Ryszard Krynicki Kamien szron Krakow a5 2004.pdf

Ryszard Krynicki

KamieŃ, szron

Wydawnictwo a5

Kraków 2004

Krystynce, Kici,

Kotom i KsiąŜkom

* * *

Ślepe? Głuche? Nieme?

Niepojęte:

Jest.

KAMIEŃ Z NOWEGO ŚWIATU

Milczenie

Jego straszliwe napady gniewu.

CięŜko pracował w lesie, był robotnikiem od wszystkiego.

Mnie teŜ chciał wszystkiego nauczyć, bo wierzył, Ŝe kiedy zno-

wu wybuchnie wojna, tylko praca fizyczna moŜe mnie uratować.

Pamiętaj, oni rozpoznają po rękach - mawiał. Jeśli masz spraco-

wane, idziesz na prawo, jeśli masz delikatne, inteligenckie,

idziesz na lewo, do łagru albo pod ścianę.

Nauczył mnie orać, Ŝąć sierpem i kosić. OdróŜniać rośliny

jadalne od niejadalnych. Jadalnych jest więcej, nie zginiesz

z głodu - mówił. Uczył mnie łowić ryby, szybko jednak zrezy-

gnował, bo tu okazałem się uczniem wyjątkowo opornym. Po-

kazywał, jak zbudować szałas, wykopać ziemiankę. Nawet jak

krzesać ogień, chociaŜ jemu samemu nigdy się to nie udało.

Nauczył mnie uŜywać siekiery. Byłem małym chłopcem,

a potrafiłem rąbać drewno nie gorzej, niŜ mój wirtualny towa-

rzysz niedoli z Siedmiu samurajów. Czy takŜe z Siedmiu wspania-

łych} Tego juŜ nie pamiętam.

Przede wszystkim jednak, z niezrozumiałych dla mnie do

dzisiaj powodów, chciał, Ŝebym nauczył się pływać i przebywać

jak najdłuŜej pod wodą. To moŜe uratować ci Ŝycie, kiedy bę-

dziesz musiał uciekać - powtarzał.

W czasie moich przedostatnich szkolnych wakacji pracowa-

liśmy razem w lesie. Dawał mi lŜejszą pracę, korowanie. Wycho-

dziliśmy rano z domu, wracaliśmy wieczorem. W drodze po-

wrotnej lubił się kąpać w leśnym jeziorze. Któregoś wieczoru

wskoczył jak zwykle na głowę do wody i długo nie wypływał.

Myślałem, Ŝe przepłynął juŜ do drugiego brzegu i czeka tam na

mnie. Obszedłem jezioro dookoła, ani śladu. Jego rzeczy w tym

czasie takŜe zniknęły. Obszedłem drugi raz, trzeci, nadaremnie.

Nie wiedziałem, co robić. PrzeraŜony, pomyliłem w ciemno-

ściach drogę. Długo błądziłem, zanim trafiłem do domu.