Wyznaczanie Modułu Sztywności G Metodą Dynamiczną

Współczynnik sztywności G (druga stała sprężystości, stała sprężystości poprzecznej) definiujemy na podstawie prawa Hooke'a.

Współczynnik sztywności G jest to stosunek składowej stycznej naprężenia τ do skręcenia prostego elementu objętości ciała, wywołanego przez to naprężenie (poniższy rysunek). Dla niezbyt dużych odkształceń jest on dla danego materiału wielkością stałą, zależną od temperatury.

              Dla wyznaczenia G drutu z badanego materiału długości l, średnicy 2r, obciążony wibratorem w, skręcamy o niewielki kąt φ około osi podłużnej. Moment sił sprężystych M ciągnący drut ku położeniu równowagi wynosi:

Równanie ruchu wibratora ma zatem postać:

gdzie: J oznacza moment bezwładności wibratora względem głównej osi obrotu.

Jest to równanie drgań prostych o okresie:

Mierząc okres T, Długość drutu l, średnicę 2r, możemy przy znanym momencie bezwładności wibratora J wyliczyć G.

Ponieważ wyliczenie momentu bezwładności brył nie posiadających prostej postaci geometrycznej  jest żmudne (a czasem niemożliwe),stosujemy metodę różnicową Gaussa. Wyznaczamy okres drgań T1 wibratora; następnie przez nałożenie na kołeczki wibratora czterech walcowych ciężarków powiększamy J o czterokrotny moment bezwładności J1, ciężarka względem głównej osi obrotu.

Według twierdzenia Steinera:

gdzie:

m , R - odpowiednio masa i promień walca

a - odległość osi walca od głównej osi obrotu.

Wyznaczamy okres T2 wibratora dodatkowo obciążonego. Z równań:

mamy:

T1 i T2 wyznaczamy mierząc kilkakrotnie  za pomocą stopera czas przypadający na np.: 50 pełnych drgań i biorąc średnią; mierząc l - przymiarem metrowym dzielonym na milimetry, a i R - sufmiarką, r - mikromierzem w kilku miejscach, w kierunkach do siebie prostopadłych, szczególnie starannie, gdyż r jest we wzorze w czwartej potędze i błąd względny popełniony przy pomiarze r jest więc czterokrotnie większy w błędzie względnym G.

1