Moduł 1.pdf

Podstawowa opieka zdrowotna i pielęgniarstwo środowiskowo – rodzinne.

autorzy:

dr n. med. Zofia Grzywacz

mgr Barbara Boroś

autorzy:

dr n. med. Zofia Grzywacz

mgr Barbara Boroś

Podstawowa opieka zdrowotna

i pielęgniarstwo

środowiskowo-rodzinne

OPRACOWANIE KURSU

kierownik kursu

Agnieszka Wierzbicka

metodycy

Monika Poradecka

Marta Dziubińska

graficy

Joanna Graczyk

informatycy

Maciej Czerczak

Mariusz Osiński

Wstęp

Ramowy program kształcenia powstał na bazie wytycznych, otrzymanych z WSHE

w Łodzi. W przedstawionym materiale starałyśmy się zasygnalizować treści

dotyczące: podstawowej opieki zdrowotnej, rodziny jako grupy społecznej,

pielęgniarstwa rodzinnego, organizacji opieki nad pracującymi, zagadnień

związanych z medycyną pracy i pielęgniarstwem środowiska nauczania

i wychowania. Celem kształcenia jest:

— przygotowanie pielęgniarki środowiskowo/rodzinnej do samodzielnego

wykonywania zadań związanych z jednostką, rodziną, grupą społeczną,

— przygotowanie pielęgniarki do realizowania opieki pielęgniarskiej w warunkach

zakładu pracy,

— przygotowanie pielęgniarki do organizowania profilaktycznej opieki nad dziećmi

i młodzieżą.

Po ukończeniu kursu student powinien zyskać umiejętnościami w zakresie:

— wykonywania podstawowych badań diagnostycznych i dokonywania wstępnej ich

interpretacji,

— współorganizowania badań profilaktycznych uczniów i pracowników,

— formułowania diagnozy pielęgniarskiej,

— organizowania pracy, zgodnie z procesem pielęgnowania i standardami

postępowania,

— rozpoznawania i rozwiązywania problemów zdrowotnych i psychospołecznych

podopiecznych,

— wyróżniania czynników szkodliwych i uciążliwych, występujących w środowisku

pracy oraz udzielania informacji pracownikom na temat możliwości ich

eliminowania,

— prowadzenia edukacji zdrowotnej, stosownie do potrzeb podopiecznego, rodziny,

środowiska lokalnego,

— realizowania programów promocji zdrowia,

— kształtowania u podopiecznych umiejętności niezbędnych do umacniania

i potęgowania zdrowia,

— organizowania i wyposażania gabinetu pielęgniarskiego (w zakładzie pracy,

gabinet profilaktyki w szkole),

— udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach i zachorowaniach,

— prowadzenia dokumentacji i sprawozdawczości, zgodnie z obowiązującymi

przepisami w tym zakresie.

Podstawowa opieka zdrowotna

Wstęp

1. Rys historyczny i kierunki zmian ochrony zdrowia w świecie

2. Ochrona zdrowia w Polsce i światowa strategia „Zdrowie dla wszystkich”

3. Struktura organizacyjna podstawowej opieki zdrowotnej (poz)

3.1. Poradnie ogólne

3.2. Poradnie K

3.3. Poradnie dla dzieci

3.4. Poradnie stomatologiczne

4. Zadaniazespołu środowiskowego w poz

5. Dokumentacjamedyczna

Wstęp

Walka z nieprzyjazną naturą i licznymi schorzeniami oraz troska o zdrowie czy życie,

towarzyszy człowiekowi od początków jego istnienia. Pierwsze, prymitywne działania

lecznicze, wspierane wiarą w moc duchów i licznych bóstw zostały zastąpione

wiedzą empiryczną, do której z czasem dołączyły rzeczowe podstawy naukowe.

Wiedza ta ewoluowała przez wieki, zmieniały się jej priorytety, w końcu

najważniejszym zagadnieniem stała się konieczność zabezpieczenia potrzeb

zdrowotnych nie tylko jednostki, ale i ludności w skali poszczególnych państw

i całego globu. Wyzwanie to podjęła Światowa Organizacja Zdrowia, która na

podstawie raportów na temat stanu zdrowia poszczególnych populacji, uwzględniając

tempo i rodzaj ogólnie zachodzących przemian społeczno-gospodarczych,

wypracowała światową strategię ochrony zdrowia. Jesteśmy obecnie świadkami

realizowania, na bazie zaleceń ŚOZ, polskiego planu ochrony zdrowia. Jest on stale

poprawiany i uzupełniany tak, aby w sposób najlepszy z możliwych nieść pomoc

zdrowotną ludności polskiej.

Podstawowa opieka zdrowotna

1. Rys historyczny i kierunki zmian ochrony zdrowia w świecie

Człowiek od zarania dziejów interesował się zdrowiem. Ludzie pierwotni wiedzieli, że

nadwerężoną kończynę należy oszczędzać — unieruchamiali ją przy pomocy glinki.

Podpatrując przyrodę oraz ucząc się na własnych błędach poznali właściwości

lecznicze szeregu ziół. Jednak z czasem okazało się, że „medycyna naprawcza” była

niewystarczająca — pojawiła się idea umacniania zdrowia i zapobiegania chorobom.

Początkowo celom tym służyły amulety i zaklęcia, następnie zaczęto dbać o czystość

ciała i unikać zakażeń. Bez wątpienia działania te nie od razu były w pełni świadome

— przybierały one formę ścisłego przestrzegania nakazów religijnych (patrz Biblia —

Księga Kapłańska), wzajemnie zapożyczanych od mieszających się ludów.

W starożytności, w kręgu kultury śródziemnomorskiej duże znaczenie w życiu

człowieka przypisywano ruchowi i racjonalnemu odżywianiu, triumf święciły gry

i zawody sportowe, w tym igrzyska. W sprawach dotyczących zdrowia obywateli

zauważyć można mniej lub bardziej bezpośredni udział państwa, czego przykładem

była budowa wodociągów/akweduktów i łaźni publicznych. Pierwsze przekazy

dotyczące zdrowia zawarte zostały w naukach Hipokratesa (460–377 p.n.e.). Jego

zasada — nie szkodzić choremu ( primum non nocere ) i pomagać uzdrawiającym

siłom natury do dziś nie straciła na aktualności, a słowa przysięgi lekarskiej, będącej

kanonem etyki zawodowej, są znane na całym świecie. Kolejne wskazówki podał

Galen (129–199), który uważał, że zdrowie człowieka zagrożone jest przez dwa

źródła zepsucia: wewnętrzne (wiek, pożywienie, odchody) i zewnętrzne (czynniki

środowiska). Platon (ok. 427–347 p.n.e.) definiował zdrowie jako doskonalenie stylu

życia, mające związek z dietą oraz rozwojem duchowym i kulturowym. Plutarch (ok.

50 – ok. 125 n.e.) kładł nacisk na aktywność i pracę, zaś stoicy na pierwszy plan

wysuwali rozwój i harmonię umysłową. Postępowanie lecznicze największą rangę

przypisywało diecie, następnie lekom, najniższą zaś chirurgii.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: