Trzy dni - Lorber.pdf

(501 KB) Pobierz
Trzy dni - Lorber. pdf
Jakub Lorber
T r z y d n i w
 w i à t y n i
J e r o z o l i m s k i e j
wydane przez
Powrót do Natury
Katolickie publikacje
80-345 Gdaƒsk-Oliwa ul. Pomorska 86/d
tel/fax. (058) 556-33-32
1
 
Zanim czytaç zaczniesz
Duchu Âwi´ty Bo˝e, zjednoczony z Bóstwem, dzia∏ajàcy we wszechÊwiecie, uÊwi´ç
prosz´ ∏askà swojà tych wszystkich, którzy czytaç b´dà to dzie∏o tak, by wyciàgn´li z
niego jak najwi´ksze korzyÊci duchowe.Przez Chrystusa Pana Naszego .
Amen.
S P I S R O Z D Z I A ¸Ø W
1. Egzamin dzieci w Êwiàtyni jerozolimskiej
8
2. M∏ody Jezus wzbudza sensacj´ w Êwiàtyni; starzec Szymon sk∏ada
za Jezusa wysokà taks´ egzaminacyjnà. Wst´pne pytanie Jezusa.
Przemówienie bieg∏ego w PiÊmie.
9
3. Kim jest «panna», kim jej «syn»” Odpowiedê màdrego bieg∏ego w PiÊmie. –
12
4. Jezus ponownie domaga si´ odpowiedzi na Swoje wst´pne pytanie dot.
Izajasza (9, 5-6). Zjadliwy kap∏an i replika Pana.
15
5. Dziekan betlejemski. Odpowiedzi Jezusa. Zarozumia∏y Faryzeusz
jerozolimski próbuje zak∏uciç tok rozprawy.
16
6. M∏ody lewita zach´ca do sumiennego zbadania sprawy Mesjasza.
Zast´pca arcykap∏ana ubli˝a synowi cieÊli z Nazaretu –
19
7. Ch∏opiec Jezus odpowiada zast´pcy arcyka-p∏ana. O misji syna Zachariasza i
cudotwórczej sile syna cieÊli.
21
8. Scysja mi´dzy zast´pcà arcykap∏ana, a rzymskim s´dzià.
22
9. Przepowiednia m∏odego Jezusa dla rzymskiego s´dziego wzbudza gniew
zast´pcy arcykap∏ana. Jak cz∏owiek mo˝e staç si´ ˝ywym s∏owem Bo˝ym.
Zast´pca arcykap∏ana kompromituje si´ nieznajomoÊcià katechizmu dla ludu. –
30
10. Kap∏ani i biegli w PiÊmie próbujà ratowaç autorytet zast´pcy arcykap∏ana.
Odroczenie posie-dzenia do dnia nast´pnego. Ch∏opiec Jezus i Szymon
goÊçmi s´dziego w gospodzie “Nazaret”.
25
11. Nocna narada kap∏anów, bieg∏ych w PiÊmie i Faryzeuszy.
27
12. Otwarcie obrad drugiego dnia. Kap∏ani daremnie próbujà przeforsowaç
zamkni´cie posiedzenia.
35
13. “Jak postàpilibyÊcie, gdyby si´ jednak okaza∏o, ˝e jestem Mesjaszem””.
Ostro˝na odpowiedê talmudysty Jorama.
37
14. Jezus udowadnia, ˝e jest “zdecydowanym porywaczem” i “˝wawo
umykajàcym z ∏upem”. Joram gra na zw∏ok´; gorszy si´ oÊwiadczeniem
ch∏opca, ˝e mieszka w Nim wszechmoc Bo˝a.
39
15. Zastrze˝enia wysuwane przez Jorama i zast´pc´ arcykap∏ana.
Kontrargumenty m∏odego Jezusa. –
40
2
16. Barnabe urzàdza sobie kpiny. Reakcja ch∏opca Jezusa. Barnabe przeprasza.
Cud z os∏em.
42
17. Osio∏ znika; cud z kamieniem. Podziw s´dziego dla mocy
cudotwórczej ch∏opca. O zbli˝ajàcym si´ Królestwie Bo˝ym.
45
18. Jezus przypomina Barnabemu popisy magów w Damaszku.
O wszechwiedzy m∏odego Jezusa.
46
19. Rozbiór j´zykowy s∏ów “Jerozolima” i “Melchisedek”. Pismo Êwi´te,
to s∏owo Bo˝e. Joram narzeka na niejasnoÊç proroctw
Izajasza odnoÊnie Mesjasza.
48
20. Druga noc w gospodzie “Nazaret”. Joram i Barnabe bezskutecznie
szukajà w proroctwach Izajasz wierszy sprzecznych ze s∏owami
m∏odego Jezusa.
49
21. Wznowienie obrad w trzecim dniu. Joram daremnie próbuje zmieniç temat z
poprzedniego dnia. S∏owne starcie zast´pcy arcykap∏ana z m∏odym Jezusem.–
50
22. Uznanie rzymskiego s´dziego dla m∏odego Jezu-sa. Jezus mówi na temat
ustawodawstwa paƒstwo-wego i boskich przykazaƒ mi∏oÊci bliêniego.
53
23. Rzymski s´dzia odczytuje i wyjaÊnia treÊç rozdzia∏u 9, wiersz 5 i 6 Izajasza. –
54
24. Joram mówi na temat istoty Boga.
57
25. Jezus oskar˝a kap∏anów o ob∏ud´, wrogoÊç do Siebie i
nadu˝ywanie ich uprawnieƒ.
59
26. Gniew zast´pcy arcykap∏ana. Jezus zapowiada powo∏anie pogan na
godnoÊç dzieci Bo˝ych i zniszczenie Êwiàtyni w Jerozolimie. Kto zamordowa∏
Zachariasza, ojca Jana Chrzciciela. Miarka ˚ydów przebra∏a si´.
60
27. Jezus udowadnia, ˝e los Êwiàtyni i ca∏ego kraju ˝ydowskiego jest
przesàdzony. “Sugestia Jezusa a˝eby rozdaç skarby Swiàtyni ubogim.
63
28. Jezus przepowiada krótkie dzieje Âwiàtyni i rozproszenie ˚ydów.
65
29. Uszczypliwe pytanie zast´pcy arcykap∏ana i odpowiedê Pana. M∏ody Jezus
wyjaÊnia na ˝yczenie Barnabego tekst Izajasz 54, 4-9. Stosunek Pana
do kap∏anów Êwiàtyni.
66
30. Nikodem prosi o wyjaÊnienie, czym sà bieguny ziemi.Przyjaêƒ mi´dzy
Nikodemem, a Jezusem.
69
31. Rzymski s´dzia zamyka posiedzenie. S∏owa uznania dla ch∏opca Jezusa.
S´dzia pyta o rodziców Pana.
70
32. Przybycie Józefa i Maryi do Êwiàtyni. Rozmowa s´dziego i Nikodema
z rodzicami Jezusa w pa∏acu Rzymianina. Powrót do Nazaretu. –
71
33. Podzi´kowanie Jakuba Lorbera za wspania∏e objawienie.
73
3
S∏owa Êw.Ewangelii wg Êw.¸ukasza:
46. Dopiero po trzech dniach odnaleêli Go w Êwàtyni,gdzie siedzia∏ mi´dzy
nauczycielami, przys∏uchujàc si´ im i zadawa∏ pytania .
47. Wszyscy zaÊ, którzy Go s∏uchali, byli zdumieni bystroÊcià Jego umys∏u i odpowiedziami.
48. Na ten widok zdziwili si´ bardzo, a Jego Matka rzek∏a do Niego: „Synu, czemuÊ
Nam to uczyni∏.” Oto ojciec Twój i Ja z bólem serca szukaliÊmy Ciebie.
49. Lecz On Im odpowiedzia∏: „CzemuÊcie Mnie szukali” Czy˝ nie wiedzieliÊcie, ˝e
powinienem byç w tym, co nale˝y do mego Ojca “
50. Oni jednak nie zrozumieli tego, co Im powiedzia∏.
Biblia z Berleburga
„Ka˝dy, kto s∏ucha Jezusa Chrystusa mówiàcego za poÊrednictwem duszy
apostolskiej, dziwi si´ jej màdroÊci i odpowiedziom. Taka bowiem dusza potrafi
zawstydziç wszystkich znawców Pisma. S∏owa jej sà poza tym przesiàkni´te
màdroÊcià rozpalajàcà mi∏oÊç, màdroÊcià, której nie potrafi si´ oprzeç ˝aden
oponent, ani im zaprzeczyç”
4
Odbierane drogà Wewn´trznego S∏owa
i zapisane przez Jakuba Lorbera
S¸OWO WST¢PNE
Od najdawniejszych czasów ˝yli na ziemi ludzie czyÊci, Bogu oddani, którzy w sercu swo-
im s∏yszeli g∏os Boga. W Starym Testamencie znamy s∏owa, którymi prorok zaczyna∏ swoje obja-
wienie: „I sta∏o si´ s∏owo Paƒskie do mnie” ... Równie˝ Nowy Testament zawiera du˝o wiadomo-
Êci, które zawdzi´czamy wewn´trznemu objawieniu. Po aposto∏ach zjawiali si´ Ojcowie KoÊcio-
∏a, tacy jak: Êw. Hieronim, Êw. Augustyn, a póêniej mistycy Êredniowiecza : Bernard z Clairvaux,
Tauler, Suso, Tomasza Kempis i inni, którzy wysoko cenili wewn´trzne objawienie. Równie˝ Ja-
kub Bohme (]ok. 1600 r), Emanuel Swedenborg (ok. 1700 r.) pisali na podstawie widzeƒ i intuicji.
Chocia˝ nie mo˝na ani Boemego, ani Swedenborga zaliczyç do proroków w sensie Starego Te-
stamentu, poniewa˝ nie posiadali oni daru „wewn´trznego s∏owa”. Prawdziwymi odbiorcami „we-
wn´trznego s∏owa” byli natomiast kupiec Rulmann Mersvin ze Strahsburga, który napisa∏ ok.
1350r. ksià˝k´ „Dziewi´ç Ska∏” i dalej superintendent J.W. Petersen, zam. w Niemczech Pó∏noc-
nych (ok. 1700 r.), który napisa∏ ksià˝k´ „Tysiàc Objawieƒ Ducha” oraz Jan Tennhardt z Norym-
bergii, który w roku 1712 wyda∏ drukiem „Podr´cznik Wewn´trznego S∏owa Bo˝ego”.
Znacznie wa˝niejsze od pism, które zawdzi´czamy trzem Bo˝ym m´˝om, wymienionym
wy˝ej w ostatniej pozycji, sà g∏´bokie pot´gà boskiego S∏owa zadziwiajàce objawienia, które lu-
dzie naszych czasów zawdzi´czajà austrjackiemu wizjonerowi i prorokowi o nazwisku Jakub Lor-
ber. Pos∏ugujàc si´ tym skromnym, prawym cz∏owiekiem o czystej duszy, Bóg przekaza∏ ludzko-
Êci w latach 1840-1864 zakrojone na szerokà skal´ NOWE OBJAWIENIE uzupe∏niajàce, po-
twierdzajàce i objaÊniajàce Pismo Âwi´te. Wielkie Objawienie swej Boskiej Woli, swego planu
stworzenia, które obejmuje ca∏à wiecznoÊç, swoje zamiary wzgl´dem cz∏owieka i wprowadzajà-
ce nas w tajniki swojej wszechpot´˝nej nauki mi∏oÊci.
Jakub Lorber urodzi∏ si´ dnia 22 lipca 1800 r. w gminie Kanischa, powiat Marburg w Syrii.
Jego ojciec by∏ kapelmistrzem pewnego zespo∏u muzyków i w tym charakterze wyje˝d˝a∏, co pe-
wien czas w g∏àb kraju w celach zarobkowych. Ponadto posiada∏ i uprawia∏ dwie winnice. Matka
Jakuba by∏a kobietà bardzo intreligentnà, a swego pierworodnego darzy∏a szczególnà mi∏oÊcià.
Jakub mia∏ ju˝ dziewi´ç lat, kiedy zapisano go do szko∏y probostwa w Jaring, gdzie na-
uczyciel tamtejszej szko∏y wiejskiej udziela∏ mu lekcji muzyki ze szczególnym uwzgl´dnieniem
gry na skrzypcach, fortepianie i organach.
W roku 1817 pobiera∏ Jakub nauk´ w zawodzie nauczycielskim w Margburgu nad Drawà,
awroku 1818, idàc za radà pewnego duchownego, który odkry∏ jego uzdolnienia, rozpoczà∏ Lor-
ber swoje studia gimnazjalne w Margburgu. Po ukoƒczeniu pi´ciu klas z wynikiem dobrym, prze-
niós∏ si´ w roku 1824 do Gratzu (Austria), aby kontynuowaç studia. Trudno mu jednak by∏o utrzy-
maç si´ finansowo w tym wielkim, obcym mu mieÊcie. Dlatego te˝ zrezygnowa∏ z kariery nauko-
wej, przyjmujàc posad´ nauczyciela domowego, którà piastowa∏ przez pi´ç lat. W roku 1829 Lor-
ber raz jeszcze próbowa∏ zapewniç sobie spokojny byt jako nauczyciel. W tym celu zapisa∏ si´ na
wy˝szy kurs dla wyk∏adowców przy g∏ównych szko∏ach (liceach). Kurs ten ukoƒczy∏ z wynikiem
dobrym. Kiedy jednak pierwsza jego próba zdobycia posady w roku 1830 nie powiod∏a si´, roz-
goryczony porzuci∏ fach nauczycielski na zawsze.
Uwag´ swojà skierowa∏ teraz wy∏àcznie na muzyk´ i ju˝ po krótkim czasie zarabia∏ przy-
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin