EWOLUCJA.PDF

ISSN 1505-0890

OPOKA

W KRAJU 68(89)

Kórnik grudzień 2008

Wydawnictwo seryjne Ligi Rodzin, ukazujące się w nieregularnych odstępach czasu

pod redakcją Macieja Giertycha

Adres: os. Białoboka 4, 62-035 Kórnik

Czytaj www.prawy.pl , codzienna gazeta internetowa naszego środowiska.

Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli!

Czytelnikom Opoki w Kraju ślę jak najlepsze życzenia spokojnych Świąt Bożego

Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku. Niech ten kryzysowy rok, który nas

czeka, pozwoli wrócić do Nowonarodzonego - Drogi, Prawdy i Życia.

O ewolucji w Rzymie

Na przełomie października i listopada odbyła się w Watykanie sesja Papieskiej

Akademii Nauk poświęcona teorii ewolucji. Konkretnie tematem był: „Naukowy

wgląd w ewolucję wszechświata i życia”. To w związku z Rokiem Darwinowskim,

200 rocznicą jego urodzin i 150 rocznicą ukazania się książki „O powstawaniu

gatunków”. Dowiedziawszy się o tej sesji odszukałem adresy wszystkich członków

Papieskiej Akademii Nauk (wśród nich ok. 1/3 to laureaci nagrody Nobla) i wysłałem

im moją książeczkę (po angielsku) „O ewolucji w szkołach europejskich” wraz z

listem przewodnim, w którym przedstawiam się i wyrażam nadzieję, że załączona

książeczka przyda im się z okazji sesji, w której mają uczestniczyć.

Kilku akademików przysłało mi zdawkowe podziękowanie, ale kanclerz

Akademii bp. Marcelo Sánchez Sorondo napisał dłuższy sympatyczny list. Wobec tego

zapytałem go listownie, czy jakaś część tego posiedzenia jest otwarta dla publiczności,

a jeżeli nie, to czy można by otrzymać osobiste zaproszenie. Otrzymałem potem

informację, że bp. Sánchez Sorondo wyraził zgodę, abym uczestniczył w posiedzeniu

w charakterze obserwatora bez prawa zabierania głosu. I tak oto stałem się w dniach

31 X – 4 XI uczestnikiem posiedzenia Papieskiej Akademii Nauk. Niestety, w dyskusji

oficjalnej nie mogłem brać udziału, ale wykorzystywałem wszystkie przerwy do

rozmów z uczestnikami i udostępniłem wszystkim zainteresowanym moją książeczkę.

Podczas sesji dominował język angielski.

Moje spostrzeżenia z tego niecodziennego przeżycia są niepokojące. Wszyscy

akademicy są naukowcami z najwyższej półki i referaty rzeczywiście były na

najwyższym poziomie, ale niestety, bardzo wielu akademików to ateiści, a pozostali to

zwolennicy teorii ewolucji dopuszczający możliwość ingerencji Bożej w jej przebieg.

Oklaski po wypowiedziach ateistów były o wiele donioślejsze niż po wypowiedziach

ludzi wierzących. We wszystkich dyskusjach po referatach główna linia konfrontacji

przebiegała między ateistami a teistami na temat tego, czy Bóg jest potrzebny, czy

zbyteczny do wyjaśnienia procesów ewolucyjnych. Wśród prelegentów i dyskutantów

nie było żadnego krytyka teorii ewolucji.

Media, niezbyt rade, że Benedykt XVI w swoim przemówieniu do Akademii

nie poparł teorii ewolucji, podkreślały głownie to, że Papież czule powitał Stephena

W. Hawkinga i omawiały jego referat. Hawking to inwalida, porozumiewający się przy

pomocy syntetyzatora głosu. Przeanalizował w swym referacie rozwój myśli ludzkiej

na temat początku wszechświata. Pytanie o początek uznaje za tak samo absurdalne,

jak pytanie o to, co znajduje się za krawędzią (przy tezie o płaskiej ziemi), czy o

kierunek południowy na biegunie południowym. Nie ma go tam, choć biegun ten

niczym nie różni się od innych punktów na globie. Hawking doszedł do wniosku, że

łącząc ogólną teorię względności z teorią kwantową można uznać, że na pytania,

„Czemu tu jesteśmy?” i „Skąd pochodzimy?”, odpowiedź znajdziemy w obrębie nauk

ścisłych. Odrzuca tezę, że jest to temat nie należący do nauk ścisłych. Ten agnostyczny

wniosek Hawkinga stał się głównym przesłaniem medialnym z konferencji.

Prof. Christian de Duve twierdził, że jesteśmy gatunkiem najskuteczniejszym

na tym globie, ale za wysoką cenę. Tą ceną jest wyczerpywanie zasobów naturalnych,

redukcja bioróżnorodności, wylesienia, zmiany klimatyczne, kryzys energetyczny,

zanieczyszczenie środowiska, przeludnienie, konflikty i wojny. Kończy się zdolność

naszej planety do utrzymania nas wszystkich. Konieczna jest redukcja ludności świata.

Przywódcy religijni, a w szczególności Papież winni zaangażować się w promocję

ograniczenia rozrodczości. Prelegent dostał najbardziej entuzjastyczne oklaski i to od

przytłaczającej większości uczestników spotkania!

Prof. Maxine F. Singer mówiła o próbach zdyskredytowania teorii ewolucji

przy pomocy tezy o „inteligentnym projekcie”, modnej dziś w USA. Z ubolewaniem

podała, że tylko 40% Amerykanów akceptuje teorię ewolucji. Mimo tego, że

Amerykańska Akademia Nauk nawołuje do odróżniania nauki od kreacjonizmu, w

poszczególnych stanach o szkolnictwie decydują władze lokalne, pozwalając na

krytykę ewolucji (np. w Luizjanie zadecydował tak gubernator Robert Jindal).

Zagrożeniem dla teorii ewolucji stał się też głośny dziś film „Expelled” i książka

Michaela Behe pt. „Darwin’s Black Box”. Według Singer, ewolucja to fakt

udowodniony bez jakichkolwiek naukowych zastrzeżeń, a jedyne obiekcje pochodzą

od religijnych fundamentalistów.

Prof. Pierre Léna mówił o nauczaniu ewolucji. Apelował, by traktować ją jako

fakt naukowy. Dla niego nauka to praktyczny materializm i takie spojrzenie trzeba

dzieciom przekazać.

Prof. Govind Swarup mówił o poszukiwaniach życia pozaziemskiego. Istnieją

trzy drogi. Szukanie wody, szukanie planet lub księżyców, o warunkach podobnych do

ziemskich, lub podsłuchiwanie sygnałów z kosmosu. Są też próby odtworzenia drogi

powstania życia na ziemi na drodze syntetycznej. Prelegent spodziewa się wielkich

postępów w tych badaniach, ponieważ narzędzia mamy coraz precyzyjniejsze.

Prof. Albert Eschenmoser przedstawił w bardzo ciekawy sposób obecny stan

badań nad syntetyczną biologią, nad syntezą różnych związków organicznych i ich

współdziałaniem. Przewiduje, że do sukcesu jeszcze daleko, ale podążając różnymi

drogami, naukowcy uzyskają życie. Definiuje je jako „system chemiczny, który w

danym środowisku jest samopodtrzymujący się i zdolny do darwinowskiej ewolucji”.

Prof. Marshall W. Nirenberg mówił o najnowszych badaniach nad kodem

genetycznym, jego wariantach w różnych organizmach, różnicach między

dziedziczeniem jądrowym i mitochondrialnym itd. Z wiekiem organizmu system

przekazywania informacji genetycznej psuje się. Prelegent zauważył, że łatwiej jest

skonstruować nowy organizm niż naprawiać starzejący się i stąd bierze się

przemienność śmierci i narodzin.

Prof. Rafael Vicuña mówił o ewolucji bakterii, losowej lub selektywnej. Dał

przykład podatnej na mutacje bakterii, która była niezdolna do trawienia arabinozy.

Gdy hodowano ją tylko na arabinozie uzyskano dwie mutacje, jedną pozwalającą na

trawienie arabinozy, a drugą unieruchamiającą gen blokujący trawienie tego cukru.

Dzięki tym mutacjom bakteria ta była zdolna do przeżycia w środowisku, gdzie tylko

arabinoza była dostępna jako substrat. Podobnych przykładów podał więcej. Trudne

środowisko wymusza adaptację poprzez określone mutacje. To zjawisko uznał za

pewien powrót do teorii Lamarcka – dziedziczenia cech nabytych. Vicuña wspomniał

też o horyzontalnym transferze genów u bakterii (naturalna inżynieria genetyczna).

Więcej o horyzontalnym transferze mówił prof. Werner Arber. Wektorami

(nosicielami) genów z organizmu do organizmu okazują się być plazmidy. Również

wirusy mogą być wektorami. Tak więc drogą pozapłciową geny są przenoszone od

organizmu do organizmu (my to naśladujemy tworząc organizmy genetycznie

modyfikowane – GMO). Klasyfikacja bakterii winna być oparta na danych o genomie.

Kryterium wzajemnej płodności jest nieprzydatne.

Prof. Takashi Gojobori mówił o DNA regulującym funkcjonowanie komórek

nerwowych różnych organizmów. Im bardziej organizmy odległe systematycznie tym

bardziej się różnią ich DNA. Uznał to za dowód na ewolucję. W moim przekonaniu

przedstawił dane potwierdzające systematykę Linneusza, a nie filogenezę Darwina.

Prof. Ingo Potrykus mówił o konsekwencjach hodowli. Z jednego gatunku

uzyskaliśmy kapustę, brukselkę, kalafior, kalarepę itd. Łączymy rasy, by uzyskać

większą zmienność. W rolnictwie nie używamy naturalnych roślin. Teraz stosujemy

inżynierię genetyczną, horyzontalny transfer genów. Hodowlę określił jako „sterowaną

ewolucję”. Stwierdził, że hodowcy mogą dziś wykorzystywać wszelką informację już

utworzoną w procesie ewolucji.

Prof. Yves Coppens (nie członek Akademii) przedstawił zarys obecnych

poglądów na temat postulowanych przodków człowieka. Wszyscy praludzie chodzili

wyprostowani, na dwóch nogach, żyli w tropikalnej Afryce, a ich mózgi progresywnie

wzrastały w zakresie rozmiarów i stopnia skomplikowania. Ocenia on, że „wydarzenie

hominizacyjne”, czyli ostatni krok ku człowieczeństwu, dokonał się wraz z

wprowadzeniem kultury (technicznej, estetycznej i moralnej).

Prof. Luigi L. Cavalli-Sforza miał referat pt.: „Ewolucja człowieka jako proces

historyczny i siły nią sterujące”. Mówił o badaniach nad izolowanymi populacjami

ludzkimi (z Korsyki, kraju Basków, Wysp Owczych itd.). Populacje te bardzo różnią

się od siebie, gdy porównuje się grupy krwi i DNA. Przez izolację i kojarzenia

wewnątrz grupy tworzą się ludzkie rasy. Ostrzegł jednak, że wzywanie do

utrzymywania czystości ras jest absurdem, bo takie izolowane rasy są genetycznie

uboższe. Dla niego tworzenie ras to siła napędowa ewolucji.

Ten referat jak i wiele innych wskazywał, że procesy prowadzące do tworzenia

ras należy traktować jako kroczki w ewolucji. Tymczasem rasy są genetycznie uboższe

od populacji, z których się wywodzą. Ewolucja wymaga wzrostu informacji

genetycznej, a nie jej utraty. Wymaga nowych funkcji i organów. Żaden z

wygłoszonych referatów nie wskazał na jakiekolwiek procesy wspierające tezę o

ewolucji, ale wszystkie traktowały ewolucję jako niepodważalny paradygmat.

Ze strony teistycznej najciekawszy referat wygłosił kardynał Christoph

Schönborn (nie jest członkiem akademii). Referował dotychczasowe wypowiedzi

Benedykta XVI (i kardynała Ratzingera) na temat teorii ewolucji. W dyskusji twardo

bronił poglądu Papieża i swego, że Pan Bóg nie jest tylko od ingerencji w luki procesu

ewolucyjnego, ale czuwa nad całością rozwoju świata. Na bezpośrednie pytanie, czy

wierzy w ewolucję odpowiedział, że do udowodnienia tej teorii wiele jeszcze brakuje.

O tych lukach w ewolucji mówił także prof. Antonio Zichichi. Mówił o trzech

wielkich wybuchach: 1) kosmicznym, 2) przy przejściu z materii nieożywionej do

żywej i 3) przy przejściu od zwierzęcia do człowieka. Domagał się ingerencji Stwórcy,

co najmniej przy tych trzech wybuchach. Zdarzenie jednorazowe nie nadaje się do

powtórzenia i dlatego nie podlega naukowej analizie. W historii pojedyncze zdarzenie

może mieć ogromne konsekwencje (strzał w Sarajewie, narodziny Napoleona itp.);

gdyby ono nie zaszło, byłby inny bieg historii. W naukach ścisłych, gdyby nie było

Galileusza czy Newtona, kto inny dokonałby ich odkryć. Na wyjaśnienia naukowe

powstania życia lub człowieka ciągle czekamy. DNA jest potrzebne, ale

niewystarczające do zdefiniowania człowieka. Zichichi zakończył stwierdzeniem, że

największą mutacją było Zmartwychwstanie Chrystusa.

Kardynał Georges Cottier miał bardzo filozoficzny referat o niemożności

udowadniania początku poprzez metafizykę. Skoro był początek to musi być Inicjator.

Zwrócił uwagę na to, że pierwsze słowa Ewangelii św. Jana i Księgi Rodzaju ( In

principio...) należy inaczej rozumieć. „Zasada” (u św. Jana) obowiązująca zawsze, jest

bardziej fundamentalna niż „początek” (w Księdze Rodzaju), sugerujący dalszy ciąg, o

którym dyskutujemy.

Po referacie prof. Jürgena Mittelstrassa, który ostrzegał przed ingerencjami w

genetykę człowieka, rozwinęła się długa dyskusja o sensowności takich ingerencji

ocenianej z pozycji medycyny, eugeniki i perspektyw ewolucyjnych.

Najbliższy krytyki teorii Darwina był prof. Stanley L. Jaki. Bardziej jednak

krytykował metodologię Darwina, niż teorię ewolucji. Skrytykował myślenie okrężne.

Mówi się o przeżyciu przystosowanych, a przystosowani to ci, co przeżyją. Zwrócił

uwagę na brak równowagi między tym, co się postuluje, a tym, co udowodniono.

Ocenia jednak, że jedynie mechanizmy postulowane przez Darwina mogą wyjaśnić

mnogość gatunków. Apelował, aby nauczać darwinizmu z jego zaletami, ale i z

wadami. Prof. Jaki przyszedł tylko na swój referat i zaraz po dyskusji nad nim poszedł.

Prof. Francis S. Collins (nie członek Akademii), do niedawna dyrektor

programu badania genomu ludzkiego, miał bardzo teistyczne wystąpienie. Według

niego staramy się wytłumaczyć „jak?”, ale nie możemy wytłumaczyć, „dlaczego?”.

Bóg jest poza czasem i dla Niego nic nie jest przypadkowe i nic nie jest

skomplikowane. Wszyscy ludzie mają 99,6% genomu identyczne. Im systematycznie

dalsze organizmy, tym mniej mamy wspólnych genów. Konkludował, że badania DNA

potwierdzają teorię Darwina.

Było też szereg referatów astronomów o ewolucji kosmosu. Nie znam się na

tym, więc streszczał nie będę. Stwierdzę tylko, że wszystkie akceptowały paradygmat

o Wielkim Wybuchu, o rozszerzaniu się kosmosu i o jego ewolucji.

Siedziałem milcząco. Na przerwach próbowałem dyskutować z uczestnikami

prywatnie. W programie sesji brakowało choćby jednego referatu krytycznego wobec

teorii ewolucji, krytycznego z pozycji naukowej. Ci ludzie, w większości emeryci,

nigdy nie słyszeli o wynikach naukowych kwestionujących teorię ewolucji. Przy takim

doborze prelegentów nie usłyszy też o nich Kościół.

Rozumiem, że Kościół chce wiedzieć, co mówi świat nauki, również ten

ateistyczny, ale poprzez tak ustawioną konferencję nie dowie się. Usłyszy jedynie głos

swoich krytyków, znany na co dzień z wielu źródeł. Krytycy ci nie dostali riposty,

przed którą musieliby się bronić argumentami naukowymi. Dostali jedynie

zapewnienia, że Pan Bóg ma coś wspólnego z rozwojem świata, co łatwo im odrzucić

jako wyraz fundamentalizmu religijnego, którym gardzą.

Podobna konferencja odbędzie się w dniach 3-7 marca 2009 r. Pod patronatem

Papieskiej Rady ds. Kultury na papieskim Uniwersytecie Gregorianum ma się odbyć

konferencja pt. „Biologiczna ewolucja: fakty i teorie”. Wśród prelegentów mają być

znani propagatorzy teorii ewolucji, tacy jak Francisco Ayala, Gianfranco Biondi,

Robin Dunbar, Douglas J. Futuyma, Stuart Kauffman, Giorgio Manzi, Lynn Margulis,

Simon Conway Morris, Elliott Sober, David Sloan Wilson. Będzie też kilku

uczestników omawianego powyżej posiedzenia Papieskiej Akademii Nauk.

Oczywiście, będą też teologowie, a nawet jeden przeciwnik teorii ewolucji, adwentysta

Dnia Siódmego (Ronald Numbers). Zanosi się na to, że pożytek z tej konferencji

będzie podobny jak z tej w ramach Papieskiej Akademii Nauk. Zwolennicy ewolucji

znów nie spotkają się z naukową krytyką tej teorii.

###

Równolegle z posiedzeniem Papieskiej Akademii Nauk na temat ewolucji,

odbyła się jednodniowa (3.XI.08) sesja na Uniwersytecie Sapienza w Rzymie na temat

„Naukowej krytyki ewolucji”. Byłem tam jednym z prelegentów. Celem konferencji

było przedstawienie wyników naukowych przeczących darwinowskiej teorii ewolucji.

Guy Berthault z francuskiej Ecole Polytechnique przedstawił swoje wyniki z

zakresu sedymentologii (nauki o powstawaniu warstw geologicznych). Pracuje w

wielkich laboratoriach hydraulicznych, gdzie za szybą obserwuje, jak materiał niesiony

przez wodę porządkuje się w warstwy zanim dochodzi do jego osadzenia. Osady nie

spadają z nieba. Najpierw jest erozja, potem transport, a potem osadzanie. W czasie

transportu powstają warstwy. Berthault kwestionuje datowanie warstw geologicznych.

Twierdzi, że powstają równocześnie, a o ich wielkości decydują ilość i ruchy wody,

niosącej osady. Są to wyniki empiryczne, powtarzalne, do sprawdzenia. Dyskredytują

wszelkie datowanie skał osadowych używane dziś w geologii i paleontologii.

Dr Jean de Pontcharra, francuski fizyk atomowy, przedstawił najnowsze

zastrzeżenia wobec izotopowego datowania skał. Wielokrotnie uzyskuje się absurdalne

wyniki, które trzeba odrzucić (np. datując skały o znanym czasie powstania – ze

znanych erupcji wulkanicznych). Pierwotnie przyjmowano wiele założeń dotyczących

zerowego wieku izotopowego magmy, braku wycieków lub wchłaniania pierwiastków

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: