cz. 5 Ian Paisley.doc

IAN PAISLEY

Ian Paisley jest człowiekiem zdecydowanie niezwykłym i bez niego zapewne poziom nienawiści między grupami w Ulsterze byłby niższy. Choć nie był terrorystą, nie dowodził bezpośrednio żadnym ugrupowaniem uciekającym się do środków paramilitarnych, to jego rola po stronie lojalistycznej jest znacząca.

Paisley występujący zawsze w czarnym garniturze i koloratce,  jest pastorem ulsterskiego Wolnego Kościoła Prezbiteriańskiego, który sam założył. Jego drogi ku temu powołaniu wiodły przez edukację w Walii, u baptystów w USA, u Świadków Jehowy, a także u prezbiterianów w Belfaście. Ten idealny ojciec i przywódca religijny (jego Kościół jest bardzo silną grupą), choć swoim zachowaniem sprawiał wrażenie niezbyt inteligentnego i rubasznego, to tylko sprawiał takie wrażenie. Jego przywódcze aspiracje wzmacniane radykalnymi poglądami i niezadowoleniem z systemu w Irlandii Północnej popchnęły go do wielu przemówień, demonstracji, aż wreszcie do założenia Demokratycznej Partii Unionistów (DUP)- obecnie jednej z najsilniejszych na północnoirlandzkiej scenie politycznej. W DUP i Kościele przez wiele lat rządził jednowładczo. Od 1971r. był także członkiem parlamentu w Irlandii Północnej i Londynie. Był także inspiratorem powstania Ulster Resistance, założonej w 1986 roku organizacji bojowej.

Jego długie życie wypełnione jest demonstracjami i walką z katolicyzmem, katolikami, papiestwem i wszelakimi ugodami, a nawet kontaktami prezbiterianów z wcześniej wymienionymi. Był jednym z głównych przeciwników porozumienia Wielkopiątkowego oraz dopuszczenia Sinn Fein do władzy, domagając się najpierw całkowitego rozbrojenia i rozwiązania IRA- o ile mięli by w ogóle mieć jakiś głos w Stromoncie. W 1964r. rzucał kulami śnieżnymi w irlandzkiego premiera podczas jego wizyty w Belfaście (i tak bojkotował wszystkich irlandzkich premierów), '66r. został uwięziony za demonstracje przeciw brytyjskiemu premierowi, który miał gościć na zgromadzeniu ogólnym kościoła prezbiteriańskiego. W '69 pobudził protestanckich bojówkarzy do oporu przeciw maszerującym młodym katolikom, żądającym równych praw- znów trafił do aresztu. Potem dwukrotnie został usunięty z sali, gdy krzyczał przeszkadzając w wystąpieniu premier Margaret Thatcher na posiedzeniu Parlamentu Europejskiego w Strasburgu, a potem nazywając papieża Jana Pawła II antychrystem, krzycząc i raz po raz przerywając mu przemówienie- za każdym razem usuwany z sali był siłą. Nawet jego kandydowanie w 1969r. do parlamentu północnoirlandzkiego było sprzeciwem wobec establishmentu. Wszystkie demonstracje przeplatane były jego wystąpieniami, które gromadziły spory tłum. Jego mowa była zawsze czymś pomiędzy kazaniem a przemówieniem, w której wyrażając nienawiść wobec katolików protestantów przedstawiał jako małą grupę, zagrożoną i bezbronną, na którą czyhają katolicy by ją wymordować. Dlatego też nawoływał do nie poddawania się, argumentując, że Bóg jest z nimi- rozumie ich, chroni i wspiera. I tak każde przemówienie wyglądało tak samo. Pastor stał na drabiniastym wozie i po wystąpieniu intonował hymn „God save the Queen”, po czym następowało poklepywanie po plecach i ściskanie dłoni.

Już w 1986r. zarzekał się, że nigdy nie zmieni poglądów i z nimi zejdzie do grobu, nigdy nie zgodzi się na żadną ugodę z katolikami. W 1998r. odrzucił Porozumienie Wielkopiątkowe. Jeszcze w 2005r. nie wierząc w zawieszenie terroru i działalności IRA zapewniał, że nie będzie samorządu z Sinn Fein. Zdanie zmienił w 2007r., gdy Wielka Brytania zagroziła, iż rozwiąże Stormont i przejmie bezpośrednią władzę nad Ulsterem, poza tym Ulsterczycy nie otrzymają 36 mln franków pomocy od rządów Irlandii i Korony. Paisley chcący za wszelką cenę utrzymać samorządność Ulsteru przystał na ultimatum brytyjskiego rządu, po czym objął władzę jako premier Irlandii Płn., a jego zastępcą został Gerry Adams. 31 maja 2008r. Pastor Paisley postanowił wycofać się z życia politycznego. 81-letni wówczas przywódca DUP podjął decyzję o przekazaniu funkcji premiera autonomicznego rządu oraz kierownictwa w partii 59-letniemu Peterowi Robinsonowi, zastępcy pastora od 1980r.