Micou Paul - Życzenie Adama.pdf - czytadełka - dotadota

Micou Paul

Życzenie Adama

Kopciuszek (tym razem rola męska - Adam Gosse) idzie na bal (bajeczne wesele

bajecznie bogatych przyjaciół), gdzie spotyka królewnę (śliczną Natalię, słynną

gwiazdę reklam i okładek żurnali). Królewna porywa Kopciuszka w niedostępny

zwykłemu śmiertelnikowi, czarodziejski świat bohaterów masowej wyobraźni.

Wkrótce Adam przekona się, czy jest już jednym z nich, czy jeszcze sobą

Część pierwsza

Spotkanie

Adam Gosse stał samotnie na rufie promu zmierzającego ku Francji, śledząc wzrokiem rejteradę białych klifów we

mgłę nad kanałem.

- Monsieurs et mesdames - zagaił uroczyście, ćwicząc początek dwujęzycznego przemówienia, które wygłosić miał

na weselu jeszcze tego samego dnia. Nowożeńcy poznali się właśnie dzięki niemu -stąd, wątpliwy dla Adama, honor

pełnienia roli drużby pana młodego. Miał odegrać tę rolę po raz szósty w ciągu trzech lat. W licznym gronie

przyjaciół Adama trwał bowiem sezon wstępowania w związki małżeńskie.

Dzisiejszy ślub był o tyle szczególny, że Adam po raz pierwszy w życiu nie wahałby się zająć miejsca pana młodego.

Dotychczas pojawiał się na ślubach kolegów niczym gepard u wodopoju gazeli; dopiero od niedawna zaczął sprzyjać

idei małżeństwa w ogóle, a własnego w szczególności. Spośród niemałego kręgu przyjaciół tylko on jeden trwał w

stanie bezżennym - dlatego dzisiejszy ślub wprawił go w nastrój sentymentalnej kontemplacji. Od pewnego czasu

Adam przyznawał się sam sobie, że jest samotny. Poznać odpowiednią kobietę, zakochać się i ożenić - oto było jego

najskrytsze marzenie.

- Zechcą państwo wybaczyć moją karygodną francuszczyznę -zwrócił się rzeczywiście karygodną francuszczyzną

do otwartego dzioba mewy, która właśnie wychynęła z mgły na poziomie jego wzroku. Adam sam słyszał, jak

bezlitośnie kaleczy finezyjne głoski, i z żalem stwierdził, że mówi po francusku gorzej, niż przypuszczał. Był

półkrwi Belgiem. Wszyscy, z nim samym na czele, uważali więc jego znajomość francuskiego za fakt oczywisty. I

pewnie by się nie zawiedli, gdyby dwuletniego Adasia nie wywieziono do Anglii w związku z objęciem przez jego

ojca stanowiska ambasadora przy

Dworze Świętego Jakuba 1 . Matka Angielka słusznie zażądała, aby rodzina, o ile to możliwe, rozmawiała przy stole

w jej ojczystym języku. W szkole natomiast Adam uczył się, nie wiedzieć czemu, rosyjskiego. Później natomiast,

ilekroć - rzadko zresztą - wyjeżdżał z przyjaciółmi na wycieczki do Francji, zawsze pozwalał im zamawiać posiłki i

pytać o drogę, pod pretekstem, że muszą ćwiczyć język, który wszakże dla niego obcym nie jest. Wstyd się przyznać,

ale dzisiejszą weselną mowę przetłumaczyła mu na francuski zaprzyjaźniona młoda Angielka. Adam musiał liczyć

się z tym, że jego francuskie przemówienie wypadnie blado. Po przejściu ojca na emeryturę nie wrócił na stałe do

Belgii; rodzice zresztą również nie. Wzorem większości ludzi ze swej sfery osiedlili się nad morzem, w Antibes

-słynnym mieście, które mocno Adama rozczarowało.

Adam podawał swoją narodowość tylko, kiedy musiał, podobnie jak profesję - zwłaszcza w rozmowach z obcymi. Z

powodu tej dyskrecji większość rozmówców automatycznie brała go za adwokata. Adam oburzał się na takie

domysły - choć były słuszne. Należał bowiem do tych mężczyzn, którzy mimo (nieznacznego) przekroczenia

trzydziestki wciąż wierzą, że ich konwencjonalne, wygodnickie, burżuazyjne życie jest tylko chwilową halucynacją,

z której ockną się lada dzień jako wyuzdani potomkowie największych armatorów, światowej klasy wirtuozi albo

malarze-abstrakcjoniści, którzy wyrzekli się ojczyzny, by zamieszkać gdzieś w tropikach z milionową fortuną i

półtuzinem żon.

Adam nie był wyjątkiem od reguły, w myśl której ci, co otrzymali wiele, zawsze domagać się będą jeszcze więcej.

Bardzo rzadko przychodziło mu na myśl, że tacy jak on kuszą los - że pewnego dnia może się ocknąć z marzeń na

miotanym falą kutrze rybackim, gdzieś na Morzu Północnym, o szóstej nad ranem w samym środku zimy.

Świadomie czy nie, Adam strzegł swojej uprzywilejowanej pozycji i stale szukał okazji do jej potwierdzenia.

Na rufie obok Adama pojawiło się tymczasem kilkoro współpasażerów, w związku z czym dalszy ciąg

przemówienia ćwiczył szeptem. Spoglądał przy tym z góry (dosłownie) na chłopczyka w pstrokatym ubranku,

przywodzącym na myśl strój arlekina. Malec ciskał w ko-

'Court of St. James, brytyjski dwór królewski; nazwa od starego pałacu Św. Jakuba, używanego przez dwór do

przyjęć oficjalnych (przyp. red.).

Micou Paul - Życzenie Adama.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: