Cartland Barbara - Dynastia miłości.pdf - Cartland Barbara @ - grelma

Cartland Barbara

Dynastia miłości

Zobaczywszy Clinta Wickhama, znieruchomiała. On też

był zaskoczony. Stojąca przed nim młoda kobieta w ogóle nie

pasowała do wyobrażenia o angielskiej guwernantce, jakie

ukształtował sobie na podstawie zasłyszanych opowieści.

Oczekiwał osoby w średnim wieku, bezbarwnej niepozornej

starej panny, tymczasem miał przed sobą młodą dziewczynę,

bardzo ładną, a nawet piękną. Patrzyła na niego z wyrazem

zaskoczenia w oczach, które dodawało jej uroku. Amerykanin

nie mógł się oprzeć wrażeniu, że młodziutka nauczycielka jest

nie tylko zaskoczona — ona odczuwała lęk.

OD AUTORKI

W 1874 roku arystokraci z Anglii i innych krajów europejskich

masowo wyjeżdżali do Ameryki w poszukiwaniu bogatych żon. W

taki to sposób wiele amerykańskich dziedziczek wielkich fortun

poślubiło utytułowanych Europejczyków.

W XIX wieku Elizabeth Astor, córka Johna Jacobsa, wyszła za

mąż za hrabiego Vincenta Rumpffa. Potem nastąpiła cała seria

ślubnych kontraktów. Między innymi związek małżeński zawarli

wtedy Jenny Jerome i Randolph Churchill.

W następnych latach bogate panny z całej Ameryki przybywały

do Anglii. Większość z nich pochodziła z nowojorskiej Piątej Alei. W

1904 roku panna Goelet poślubiła księcia Roxburgh. Hrabia

Yarmouth został markizem Hertford dzięki temu, że wraz z ręką

bogatej panny dostał okrągły milion dolarów, który dopomógł mu w

zdobyciu tytułu.

Najsłynniejszym jednakże mariażem był związek księcia

Marlborough z Consuelą Vanderbildt, która poszła do ołtarza

niechętnie, zmuszona do tego przez ambitną matkę.

1882

Tilia ze smutkiem rozejrzała się po salonie. W rogu pod sufitem

dostrzegła oddartą tapetę, a na suficie wykwitłą kolejną plamę

wilgoci. Jeszcze wczoraj jej tam nie było. Tilia westchnęła. W obecnej

sytuacji nie miała szans na dokonanie choćby najpotrzebniejszych

napraw.

Obawiała się, że — podobnie jak to się stało z innymi wnętrzami

— sufit salonu z dnia na dzień będzie w coraz gorszym stanie, że się

w końcu zawali. Myśl ta przygnębiła ją jeszcze bardziej.

Podeszła do okna i wyjrzała na zaniedbany ogród. Jedynie stare

dęby w parku były piękne jak zawsze. Pod nimi rozpościerał się

przepyszny dywan ze złotych żonkili. Wiosna budziła nadzieję, to

prawda, ale niestety, z każdym rokiem sprawy przedstawiały się coraz

gorzej.

Kładąc się spać poprzedniej nocy, Tilia zastanawiała się z

rozpaczą, jak uda im się przetrwać. Nie chodziło tylko o nią. Był

jeszcze Roby oraz dwoje służących, ludzi w podeszłym wieku.

Ostatni, jacy pozostali w pałacu.

Coblinowie mieszkali w Staverly Park od ponad czterdziestu lat.

On zaczynał jako czyścibut, ona była wtedy pomocą kuchenną.

Stopniowo pięli się coraz wyżej w hierarchii stanowisk służby, aż w

końcu ona została kucharką, a on kamerdynerem. Było to za życia

rodziców Tilii. Coblinowi podlegali wówczas trzej lokaje, a pani

Coblin miała do pomocy trzy dziewczyny kuchenne i dwie

pomywaczki.

Dawne dobre czasy! Jakże często Tilia słyszała te słowa! Teraz

sama miała ochotę je wypowiedzieć. Jak cudownie wyglądał dom w

czasach jej dzieciństwa! Matka urządzała tu przyjęcia i bale. Powozy

zaprzężone w piękne konie zajeżdżały sznurem przed drzwi frontowe,

zwożąc tłumy gości. Damy miały na sobie lśniące klejnoty i

najmodniejsze suknie.

Wyglądającej ukradkiem zza poręczy schodów Tilii panowie i

panie w balowych strojach zdawali się istotami z bajki, a matka w

słynnym rodowym diademie na głowie bez wątpienia była królową

Elfów.

Z bólem myślała nieraz, że to wszystko minęło bezpowrotnie

niczym cudowny sen. Diadem pozostał wprawdzie wśród rodzinnych

skarbów, ale tak wiele innych rzeczy trzeba było sprzedać.

Losu tego uniknęły portrety rodzinne oraz większa część sprzętów

z wyposażenia pałacu dzięki zastrzeżeniu w testamencie,

uczynionemu w najlepszej wierze przez jednego z antenatów Tilii,

który pragnął uchronić majątek przed podziałem. Nie naruszone

pozostały rodowe srebra, piękne intarsjowane meble, słynna kolekcja

zbroi rycerskich oraz niezwykle cenne białe kruki w bibliotece.

— I czy można mówić o pożytku, jaki z tego wszystkiego ma

mieć mój syn, skoro nie mogę sobie pozwolić na syna! —

wykrzykiwał gniewnie Roby podczas kolejnych wizyt w domu.

Mieszkał na stałe w Londynie, gdzie prowadził dość wesołe życie,

choć zupełnie nie stać go było na to. Od dawna żył na koszt

przyjaciół. Londyńskie damy były zachwycone, mogąc zapraszać na

przyjęcia przystojnego nieżonatego baroneta. Natomiast Tilia, panna z

dobrej rodziny, lecz bez posagu, nie była atrakcyjną partią, więc nie

liczyła się pod względem towarzyskim.

Nie miała zresztą nawet odpowiedniej sukni, by móc być

przedstawioną w pałacu Buckingham. Dlatego też podczas gdy Roby

wesoło spędzał czas w Londynie, jego siostra samotnie mieszkała na

wsi. Dotąd nie uskarżała się na swój los. Miała konia, na którym

odbywała długie przejażdżki, i czuła się całkiem szczęśliwa. Teraz

jednak nadeszły takie dni, kiedy nie było za co kupić jedzenia.

Wpadała w coraz większą rozpacz.

Doskonale wiedziała, że proszenie Roby'ego o pomoc mija się z

celem. Podejrzewała, że brat ma długi — choć się do tego nie

przyznawał — nawet u krawca. Ani ona, ani Roby nie mogli zwrócić

się ze swoimi kłopotami do nikogo z rodziny. Krewni albo wymarli,

albo sami znajdowali się w trudnej sytuacji.

— Czy Staverly'owie rzeczywiście byli kiedyś bogaci? — spytała

Roby'ego podczas jego ostatniej wizyty.

— Pierwszego baroneta stać było na wybudowanie tego domu —

odparł brat. — Jego następcy powiększali rodzinną rezydencję, a nasz

drogi dziadek, bodaj go dunder świsnął, wydał na nią fortunę!

— Czemu zbudował tak wielki dom, skoro nie miał pieniędzy, by

go utrzymać?

Cartland Barbara - Dynastia miłości.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: