Rzeźbotwórcza dzialalność wód plynących.pdf

RZEŹBOTWÓRCZA DZIAŁALNOŚĆ WÓD PŁYNĄCYCH

Działalność rzek należy do najbardziej powszechnych procesów rzeźbotwórczych. Na

większości obszarów lądowych rzeki są najważniejszym czynnikiem rzeźbotwórczym.

Działalność rzek polega na erozji rzecznej, transporcie materiału i jego akumulacji.

1. Niszczenie obszaru, przez który rzeka płynie jest wynikiem:

• erozji wgłębnej (dennej) - rzeka pogłębia koryto rzeczne

• erozji bocznej - rzeka oddziałuje na brzegi koryta rzecznego

• wstecznej (źródłowej) - rzeka poszerza niszę źródliskową

Zróżnicowanie erozji, jej intensywność warunkowane są głównie odpornością skał podłoża,

ale nie bez znaczenia są też - spadek rzeki, prędkość płynięcia, ilość niesionego materiału.

a) Erozja wgłębna odgrywa największe znaczenie w górnym biegu rzeki, gdzie rzeka

odznacza się największym spadkiem. Polega na szorowaniu dna niesionym

materiałem skalnym pochodzącym ze zboczy, dna, uderzaniu nim o dno i odrywaniu

od niego kolejnych fragmentów skalnych, w wyniku czego tworzy się stromościenna

dolina w kształcie litery V.

Intensywność erozji wgłębnej zależy też od głębokości położenia bazy erozyjnej

(= podstawy erozyjnej). Jest to głębokość, do której rzeka może wciąć się w podłoże.

Na ogół wyznacza ją poziom ujścia rzeki (przy rzekach głównych jest to poziom

morza). Baza erozyjna może ulegać zmianom np. na skutek podnoszenia lub obniżania

obszaru źródłowego, co może być wynikiem ruchów lądotwórczych, czy

epejrogenicznych. Wysokość ujścia też może się zmieniać (podnoszenie lub obniżanie

poziomu morza). Im większa jest różnica pomiędzy wysokością źródła i ujścia tym

erozja wgłębna jest bardziej intensywna, gdyż rzeka ma większy spadek.

Do innych form, które powstają na skutek erozji wgłębnej zaliczamy:

v Jary, kaniony – głębokie doliny rzeczne o stromych ścianach. Największą

formą tego typu jest Kanion Colca w Peru a najpiękniejszą – Wielki Kanion

rzeki Kolorado w USA. W Europie – kanion Verdon w pd Francji

Kanion Verdon (Francja)

Kanion Colca

Wielki Kanion Kolorado

v Przełomy rzeczne – powstają, gdy część doliny rzecznej podlega ruchom

pionowym. Podnoszenie się części doliny powoduje zmianę bazy erozyjnej

PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactory.com

(jest to głębokość, do której rzeka może wciąć się w podłoże – poziom morza).

Rzeka ma na tym obszarze większy spadek a co za tym idzie większą zdolność

erozyjną. Tak szybko jak teren się podnosi tak szybko rzeka wcina się w

podłoże. (Taki typ przełomu nazywamy antecedentnym) Przełomy mają często

postać kanionów. W ten sposób powstał np. przełom Dunajca przez Pieniny.

Inny typ przełomów powstaje na skutek erozji wstecznej na obszarze

źródłowym

v Terasy rzeczne – występują głównie w środkowym biegu rzeki. Możemy

wyróżnić terasy skaliste, gdy rzeka wcina się w skały podłoża lub

akumulacyjne, gdy rzeka wcina się we własne osady. Najniższa terasa to terasa

zalewowa – jest jednocześnie terasą najmłodszą. Terasa znajdująca się na

górze doliny rzecznej jest terasą najstarszą

v Progi rzeczne – powstają, gdy koryto jest zbudowane ze skał o różnej

odporności. Na obszarach o budowie płytowej często powstają wodospady –

woda spada z progu skalnego uderzając o podstawę ściany skalnej – w tym

miejscu tworzy się kocioł eworsyjny (zagłębienie wyżłobione przez spadającą

wodę w dnie rzeki u podstawy progu). Woda zawirowywuje i podcina

podstawę progu. Po pewnym czasie górna część progu traci oparcie i spada –

ściana progu się cofa (erozja wsteczna na progach rzecznych)

Największym wodospadem świata są Wodospady Wiktorii na Zambezii

(Afryka)

PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactory.com

Najwyższym wodospadem jest wodospad Salto del Angel na Wyżynie

Gujańskiej (Ameryka Południowa)

Wodospadem o największej liczbie progów jest wodospad Iguacu na Paranie

Najsłynniejszym wodospadem są wodospady Niagara w USA

Zbiór progów na rzece nazywamy kataraktą np. katarakty na Nilu

Gdy dno koryta zbudowane jest ze skał o różnej odporności ale ułożonych

ukośnie powstają bystrza (inaczej porohy – Dniestr, szypoty, sula). Są to małe

progi na rzece np. Szypoty na Tanwi w Roztoczańskim Parku Narodowym

PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactory.com

b) Erozja boczna doprowadza do poszerzania koryta rzecznego. Zachodzi w biegu

środkowym, gdzie rzeka ma już mniejszy spadek, ale prowadzi znacznie więcej wody

wskutek zasilania przez dopływy. Tu też zaczyna dominować transport materiału nad

erozją wgłębną. Erozja boczna wiąże się z krętymi korytami, w których nurt

przepływa wzdłuż brzegów wklęsłych, a oddala się od brzegów wypukłych. Rzeka

podcina wklęsłe brzegi, a materiał z niszczenia akumuluje na brzegach wypukłych.

Rzeka posiada największą prędkość w nurcie, stąd podcinanie skarpy brzegu może

odbywać się z prędkością nawet kilkudziesięciu metrów na rok. Niszczenie brzegów

powiększa krętość rzeki. Podcinanie brzegów i akumulacja materiału po przeciwnej

stronie podcinanego brzegu wykształca asymetryczną dolinę rzeczną.

Do form, które powstały na skutek tej działalności należą:

v Meandry – zakola rzeczne

v Starorzecza – jeziora, które powstają, na skutek odcięcia meandrów

c) Erozja wsteczna zachodzi w obszarze występowania źródła oraz przy cofaniu się

progów na rzece.

W obszarze źródliskowym, w miejscu wypływu wody podziemnej zasilającej rzekę

tworzy się nisza, rodzaj zagłębienia. Wypływ wody, zwłaszcza, gdy wody te są pod

ciśnieniem, poszerza otwór, a ściany niszy cofają się. Dochodzi do cofania się źródła, w

efekcie czego długość rzeki wydłuża się. Erozja wsteczna pojawia się w górnym biegu. W

ten sposób powstaje inny typ przełomu rzecznego – przełom epigenetyczny. Może też

dojść do zjawiska kaptażu – przejęcia wody jednej rzeki przez inną

PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactory.com

2 . Akumulacja w korycie rzeki zachodzi tam, gdzie rzeka ma mniejszy spadek, prowadzi

mniej wody oraz w odcinku ujściowym. W wyniku akumulacji tworzą się

v łachy, np. łachy meandrowe, mielizny, widoczne przy niższych stanach wody, a w

biegu dolnym materiał niesiony przez rzekę osadza się przy jej ujściu.

v Podczas powodzi i wylewów rzek , namuły rzeczne (aluwia) nadbudowują równiny

nadrzeczne, nazywane dlatego równinami zalewowymi lub tarasem zalewowym.

v Rzeka osadza materiał przy ujściu, jeśli zbiornik wodny, do którego uchodzi jest

płytki, brak jest prądów przybrzeżnych oraz nie występują pływy. Akumulowany

materiał tworzy stożek napływowy, czyli deltę . Określenia tego użył po raz pierwszy

w starożytności Herodot, który zauważył podobieństwo równiny przy ujściu rzeki do

greckiej litery - delty. Największą deltę na świecie wytworzyła Amazonka (100 tys.

km 2 ), wielkie delty tworzą Ganges z Brahmaputrą, Mississipi, Nil, Wołga. Najszybciej

rosnącą jest delta rzeki Terek wpadającej do Morza Kaspijskiego (450 m/rok).

1. Transport rzeczny polega na przenoszeniu materiału przez rzekę. Mamy 3 rodzaje

transportu:

v Trakcja – toczenie i poślizg materiału po dnie (gł. w biegu górnym)

v Saltacja – transport przez skoki (gł. w biegu środkowym)

v Suspensja – transport materiału w zawiesinie (gł. w biegu dolnym)

Działalność rzeki w trzech odcinkach

PDF created with pdfFactory trial version www.pdffactory.com

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: