Clive Cussler - Dirk Pitt - 20 - Arktyczna mgła.pdf - Clive Cussler-Dirk Pitt - jankowski.k1

CLIVE CUSSLER

DIRK CUSSLER

ARKTYCZNA MGŁA

przekład Maciej Pintara

AMBER

Redakcja stylistyczna Joanna Egert-Romanowska

Korekta Renata Kuk

Katarzyna Pietruszka

Ilustracja na okładce

Zdjęcie Clive'a Cusslera i Dirka Cusslera (c) Ronnie Bramhall

Skład

Wydawnictwo Amber Monika E. Zjawińska

Druk

Wojskowa Drukarnia w Łodzi Sp. z o.o.

Tytuł oryginału Arctic Drift

By arrangement with Peter Lampack Agency, Inc.,

551 Fifth Avenue, Suitę 1613, New York, NY 10176-0187 USA.

Ali rights reserved.

For the Polish edition

ISBN 978-83-241-3332-1

Warszawa 2009. Wydanie I

Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o. 00-060 Warszawa, ul. Królewska 27 tel. 620 40

13,620 81 62

www.wydawnictwoamber.pl

Pamięci Leigh Hunta.

Tak, naprawdę istniał pewien Leigh Hunt.

Drogi przyjaciel, bon vivant, kpiarz

i ekscentryczny donżuan,

który umiał postępować z kobietami,

czego zazdrościli mu wszyscy mężczyźni.

Uśmierciłem go w prologach dziesięciu książek z Dirkiem Pittem. Zawsze chciał

odegrać większą rolę w powieściach, ale nie narzekał, bo cieszyła go sława.

Do zobaczenia, stary, bardzo nam Ciebie brakuje.

Kwiecień 1848 Cieśnina Wiktorii, Ocean Arktyczny

Krzyk rozszedł się po statku niczym wycie rannego zwierzęcia. Żałosne zawodzenie

brzmiało jak błaganie o śmierć. Do jęku dołączył drugi, potem trzeci, aż w ciemności

rozbrzmiał cały upiorny chór. Kiedy makabryczne wrzaski umilkły, nastąpiła chwila

niespokojnej ciszy, po której znów odezwały się udręczone głosy. Kilku marynarzy,

tych, którzy jeszcze pozostali przy zdrowych zmysłach, słuchało tych odgłosów i

modliło się o lżejszą śmierć dla siebie.

W swojej kajucie kapitan James Fitzjatnes też słuchał i ściskał w dłoni kawałek

srebrzystej skały. Uniósł zimny lśniący minerał do oczu i zaklął, patrząc na jego

błyszczącą powierzchnię. Czymkolwiek był ten kamień, okazał się przekleństwem dla

statku. Jeszcze zanim wnieśli go na pokład, przynosił śmierć. Dwaj marynarze

wypadli za burtę łodzi wielorybniczej podczas transportu pierwszej partii skał i szybko

zamarzli w lodowatych wodach Arktyki. Inny zginął podczas bójki na noże, kiedy

próbował wymienić minerał na tytoń z szalonym cieślą okrętowym. W ciągu ostatnich

tygodni ponad połowa załogi z wolna popadła w obłęd. Bez wątpienia to wina srogiej

zimy, rozmyślał kapitan, ale tajemnicza skała też odgrywała jakąś rolę.

Z zamyślenia wyrwało go walenie do drzwi kajuty. Nie chciał tracić energii na

wstawanie i otwieranie, więc po prostu rzucił ochryple:

- Tak?

Drzwi otworzyły się gwałtownie i ukazał się w nich niski mężczyzna z rumianą,

brudną twarzą i w poplamionym swetrze.

- Kapitanie, jeden czy dwaj z tamtych znów próbują się przedrzeć przez barykadę -

oznajmił z wyraźnym szkockim akcentem kwatermistrz okrętowy.

- Wezwicie porucznika Fairlholme'a. - Fitzjames podniósł się wolno. - Niech znerze

ludzi.

Rzucił odamek na koję i wyszzedł za kwatermistrzem z kajuty. Poszli mrocznym,

cichnącym stęchlizmą korytarzem, oświetlonym kilkoma małymi lataniami. Kiedy

minęlii główny właz, kwatermistrz zniknął, a Fitzjames pmaszerował dalej. Wkrótce

zatrzymał się przed wysoką stertą blokuj ąą drogę. Stos beczek, skrzyń i baryłek w

korytarzu sięgał do wyższegopokładu i tworzył prowizoryczną barykadę, która

odgradzała część diobową statku. Gdzrieś z drugiej strony dobiegały odgłosy

przesuwania ikrzyń oraz stęknięc:ia.

- Znów aczynają, panie kapiitanie - powiedział senny żołnierz piechoty morskij,

pełniący wartę pirzy stercie z muszkietem typu Brown Bess. Ledwiedziewiętnastoletni

wartownik miał niechlujny zarost, który sterczał j al ciernie.

- Niedłujo zostawimy im sttatek - odparł Fitzjames zmęczonym głosem.

Za nimi z;skrzypiała drewniarna drabina, gdy trzej mężczyźni wspięli się do główiego

włazu z dolnego pokładu. Lodowaty podmuch wdarł się na chwilę do korytarza,

poterm jeden z mężczyzn zasłonił szczelnie otwór brezentem. Wychudły oficetr w

grubej kurtce munduru wyłonił się z mroku i pocszedł do Fitzjamesai.

- Panie lapitanie, zbrojowniia jest naidal zabezpieczona - zameldował porucziik

Fairholme, wypmszczając obłok pary z ust. - Kwatermistrz McDoiald zbiera ludzi w

imesie oficerskiej. - Uniósł mały pistolet skałkowy. - Wzięliśmy trzy szttuki bron i dla

siebie.

Fitzjames skinął głową i popatrzył na dwóch towarzyszy Fairholme^, wymiza-

owanych żołnierzy- Królewskiej Piechoty Morskiej. Każdy z nich trzynał muszkiet.

Clive Cussler - Dirk Pitt - 20 - Arktyczna mgła.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: