Jastrun Mieczysław.pdf

Mieczysław Jastrun

Noc letnia

Krótka letnia noc z tobą.

Błyskawica. Jak biegły godziny truchcikiem!

Nad twoją uśpioną głową

Okno otwarte na gwiazdy i na ogród dziki.

Oczy moje czuwały nad śpiącą do wschodu.

Coraz pełniej jaśniałaś w mroku,

Od stóp do włosów liliowa jak na dnie topieli,

Aż głuche okno

Świt światłem, śpiewem ptaków pobielił

Bijąc w szyby drzewami ogrodu.

I przeszła krótka letnia noc, miłość i młodość

***

Świat mnie przerażał swym ogromem.

Rosłem ku niemu krzywo, zachwiany jak kwiat,

Zalękniony na progu zakochanych lat,

Jak ten, kto pod oknami nieznanego domu,

(Gdzie w zapuszczonych storach onieśmiela cisza)

Przechadza się krokiem niepewnym, nim wejdzie do wnętrza,

Dzisiaj-gniewem wyrosłem nad dom,

Ku dalekim wytężony dniom,

Nienawiścią, która kocha, gdy dręczy,

Wierszem, który podważyć i dźwignąć chce świat

Nie proszę, żądam od życia.