ocena narażenia spawaczy na cząstki metali.pdf

BEZPIECZEŃSTWO PRA CY 6/2005

dr EWA GAWĘDA

mgr inż. DOROTA KONDEJ

Centralny Instytut Ochrony Pracy

– Państwowy Instytut Badawczy

Drobnodyspersyjne cząstki metali

– ocena narażenia zawodowego

W artykule przedstawiono zagadnienia dotyczące występowania drobnodyspersyjnych cząstek metali

w powietrzu na stanowiskach pracy, na których są prowadzone procesy z udziałem metali i ich związków.

Podano przykłady procesów, w których cząstki wytwarzane są w sposób celowy oraz niepożądany. Poruszono

problemy związane z przeprowadzeniem oceny narażenia zawodowego (pobieranie próbek, wartości naj-

wyższych dopuszczalnych stężeń).

Fine particles of metals – occupational risk assessment

This paper presents issues related to the fine particles suspended in workplace air, where processes with metals and their

compounds are conducted. Examples of wanted and unwanted generation of particles are given. Problems connected with

occupational risk assessment (sampling methods, threshold limit values) are brought up.

Pyły i dymy są wchłaniane do orga-

nizmu człowieka głównie przez drogi

oddechowe, a ich szkodliwy wpływ

jest uzależniony m.in. od stopnia rozdrob-

nienia cząstek zawieszonych w powietrzu

na stanowiskach pracy. Mogą również

przedostawać się (być wchłaniane) do or-

ganizmu przez skórę. Zbiór wszystkich

cząstek otoczonych powietrzem w okre-

ślonej objętości powietrza stanowi pył

całkowity. Do układu oddechowego prze-

dostają się głównie cząstki znajdujące się

w strefie oddychania człowieka. Cząstki

pyłu/dymu są wdychane przez nos oraz

usta i w zależności od swoich wymiarów

ulegają depozycji w różnych odcinkach

układu oddechowego.

Ze względu na możliwe skutki zdrowot-

ne najbardziej szkodliwe są cząstki o wy-

miarach umożliwiających ich przenikanie

do obszaru wymiany gazowej. Cząstki te

stanowią pył respirabilny, czyli pył o śred-

niej średnicy aerodynamicznej cząstek

3,5±0,3 µm i geometrycznym odchyleniu

standardowym 1,5±0,1, który przedostaje

się do obszaru wymiany gazowej, a więc

do pęcherzyków płucnych.

Niektóre metale, przede wszystkim o ni-

skiej temperaturze topnienia, w postaci pyłu

lub dymu zawierającego znaczne ilości

bardzo małych cząstek, a nawet par,

mogą się znajdować w strefie oddychania

pracownika [1]. To ostatnie stwierdzenie

dotyczy w szczególności takich metali, jak

ołów czy cyna oraz procesów z ich udzia-

łem zachodzących w stosunkowo niskich

temperaturach, kiedy paruje swobodna po-

wierzchnia stopionego metalu (np. w pro-

cesach lutowania).

Niektóre cząstki mogą mieć wymiary

nawet rzędu kilku nanometrów, czyli

miliardowych części metra, co decyduje

o ich szczególnych właściwościach. Cząst-

ka o wymiarach 1 µm jest 100 razy większa

od cząstki o wymiarach 10 nm, ale masie

tylko jednej cząstki o wymiarach 1 µm,

odpowiada masa aż miliona cząstek o wy-

miarach 10 nm (przy porównaniu przepro-

wadzonym dla tej samej substancji). Przy

rozpatrywaniu procesów z udziałem metali

i ich związków, w których następuje emi-

sja cząstek drobnodyspersyjnych istotne

są również informacje dotyczące stopnia

Wprowadzenie

Przedmiotem artykułu jest oddzia-

ływanie cząstek metali w działaniu in-

halacyjnym, które (w postaci czystej

i w postaci związków) stanowią znaczącą

grupę czynników szkodliwych dla zdrowia

w środowisku pracy w Polsce. Metale

mają szereg właściwości, które odróżniają

je od innych pierwiastków, jak np.: meta-

liczny połysk, dobre przewodnictwo ciepła

i elektryczności, dobre z reguły właściwo-

ści mechaniczne – można je walcować,

kuć, toczyć, frezować, wyciągać na druty

– co powoduje ich szerokie zastosowanie.

Niektóre metale mają pozytywny wpływ

na organizm człowieka jak również zwie-

rząt, często są wręcz niezbędne do ich wła-

ściwego rozwoju i funkcjonowania (tzw.

mikroelementy – np. żelazo, cynk, wapń,

magnez, miedź). Mogą być dostarczane

z pożywieniem i wodą, jednak swoje

funkcje mogą spełniać tylko w określonych

stężeniach. Natomiast takie metale, jak:

ołów, rtęć, kadm, nikiel, które są zbędne

dla organizmu, należą do grupy związków

toksycznych.

Metale w postaci aktywnej mogą być

przyczyną ostrych i przewlekłych zatruć

zarówno przemysłowych, jak i środowi-

skowych. Ołów, rtęć czy kadm mogą wy-

stępować w dużych ilościach w artykułach

spożywczych pochodzenia roślinnego,

co jest spowodowane zanieczyszczeniem

gleby. Metale te są zaliczane do ciężkich

i należą do czynników chemicznych o dużej

sile działania toksycznego. Ogólnie uważa

się, że pierwszym miejscem najbardziej

wrażliwym na działanie szkodliwe metali

ciężkich jest błona komórkowa. Wysoki

stopień powinowactwa do tych czynników

wykazują grupy sulfhydrylowe, które re-

agują z metalami, i dlatego ich obecność

może zakłócać prawie wszystkie reakcje

enzymatyczne, np. procesy obronne. Meta-

le kumulują się też w organizmie, zarówno

w narządach wewnętrznych (np. nerkach,

wątrobie), jak i w mózgu oraz układzie

kostnym, powodując uszkodzenia, a nie-

które mogą być przyczyną chorób nowo-

tworowych.

W środowisku pracy w Polsce naj-

częściej występują: ołów, kadm, chrom,

kobalt, żelazo, cynk, cyna, miedź, nikiel

i inne. Z jednej strony są one szeroko

stosowane, w związku z czym grupa osób

narażonych zawodowo jest stosunkowo

liczna, z drugiej natomiast, przynajmniej

niektóre należą do czynników szkodliwych

dla zdrowia człowieka. Zmiany w syntezie

białka i zaburzenia wytwarzania kwasu

adenozynotrifosforowego (ATP) są pod-

stawowymi działaniami szkodliwymi,

które powodują metale, uszkadzając błony

komórkowe oraz błony organelli komór-

kowych (mitochondriów, lizosomów

i jąder). Zmiany procesów metabolicznych

w organizmie pod wpływem metali lub

metaloidów (arsen, selen) są ujawniane za-

równo w postaci skutków biochemicznych

jak i klinicznych, których występowanie

jest związane z krytycznym stężeniem

pierwiastków w narządach.

Rozdrobnienie cząstek

zawieszonych w powietrzu

na stanowiskach pracy

W warunkach przemysłowych pra-

cownicy narażeni są przede wszystkim

na metale i metaloidy oraz ich związki

występujące w postaci pyłów lub/i dymów.

Pod pojęciem pyłów metali rozumie się

cząstki ciał stałych zawieszone w gazach,

zwłaszcza w powietrzu, powstające głów-

nie w procesach obróbki mechanicznej.

Dymy natomiast obejmują cząstki ciał

stałych zawieszone w gazach, zwłaszcza

w powietrzu, powstające w procesach

termicznych lub chemicznych.

118

BEZPIECZEŃSTWO PRACY 6/2005

rozdrobnienia, ponieważ – nawet przy

stosunkowo niskim stężeniu masowym

czynnika szkodliwego – liczba cząstek

zawieszonych w powietrzu może być

bardzo duża.

małych cząstek metali w powietrzu na sta-

nowiskach, na których są prowadzone

różnego rodzaju procesy z udziałem metali.

