystkiego. Wiesz przecież, równie dobrze jak ja, że muszę w jakiś

sposób zarabiać na życie. Inaczej umrzemy z głodu. — Uśmiechnęła

się, aby złagodzić wrażenie bolesnych słów, jednak lady Selwyn i tak

się wzdrygnęła, a Olinda pospiesznie mówiła dalej: — Możesz się nie

zgodzić, jednak uważam, że jest to doskonała okazja, poza tym nie

będę długo poza domem.

— Poza domem — powtórzyła lady Selwyn bliska omdlenia.

Olinda sięgnęła po list i przeczytała:

Posiadłość Kehedon, Derbyshire

Szanowna Pani!

W odpowiedzi na list Szanownej Pani z dnia 15 bm., upoważniony

przez hrabinę wdowę pragnę Panią poinformować, że została

zaakceptowana Pani oferta.

Pani umiejętności, zaprezentowane na próbce haftu przysłanej do

nas, zostały wysoko ocenione, i dlatego hrabina chciałaby, aby Pani

rozpoczęła pracę natychmiast.

Der by jest stacją kolejową położoną najbliżej od posiadłości

Kehedon. Gdy tylko otrzymamy wiadomość o Pani przyjeździe,

wyślemy po Panią powóz.

Z wyrazami szacunku

James Lanceworth

sekretarz

Olinda skończyła czytanie listu swym łagodnym, aksamitnym

głosem i badawczo spojrzała na matkę.

— Rozumiesz, mamo, mam szansę pracować w arystokratycznym

domu hrabiny Kelvedon.

— Będziesz tam tylko pracownicą — powiedziała lady Selwyn.

— Jedziesz tam jako zwykła szwaczka.

— To nawet lepiej, mamusiu, będę traktowana na równi z

guwernantką, a to oznacza, że nie będę mieć do czynienia z

podrywaczami, niebezpiecznymi dżentelmenami, którzy, według

ciebie, czyhają na mnie za każdym rogiem. — Westchnęła cicho i

dodała: — Wiesz, mamo, gdybym przejmowała się twoimi obawami

co do mojej osoby, stałabym się bardzo zarozumiała.

Olinda była śliczną dziewczyną o dużych szarych oczach,

drobnej, wyrazistej twarzy i złocistych włosach. Miała wiele wdzięku

i gracji. Smukłe palce oraz głębokie spojrzenie zdradzały wrażliwą

naturę. Przejawiała się ona w łagodności i współczuciu, jakie miała

dla wszystkich ze swego otoczenia.

Jednak kontakty z ludźmi, zarówno z kobietami, jak i z

mężczyznami, miewała bardzo rzadko. Od dwóch lat, gdy stała się

dorosła, bez reszty poświęciła się swej chorej matce i bardzo rzadko

opuszczała rodzinną posiadłość.

Mieszkały samotnie w odległej części hrabstwa Huntingdonshire i

niewiele osób przychodziło do nich z wizytą, zwłaszcza gdy lady

Selwyn zachorowała i gości mogła przyjmować jedynie w sypialni.

Czasami mijały tygodnie i nikt ich nie odwiedził.

Olinda nie narzekała. Bardzo kochała matkę i martwiła się

widząc, że jej stan wciąż się pogarsza. Nic jej nie smakowało. Miała

apetyt na bardzo drogie potrawy, a na niektóre nie mogły sobie

pozwolić.

— Musimy coś zdecydować! — powiedziała Olinda dwa tygodnie

temu bardzo zdecydowanym głosem.

Kiedy lady Selwyn krzyknęła z przerażenia na wiadomość, że jej

córka chce pracować, Olinda zauważyła praktycznie:

— Nie mamy innego wyjścia, mamo. Mogłybyśmy sprzedać dom,

jednak wątpię, aby ktoś zechciał go kupić, zresztą obecnie jest zastój

w handlu nieruchomościami. A gdybyśmy nawet sprzedały naszą

posiadłość, dokąd byśmy poszły? Poza tym, to nie utrzymanie tego

domu pożera pieniądze, najwięcej kosztuje nas jedzenie.

— Jedzenie dla mnie — odezwała się lady Selwyn stłumionym

głosem. — Czy ja naprawdę muszę jeść tak dużo kurczaków, Olindo,

tak dużo jajek i pić tyle mleka?

— Tak polecił doktor, mamo, zresztą nie mogłabyś żyć

powietrzem czy tą odrobiną warzyw, które mamy w ogrodzie. —

Przerwała na chwilę, po czym dodała: — Oczywiście, mogłybyśmy

odprawić starego Hodgesa, jednak wiesz równie dobrze jak ja, że nie

dostałby innej pracy, a Nanny i tak bardzo rzadko otrzymuje od nas

pieniądze.

— Nie poradziłybyśmy sobie bez Nanny — szybko powiedziała

lady Selwyn.

— Więc zgadzasz się ze mną że muszę zacząć zarabiać, a nie

będzie to łatwe, bo ja przecież nic nie umiem robić.

Na szczęście, Nanny przypomniała Olindzie, że wyjątkowo

pięknie wyszywa i haftuje.

— Gdybym haftowała jedwabną bieliznę lub muślinowe chustki

do nosa, takie jakie robiłam mamie — zastanawiała się głośno Olinda

— może udałoby się to wstawić do sklepu?

— Czy to oznacza, że miałabyś pójść do sklepu i zachwalać

rzeczy, które sama zrobiłaś? Nie mogę znieść nawet takich myśli,

kochanie! — krzyknęła lady Selwyn ze zgrozą.

Cartland Barbara - Dziewczyna ze snu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: