Russel – Teoria deskrypcji
Logiczny atomizm – opisać podstawowe składniki, strukturę świata za pomocą narzędzi analizy logicznej. To co istnieje da się opisać za pomocą języka . By to odkryć potrzebna jest analiza języka. Te narzędzia logiczne to teoria deskrypcji, funkcji prawdziwościowej.
J. Vindom -> Teoria deskrypcji zapoczątkowała nową erę w metafizyce.
Russel – nie zajmuje się językiem tylko światem.
Ramsey – teoria deskrypcji stała się paradygmatem, jeśli chodzi o filozofię analityczną.
· Metoda parafraz jako jedna metod analizy(Ajdukiewicz) Jest metodą analizy polegającą na przekładzie tradycyjnych zagadnień filozoficznych na język logiki. (coś co nie jasne za pomocą czegoś co jest jaśniejsze)
· Russel odróżnia deskrypcje:
Deskrypcje określone (nie sa imionami własnymi, symbolami prostymi, są kompletne i niekompletne, mają jeden desygnat „ Laureatka Nobla” „laureatka Nobla z chemii i fizyki”
Deskrypcje nieokreślone – więcej niż jeden desygnat.
· Problem pojawia się w zastosowaniu deskrypcji, nie np. samodzielnymi wyrażeniami, stąd identyczności są różne.
1. Maria Curie Skłodowska = Maria Curie Skłodowska
2. Maria Curie Skłodowska = laureatka Nobla z chemii i fizyki
Te dwa zdania mają inną wartość poznawczą.
Deskrypcje nie są nazwami samodzielnymi, są wyrazami bo mogą stać w miejscu podmiotu w zdaniu o schemacie” A jest B ‘’ .Wskazują jeden desygnat.
3. Autor Benionskiego jest B
4. Obecny król Francji jest B
5. Nie istnieje kwadratowe koło
6. Obecny król Francji jest łysy
Z Internetu:
Teoria deskrypcji jest m.in. pewną teorią parafrazowania zdań zawierających deskrypcje określone - czyli takie nazwy, które mogą stać w podmiocie i orzeczeniu zdania o postaci „A jest B” oraz w intencji mówiącego mają odnosić się dokładnie do jednego przedmiotu) np.:
„Obecny król Francji”
„Autor ‘Lalki’”
„Najwyższy szczyt świata”
Metoda parafrazy przebiega następująco:
Traktujemy wyrażenie deskryptywne jak predykat – np. „x jest autorem ‘Lalki’’
Rozpisujemy zdanie, w którym występuje deskrypcja na zdanie złożone z co najmniej dwóch zdań – (1) zdania stwierdzającego istnienie denotatu deskrypcji (Warunek Istnienia) oraz (2) zdania stwierdzającego jedyność tego denotatu (Warunek Jedyności). (Zob. też: kwantyfikator ogólny, kwantyfikator egzystencjalny).
Dodajemy zdanie "wynikające" ze struktury analizowanego zdania języka naturalnego (zob. przykłady poniżej).
Przykład:
"Obecny król Francji jest łysy"
Predykaty: „x jest obecnym królem Francji” (x jest OKF), „x jest łysy” (to oczywiście nie jest wyrażenie deskryptywne).
Warunki:
Istnienia (Istnieje przynajmniej jeden król Francji): (Ex) (x jest OKF)
Jedyności (Istnieje co najwyżej jeden król Francji): (x)(y) (x jest OKF & y jest OKF → x=y)
Oraz dodatkowe zdanie wynikające z formy logicznej (1) – „Cokolwiek jest OKF, ma cechę bycia łysym”
(x) (x jest OKF → x jest łyse)
Zdanie [Z2] ma zatem następującą formę: (Ex) (x jest OKF) & (x)(y)(x jest OKF & y jest OKF → x=y) & (x)(x jest OKF → x jest łyse)
I
nny przykład:
"Prus jest autorem ‘Lalki’"
Predykaty: „x jest autorem ‘Lalki’” („x jest AL.”).
Do tego imię własne: Prus (stała np. a) .
Istnienia (Istnieje przynajmniej jeden autor ‘Lalki’): (Ex)(x jest AL)
Jedyności (Istnieje co najwyżej jeden autor ‘Lalki’): (x)(y) (x jest AL & y jest AL → x=y)
Oraz dodatkowe zdanie wynikające z formy logicznej (3) – „Cokolwiek jest AL jest identyczne z Prusem”: (x)(x jest AL → x = a)
Zdanie [Z2] ma formę koniunkcji tych trzech zdań.
Endriu4001