OSTUDY.pdf

OSTUDY

Usuwanie przebarwień

Przebarwienia, to widoczne gołym okiem, plamki lub plamy, ciemniejsze od otaczającej je zdrowej

skóry. Przebarwienia bardzo często powstają przy udziale światła słonecznego i często są po prostu

nagromadzeniem melaniny - barwnika skóry produkowanego w odpowiedzi na promienie

ultrafioletowe. Czasem jednak niewielka plamka na skórze może być wynikiem zwiększenia ilości

nie tylko samego barwnika, ale także produkujących go komórek - melanocytów.

Mogą pojawić się na czole, policzkach, nosie, dłoniach i dekolcie, rzadko na żuchwie. W skrajnej

postaci, może dochodzić do przebarwień w formie pasów w środkowej części twarzy. Dotyczą 30%

kobiet po trzydziestym roku życia i 90% po pięćdziesiątym.

Przyczyny powstawania przebarwień:

1) pod wpływem promieniowania słonecznego dochodzi do samoistnego pojawiania się

przebarwień o podłożu hormonalnym:

- ciąża,

- stosowanie doustnej antykoncepcji,

- stosowanie zastępczej terapii hormonalnej,

- okres menopauzy,

- inne kuracje hormonalne,

2) choroby wątroby,

3) niedoczynność nadnerczy,

4) nadczynność tarczycy,

5) działanie substancji fitotoksycznych lub fotoalergizujących, znajdujących się w lekach,

kosmetykach, mydłach;

Podział przebarwień:

Naskórkowe:

1) związane z nadmierną liczbą melanocytów w naskórku

2) związane z nadprodukcją melaniny przez prawidłową liczbę melanocytów:

Piegi (ephelides) to liczne drobne (wielkości 1-5 mm), nieregularne, jasno - lub ciemnobrązowe

plamki powstające pod wpływem światła słonecznego, dlatego najczęściej występują na skórze

twarzy i kończyn górnych. Piegi pojawiają się we wczesnym dzieciństwie, ok. 2 roku życia, potem

stopniowo ich przybywa, a w starszym wieku ilość piegów zwykle maleje. Piegi są gładkie, nie

wystają ponad poziom skóry. Przyczyną brązowego zabarwienia jest nadmiar melaniny, przy

prawidłowej ilości melanocytów. Powstawanie piegów jest uwarunkowane genetycznie i dziedziczy

się jako cecha autosomalna, dominująca. Piegi występują z jednakową częstością u kobiet i u

mężczyzn, szczególnie często pojawiają się u osób o jasnej skórze i o jasnych lub rudych włosach.

Pod wpływem światła słonecznego piegi stają się ciemniejsze i bardziej widoczne.

Melasma (ostuda, chloasma) jest jednym z najczęstszych przebarwień występujących głównie u

kobiet. Pojawiają się najczęściej po 30 roku życia. Rola czynników powodujących schorzenie jest

nie do końca wyjaśniona. Są to przebarwienia nieregularne, ostro ograniczone brązowe plamy bez

oznak zapalenia, umiejscowione na twarzy (czoło, policzki, wargi górne). Symetria ognisk sprawia,

że przybiera ona wygląd maskowaty. Najczęstsza jest forma objawowa, występująca w czasie ciąży,

podczas stosowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych (chloasma uterinum) – u 10-20%

kobiet, leków (np. hydantoiny) oraz w czasie zaburzeń endokrynologicznych (nadczynność

tarczycy, choroby jajników). Wykwity nasilają się podczas intensywnej ekspozycji na ultrafiolet ( w

tym solarium)

Plamy soczewicowate starcze (letingines seniles) zostały nazwane tak z powodu swojego wyglądu

zbliżonego do ziaren soczewicy. Są to okrągłe lub owalne, wyraźnie oddzielone od zdrowej skóry,

niewielkie plamki w kolorze od jasnego brązu do prawie czarnego. Tworzą się w miejscach

nieosłoniętych przed działaniem promieniowania ultrafioletowego (również tego z solarium),

głównie na twarzy, grzbietach dłoni i szyi, a także przedramionach i podudziach. Najczęściej

pojawiają się między 30 a 50 rokiem życia. W miarę upływu czasu plamy te mogą się powiększać i

przybierać coraz ciemniejsze zabarwienie.

Przebarwienia pozapalne mogą wystąpić w miejscach, gdzie wcześniej występowały zmiany

trądzikowe, niektóre wysypki skórne (np. ospa wietrzna), oparzenia słoneczne, uczulenia, urazy.

Skórne: melanina zlokalizowana w makrofagach okołonaczyniowych w warstwie brodawkowej

Mieszane: cechy przebarwień naskórkowych i skórnych

Rodzaj przebarwienia można określić oglądając skórę oświetloną lampą Wood\'a - jest to integralna

część badania skóry.

Miejsca, w których najczęściej pojawiają się przebarwienia:

• policzki

• górna warga

• broda

• czoło

• nos

Profilaktyka:

Podstawą leczenia przebarwień jest skuteczna ochrona przeciwsłoneczna. Obejmuje ona

ograniczenie ekspozycji na promieniowanie słoneczne w godzinach południowych, stosowaniu

zewnętrznych preparatów chroniących przed UVB i UVA, noszeniem odzieży osłaniającej ciało.

Preparaty przeciwsłoneczne powinny zawierać filtry fizyczne bądź mieszaninę filtrów chemicznych

i fizycznych. Skuteczna ochrona przeciwsłoneczna powinna być stosowana w Polsce od kwietnia

do końca września. Osoby pracujące przy oświetleniu jarzeniowym powinny stosować kremy z

filtrami przez cały rok, niezależnie od pory roku.

Leczenie:

Miejscowe:

A. Hydroksykwasy:

• Alfa – hydroksykwasy (np. glikolowy, mlekowy, cytrynowy, szczawiowy)- kwas glikolowy

stosowany jest najczęściej; oprócz poprawy kolorytu skóry, przyspiesza odnowę

komórkową, redukuje zmarszczki, poprawia nawilżenie i fakturę skóry,

• Beta – hydroksykwasy (np. salicylowy zawarty w płynie Jessnera) – stężenia 3-5% kwasu

salicylowego powodują złuszczanie naskórka,

• Wielohydroksykwasy (np. glukonolakton, kwas laktobionowy, mleczan kwasu

glukonowego) - dają lepsze efekty kliniczne u osób z wrażliwą skórą, w trądziku

różowatym, zaburzeniach rogowacenia;

B. Hydrochinon – w stężeniu 2% stosowany do usuwania i rozjaśniania plam soczewicowatych,

piegów, ostudy, przebarwień pozapalnych. Nie wykazuje właściwości alergizujących, nie powoduje

odbarwień zdrowej skóry. Połączenie hydrochinonu z kwasem glikolowym powoduje silniejsze

jego działanie nawet przy mniejszym stężeniu.

C. Pochodne witaminy A (tretinoina, isotretinoina) – o sile działania zbliżonej do hydrochinonu, ale

muszą być stosowane dłużej. Obarczone ryzykiem wystąpienia objawów niepożądanych: świądu,

rumienia, złuszczania i suchości skóry.

D. Kwas kojowy – blokuje enzym biorący udział w syntezie melaniny; ma też działanie

przeciwbakteryjne, zapobiega tworzeniu wolnych rodników.

E. Kwas azelainowy – wykorzystywany w leczeniu ostudy, przebarwień w przebiegu trądzika

różowatego i pospolitego, odczynów fototoksycznych i fotoalergicznych. Ma średnią moc działania,

nie wywiera wpływu na piegi, plamy soczewicowate, brodawki łojotokowe i znamiona

barwnikowe.

Zabiegi laserowe

Światło lasera wybiórczo pochłaniane jest przez melaninę, podgrzewa komórki zawierające

barwnik powodując ich zniszczenie. Najlepsze efekty uzyskuje się stosując lasery Ng:Yag,

rubinowe oraz żródła światła (IPL) w leczeniu: piegów, plam soczewicowatych, przebarwionych

brodawek łojotokowych, a także przebarwień polekowych.

Peeling - Cosmelan jest najskuteczniejszą kuracją wybielającą w porównaniu do terapii

depigmentacyjnych dostępnych obecnie na rynku. Zawiera czynniki rozjaśniające o

natychmiastowym działaniu. Nie posiada substancji o działaniu keratolitycznym.

Mikrodermabrazja

Metoda mechanicznego ścierania naskórka z użyciem głowic diamentowych bądź korundu (tlenku

glinu). Pod względem głębokości ścierania i skuteczności odpowiada peelingowi chemicznemu i

uszkadza skórę w mniejszym stopniu niż dermabrazja laserowa. Stosowana do usuwania plamistych

nierównomiernych przebarwień.

Krioterapia

Leczenie zimnem daje satysfakcjonujące wyniki w przypadku rogowacenia starczego, plam

soczewicowtych, brodawek łojotokowych.

Metody chirurgiczne - stosowane w celu usunięcia np. znamion barwnikowych

www.stres.o7.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: