4. PRZYGOTOWUJEMY SIĘ NA SPOTKANIE Z PANEM
Obrzędy wstępne (1)
1. Cele katechetyczne
Ukazujemy sens spotykania się z Jezusem obecnym we wspólnocie ludzi modlących. Uczymy odpowiednich postaw i tłumaczymy sens obrzędów wstępnych.
2. Treści katechezy
Najpierw akcentujemy znaczenie i wartość punktualności w codziennym życiu, a przede wszystkim w spotkaniu z Panem Jezusem i wiernymi na Eucharystii.
Wprowadzając uczniów w rozpoczęcie obrzędów wstępnych Eucharystii, przypominamy i budzimy wiarę, że Jezus Chrystus jest obecny pośród tych, którzy się gromadzą w Jego imię. Następnie wyjaśniamy znaczenie obrzędów, gestów i postaw oraz pozdrowień i wezwań, jakie występują na wstępie sprawowania Eucharystii, a mianowicie omawiamy procesję na wejście, znak krzyża, odpowiedź Amen, rozłożenie rąk i pozdrowienia: Pan z wami, Miłość Boga Ojca, łaska naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi, oraz odpowiedź wiernych: I z duchem twoim.
Staramy się, aby w czynnościach, gestach i pozdrowieniach uczeń dostrzegał akcenty mówiące o spotkaniu się wspólnoty wiernych, Jezusowej
3. Zadania nauczyciela religii
Zapoznanie wychowanków ze znaczeniem stosowanych przy celebracji eucharystycznej kolejnych obrzędów i pozdrowień oraz odpowiedzi na nie, a także modlitw i wprowadzanie w rozumienie ich treści – początek obrzędów wstępnych. Uczenie właściwych postaw podczas Mszy świętej: postawa stojąca na wejście, wykonywanie znaku krzyża, umiejętność odpowiadania na słowa pozdrowień.
4. Metody i środki
Stosujemy metodę pracy z tekstem, pracę z podręcznikiem oraz pracę w grupach.
Pomoce:
– duże litery „K” i „W” wycięte z kartonu lub z tektury na oznaczenie kapłana i wiernych.
5. Propozycje katechezy
A. Wprowadzenie do katechezy
Rozmawiamy z dziećmi na temat znaczenia punktualności. Pytamy się, czy dzieci się spóźniają. Jeśli tak, ustalamy, kiedy i na co dzieci się spóźniają. Spostrzeżenia wypisujemy na tablicy. Następnie pytamy, dlaczego nie należy się spóźniać. Wypisujemy na tablicy i podkreślamy słowo: „punktualność”. Można następnie posłużyć się ilustracjami oraz tekstem ze strony 18. podręcznika ucznia. Pytamy, dlaczego dziewczynka z lodami w ręce spóźniła się na lekcję i co ją spotkało. Podobnie rozmawiamy na temat chłopca, który nie stawił się punktualnie na mecz piłki nożnej.
B. Odkrywamy wezwanie Boże
W odkrywaniu Bożego wezwania zasadniczą pomoc powinien stanowić podręcznik ucznia. Niech dzieci oglądają zdjęcia i kojarzą je z własnymi doświadczeniami. Po ustaleniu, co przedstawiają ilustracje, czytamy powoli treść umieszczoną na stronach 19. 20. i 21. podręcznika. Przyswajamy dzieciom ogólne wiadomości na temat obrzędów wstępnych Mszy świętej.
Szczególnie akcentujemy zdania umieszczone u góry strony 20., aby uprzytomnić dzieciom, że początek Mszy świętej trzeba przeżyć świadomie i z wiarą w obecność Pana Jezusa wśród zgromadzonych. Dla wytłumaczenia ważności postawy stojącej na początku Mszy świętej można powiedzieć dzieciom, że kiedyś przy królach Izraela mogli stać tylko ludzie równi i wyróżnieni dworzanie. Byli wolnymi ludźmi i nie lękali się swego pana. My także możemy stać przed Bogiem. Jesteśmy Jego dziećmi! Dlatego postawa stojąca jest postawą szacunku modlących się chrześcijan. Ale w postawie stojącej wysłuchiwano także rozkazów cesarskich. Oznaczała więc ona także gotowość wypełniania tego, co król rozkazał.
Następnie trzeba zwrócić uwagę na krzyż niesiony w procesji. Jest on znakiem pojednania ludzi z Bogiem, znakiem wyznania wiary w Jezusa. W krzyżu szukamy pomocy w pokusach, ochrony przed złem. Można wspomnieć o antyfonie na wejście, to znaczy, że kapłan modli się także w naszym imieniu, specjalną modlitwą na początku Mszy świętej. Mówi na przykład:
„Nakłoń swe ucho i wysłuchaj mnie, Panie. Zbaw sługę Twego, który
ufa Tobie. Panie, zmiłuj się nade mną, bo nieustannie wołam do Ciebie”.
Psalm 86, 11-3
Mszał, niedziela, 21. tydzień zwykły, antyfona na wejście Omawiając procesję na rozpoczęcie Mszy świętej można powiedzieć dzieciom, kto to jest diakon niosący ewangeliarz oraz jakie funkcje liturgiczne może on spełniać. Np. może iść w procesji do ołtarza, może nieść księgę Ewangelii, czytać Ewangelię, udzielać chrztu, zanosić Komunię świętą chorym, przewodniczyć nabożeństwom liturgicznym poza Mszą świętą.
C. Odpowiadamy na wezwanie Boże
Odpowiedzią na Boże wezwanie może być swego rodzaju inscenizacja.
Dzielimy klasę na dwie grupy. Jedna otrzymuje duże litery „K” i reprezentuje kapłana, druga litery „W”, przedstawiające wiernych. Grupy stoją naprzeciw siebie i ćwiczą na głos treść dialogu obrzędów wstępnych Mszy świętej, która znajduje się na stronach 20. i 21. Podręcznika ucznia.
D. Utrwalanie – praca ucznia
Katechezę można zakończyć modlitwą prośby o punktualne uczestnictwo we Mszy świętej oraz we wszystkich obowiązkach szkolnych, domowych i koleżeńskich.
Jeśli czas na to pozwala uczniowie mogą wykonać ćwiczenia 1. i 2. Na stronie 9. „Zeszytu ucznia”. W przeciwnym przypadku ćwiczenia wykonują uczniowie w domu.
Przewidywane osiągnięcia ucznia
Wiedza – co uczeń wie?
Uczeń wie, jak się rozpoczyna Msza święta.
Umiejętności – co uczeń potrafi?
Uczeń potrafi zachować odpowiednią postawę na początku Mszy świętej.
Interioryzacja wartości – co uczeń ceni?
Uczeń pragnie przeżyć spotkanie z Panem Jezusem obecnym w modlącej się wspólnocie.
6. Współpraca z rodziną i parafią
Wspólna lektura w rodzinie tekstu „Przeczytajmy razem!”. Prosimy, by rodzice zauważyli i pochwalili dzieci za ich starannie wykonane znaki krzyża na początku Mszy świętej i wyraźne odpowiedzi na wezwania liturgiczne.
Procesja na wejście - kapłan i ministranci w procesji zbliżają się do ołtarza. Śpiewamy wówczas odpowiednie pieśni. Ksiądz dochodzi do ołtarza i całuje go. Ołtarz jest symbolem Pana Jezusa.
Znak krzyża - znakiem krzyża przypominamy nasz chrzest święty. Jest to prosty gest, którym wyznajemy naszą wiarę.
Pozdrowienie - ksiądz nas wita, pozdrowieniem naszej chrześcijańskiej tradycji.
Akt pokuty - to chwila, kiedy każdy, duży i mały prosi Pana Boga o przebaczenie.
Oddanie Bogu chwały - śpiewamy hymn chwały podobny do tego, jaki śpiewali aniołowie przy narodzeniu Pana Jezusa.
Kolekta - jest to uroczysta modlitwa odmawiana lub śpiewana przez kapłana, która nawiązuje do przeżywanego święta.
KROPIELNICA
Nie musisz jej długo szukać. Duże drzwi kościoła, a zaraz przy nich naczynie z wodą święconą. To właśnie jest kropielnica.
Gdy wchodzę do kościoła zawsze czynię znak krzyża wodą święconą i przypominam sobie chrzest. Dziękuję Panu Bogu, że jestem Jego dzieckiem, że należę do Koś
didonka