Cząstki drobnodyspersyjne zawierające

metale i ich związki mogą występować

w konwencjonalnych zakładach przemy-

słowych podczas powszechnie stosowa-

nych procesów technologicznych. Cząstki

te powstają wówczas jako produkt uboczny

prowadzonych procesów. Obecność znacz-

nych ilości cząstek drobnodyspersyjnych

stwierdzano zarówno w dymach powsta-

jących podczas prowadzenia procesów

przebiegających w wysokich temperatu-

rach (na gorąco), jak i w pyłach emito-

wanych podczas obróbki mechanicznej

(szczególnie podczas obróbki skrawaniem

z zastosowaniem urządzeń wysokoobroto-

wych) [4-6].

Procesy przebiegające „na gorąco”,

w których stwierdzono obecność bardzo

małych cząstek to:

– nakładanie powłok, gdzie proszek

jest uprzednio częściowo stapiany, a na-

stępnie rozpylany na powierzchni w celu

uzyskania cienkiej metalicznej powłoki

– rafinacja metali, ich obróbka oraz

wytwarzanie stopów

– spawanie (gazowe, elektryczne,

w osłonach gazów szlachetnych, laserowe,

elektronowe itp.)

– cięcie termiczne (gazowe, plazmowe,

laserowe)

– lutowanie (miękkie i twarde).

Jak wynika z danych literaturowych,

główny udział cząstek emitowanych pod-

czas prowadzenia tych procesów stanowią

zwykle cząstki o wymiarach poniżej 1 µm.

Wśród nich występują również cząstki

znacznie mniejsze, nawet o wymiarach

kilku nanometrów [4-6].

Występowanie cząstek

drobnodyspersyjnych metali

w warunkach przemysłowych

W warunkach przemysłowych bar-

dzo drobne cząstki (nawet o wymiarach

nanometrowych) zawierające metale lub

ich związki mogą być wytwarzane w spo-

sób zamierzony, jak również mogą być

emitowane w procesach przemysłowych

jako czynnik niepożądany.

Cząstki drobnodyspersyjne o wymia-

rach rzędu nanometrów są stosowane

przy produkcji nanomateriałów. Jedną

z trzech głównych grup nanomateriałów

(obok nanomateriałów mineralnych oraz

nanorurek) stanowią nanotlenki metali,

np. tlenki cynku, indu, cyny, ceru, tytanu,

glinu, krzemu oraz innych metali, w tym

metali ziem rzadkich. Nanocząstki ditlenku

tytanu i tlenku cynku są obecnie stosowa-

ne w filtrach przeciwsłonecznych oraz

w szkle odpornym na zarysowanie. Nano-

krystaliczny ditlenek tytanu i nanotlenki

niektórych metali ziem rzadkich są wy-

korzystywane w produkcji katalizatorów,

a także w kosmetyce, m.in. w środkach

przeznaczonych do pielęgnacji skóry wraż-

liwej oraz kosmetykach dla niemowląt.

Tlenki metali i metale, np. ditlenek tytanu

czy metaliczne srebro i miedź, tworzą

nanopowłoki fotokatalityczne o właściwo-

ściach samoczyszczących, bakteriostatycz-

nych i dezodoryzacyjnych.

Narażenie na cząstki drobnodyspersyjne

podczas produkcji nanomateriałów nie wy-

daje się jednak duże, ponieważ większość

procesów przebiega w kontrolowanych

warunkach, w zamkniętych systemach

wyposażonych w odpowiednie instalacje

wentylacyjne. Zwiększona emisja cząstek

drobnodyspersyjnych może mieć miejsce

np. podczas operacji czyszczenia urządzeń

stosowanych przy produkcji nanomateria-

łów [2-4].

Bardziej istotna, w aspekcie zagrożenia

zdrowia pracowników, może być obecność

Pobieranie próbek powietrza

Bardzo ważnym etapem pomiaru

jest pobieranie próbek powietrza, które

powinno odbywać się zgodnie z zasadami

określonymi w odpowiednich normach [7,

8]. Sposób pobierania próbek powinien być

natomiast dostosowany do postaci w jakiej

określona substancja chemiczna znajduje

się w powietrzu, w otoczeniu pracownika,

a więc czy jest to np. pył, pary, czy i pary

i pył itp., a także od stopnia dyspersji. Skład

frakcyjny pyłu/dymu w znacznym stopniu

zależy od sposobu jego powstawania, jak

również temperatury procesu.

Do pobierania próbek powietrza za-

wierającego cząstki metali i ich związków

stosuje się różnego rodzaju filtry: głównie

membranowe, lecz także bibułowe, z włó-

kien szklanych, polichlorku winylu itd.

Przyjmuje się, że filtry takie praktycznie

w 100% zatrzymują pyły, dymy i ciekłe

aerozole metali szkodliwych. Średnica

porów np. typowych filtrów membrano-

wych, stosowanych do pobierania próbek

powietrza na zawartość metali, wynosi

0,85 µm (lub 1,5 µm).

Obecnie w literaturze światowej moż-

na coraz częściej znaleźć informacje nt.

obecności w powietrzu na stanowiskach

pracy, gdzie są realizowane procesy

z udziałem metali, cząstek o bardzo małych

wymiarach, niekiedy znacznie mniejszych

od średnicy porów filtra. Należy przypusz-

czać, że przynajmniej część tych małych

cząstek nie zostanie zdeponowana na filtrze

i wyniki pomiarów stężeń metali będą

w takim przypadku zaniżone. Uzyskane

na ich podstawie informacje dotyczące

warunków pracy na danym stanowisku

nie będą odzwierciedlały faktycznej

wielkości narażenia zawodowego. Można

spróbować temu zaradzić, wprowadzając

odpowiednie modyfikacje w sposo-

bie pobierania próbek powietrza. I tak

np. do pobierania próbek powietrza zanie-

czyszczonego ołowiem zaproponowano

zastosowanie filtrów membranowych

Ocena

narażenia zawodowego

Ocenę narażenia zawodowego na czyn-

niki chemiczne, występujące w powietrzu

na stanowisku pracy, przeprowadza się

przez porównanie wielkości narażenia

inhalacyjnego pracownika, określonego

na podstawie pomiarów stężeń tych

czynników, z odpowiednimi wartościami

dopuszczalnymi.

BEZPIECZEŃSTWO PRACY 6/2005

z naniesionym jodem (filtry jodowane)

[1]. Nie są to jednak sprawy proste i popra-

wienie skuteczności zatrzymywania przez

standardowe filtry małych cząstek metali

wymaga podjęcia odpowiednich badań.

Cząstki drobnodyspersyjne metali

a wartości NDS

Jest jeszcze drugi aspekt obecności

drobnodyspersyjnych cząstek metali

w powietrzu w różnego rodzaju procesach

z udziałem metali i ich związków. W roz-

porządzeniu ministra gospodarki i pracy

w sprawie najwyższych dopuszczalnych

stężeń i natężeń czynników szkodliwych

dla zdrowia w środowisku pracy [9] war-

tości najwyższych dopuszczalnych stężeń

(NDS) w większości przypadków odnoszą

się do metalu i jego związków w przeli-

czeniu na ten metal. Nie są uzależnione

od postaci w jakiej ten metal znajduje się

faktycznie w powietrzu na stanowisku pra-

cy. W niektórych przypadkach (np. kadmu)

uściślono, iż jest to pył i dym (tu wartość

NDS jest identyczna), albo (np. miedź)

podano inną wartość dla pyłu, a inną dla

dymu. W domyśle należy uznać, że po-

dana w tym rozporządzeniu wartość NDS

(i w niektórych przypadkach NDSCh) od-

nosi się do pyłu/dymu całkowitego. W po-

miarach przeprowadzanych w celu oceny

narażenia zawodowego na poszczególne

metale oznacza się sumaryczną zawartość

danego metalu w badanym powietrzu

– filtr z pobraną próbką mineralizuje się,

przygotowuje roztwór do analizy i oznacza

stężenie określonego metalu w tym roztwo-

rze np. metodą absorpcyjnej spektrometrii

atomowej (ASA), a następnie wylicza się

stężenie w 1 m 3 . Te wartości odnosi się

do wartości najwyższych dopuszczalnych

stężeń i ocenia na tej podstawie warunki

pracy (sposób interpretacji wyników okre-

śla PN-Z-04008-7:2002 [7]).

W sytuacjach rzeczywistych znaczna

część cząstek o wymiarach mniejszych

niż średnica filtrów użytych do pobierania

próbek zostanie jednak na filtrze zatrzy-

mana. Dzieje się tak dzięki dominującemu

dyfuzyjnemu mechanizmowi filtracji, któ-

remu najsilniej podlegają cząstki o małej

średnicy [10] i wyniki pomiarów będą

zaniżone przypuszczalnie w stosunkowo

niewielkim stopniu. Pozostaje jednak nieja-

sne, czy informacja nt. wielkości narażenia

na metale, uzyskana tylko na podstawie

porównania sumarycznych wartości stężeń

wszystkich cząstek metalu zawieszonych

w powietrzu (bez uwzględnienia faktu ła-

twiejszego wnikania do dróg oddechowych

cząstek drobnodyspersyjnych), będzie

wystarczająca.

Ponieważ o szkodliwym wpływie

czynnika na organizm człowieka decy-

dują nie tylko właściwości chemiczne,

ale również fizyczne (w tym rozkład wy-

miarowy cząstek), można przypuszczać,

że w przypadku przeprowadzania oceny

narażenia na pyły/dymy metali należałoby

wyodrębniać frakcję obejmującą małe,

a może bardzo małe cząstki.

W odniesieniu do pyłów krzemionki

(i innych pyłów) wyodrębnia się z pyłu

całkowitego frakcję respirabilną przez

określenie różnych wartości NDS dla pyłu

całkowitego i dla frakcji respirabilnej.

W tym kierunku idą też zmiany w polskich

wartościach normatywów higienicznych

odnoszących się do metali. W projekcie

rozporządzenia MGiP z lutego 2005 r. dla

glinu metalicznego wprowadzono dwie

wartości NDS: dla pyłu/dymu całkowitego

– 2 mg/m 3 oraz dla frakcji respirabilnej

– 0,7 mg/m 3 [11].

Takie podejście do wartości NDS

narzuca konieczność skorygowania spo-

sobu postępowania na etapie pobiera-

nia próbki powietrza. Należy bowiem

wyodrębnić z pyłu/dymu całkowitego

frakcję respirabilną. Może jednak nale-

żałoby wprowadzić dalszy podział, czyli

zaproponować dodatkowo normatywy

higieniczne dla najmniejszych cząstek

metali obecnych w powietrzu otoczenia

pracownika. Jest to jednak zagadnienie

do rozwiązania przez toksykologów.

Metody badania

cząstek drobnodyspersyjnych

W przypadku cząstek drobnodysper-

syjnych występujących w powietrzu, m.in.

w procesach z udziałem metali i ich związ-

ków, specjaliści rozważają zastosowanie

innych metod pomiarowych niż stosowane

obecnie przy ocenie narażenia zawodowe-

go [4, 5, 12]. Ze względu na właściwości

cząstek drobnodyspersyjnych (duża liczba

i duża powierzchnia przy stosunkowo małej

masie cząstek) proponuje się raczej prze-

prowadzenie pomiaru stężenia liczbowego

cząstek, rozkładu wymiarowego cząstek,

stężenia odnoszącego się do powierzchni

lub zbadanie budowy cząstek (w tym skła-

du chemicznego). Przeprowadzenie tego

typu pomiarów bezpośrednio na stanowi-

sku pracy nastręcza jednak wiele trudności

i na obecnym etapie niemożliwe jest sto-

sowanie ich w rutynowych badaniach.

Przyrządy umożliwiające przeprowadzenie

tego typu pomiarów są drogie i chociażby

ze względu na swoje wymiary oraz ciężar

mają ograniczone zastosowanie. Bardziej

celowe wydaje się opracowanie i udosko-

nalanie przyrządów (np. precypitatorów

termicznych, impaktorów niskociśnienio-

wych), umożliwiających pobór próbek

o ściśle określonych parametrach, w tym

zapewniających odpowiednią separację

i klasyfikację cząstek na stanowiskach

pracy, a następnie przeprowadzenie

ich analizy w warunkach laboratoryjnych

i określenie składu chemicznego, z wy-

korzystaniem właściwych technik pomia-

rowych, jak absorpcyjna spektroskopia

atomowa (ASA), spektroskopia masowa

(MS) czy emisyjna analiza rentgenowska

ze wzbudzeniem protonowym (PIXE).

Badania nad cząstkami drobnodysper-

syjnymi wymagają również opracowania

nowych procedur i uregulowań prawnych

zawierających definicje badanych wiel-

kości, warunków przeprowadzania badań,

sposobu postępowania, a także ewentualnie

wprowadzenia odpowiednich normaty-

wów higienicznych.

* * *

Ocenę narażenia na metale i metaloidy

(kadm, nikiel, ołów, miedź, arsen i wiele

innych) oraz ich związki występujące

w powietrzu na stanowiskach pracy obec-

nie przeprowadza się jednak w odniesieniu

do wszystkich cząstek zawieszonych w ba-

danym powietrzu, traktując je jako całość

(stężenie sumaryczne), bez uwzględniania

wymiarów cząstek i możliwości łatwiej-

szego wnikania do organizmu człowieka

cząstek drobnodyspersyjnych, a więc czą-

stek o potencjalnie większej „sile działania

toksycznego”.

PIŚMIENNICTWO

[1] Gawęda E. Pobieranie próbek powietrza zanie-

czyszczonego ołowiem. „ Bezpieczeństwo Pracy”

3(260), 1993, 24-25

[2] Nanomateriały w przemyśle chemicznym.

„Przemysł Chemiczny” 2004, 83/5, 255

[3] Makles Z. Nanomateriały – nowe możliwości,

nowe zagrożenia. „Bezpieczeństwo Pracy” 2 (403),

2005, 2-4

[4] Luther W. (ed.) Industrial application of nanomate-

rials – chances and risks. Technology analysis . Future

Technologies Division of VDI Technologiezentrum

GmbH. Düsseldorf 2004

[5] Aitken R. J., Creely K. S., Tran C. L. Nanoparticles:

An occupational hygiene review. Research Report

274. HSE Books. 2004

[6] BIA Report 7/2003e. BIA – Workshop “Ultrafine

aerosols at workplaces” . HVBG. Sankt Augustin

2004

[7] PN-Z-04008-7:2002. Ochrona czystości po-

wietrza. Pobieranie próbek. Zasady pobierania

próbek powietrza w środowisku pracy i interpretacji

wyników

[8] PN-EN 689:2002. Powietrze na stanowiskach

pracy. Wytyczne oceny narażenia inhalacyjnego

na czynniki chemiczne przez porównanie z wartościa-

mi dopuszczalnymi i strategia pomiarowa

[9] Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy

z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych

dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodli-

wych dla zdrowia w środowisku pracy (DzU nr 217,

poz. 1833)

[10] Brown R.C. Air filtration . Pergamon Press,

Oxford 1993

[11] Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy

w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń

i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w śro-

dowisku pracy – projekt z lutego 2005

[12] Nanoscience and nanotechnologies: opportu-

nities and uncertainties. The Royal Society & The

Royal Academy of Engineering, London 2004

22220

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: