Cornick Nicola - Pocałunek na sprzedaż.pdf - Nowe ebooki 2012(5) - Lary1918

Nicola Cornick

Pocałunek na

sprzedaż

Tytuł oryginalny

The penniless bride

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Kancelaria adwokacka Churchward&Churchward przy High

Holborn kryła wiele tajemnic. Zewsząd tchnęło tu atmosferą

dyskrecji, tak bardzo cenionej przez szacowną klientelę. Tego

sierpniowego dnia 1808 roku modszy pan Churchward

zajmował się sprawą spadkową, która w normalnych warunkach

nie powinna nastręczać żadnych trudności. Jednak kaprysy

ekscentrycznych klientów sprawiły, że musiał wykazać się

szczególną delikatnością.

Nowy hrabia Selborne przybył około dwudziestu minut

wcześniej. Po zwyczajowej wymianie uprzejmości pan

Churchward złożył kondolencje, a potem wyjął testamenty

zmarłych ojca i babki hrabiego. W chwili obecnej hrabia czytał

ostatnią wolę lorda Selborne'a; potem miał zapoznać się z

testamentem hrabiny wdowy. Pan Churchward, który wiedział,

co kryje dokument, udał, że poprawia okulary, by przyjrzeć się

mężczyźnie siedzącemu w wygodnym skórzanym fotelu po

drugiej stronie biurka.

Robert, hrabia Selborne, wyglądał dość ponuro. Miał wąską

twarz o charakterystycznych rysach Selborne'ów, kasztanowe

włosy i oczy dalekich kornwalijskich przodków. Twarz, ogorzała

od słońca i wiatru przez lata spędzone na Półwyspie Iberyjskim

pod dowództwem generała sir Johna Moore'a, teraz pobladła, a

usta były zaciśnięte w wąską kreskę. Nic dziwnego. Hrabia

musiał zmierzyć się z nie lada problemem. W dodatku pan

Churchward dobrze wiedział, że drugi testament jeszcze

pogorszy sprawę. Hrabia Selborne uniósł wzrok.

- Byłbym wdzięczny, gdyby powtórzył pan główne punkty

testamentu mojego ojca. Chciałbym się upewnić, że dobrze

zrozumiałem - odezwał się.

- Oczywiście, milordzie - powiedział pan Churchward,

przekonany, że hrabia od razu doskonale wszystko zrozumiał,

gdyż był niezwykle bystry. W wieku dwudziestu sześciu lat miał

za sobą kampanie wojenne w Indiach i w Hiszpanii. Dwukrotnie

został wymieniony w rozkazach dziennych, gdzie był chwalony

za odwagę na polu walki i bohaterstwo, którym wykazał się,

ratując przyjaciela. Niestety, to właśnie jego upodobanie do

munduru i brak chęci osiągnięcia stabilizacji życiowej sprawiły,

że znalazł się w poważnych tarapatach.

Pan Churchward jeszcze raz przebiegł wzrokiem testament,

mimo że doskonale znał jego treść. Pod wieloma względami był

to bardzo prosty dokument. Jednak... Odchrząknął.

- Na mocy ostatniej woli ojca dziedziczy pan tytuł wraz z

wszystkimi dobrami przynależnymi panu prawem majoratu jako

jedynemu dziedzicowi pańskiego poprzednika, czternastego

hrabiego Selborne'a z Delavalu - przemówił pan Churchward

uroczystym tonem. - Pozostała część majątku przynależnego

tytułowi...

- Tak? - Ciemne oczy Roberta Selborne'a wyrażały złość i

rezygnację. Pan Churchward pozwolił sobie na uśmiech

współczucia. Widział już niejednego młodego spadkobiercę w

niełatwej sytuacji, jednak nigdy dotąd nie napotkał tak

szczególnych warunków testamentu.

- ...przypadnie panu w dniu ślubu. - Pan Churchward

przystąpił do czytania kolejnego akapitu testamentu, starannie,

słowo po słowie:

- „Mój syn ma wybrać żonę spośród młodych dam obecnych

na weselu kuzynki, panny Anne Selborne, i poślubić ją w ciągu

czterech tygodni. Następnie przez kolejne sześć miesięcy ma

mieszkać w Delavalu. W innym przypadku dobra niepodlegające

prawom majoratu mają przypaść mojemu bratankowi,

Ferdinandowi Selborne'owi...”

- Dziękuję, Churchward. - Głos Roberta Selborne'a brzmiał

wręcz oschłe. - A więc nie przesłyszałem się za pierwszym razem.

- Nie, milordzie.

Robert Selborne wstał i podszedł do okna, jakby nagle biuro

wydało mu się za ciasne.

- Ojcu udało się podciąć mi skrzydła - powiedział cicho. -

Odgrażał się, że znajdzie na mnie sposób.

Pan Churchward ponownie chrząknął.

- Na to wygląda, milordzie.

- Zawsze chciał, żebym się ożenił i spłodził syna.

- To zupełnie zrozumiałe, milordzie, zważywszy, że jest pan

dziedzicem.

Robert Selborne popatrzył przez ramię na prawnika.

- Oczywiście. Proszę nie myśleć, że nie rozumiem pobudek

ojca, Churchward. Myślę, że na jego miejscu postąpiłbym tak

samo.

- Tak, milordzie.

- Kto wie... może nawet sam postawiłbym tak surowe

warunki.

- Bardzo możliwe, milordzie.

Robert odwrócił się.

- Wiem, że to zabrzmi niegodziwie, ale miałbym ochotę

posłać mojego ojca do wszystkich diabłów.

- To zupełnie zrozumiałe w tych okolicznościach. Żaden

szanujący się mężczyzna nie lubi, gdy się go do czegoś zmusza.

Robert potrząsnął głową.

- Niech Ferdie weźmie sobie te pieniądze. Nie zamierzam

się żenić tylko po to, żeby odziedziczyć fortunę.

Nastąpiła chwila milczenia.

- Z pewnością zdaje pan sobie sprawę, milordzie, że ma-

jątek, wstępnie oszacowany, to trzydzieści tysięcy funtów. Nie

jest to oszałamiająca kwota, ale z pewnością nie można jej

lekceważyć.

Robert zacisnął szczęki.

- Tak, wiem.

- A posiadłość Delaval, w normalnych warunkach przy-

nosząca znaczny dochód, znajduje się w opłakanym stanie po

epidemii, która zabrała z tego świata pańskich rodziców.

Robert westchnął.

- Nie byłem jeszcze w Delavalu, Churchward. Rzeczywiście

majątek popadł w ruinę?

- Tak, milordzie - odpowiedział prawnik, nie kryjąc

współczucia.

- Nie wyjechałem stąd z powodu braku szacunku dla moich

rodziców ani rodzinnej posiadłości. Chciałbym, żeby pan o tym

wiedział.

Prawnik milczał. Doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Od

wczesnej modości Robert Selborne zdradzał łębokie

przywiązanie do Delavalu. Mimo że ostatnie pięć lat spędził poza

krajem, chcąc sprawdzić się w armii, nikt nie mógł

kwestionować jego szacunku dla rodziny i domu dzieciństwa.

- Teraz żałuję - powiedział hrabia - że tak długo mnie tu

nie było.

Jego głos był przepełniony szczerym bólem.

- Pański ojciec - powiedział pan Churchward, wyraźnie

poruszony - w czasach swojej młodości przez trzy lata po-

dróżował po Europie.

Ich spojrzenia się spotkały. Twarz Roberta Selborne'a nieco

się rozpogodziła.

- Dziękuję, Churchward. Wygląda na to, że każdy sam

musi wybrać swoją drogę.

- Tak, milordzie.

Znowu zapadła cisza. Robert Selborne wsunął ręce do kie-

szeni doskonale skrojonego zielonego surduta.

- Kiedy odbędzie się ślub mojej kuzynki Anne?

- Jutro rano, milordzie. - Churchward westchnął. Musiał

przyznać, że wybrano bardzo niefortunny termin. Został pilnie

wezwany do Delavalu na początku tego roku, kiedy stary hrabia

Selborne zdał sobie sprawę z tego, że umiera. Mimo iż trawiony

gorączką, powierzył Churchwardowi nowy testament, w którym

Cornick Nicola - Pocałunek na sprzedaż.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: