Snyder Maria V - Pocałunek Wieczności 01 - Ostry punkt [tłum.nieof.].pdf - Pocałunek Wieczności - goraw2

Ostry punkt

BY MARIA V. SNYDER

Ava spojrzała na zaśmiecone przejście.

To nie może być tutaj, pomyślała.

Pozgniatanie gazety, worki śmieci, błoto i kałuże wzdłuż wąskiej ulicy. Ale

wyblakły znak Accadamii della Spad wisiał nad drzwiami. Dziwne znany budynek

znajdujący się na kompletnym zadupiu Żelaznego Miasta.

Poprawiła torbę na ramieniu, która powodowała już ból karku. Ponieważ

mieszkała na przedmieściach miasta, dodarcie tutaj autobusem zajęło jej godzinę. Ava

naciągnęła kaptur na głowę, gdy zimne krople deszczu zaczęły spadać z nieba.

Uczucie zdenerwowanie skręciło jej żołądek. Powinna być podniecona i

zachwycona, to było spełnienie jej marzeń. Być może lokalizacja i deszczowy

poniedziałek spowodowały bark podniecenia. Ukłucie niepokoju spowodowało gęsią

skórkę. Zatrzymała się, była pewna że ktoś ją obserwuje, ale nastolatek wylegujący się

na schodach po drugiej stronie ulicy miał naciągnięty kaptur na twarz, wyglądał jakby

spał.

Gdy zauważyła wpatrzone w nią niebieskie duże oczy uśmiechnęła się. Patrzył

na nią mały chłopiec przez brudne okna Akademii. Kiedy podeszła bliżej schował się

za matkę. Przez okno Ava rozpoznała Karate DOJO. Rodzice siedzieli na składanych

krzesłach, podczas gdy ich dzieci ubrane w zadurzę stroje z jasnymi pasami, zgodnie

wykonywały kopnięcia. Młody mężczyzna z czarnym pasem chodził dookoła nich

poprawiając postawę lub chwaląc. Jego włosy sięgające ramion były spięte w koński

ogon, odkrywając tatuaż na szyi. Dwa czarne znaki były podobne do chińskiej

kaligrafii. Ava stała przy oknie obserwując zajęcia. Ja nie ociągam się, ja się uczę.

Powolne kopnięcia były bardzo podobne do pracy nóg szermierza. Nauczyciel dobrał

uczni w pary i teraz ćwiczyli kopnięcia na ochraniaczach.

Ava przykula uwagę nauczyciela i patrząc na nią ściągnął brwi. Odskoczyła od

okna jakby została uderzona, po chwili odeszła. Kamienne wejście było zniszczone

przez graffiti. Zmarszczyła nos przez zapach moczu i nacisnęła dzwonek.

Nazwisko? – Zatrzeszczał interkom

Ava Vaughn.

Klikniecie otworzyło ozdobne drzwi. Zewnętrzna strona podupadłej części

śródmieścia zakryła nowoczesne studio szermiercze. Zdumiona Ava wpatrywała się w

szerokie, otwarte przestrzenie. Studenci ubrani w białe szermiercze stroje odbywali

ćwiczenia na długich wąskich czerwonych pasach, inni ćwiczyli gwałtowne pchnięcia

do przodu i ataki przed lustrami. Odgłos metalu, brzęczenie głosów i mechaniczny

stłumiony warkot z sprzętu fitnessu wypełniał powietrze. Instruktor Clipboard zbliżył

się.

Ms. Vaughn?

Przytaknęła.

Przyjrzał się jej, wyraźnie nie zrobiła na nim pozytywnego wrażenie.

Przebierz się i rozgrzej. Sprawdzimy cię.

Zanim zdążył ja przegonić, powiedziała.

Ale Bossemi ...

Zaprosił cię, wiem. Nie znaczy, że będziesz z nim trenować. Po pierwsze

musisz zrobić na nas dobre wrażenie wskazał swoim ołówkiem kierunek do szatni w

głębi.

Gdy Ava przebrała się, pomyślała o regionalnych zawodach w Trzech Rzekach.

Walczyła dobrze i wygrała wszystkie konkurencje, otrzymała zaproszenie od Sandro

Bossemi, trzykrotnego mistrza olimpijskiego z Włoch. Szermierze z całego świata

pragnęli kształcić się w Accadamii della Spada, którą potocznie nazywano Akademią

Miecza. Wstęp do tej szkoły był tylko dla zaproszonych. Ava marzyła by otrzymać

zaproszenie by tu trenować.

Jednak, rzeczywistość to inną sprawą. Chociaż pokonała wszystkich

przeciwników na zawodach, studenci w Akademii przeciwstawiali sie jej wysiłkom,

sprawiali ze ćwiczenia nie były łatwe. Nawet nie mogła się usprawiedliwić młodym

wiekiem. Paru czternastolatków i piętnastolatków trenowało tu, sprawiając, że ona

czuja się staro jako siedemnastolatka. Po pierwszych ćwiczeniach, Ava wątpiła, czy

zaproszenie nie zostanie cofnięte.

Ogarnęła ją panika. Co zrobię? Chwyciła się za dudniące serce. Będę więcej

trenować i Bossemi zaprosi mnie jeszcze raz. Gdy oddała swój ostatni atak, Mr.

Clipboard podszedł do niej. Oceniał ją przez cały wieczór. Przygotowała się na

wyrzucenie.

Jutro będziesz pracować z Signore Salvatori powiedział. Przerzucił kartki w

notatniku. Uzgodnimy czas treningów z twoim wychowawcą. Potrzebuje danych

kontaktowych.

Zajęło jej chwile by dojść do siebie po takiej niespodziance.

Uczęszczam do James Edward High.

O. – Zaznaczył to w notatniku. W takim razie możesz ćwiczyć z Salvatori od

siódmej do dziesiątej wieczorem. Mówisz po włosku?

Nie, ale jestem biegła we francuskim. – Do tej pory wszystkie zajęcia

szermiercze były prowadzone po francusku, była zdeterminowana by się go nauczyć.

Salvatori uczy tylko, po Włosku, więc może nauczysz się kilku słów przez

swoimi lekcjami każdego wieczoru.

Każdego? Ava spróbowała dotrzymać kroku napływającym informacjom.

Jeśli mamy nauczyć cię czegoś, musisz tu być każdej nocy, i od drugiej do

piątej w sobotę. W niedzielę będziesz mieć wolne; Sandro Bossemi jest pobożnym

katolikiem.

Ogłuszona, Ava poszła do szatni. Sprzeczne uczucia walczyły w niej. Została

przyprawiona o dreszczyk emocji, gdy myślała ze zostanie wyrzucona, ale zniechęciła

sie przez morderczy szkolny harmonogram. Zanim zdążyła się przebrać, szatnia

opustoszała. Byłaby zachwycona gdyby mogła zostawić swoją ciężką torbę tu, ale

miała jutro trening po południu. Domyśliła sie, że swoją pracę domową będzie

odrabiać w rozklekotanym autobusie. Gdy obliczyła swój czas podróży, zdała sobie

sprawę, że również będzie jeść obiad w autobusie. Kanapki z masłem orzechowym z

galaretka będą jej daniem głównym w oparach diesla. Cudownie. Wyciągnęła telefon

komórkowy, zadzwoniła do matki.

Donny's 24 – obiady cała dobę, w czym mogę pomóc?

Chciałabym duże lody bananowe z bitą śmietaną na wynos, proszę. –

powiedziała Ava. Mama zaśmiała się.

Ava, cukiereczku! Jak trening?

Jak w filmie Piraci z Karaibów, mamo. Złupiłem i spaliłem.

Popisywanie się na pierwszych zajęciach nie jest dobrym sposobem by zdobyć

przyjaciół. mama powiedziała to przyjaznym tonem, ale Ava wiedziała, że mały

przytyk jest skierowany bezpośrednio do niej. Dla Avy, szermierka zawsze zajmowała

pierwsze miejsce. Nie miała czasu dla przyjaciół, nie musiała. Jej matka się z tym nie

zgadzała.

Ava wzięła głęboki uspokajający oddech.

Jak szybko możesz po mnie przyjechać?

Cisza. Jej matka pracowała na całym etat i uczęszczała do szkoły wieczorowej,

ale aby płacić za szkolenie Avy w Akademii skróciła swój kurs do jednych zajęć tak by

mogła podjąć inną pracę jako menedżer nocnej zmiany w Donny. Nie osiąga się

poziomu olimpijskiego bez poświęcenia.

Możesz przyjechać podczas przerwy obiadowej. sprowokowała Ava.

Ava, nie mogę. Mam tylko trzydzieści minut przerwy na obiad. Możesz kogoś

poprosi o podwiezienie? Przełamałabyś pierwsze lody żeby poznać przyjaciół.

Jej palce zacisnęły się przez telefon. Jej matka nigdy nie zrezygnuje. Może

gdyby miała wymyślonego przyjaciela, jej matka by odpuściła.

Już poznałam przyjaciółkę Ava powiedziała.

Już? W głosie swojej mamy usłyszała wątpliwość.

Tak. Ma na imię Tammy, i mieszka w Copperstown. Jej rodzice sa

właścicielami Coppere Tea Kettle.

O! To, to miejsce z tymi wszystkimi wymyślnymi herbatami?

Tak. Sa fanami herbaty. Posłuchaj, Mamo, muszę iść. Ona mnie podrzuci. Do

widzenia. Ava wyłączyła telefon, i sprawdziła godzinę. Dziesięć minut do następnego

autobusu.

Wybiegła z szatni i prawie wpadł na grupę szermierczych nauczycieli, wliczając

w to Mr. Clipboard rozmawiającego z instruktorem karate. Wszyscy odskoczyli do

tyłu gdy ją dostrzegli , przerwali.

Przepraszam. Nie chciałam was przestraszyć powiedziała do ciszy. Żadnej

odpowiedzi. Ponieważ minęła ich, poczuła ogień na plecach od ich spojrzeń. To było

przyprawiające o gęsią skórkę. Jeśli facet od karate nie chce by ludzie zaglądali przez

okno, to powinien kupić zasłony. Gdy doszła do przystanku autobusowego, zrzuciła

swoją ciężką torbę na chodnik z ulga.

Okłamałaś swoja matkę powiedział mężczyzna za nią.

Odwróciła się. Facet karate stał pięć stóp od niej, spoglądając na nią z

oburzeniem.

Tammy nie jest jednym ze studentów Akademii.

Zapłonęła gniewem.

Ty zboczeńcu. Nie powinieneś pałętać się przy szatni dla dziewczyn.

A ty nie powinnaś przyjeżdżać tu sama jego skupione spojrzenie przekłuło

jej ciało jak ostrze miecza twój rodzaj zawsze jest zbyt pewny siebie powiedział.

Mój rodzaj? Szermierze? Strach obudził jej się w żołądku. Może to był jedna

z tych sytuacji, przed którymi ostrzegała ją matka.

Możesz rezygnować z zgadywanek. Wiem, czym jesteś.

Był niebezpiecznie stuknięty. Powinna krzyczeć albo powinna zadzwonić po

policję? Włożyła swoją rękę do kieszeni czarnej skórzanej kurtki. Złapała swój telefon,

rozglądając się po ulicy o pomoc. Nikogo.

Facet karate wyciągnął butelkę. W jednym płynnym ruchu, zerwał gwałtownie

nakrętkę i cisnął zawartość w jej twarz. Krzyknęła i chwyciła się za policzki. Kwas?

Wycierając oczy w panice, przygotowywała się na ból. Nic. Kilka kropel płynu

skapywało do jej ust. Woda?

Satysfakcjonujący uśmiech faceta karate przygasnął.

Dlaczego to zrobiłeś? zapytała się. Ava wytarła do sucha twarz w rękaw

swojej kurtki i zdjęła — teraz mokre — włosy blond z oczu.

Jesteś nie... Pomyślałem... Bełkotał i wydawać się wstrząśnięty. Ale jesteś

taka blada...

Ava zauważyła autobus.

Trzymaj się ode mnie z daleka ty czubku, albo następnym razem zadzwonię

po policję.

Autobus zapiszczał zatrzymując sie i drzwi otwierając się zasyczały. Złapała

swoją torbę, pobiegła sprintem po schodach i usiadła na miejscu za kierowcą.

Piorunując wzrokiem dziwaka, nie odprężyła się do czasu, gdy drzwi zamknęły się i

autobus odjechał. Ava bała się powrotu do Akademii. Wszystko przez tego dziwaka

karate. Ale to nie powstrzymała jej przed pójściem. O nie. Uwielbiała szermierkę i

Snyder Maria V - Pocałunek Wieczności 01 - Ostry punkt [tłum.nieof.].pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: