Cel 17.pdf

ISSN 1733-5280

Numer indeksu 217751

MAGAZYN

CHRZEŚCIJAŃSKI

N R 2 (17) | L ATO 2009 | C ENA 9 90 ZŁ ( W TYM 7% VAT )

C ZASOPISMO F UNDACJI N ADZIEJA DLA P RZYSZŁOŚCI

Sekty

Jedność ducha

czy układ towarzyski?

Prawa człowieka

Mój ojciec nazista

bądź sobą

Dziesięcina

...temat drażliwy

Niekoniecznie

WYŁĄCZ SYSTEM

W SPRZEDAŻY

– pod tym hasłem obchodzono w Warszawie 20-lecie demokratycznych wyborów,

„zwycięstwa zwykłych ludzi nad systemem totalitarnym” – jak przedstawiały to me-

dia. Ci zwykli ludzie, którzy „wyłączyli” stary system, musieli w następstwie sprostać

wielkiemu wyzwaniu i „włączyć” nowy. A czasami szybciej i łatwiej się wyłącza, niż

włącza. Ponadto wolności trzeba się uczyć, do niej się dorasta. Dlatego tak często

rewolucje, przewroty stanu okazują się fiaskiem, prowadząc do kolejnego wynatu-

rzonego systemu. Uniwersalne w zakresie społeczeństwa i Kościoła wydają się zatem

słowa apostoła Pawła, który w Liście do Galacjan 4:1-3 stwierdza, że dopóki dziedzic

jest dziecięciem, niczym nie różni się od niewolnika...

Boleśnie się kształtuje polskie społeczeństwo obywatelskie i polska demokracja,

ale chyba wszyscy się zgodzimy, że w ciągu tych 20 lat osiągnęliśmy naprawdę wie-

le. Czy równie boleśnie kształtuje się polski Kościół i czy równie wiele udało mu się

osiągnąć? Nie mogę oprzeć się porównaniu, że tak jak 89 rok zakończył okres mo-

nopolu politycznego, tak samo przełom lat 80. i 90. to koniec monopolu religijnego.

W Polsce wraz z otwarciem granic pojawiało się wiele chrześcijańskich nurtów i tren-

dów (że o sektach nie wspomnę) – niektóre ożywcze i wprowadzające Kościół Jezu-

sa Chrystusa w nowy wymiar funkcjonowania, inne wnoszące jedynie zamieszanie,

a jeszcze inne zaledwie chwilowe ekscytacje i przemijające mody. Niektóre kościoły

poszły za duchem postępu w wymiarze funkcjonalnym, wprowadzając nowocze-

sne formy zarządzania, ewangelizowania, głoszenia. Inne skrupulatnie okopały się

w dotychczasowych doktrynach i sposobach działania, odcinając się tym samym od

Bożego wzrostu i alienując od społeczeństwa. Jeszcze inne starają się przede wszyst-

kim „szukać Boga”, zaniedbując organizację, strukturę, strategię jako „nieduchowe”.

W efekcie niewiele jest kościołów, które łączyłyby wzrost w namaszczeniu, święto-

ści, radykalnej wierze ze wzrostem w organizacji, strukturze i nowoczesnym komu-

nikowaniu. Nie wiem, jak Państwo, ale ja nie jestem usatysfakcjonowana obliczem

polskiego Kościoła, a jednocześnie na niczym innym mi tak nie zależy, jak na tym,

by ujrzeć „dziedzica, który staje się panem” – Kościół, który dorasta do pełni doj-

rzałości, do pełni Chrystusowej. Kościół, który godnie reprezentuje Jezusa w społe-

czeństwie, który nie jest postrzegany jako niegroźny folklor, ale stanowi drogowskaz

dla całego narodu. Kościół, którego głos jest słyszalny, a czyny widzialne. Kościół,

który przoduje w przemianie myślenia, w praworządności, w zarządzaniu finansami,

w standardach współpracy i oddziaływania społecznego. Jeżeli zatem czegokolwiek

mogłabym Państwu z okazji 20-lecia naszej „zielonej” jeszcze demokracji życzyć

– to właśnie doczekania się takiego Kościoła w naszym kraju. A tak naprawdę to nie

„doczekania”– to by było zbyt łatwe i bierne – ale „współtworzenia” takiego Kościo-

ła. I oby każdy z nas znalazł w nim właściwe miejsce.

Mając nadzieję na kontynuację tej debaty na łamach CELU, w bieżącym numerze

poruszamy kilka aspektów związanych z szeroko rozumianą wolnością i dojrzałością

Kościoła. Między innymi artykuły polemiczne na temat tego, czym jest prawdziwa

jedność i na jakim fundamencie powinno się ją budować (M. Podżorski, A. Bajeński).

Komu potrzebny jest wzrost (M. Szatkowski, A. Solska – Rhema) i jak go finansować

(J. Szarzec, A. Piątkowski). Czemu tak wiele kościołów posądzanych jest o sekciarstwo

i jakie jest realne zagrożenie sektami (J. Słaby). Jak pojedynczy ludzie mogą mieć

wpływ na ustawodawstwo narodu (W. Kuleczka, T. Majdyło), czy wreszcie, jak wyglą-

da wolność na poziomie indywidualnego życia z Bogiem (A. Piątkowska, J. Kmiecik).

Życzę miłej lektury i zachęcam Państwa do wypowiedzi na forum:

www.magazyncel.pl

Dr Jordan S. Rubin

„Dieta Stwórcy”

Nowatorska książka oparta na

Piśmie Świętym i badaniach

naukowych. Jej autor, będąc

bliski śmierci na skutek choroby Leśniowskiego-

-Crohna, odzyskał dzięki wierze pełnię zdrowia

i odkrył ponadczasowe zasady żywieniowe naj-

zdrowszego narodu na świecie. Proponowana

przez niego dieta pokazuje nie tylko, jak odzyskać

pełnię zdrowia, ale również jak je utrzymać.

Cena: 30 zł

Seria „Biblia Wierszem”

Wydając serię „Biblia wierszem”,

chcemy dać dzieciom możliwość

zapoznania się z historiami z Pisma

Świętego przedstawionymi w ciekawy

i przystępny sposób...

PAKIET:

Część 1 – „Stworzenie Świata” – 8 00 zł

Część 2 – „Dzieciństwo Jezusa” – 9 90 zł

Część 3 – „Adam i Ewa” – 8 00 zł

Cena za pakiet: 24 zł 25 90 zł

Fundacja Nadzieja dla Przysz³ości

Skr. poczt. 185, 00-950 Warszawa 1

tel. 022 826 51 86; faks 022 828 50 91

wydawnictwo@ndp.org.pl

Marta Wróbel,

redaktor prowadząca

Dr Jordan S. Rubin

Seria „Biblia Wierszem”

PAKIET:

LATO 2009

TEMAT NUMERU

6 Jedność Ducha

czy układ towarzyski?

Marcin Podżorski

9 SAMO i WSPÓŁ

Andrzej Bajeński

POD KĄTEM

12 Obnażacze nagości

Marek Lipski

20 Dziesięcina… temat drażliwy

Janusz Szarzec

HOT SPOT

30 Sekty i herezje

u początków Kościoła

Wojciech Gajewski

34 Sekciarze, kociarze i…

Jacek Słaby

38 Porozmawiajmy o New Age

– rozmowa z Andrzejem Robaczkiem

40 Strażnica

– rozmowa z Tadeuszem Połgenskiem

42 Quo vadis?

Pomagamy zagubionym

– rozmowa z Markiem Płodowskim

Marek Lipski

KOŚCIÓŁ

45 Po co komu wzrost?

Mirosław Szatkowski

SPOŁECZEŃSTWO

54 Ateizm. Choroba na śmierć

Marek Błaszkowski

56 Prawa człowieka

Wojciech Kuleczka

60 William Wilberforce,

czyli co porządny chrześcijanin

może robić w świecie polityki

Tomasz Majdyło

REPORTAŻ

64 Przybysze ze wszystkich stron

Emilia Luckiewicz

112 Dotykając nieba

Hanna Maliszewska

STYL ŻYCIA

74 Więcej niż small talk

Justyna Ambroziak

76 Niekoniecznie bądź sobą

Agnieszka Piątkowska

109 Do Jezusa szturmem i na desce

Daniel Denisiuk

Rozmowa

z Małgorzatą Borecką

Obnażacze

nagości

Poród z doulą

Alfred J. Palla

Fenicka twierdza.

Upadek Tyru

Adam

Piątkowski

Czasy trwogi?

Bez przesady!

Alicja Solska

Wierzyć, należeć, stawać się

Herta Leithgob & Lisa Rudiger

Mój ojciec, nazista

RODZINA

86 Poród z doulą

– rozmowa z Małgorzatą Borecką

89 Ratunku, będziemy mieć dziecko!

Maja Denisuk

FASCYNUJĄCE PROROCTWA BIBLII

93 Fenicka twierdza. Upadek Tyru

Alfred J. Palla

BIBLIA I NAUKA

98 Brakujące ogniwo ewolucji?

Alfred J. Palla

101 List do redakcji

IZRAEL – ŻYDZI

71 Mój ojciec, nazista

Herta Leithgob & Lisa Rudiger

HISTORIE PRAWDZIWE

104 Życie w przestworzach

– rozmowa z Józefem Solskim

RECENZJE

108 Arci „Porzucam Babilon”

FELIETON

114 Kuba porządkuje balkon…

Kota Kuby przypowieść o siewcy

Ewa Gnatowska

ŻYCIE Z BOGIEM

16 Powierzony?

Urszula Jankowska-Matan

24 Czasy trwogi? Bez przesady!

Adam Piątkowski

27 Wypróbowani w ogniu

Joanna Kmiecik

78 Życie z łaski

Alicja Solska

81 Zbawiony? To dopiero początek

Małgorzata Górska

WYWIAD

48 Edukacja i uczniostwo

– rozmowa z Krzysztofem Majdyło

68 Granie to służba

– Rozmowa z członkami zespołu Euangelion

KOŚCIÓŁ NA ŚWIECIE

50 Wierzyć, należeć, stawać się

Alicja Solska

84 Tajemnica przebudzenia na Ukrainie

Marian Rassek

Marcin Podżorski

Marek Błaszkowski

Jedność Ducha

czy układ towarzyski?

Ateizm.

Choroba na śmierć

Janusz Szarzec

Tomasz Majdyło

William Wilberforce,

czyli co porządny

chrześcijanin może

robić w świecie polityki

Dziesięcina…

temat drażliwy

Jacek Słaby

Emilia Luckiewicz

Przybysze

ze wszystkich stron

Sekciarze,

kociarze i…

SPIS TREŚCI:

TEMAT NUMERU

Ducha

i spotkania modlitewne. Z drugiej strony, z praktyki

wynika, że takie działania często nie przynoszą po-

żądanych skutków, to znaczy nie powodują rozwią-

zania problemów wewnętrznych wśród chrześcijan

i nie stają się instrumentem do przebudzenia.

Tak, zgadzam się, że jedność jest ważna, to

w końcu jedno z biblijnych zaleceń. Jezus, kiedy

modlił się w Getsemane o jedność, wypowiadał na-

stępujące słowa: „Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli

doskonali w jedności, żeby świat poznał, że Ty mnie

posłałeś i że ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś”

(J.17:23). Jedność nie jest jednak prawdą dominu-

jącą ponad innymi Bożymi prawdami głoszonymi

przez Jezusa. Zarówno ta prawda, jak i każda inna

powinna być rozumiana w kontekście całokształtu

nauczania Jezusa i apostołów. Dlatego też jest tak

ważne, abyśmy spojrzeli na to zagadnienie z per-

spektywy biblijnej.

czy innych troszkę bardziej zaawansowanych praw-

dach duchowych. Oczywiście, robi się to po to, by

zachować jedność zgromadzonych chrześcijan.

Może to jest pomysł na jedność, tyle że nie jest

to jedność oparta na fundamencie biblijnym. Nie jest

to jedność skierowana do „góry” tylko w „dół”. Tej

jedności nie osiąga się poprzez wzrost w objawie-

niu, tylko poprzez rezygnację z określonych prawd.

Czy o taką jedność chodzi? Jedność zbudowana

w oderwaniu od biblijnych zasad nigdy nie przynie-

sie dobrego owocu. Tak naprawdę tego typu jedność

nie ma nic wspólnego z jednością Ducha, gdyż Duch

Święty potwierdza tylko prawdy Słowa Bożego. Te-

go typu jedność jest tylko przykładem ludzkich kon-

cepcji i ludzkiego pojmowania tego zagadnienia.

czy

układ

towarzyski

Jest wiele ludzi, którzy straszeni

etykietą „rozbijaczy jedności

duchowej chrześcijan” nigdy

nie odważyło się działać

wbrew poglądom danej grupy,

uśmiercając w ten sposób

swoje powołanie.

Wizja wzrostu

W liście do Efezjan (Ef.4:11-14) Paweł pisze

o jedności, w kontekście nauczania o darach służb

danych Kościołowi, których podstawowym celem

jest przygotowanie wszystkich wierzących do dzieła

posługiwania, tak abyśmy jako chrześcijanie mogli

dojść w ten sposób do jedności wiary i poznania.

Jedność, o której pisze Paweł, jest oparta na kon-

kretnym fundamencie wiary i poznania (objawienia)

Jezusa Chrystusa: „aż dojdziemy wszyscy do jedno-

ści wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej dosko-

nałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystu-

sowej” (Ef.4:13). Bez tego fundamentu objawienia,

kim jest Chrystus (gr. „Namaszczony”) i jakie mamy

w Nim bogactwo chwały, trudno mówić o ducho-

wej jedności. Jedności, o której pisze Paweł, nie da

się zadekretować odgórnie przez umówienie się, że

od tej chwili będziemy jedno, nie wystarczą do niej

również dobre chęci uczestników takich spotkań.

Duchowa jedność nie jest oparta na chęciach czy

też jakimś programie, tylko na objawieniu. Jedność,

o której mówi Paweł, osiąga się poprzez proces

wzrostu w wierze i poznaniu, dochodzenia do mę-

skiej doskonałości, dorośnięcia do pełni Chrystuso-

wej, czyli umownie mówiąc „poprzez ruch w górę”.

Słowo „jedność”

stało się wytrychem,

który ma otworzyć drzwi

do Bożego błogosławieństwa,

niestety jednak – choć to wytrych

– to do tych drzwi nie pasuje.

Wizyty i rewizyty

Czasem też jedność budowana jest na czynniku

relacyjnym, ludzkim. Jesteśmy w czymś, ponieważ

chcemy należeć do grupy. Należymy do grupy, po-

nieważ samemu żyje się ciężej. Rozumiem tę potrze-

bę, gdyż poczucie przynależności jest podstawową

potrzebą społeczną. Problem polega na tym, iż na

gruncie biblijnym nasza potrzeba przynależności

musi znaleźć swoje ujście po pierwsze w Jezusie.

On jest naszą tożsamością, On jest naszą identyfika-

cją, punktem odniesienia.

Często nie mamy pojęcia, kim jesteśmy w Bo-

gu, nie wiemy w ogóle, co to znaczy stać w radzie

Pana, ale często uczestniczymy w różnych inicjaty-

wach chrześcijańskich, nie zadając sobie trudu od-

powiedzi na pytanie, czy to jest w ogóle wzbudzone

z Ducha Bożego. Idziemy za czymś, tylko dlatego że

inni w tym funkcjonują. Jezus przestrzega nas przed

takim stanem, gdy mówi: „ślepi są przewodnikami

ślepych, a jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół

wpadną” (Mt.15:14).

Problem zaczyna się wtedy, gdy zaczynamy bar-

dziej polegać na sile grupy niż na relacji z Bogiem,

według zasady, że skoro jest to duża grupa, to nie

Marcin Podżorski

sto stosowane jak jedność. Słowo to, odmieniane przez

wszystkie przypadki i używane w różnych kontekstach sy-

tuacyjnych, w powszechnej opinii stało się jakimś cudownym pa-

naceum na rozwiązanie wszelkich problemów w chrześcijaństwie.

Mało tego, jedność nie tylko ma służyć do rozwiązania problemów

wewnętrznych, ale ma być również magicznym instrumentem do

zapoczątkowania duchowego przebudzenia.

Dlatego też często organizowane są specjalne spotkania chrze-

ścijan mające służyć zbudowaniu jedności, koncerty jedności

Ściągnięci w dół

Jakże naiwnie w tym kontekście wyglądają prak-

tyczne założenia spotkań jedności chrześcijan, gdzie

często szeptem, między wierszami, ale wyraźnie

mówi się uczestnikom, by np. nie modlono się inny-

mi językami lub nie mówiono nic o chrzcie wodnym

CEL | Magazyn Chrześcijański

Jedność

R zadko które pojęcie w świecie chrześcijańskim jest tak czę-

TEMAT NUMERU

może się mylić. Jednak Biblia ostrzega nas, iż prze-

klęty, kto polega na człowieku i z ciała czyni swe

oparcie (Jer.17:5).

Człowiek religijny całą swoją siłę czerpie z ak-

ceptacji i uznania innych osób, człowiek duchowy,

swoją tożsamość, wizję działania czerpie z relacji

z Bogiem. Człowiek religijny działa w ten sposób,

dlatego że sam nie ma realnego oparcia i zakotwi-

czenia w Bogu. Dlatego jest tak wiele porozumień

na gruncie chrześcijańskim, które nie są niczym in-

nym jak tylko układem towarzyskim czy też bizne-

sowym, działającym według zasady: „ja zapraszam

ciebie, ty zapraszasz mnie”, lub w oparciu o bardziej

zwulgaryzowaną formułę „siedź cicho, bądź grzecz-

ny, to może też dostaniesz marchewkę w nagrodę”.

W tego typu grupach poglądy, system wierzeń, wi-

zja poszczególnych uczestników mają charakter

wtórny. Każdy wierzy, w co chce, każdy myśli, co

chce, każdy robi, co chce, połączył nas tylko wspól-

ny interes. I nazywamy to „więzami Ducha” tudzież

„Bożym połączeniem”. Tylko że te „więzy Ducha”

spajają nas tak długo, jak długo układ ten przynosi

nam korzyść, np. jeśli jesteśmy zapraszani. W mo-

mencie, gdy układ przestaje przynosić korzyści,

lub ktoś zaczyna wyrastać ponad innych, przestaje

istnieć.

Co to ma wspólnego z Bożym rodzajem jedno-

ści? Sam chciałbym wiedzieć. Dlatego nazywajmy

rzeczy po imieniu, jedność Ducha to jedność Ducha,

a układ towarzyski jest tylko układem towarzyskim.

w swoim proroczym podążaniu za Panem Jezusem,

na przystanku „relacje towarzyskie”. Nie zaryzyko-

wali ceny odrzucenia przez środowisko dla przyszłej

chwały Bożej związanej z wypełnieniem powołania.

Jan pisze następujące słowa o członkach Rady,

którzy uwierzyli w Jezusa, jednakże nie wyznawali

swojej wiary z obawy przed wyłączeniem z syna-

gogi: „umiłowali bardziej chwałę ludzką niż chwa-

łę Bożą” (J.12:43). A przecież słowa Pana Jezusa:

„Niech umarli grzebią umarłych swoich, lecz ty idź

i głoś Królestwo Boże” (Łk.9:60) są dalej jak najbar-

dziej aktualne.

Nie ma duchowej jedności kosztem prawdy

Ewangelii. Nigdzie na kartach Biblii nie znajdziemy

wzmianki o tym, że Jezus akceptował kompromis

w tym zakresie. Jezus był niezwykle radykalny, kiedy

mówił: „Kto miłuje ojca lub matkę bardziej niż mnie

nie jest mnie godzien, i kto miłuje syna albo córkę

bardziej niż mnie nie jest mnie godzien” (Mt.10:37).

Każda prawda duchowa określona w Biblii mo-

że być zrealizowana w Boży sposób lub ludzki. Na

przykład Bóg zawarł w Biblii objawienie na temat

świątyni, a faryzeusze (jak określił to Jezus) uczynili

z niej „jaskinię zbójców”. Podobnie jest z jednością,

Biblia mówi o jedności Ducha, a my sprowadzamy

jedność do wymiaru układu towarzyskiego, gdzie po-

łączeni jesteśmy więzami administracyjnymi, tudzież

przyjaźnią albo wspólnym interesem, ale nie wizją.

Boża jedność

Niezależnie od ludzkich wysiłków budowania

jedności w ludzki sposób, Bóg wzbudza ją w zupeł-

nie inny sposób, wokół wizji przebudzenia. Wzbu-

dza On w Duchu zew przebudzenia i reformacji.

Każdy, kto słyszy ten zew, zaczyna iść w tę stronę.

Idąc w tę stronę, zaczynasz dostrzegać też innych

podążających w tę samą stronę, którzy zaczęli tę

podróż z innych miejsc. Różnice administracyjne

bledną, kwestie ludzkich ambicji czy animozji środo-

wiskowych przestają mieć znaczenie, polityka reli-

gijna schodzi na plan dalszy. Każdy zajmuje miejsce

w szeregu Bożej Armii wyznaczone mu przez Boga.

Ludzie podążają za swoim Dowódcą, nie patrząc na

swój interes czy korzyści. Nie patrzysz wtedy, czy

jesteś sam, czy jest z tobą tłum. Po prostu idziesz za

swoim Panem. Zaczyna mieć miejsce to, co było opi-

sane w Księdze Joela: „Każdy idzie prosto swoją dro-

gą, nie zbacza ze swojej ścieżki. Nie wypiera jeden

drugiego, każdy idzie swoim torem […] uderzają na

miasto, szturmem zdobywają mur” (Jl.2:7-9). To jest

przykład jedności, którą wzbudza Bóg.

Jedności, o której mówi Biblia,

nie da się zadekretować

odgórnie przez umówienie się,

że od tej chwili będziemy jedno,

nie wystarczą do niej również

dobre chęci uczestników

„spotkań jedności”.

Samoobrona i solidarność – to dwa bardzo

rozpowszechnione we współczesnej Polsce słowa.

Andrzej Bajeński

Patrząc na życie w świetle Biblii, odkryłem, że za

słowami „samoobrona” i „solidarność” stoją dwie

bardzo ważne dla życia idee: idea „samo” oraz idea

„współ”.

T rudno nie zauważyć, że jak przejście z epoki

socjalizmu do czasów Solidarności było w hi-

storii naszego narodu epokowym osiągnię-

ciem, tak zastąpienie etosu solidarności instynktem

samoobrony stało się przykrym i niebezpiecznym

uwstecznieniem społecznego porządku kraju. Kie-

dy jednostka lub wspólnota ludzka przechodzi od

wzniosłej idei solidarności do populistycznych idei

samoobronnych, to znaczy, że się stacza.

Ta refleksja nad życiem społeczno-politycznym

naprowadziła mnie na pewną, głęboko zakorzenio-

ną w Biblii uniwersalną prawdę o życiu człowieka.

Niebezpieczeństwo fałszywej

jedności

Dlaczego jedność budowana w cielesny sposób

staje się groźna?

Jest wielu ludzi, którzy straszeni etykietą „roz-

bijaczy jedności duchowej chrześcijan” nigdy nie

odważyło się działać wbrew poglądom danej grupy,

uśmiercając w ten sposób swoje powołanie. Jest wielu

ludzi, którzy w imię wygody lub strachu przed ostra-

cyzmem ze strony swojego środowiska zatrzymało się

Samo- i współ-

Na początek za pomocą słownika języka pol-

skiego sporządziłem dwie listy słów. W pierwszej

z nich pojawiły się wyrazy rozpoczynające się od

przedrostka „samo-”: sam, samotność, samowystar-

czalność, samowola, samodyscyplina, samochwa-

ła… i setka innych SAMO…

W drugiej znalazły się określenia zaczyna-

jących się przedrostkiem „współ-”: wspólnota,

CEL | Magazyn Chrześcijański

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: