Byłem księdzem III- Jonasz Roman.pdf

ROMAN KOTLIŃSKI

BYŁEM KSIĘDZEM 3

OWOCE ZŁA

Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą

do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi

wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się

winogrona z ciernia albo z ostu figi? Tak każde dobre

drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe

owoce...

A więc: poznacie ich po ich owocach.

Ewangelia Św. Mateusza, Rozdz. 7, 15 - 20

SPIS TREŚCI

Od Autora ........................................................................................................ 4

Wstęp ............................................................................................................. 14

R OZDZIAŁY

I. Kościół nie może stracić ................................................................................. 16

II. Zażalenie do Pana Boga ................................................................................. 49

III. Byłem zakonnikiem ..................................................................................... 109

IV. Proboszcz dobrodziej ................................................................................... 139

Zakończenie ................................................................................................. 165

OD AUTORA

Cieszę się, że sięgnęliście Państwo po tę książkę. Otworzy Wam ona oczy na wiele

spraw, porazi prawdą i pozwoli zrozumieć, co tak naprawdę dzieje się w polskim Kościele,

rodem z Rzymu. Najpierw jednak z konieczności, muszę wyjaśnić parę spraw.

Wielu ludziom nie podoba się to, co piszę i głośno wyrażam. Podejmowane są rów-

nież próby skompromitowania mojej osoby. Niektórzy próbują sprowadzić całą moją działal-

ność do walki o zniesienie celibatu, a ze mnie robią słabego człowieczka, który nie wytrzymał

rygoru przymusowej bezżenności. Doszło do tego, iż nawet dziennikarze, którzy przeprowa-

dzają ze mną wywiad, wypisują później brednie, dokładnie przekręcając to, co im sam powie-

działem! Dzieje się tak, ponieważ ludzie myślą schematami, w stylu - odszedł z kapłaństwa,

bo mu się d..y zachciało.

Kiedy wziąłem do ręki kwietniowy numer Claudii - wypindrowanego brukowca ogłu-

piającego kobiety - przeżyłem szok! Podrzędny dziennikarzyna, niejaki Połeć, zrobił ze mnie

Don Juana w sutannie, który ślinił się na widok kobiety. Skąd on - na Boga! - wytrzasnął ta-

kie love story! Już sam tytuł - Dla miłości zrezygnowałem z kapłaństwa - zwalił mnie z nóg.

Połowa artykułu jest wyssana z palca, a reszta - dokładną odwrotnością moich słów i samych

faktów. Po części jednak moja w tym wina, gdyż nie autoryzowałem tego knota.

Ludzie, na miłość Boską! Wierzcie mi, że odszedłem (tak jak wielu przede mną i po

mnie) tylko i wyłącznie z pobudek ideowych! Nie powtarzajcie kłamstw i nie słuchajcie głu-

pot! Celibat, to tylko jeden z tysięcy błędów tego Kościoła!

Swoją obecną żonę poznałem co prawda przed wystąpieniem z czarnych szeregów, ale

nie wpłynęło to w najmniejszym stopniu na tę decyzję. O zawarciu związku małżeńskiego

zdecydowaliśmy dopiero po kilku miesiącach. Gdyby d..y były w moim życiu na pierwszym

miejscu - zostałbym księdzem i „wykaszał” panienki na kolejnych parafiach tak, jak to czynią

inni. Jeśli ktoś chce dokładnie poznać motywy mojego odejścia - może wziąć do ręki jedną z

moich trzech książek.

Nieprawdą jest również to, jakobym oczekiwał przebaczenia - ze strony Boga czy lu-

dzi - za to, co zrobiłem. Jest dokładnie odwrotnie! Dumny jestem jak cholera, że zdobyłem się

na ten krok i zerwałem z największą mafią świata! Czuję się teraz wprost cudownie! Spadł mi

z serca ogromny ciężar!

Postanowiłem też w końcu zerwać ze swoim pseudonimem literackim i pisać pod

prawdziwym imieniem i nazwiskiem. Przed rokiem - na taki krok - nie posiadałem jeszcze

odpowiedniego „mandatu” od swoich rodziców. Uważałem bowiem (i uważam nadal), że

skoro moje nazwisko nie należy tylko do mnie - nie mogę się nim dowolnie posługiwać. Ba-

łem się również represji, które - zamiast mnie - mogłyby dosięgnąć moich najbliższych i... po

części się nie pomyliłem. Obecnie nie ma już żadnych przeszkód, abym cokolwiek ukrywał.

Przejdźmy więc do tematu.

Bóg mi świadkiem - nie miałem zamiaru pisać tej książki? Po wydaniu dwóch pierw-

szych pozycji, najwyżsi dostojnicy Kościoła katolickiego w Polsce zarzucili mi, iż szargam

świętości, opluwam stan kapłański lub po prostu kłamię. Uznałem to za najlepszą recenzję dla

moich książek i upewniłem się, że są naprawdę dobre. Postanowiłem też przestać pluć - pisać

i zacząć bić - działać. Nie myślałem więc o żadnych książkach. Założyłem i zarejestrowałem

Stowarzyszenie Odnowy Kościoła Rzymsko - Katolickiego Na Rzecz Osób Pokrzywdzonych

Przez Duchownych. Wówczas jeszcze słowo „odnowa” wydawało mi się uzasadnione. Pół

roku działalności Stowarzyszenia wystarczyło, iż przestałem wierzyć w jakąkolwiek odnowę

- przemianę tego Kościoła. Z pozycji reformatora katolickich struktur, gotów jestem dziś

przejść raczej na tak modne obecnie stanowisko - syndyka masy upadłościowej. Nie myślę

bynajmniej o rychłym upadku Kościoła Sama instytucja ma się świetnie dzięki konkordatowi,

jak również rozbudowanemu systemowi ofiar, opłat, podatków, ulg, darowizn itp.

Dawno mnie tak nic nie ubawiło, jak niedawne „ujawnienie kościelnych finansów”.

Wyszło na to, że biskupi (np. bp Życiński z Lublina) nie pobierają żadnych pensji, a sam pry-

mas ma na przeżycie 1000 zł miesięcznie. Co do oficjalnych i opodatkowanych poborów -

zgadzam się w zupełności Zapomnieli jednak bidule wspomnieć, że za każde poświęcenie,

otwarcie - szkoły, biura, sklepu, kibla etc. etc. kasują po kilkadziesiąt „baniek” (np. otwarcie

nowego domu towarowego „Central” w Łodzi - 5.000 zł dla biskupa), a jest tego, w każdej

diecezji, do kilkunastu imprez w miesiącu! Tak Kochani, tyle kosztuje kilka machnięć kropi-

dłem i udział w bankiecie. To jednak tylko mała cząstka biskupich dochodów. Najwięcej wy-

ciągają od własnych proboszczów. I tutaj stawki są podobne, a „praca” głowy Kościoła lokal-

nego polega na: udziale w odpuście, wizytacji, poświeceniu, rocznicy czy innej bibie oraz -

związanemu z tym - odebraniu zaszczytów. Jeśli jednak któremuś z plebanów zamarzy się

godność kanonika, prałata, dziekana lub też zmiana parafii na bogatszą, czyli większą, musi

szykować całą teczkę pieniędzy. Sumy idą tu już w setki milionów, a nawet miliardy starych

złotych! Każda obecność, przemowa, gest; każdy ruch księcia Kościoła kosztuje grubą forsę,

a mało jest takich, - którzy się migają. Powiem jeszcze tylko tyle, że biskupi są naprawdę nie-

zwykle zapracowanymi ludźmi, po prostu się nie wyrabiają i nawet sami głośno o tym mó-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: