Strelau.J - Psychologia.Podręcznik Akademicki.Tom.I.pdf

(8728 KB) Pobierz
Psychologia
Podręcznik akademicki
816545981.002.png
HISTORIA
I TEORIE
PSYCHOLOGICZNE
Ida Kurcz (redakcja)
816545981.003.png
1
Historia psychologii:
Od Wundta do czasów
najnowszych
Ryszard, Stachowski
wiadomość historyczna - pisał
przed laty wybitny amerykański
historyk Carl Becker (1873-
-1945) - do tego stopnia stała się
przedzałożeniem współczesnego
myślenia, że potrafimy zidentyfikować daną
rzecz jedynie poprzez wskazanie na cały sze­
reg rozmaitych rzeczy, którymi była, zanim
stała się tym, czym jest, a czym niebawem
przestanie być (Becker, 1995/1932, s. 21).
Odnieśmy to spostrzeżenie do psychologii
i zapytajmy: jaka była psychologia, zanim sta­
ła się tą psychologią, którą jest, a którą prze­
stanie niebawem być?
Hermann von Ebbinghaus (1850-1909), któ­
ry zasłużył się psychologii pierwszymi w jej
historii badaniami eksperymentalnymi nad
pamięcią, w podręczniku pod tytułem Abriss
der Psychologie (Zarys psychologii) wyraził
często cytowane zdanie: „Psychologia ma dłu­
gie dzieje, lecz krótką historię” (Ebbinghaus,
1908, s. 7). Wprawdzie to Arystoteles wzniósł
gmach psychologii - powiada Ebbinghaus
- ale dopiero Wilhelm Wundt (1832-1920)
w ostatnich dziesięcioleciach XIX wieku
„zaszczepił na starym pniu wszystkie te lato­
rośle nowej psychologii”, które wyrosły dzię-
Wilhelm Wundt (1832-1920)
816545981.004.png
26
HISTORIA I TEORIE PSYCHOLOGICZNE
ki rozwojowi nauk przyrodniczych, a zwłasz­
cza biologii.
go nadania konstytucji olbrzymiemu aparato­
wi instytucjonalnemu, jakim psychologia
wkrótce miała się stać (por. Koch, 1992a)?
Jedno jest pewne: nie było uroczystego otwar­
cia pracowni. W roku 1876, dwa lata po prze­
niesieniu się z Heidelbergu na Uniwersytet
Lipski, Wundtowi przydzielono tam niewiel­
kie pomieszczenie do przechowywania apara­
tury służącej demonstracjom psychologicz­
nym na zajęciach ze studentami. W ramach
prowadzonego przez niego w 1879 roku semi­
narium z psychologii powstały pierwsze do­
ktoraty w tej dziedzinie . Jeśli zatem nie do­
konano aktu oficjalnego założenia pracowni,
która dopiero na mocy zarządzenia władz uni­
wersyteckich stała się w roku 1882 Instytu­
tem Psychologii, to czego w takim razie do­
konał Wundt, co upoważniło Ebbinghausa
i Titchenera, współtwórców tej psychologii,
do wyrażenia o nim tak zobowiązującej opi­
nii? Józef Pieter (1976, s. 133) twierdzi, iż
Wundt „przyczynił się ogromnie” do „społecz­
nego uznania dla odrębności psychologii jako
dyscypliny naukowej nie stanowiącej części
filozofii i równorzędnej innym naukom”;
wprowadzając psychologię na uniwersytety
i stabilizując ją społecznie, „uprawomocnił” ją
wobec świata uczonych.
Natomiast współczesny amerykański hi­
storyk psychologii Sigmund Koch (1992b)
w „ufundowaniu” przez Wundta psychologii
dostrzega jedynie zmianę semantyczną:
Wundt po prostu ustabilizował jedno ze zna­
czeń słowa „psychologia”, które stanowiło
przedmiot zainteresowania i wypracowywane
było przez co najmniej kilka poprzednich stu­
leci. I to „nowe” znaczenie uniezależnił od
przyjmowanego w całej dotychczasowej hi­
storii myśli psychologicznej. Jeszcze w po-
1.1
Wundta koncepcja
psychologii jako nauki
o świadomych
przeżyciach
Kiedy Ebbinghaus pisał te słowa, psychologia
- którą Wundt już powołał do życia, zakłada­
jąc w roku 1879 na Uniwersytecie Lipskim
pracownię eksperymentalnych badań psy­
chologicznych - jako niezależna nauka, mia­
ła rzeczywiście krótką, bo zaledwie trzydzie­
stoletnią historię. Po śmierci Wundta jeden
z jego pierwszych amerykańskich uczniów
i krzewiciel jego psychologii eksperymental­
nej w Ameryce, Edward Titchener (1867-
-1927), nazwie swego mistrza założycielem
psychologii, a nie tylko psychologii ekspery­
mentalnej. Można by ostatecznie nie przykła­
dać żadnej, prócz historycznej, wagi do tych
opinii, przesadnie z dzisiejszego punktu wi­
dzenia podkreślających jednostkowy wyczyn
Wundta, gdyby ten stereotyp myślowy nie
wykazał się zadziwiającą po dziś dzień trwa­
łością.
1.1.1
Tło historyczno-filozoficzne
powołania przez Wundta do życia
psychologii jako niezależnej
nauki
Co takiego wydarzyło się zatem w owym 1879
roku, co miało głośnym echem odbić się po
całym XX stuleciu jako nieomal akt odgórne­
816545981.005.png
27
HISTORIA PSYCHOLOGII: OD WUNDTA DO CZASÓW NAJNOWSZYCH
było znane w mowie już w połowie XVI wie­
ku, choć po raz pierwszy w druku pojawiło
się jako tytuł rozprawy pod redakcją niemiec­
kiego filozofa i profesora logiki w Akademii
Marburskiej w Niemczech, Rudolfa Gocleniu-
sa (1547-1628), dopiero w roku 1590 (zob.
Stachowski, 1998).
Jakkolwiek byśmy jednak oceniali wyda­
rzenie z roku 1879, było ono formalnym wy­
razem odpowiedzi na pytanie, na które
w rozwoju każdej nauki prędzej czy później
przychodzi pora: przyjąwszy, że cała nagro­
madzona dotychczas w sposób rozważanio-
wy wiedza jest prawdziwa, nie poprzestając
na tym stwierdzeniu, jesteśmy zmuszeni za­
pytać, dlaczego jest ona prawdziwa? Jest to
pytanie empiryczne, choć nie w rozumieniu
przedstawicieli siedemnasto- i osiemnasto­
wiecznego empiryzmu brytyjskiego, według
których cała nasza wiedza pochodzi z do­
świadczenia. Tutaj słowo „empiryczne” uży­
te jest w sensie bliższym rozumieniu Milla
i odnosi się do prawdy uzależnionej od speł­
nienia jakichś ogólniejszych warunków,
prawdy, na której „można polegać tylko tak
dalece, jak jest podstawa do pewności, że te
warunki są zrealizowane” (Mili, 1962/1843,
s. 572).
Edward B. Titchener (1867-1927)
przednim stuleciu bowiem David Hume
(1711-1776) w swoim Traktacie o naturze
ludzkiej (1963/1739) za sprawę podstawowej
wagi uważał „rozwinięcie nauki o człowieku”,
którego można dokonać tylko przez zastoso­
wanie metody eksperymentalnej. Do progra­
mu Hume’a nawiąże sto lat później John Stu­
art Mili (1806-1873) w swoim Systemie logiki
z 1843 roku (księga VI: O logice nauk moral­
nych 0, określiwszy przedmiot psychologii ja­
ko „prawidłowości następstwa, prawa [...] we­
dle których jeden stan psychiczny następuje
po innym; wedle których jeden stan psychicz­
ny zostaje przyczynowo wywołany przez inny
lub co najwyżej przyczynowo po nim następu­
je” (Mili, 1962/1843, s. 560). Mili stwierdza,
że te elementarne prawa kojarzenia zostały
ustalone przy pomocy zwykłych metod bada­
nia eksperymentalnego, przez które rozumie
zarówno obserwację, jak i eksperyment
sztuczny. Choć więc nie Wundt wynalazł to
nowe znaczenie, jednakże to właśnie dzięki
niemu wyrażenie „psychologia eksperymen­
talna” miało odtąd znaczyć „naukowa”. Tym
bardziej też nie jemu przysługuje autorstwo
samego słowa „psychologia”, które zapewne
1 . 1.2
Okoliczności wprowadzenia
przez Wundta metody
eksperymentu laboratoryjnego
do psychologii
Na wprowadzenie przez Wundta metody eks­
perymentalnej do psychologii można również
spojrzeć od strony jego udziału w aktualnym
wówczas sporze między zwolennikami dzie­
więtnastowiecznego materializmu przyrodni­
ków niemieckich a jego przeciwnikami z obo­
zu spirytualistów (por. Tatarkiewicz, 1968;
Witwicki, 1982/1902). Za największe zagro­
żenie dla przyszłej psychologii uważa Wundt
właśnie materializm psychofizyczny („mate-
rialistyczną pseudonaukę”), zgodnie z któ­
816545981.001.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin