Niegrzeczny Pawełek
Cz. I Czarodziejskie słowa
Pawełek to zwykły chłopiec, który chodzi do przedszkola. Niedawno skończył 6 lat, więc jest już dużym chłopcem.
Pewnego zwykłego dnia wrócił z mamą , jak zawsze, z przedszkola do domu, ominął babcię, która otworzyła mu drzwi i szybko wbiegł w zabłoconych bucikach do swojego pokoju. Kurtkę, czapkę i szalik rzucił na podłogę...
Babcia, która przyjechała do Pawełka w odwiedziny, miała bardzo smutną minę.
- Babciu, chcę pić! – krzyknął Pawełek bardzo niewyraźnie, bo właśnie włożył do buzi całą garść chrupek.
Babcia nic nie odpowiedziała, tylko ze smutkiem pokiwała głową.
- Babciu, pić! – krzyknął znowu Pawełek.
Babcia weszła do pokoju z pysznym sokiem z malin, który Pawełek po prostu uwielbia, potknęła się o buty, które leżały obok kurtki, czapki i szalika i postawiła sok na stoliku.
- Proszę Pawełku! – powiedziała cichutko i szybko wyszła z pokoju.
Cały wieczór babcia i rodzice Pawełka byli bardzo, bardzo smutni.
Na drugi dzień Pawełek wrócił, jak zwykle, z przedszkola do domu, wbiegł do swojego pokoju i głośno zawołał:
- Babciu, pić!
Jednak babcia nie przyszła i nie przyniosła Pawełkowi jego ulubionego soku z malin.
Zdenerwowany Pawełek poszedł do kuchni.
- Mamo, gdzie jest babcia? – zapytał
- Babcia wyjechała dzisiaj rano! Pojechała do Warszawy do twojej kuzynki Michasi. – odpowiedziała mama.
- Ale dlaczego? Powiedziała dlaczego tak szybko wyjeżdża, mamo?
- Nic nie powiedziała, ale była bardzo smutna i zostawiła ci list. Jeżeli chcesz mogę ci go przeczytać.
- Przeczytaj mi mamo! – powiedział Pawełek niezbyt grzecznie.
- Dobrze, to słuchaj – powiedziała mama i zaczęła czytać list.
Drogi Pawełku!
Bardzo Cię kocham, bo jesteś moim jedynym wnuczkiem, ale było mi u ciebie bardzo smutno, więc postanowiłam pojechać do Twojej kuzynki – Michasi, do Warszawy. Było mi bardzo przykro, gdy zapominałeś o czarodziejskich słowach. Było mi smutno, gdy widziałam jak Twoje buciki płaczą błotem na dywan w Twoim pokoju i gdy twoja kurteczka, czapka i szalik leżały smutne na podłodze.
Marzę o tym byś zachowywał się jak grzeczny chłopiec.
Twoja Babcia
Mama przerwała czytanie listu i spojrzała na Pawełka, a Pawełek spojrzał na mamę i zaczerwienił się od samych koniuszków palców u nóg po brodę, nos i uszy. Było mu bardzo wstyd, że nie potrafił się odpowiednio zachować.
Spytał tylko cichutko: - Mamo, a jakie to są te czarodziejskie słowa?
- Czarodziejskie słowa?– spytała mama – dzień dobry, dowidzenia, proszę, dziękuję, przepraszam, to są czarodziejskie słowa, pamiętaj o nich zawsze, w sercu je zachowaj!!!!
Pawełek postanowił, że się poprawi i od dzisiaj zawsze będzie grzeczny. Zawsze będzie używał czarodziejskich słów. Mamie obiecał, że kurtka, czapka, szalik i buciki będą szczęśliwe w szafce na przedpokoju, a do babci (przy pomocy mamy) napisał list.
Dzień Dobry Kochana Babciu!
Bardzo przepraszam Cię za to, że było Ci u mnie smutno!
Dziękuję za pyszny sok z malin, który mi przynosiłaś i proszę Cię
przyjedź jeszcze do mnie, a obiecuję, że będziesz zawsze uśmiechnięta.
Do widzenia
Twój Pawełek
Ps. Buciki, kurtka, czapka i szalik odpoczywają zadowolone w szafce.
Bardzo Cię kocham, Babciu!
m_monte