Poświatowska Halina.pdf

Halina Poświatowska

* * *

więc jesteś jesteś jesteś

daj niech sprawdzę

niech cię dotknę raz jeszcze dłonią i

ustami

niech w oczy spojrzę chociaż najmniej

wierzę

oślepłym ze zdumienia oczom

* * *

wiedzą o nim

moje nabrzmiałe piersi

pocałunkiem obudzone o zmroku

ramię draśnięte

pamięć

drzemiąca w zagłębieniu dłoni

we wnętrzu moim

okwitł

jak kolczasty krzak głogu

jeszcze twój głos usłyszeć chcę

zapachem się zaciągnąć

pojąć cię raz na zawsze wszystkimi

zmysłami

i nigdy nie zrozumieć i ciągle na nowo

dochodzić prawdy pocałunkami

zmarznięte ptaki

moich nocy

sfrunęły wszystkie

jedzą

* * *

ten pocałunek

pachniał jak rozgryziona łodyga maku

czerwono posypał się z warg

zakwitł

w miękkim wgłębieniu dłoni

kiedy wspiełam się na palce

dzwonił

w dojrzałym polu

lecz wtedy

nie było już mnie

znikłam

w tym złotym pocałunku

* * *

ta miłość jest skazańcem

zasądzonym na śmierć

umrze

za krótkie dwa miesiące

na świecie jest przestrzeń i czas

odejdziesz ode mnie

na świecie jest niemoc i konieczność

nie zatrzymam cię

żadnym pocałunkiem

* * *

pytasz czemu pociąga mnie magia

liczb

liczbą wyrazić pragnę nieskończoność

mojej tęsknoty mojej miłości

* * *

pod drzewami - miłość

pośród ludzi - miłość

pośród deszczu

i w słońcu

odmieniałam pory roku

dokąd nie przyszła

teraz

jest tylko jedna pora roku

wiosna

chcę żeby zastygła w krysztale liczb

żeby dni ślizgały się po niej jak

po diamencie słońce

chcę żeby trwała nieskażona

mijaniem...

* * *

namiętność to jest to

o czym śpiewały skrzypce

zamknięte w ciemnym futerale

w dusznym

jak noc

wewnątrz łupiny światła

znaczone paznokciami gwiazd

ona żyje

w twoich słowach z ciepłego granatu

pachnie brzoskwinią

słońcem

schwytanym w zieloną sieć drzewa

dojrzała

przechylona nad spłowiałą trawą

ciąży

ku moim dłoniom otwartym

a ja -- zamknięte usta

w obcym języku uczę

słowa -- ciasnego jak śmierć

miłość

* * *

kiedy umrę kochanie

gdy się ze słońcem rozstanę

i będę długim przedmiotem raczej

smutnym

czy mnie wtedy przygarniesz

ramionami ogarniesz

i naprawisz co popsuł los okrutny

często myślę o tobie

często piszę do ciebie

głupie listy - w nich miłość i uśmiech

potem w piecu je chowam

płomień skacze po słowach

nim spokojnie w popiele nie uśnie

patrząc w płomień kochanie

myślę - co się też stanie

z moim sercem miłości głodnym

a ty nie pozwól przecież

żebym umarła w świecie

który ciemny jest i kolor jest chłodny

* * *

jeśli zechcesz odejść ode mnie

nie zapominaj o uśmiechu

możesz zapomnieć kapelusza

rękawiczek notesu z ważnymi

adresami

czegokolwiek wreszcie - po co

musiałbyś wrócić

wracając niespodzianie zobaczysz

mnie we łzach

i nie odejdziesz

* * *

jesteś powietrzem

które drzewa pieści

rękoma z błękitu

jesteś skrzydłem ptaka

który nie trąca liści

płynie

jesteś zachodnim słońcem

pełnym świtów

bajką ze słów które mówi się

westchnieniem

czym ty jesteś --

dla mnie -- świeżą wodą

wytrysła na skwarnej pustyni

sosną -- która cień daje

drżącą osiką -- która współczuje

dla zziębniętych -- słońcem

dla konających -- bogiem

ty -- rozbłysły w każdej gwieździe

której na imię miłość

jeśli zechcesz pozostać

nie zapomnij o uśmiechu

wolno ci nie pamiętać daty moich

urodzin

ani miejsca naszego pierwszego

pocałunku

ani powodu naszej pierwszej sprzeczki

jeśli jednak chcesz zostać

nie czyń tego z westchnieniem

ale z uśmiechem

zostań

* * *

Jestem Julią

mam lat 23

dotknęłam kiedyś miłości

miała smak gorzki

jak filiżanka ciemnej kawy

wzmogła

rytm serca

rozdrażniła

mój żywy organizm

rozkołysała zmysły

* * *

ja jeszcze ciągle czekam na ciebie

a ty nie przychodzisz

a jeśli

to jesteś przejazdem na dwa dni

jak ten fizyk z Moskwy w niemodnym

kapeluszu

który uśmiechnął się od mnie

i zniknął na zakręcie białych szyn

nie próbowałam go zatrzymać

wiedziałam przecież

że to nie ty

odeszła

Jestem Julią

na wysokim balkonie

zawisła

krzyczę wróć

wołam wróć

plamię

przygryzione wargi

barwą krwi

czekam czekam wytrwale

tak lekko dotykają mnie dni

moja tęsknota jest tęsknota planet

zmarzłych tęskniących do słońca

a ty jesteś słońcem

które pozwala mi żyć

jest znowu wieczór

na dachach leży śnieg

wąskie wieże kościołów nakłuwają

niebo

i dni tak lekko biegną nie wiadomo

gdzie

nie wróciła

Jestem Julią

mam lat tysiąc

żyję --

* * *

jak ogień trawi lekkie drzewo

tak ja oplatam twoje ciało

miękka i zwinna jak płomień

* * *

jest cała ziemia samotności

i tylko jedna grudka Twojego

uśmiechu

kochając ciebie delikatnie

rozniecam twoje myśli w płomień

mój żar ich zimną formę kradnie

jest całe morze samotności

twoja tkliwość nad nim jak zagubiony

ptak

dotknięcie moje jasne niebo

twych oczu zwęża w ciemny płomień

tak kocham cię kochając siebie

jest całe niebo samotności

i tylko jeden w nim anioł

o skrzydłach nieważkich jak twoje

słowa

płomień powtarzam płomień płomień

kaleczy usta rani dłonie

i wszelki kształt pod złotem grzebie

* * *

bez ciebie jak

bez uśmiechu

niebo pochmurnieje

słońce

wstaje tak wolno

przeciera oczy

zaspanymi dłońmi

dzień -

* * *

bądź przy mnie blisko

bo tylko wtedy

nie jest mi zimno

chłód wieje z przestrzeni

kiedy myślę

jaka ona duża

i jaka ja

to mi trzeba

twoich dwóch ramion zamkniętych

dwóch promieni wszechświata

szeptem

modlę się do uśpionego nieba

o zwykły chleb miłości

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: