notatki z prawa administracyjnego.pdf

Literatura:

PRAWO ADMINISTRACYJNE

¶ Edward Ura , El Ň bieta Ura, Prawo administracyjne ,

Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2006;

¶ Janusz Sługocki, Prawo administracyjne , Wydawnictwo

Zakamycze, Kraków 2007;

¶ Eugeniusz Ochendowski, Prawo administracyjne. Cz ħĻę

ogólna , TNOiK Toru ı 2006;

¶ Zbigniew Leo ı ski, Zarys prawa administracyjnego

Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2006;

¶ Jan Bo ę (red.), Prawo administracyjne Wydawnictwo

Kolonia Limited, Wrocław 2007;

¶ Jan Zimmermann, Prawo administracyjne , Wydawnictwo

Zakamycze, Kraków 2006;

¶ M. Wierzbowski (red.), Prawo administracyjne ,

Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2006;

¶ M. Stahl (red.), Prawo administracyjne - poj ħ cia,

instytucje, zasady w teorii i orzecznictwie , Wydawnictwo

Diffin, Warszawa 2004;

¶ B. Jastrz ħ bski, Z teorii i praktyki funkcjonowania

administracji publicznej w III RP , Płock 2007

¶ J. Sługocki (red.), Wybrane zagadnienia materialnego

prawa administracyjnego, Wyd. KPSW, Bydgoszcz 2005

¶ W. Bednarek (red.), Prawo administracyjne. Podstawowe

instytucje w Ļ wietle Ņ ródeł prawa, doktryny i judykatury ,

Wydawnictwo UWM, Olsztyn 2002;

¶ W. Bednarek (red.), Wybrane zagadnienia materialnego

prawa administracyjnego , Wydawnictwo UWM, Olsztyn

2000;

¶ J. Dobkowski, Organizacja i funkcjonowanie

administracji publicznej , Olsztyn 2004

¶ J. Filipek, Prawo administracyjne. Instytucje ogólne ,

cz ħĻę I Zakamycze 2003, cz ħĻę II Zakamycze 2001;

¶ Z. Niewiadomski (red.), Prawo administracyjne ,

Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005;

Struktura wykładu

¶ Pojecie administracji publicznej

¶ Istota prawa administracyjnego

¶ Podstawowe poj ħ cia i konstrukcje teoretyczne prawa

administracyjnego

¶ Normy i Ņ ródła prawa administracyjnego

¶ Zasady prawa administracyjnego

¶ Formy realizowania prawa administracyjnego

¶ Podmioty prawa administracyjnego

¶ Organizacja prawna administracji

¶ Kontrola podmiotów prawa administracyjnego

¶ Administracyjnoprawny status jednostki

¶ Administracyjna regulacja podstawowych praw i wolno Ļ ci

człowieka i obywatela

¶ Publicznoprawna ingerencja w sfer ħ praw rzeczowych

¶ Administracyjna regulacja działalno Ļ ci gospodarczej i

zawodowej

¶ Administracja o Ļ wiaty, nauki i kultury

¶ Pomoc społeczna

¶ Ochrona bezpiecze ı stwa i porz Ģ dku publicznego

¶ Administracja spraw zagranicznych

Definicja etymologiczna terminu

administracja

Poj ħ cie administracji publicznej

¶ Etymologicznie termin „ administracja ” pochodzi od

łaci ı skiego słowa ministrare , co oznacza by ę pomocnym,

zarz Ģ dza ę , kierowa ę , zawiadywa ę , posługiwa ę czy nawet

gospodarowa ę cudzymi sprawami. Przedrostek ad

wzmacnia charakterystyk ħ powy Ň szej działalno Ļ ci jako

aktywno Ļ ci trwałej i celowej.

Uj ħ cia statyczne i dynamiczne zjawisk

administracyjnych

Administracja publiczna i administracja

prywatna – konteksty wyró Ň nienia

¶ Potocznie poj ħ ciu „administracja” przypisujemy

charakter publiczny, pa ı stwowy.

¶ Z naukowego punktu widzenia zjawiska

administrowania mog Ģ wyst ħ powa ę jednak tak Ň e w

obszarze działalno Ļ ci prywatnej jednostek czy

podmiotów korporacyjnych (zbiorowych). Rysuje

si ħ nam zatem podstawowa delimitacja ogólnego

poj ħ cia administracji na administracj ħ publiczn Ģ

(ogóln Ģ ) i administracj ħ prywatn Ģ (gospodarcz Ģ )

¶ W sensie najbardziej ogólnym „administracja” oznacza zatem pewn Ģ

działalno Ļę zamierzon Ģ , konsekwentn Ģ i stał Ģ , ukierunkowan Ģ na

zaspokajanie ustalonych potrzeb, realizowanie pewnych interesów

czy przynoszenie okre Ļ lonych korzy Ļ ci. Warto jednak pami ħ ta ę , Ň e

byłoby to uj ħ cie czynno Ļ ciowe i synonimicznie mo Ň emy u Ň ywa ę

terminu „administrowanie”.

¶ Obok takiego ogólnego rozumienia poj ħ cia administracji, tzn. jako

przejawów pewnej aktywno Ļ ci, nale Ň y widzie ę w nim tak Ň e pewien

układ (system) czy te Ň organizacj ħ . Tak poj ħ ta administracja stanowi

zró Ň nicowany wewn ħ trznie aparat wykonawczy powołany do

realizacji zada ı ustalanych zawsze poza jego ogniwami i strukturami.

Faktycznie posiada ona tak Ň e cele „własne”, majce jedynie oparcie w

interesach organizacyjnych i stosunkach wewn ħ trznych w ramach

poszczególnych instytucji.

Kształtowanie si ħ poj ħ cia administracji

publicznej na tle dziejów powszechnych

¶ W uj ħ ciu genetycznym problemy administrowania charakterystyczne

były dla ka Ň dego rodzaju pa ı stwowo Ļ ci. Jednak Ň e nazwanie tych

działa ı administracj Ģ publiczn Ģ wyst ħ puje stosunkowo od niedawna.

¶ Na tle dziejów powszechnych poj ħ cie administracji publicznej

formuj Ģ w szczególno Ļ ci dwie kwestie: 1) upodmiotowienie

członków zbiorowo Ļ ci i grup Ň yj Ģ cych na wyodr ħ bnionych

terytoriach, 2) stworzenie mechanizmu dwustronnego działania

prawa , wyznaczaj Ģ cego zachowania jednostce oraz zwi Ģ zanemu tym

prawem korpusowi urz ħ dniczemu.

¶ Pod k Ģ tem cezury czasowej powstanie administracji publicznej wi Ģ za ę

nale Ň y z przekształceniem monarchii absolutnej w monarchi ħ

ograniczon Ģ (konstytucyjn Ģ ) czy te Ň pa ı stwa policyjnego w pa ı stwo

prawne.

Ewolucja funkcji administracyjnej

¶ Rozpatruj Ģ c poj ħ cie administracji publicznej na tle

rozwoju funkcji władzy publicznej skonstatowa ę

mo Ň na, Ň e administracje pa ı stw absolutnych

wypełniały w zasadzie funkcje władcze, które dzi Ļ

by Ļ my okre Ļ lili mianem kompetencji policyjnych.

Z kolei pa ı stwo liberalne miało pełni ę rol ħ

„nocnego stró Ň a”; interweniowa ę tylko wtedy, gdy

działania jednostek i ich zrzesze ı okazywały si ħ

niewystarczaj Ģ ce.

¶ W XIX w. dominowały definicje quasi -negatywne administracji

publicznej.

¶ Okre Ļ lenia te, zwane dawniej definicjami „ wielkiej reszty ”, opierały

si ħ na monteskiuszowskim podziale władz publicznych w pa ı stwie.

¶ W aspekcie negatywno-przedmiotowym administracja publiczna to ta

cz ħĻę działalno Ļ ci pa ı stwa, która zostaje po wyeliminowaniu z niej

aktywno Ļ ci w sferze wymiaru sprawiedliwo Ļ ci i prawodawstwa.

¶ Z kolei uj ħ cie negatywno-podmiotowe podkre Ļ la aspekt

organizacyjny: administracja publiczna to działalno Ļę tych organów

władzy publicznej, które nie s Ģ organami władzy ustawodawczej i

s Ģ downiczej.

¶ W tym sensie powy Ň sze okre Ļ lenia odzwierciedlały materialne

oblicze administracji, które mo Ň na przeciwstawi ę uj ħ ciom

formalnym , upatruj Ģ cym istoty tego zjawiska w szczególnej nazwie

przypisanej przez ustawodawc ħ , niezale Ň nie od charakteru prawnego i

przynale Ň no Ļ ci zada ı .

¶ Nast ħ pnie rozpocz Ģ ł si ħ rozwój pa ı stwa opieku ı czego , które

stymulowało działania administracji publicznej w kierunku

Ļ wiadczenia usług bytowych wzgl ħ dem ludno Ļ ci. Zacz ħ ła si ħ zatem

dynamicznie rozwija ę funkcja prestacyjna ( Ļ wiadcz Ģ ca)

administracji publicznej, która nie mogła polega ę wył Ģ cznie na

działaniu na podstawie prawa, albowiem musiała by ę to w

pierwszym rz ħ dzie działalno Ļę celowa.

¶ Ponadto administracja musiała zarz Ģ dza ę rozbudowan Ģ

infrastruktur Ģ , albowiem procesy gospodarcze nie mogły opiera ę si ħ z

przyczyn ideologicznych czy pragmatycznych wył Ģ cznie na

„niewidzialnej r ħ ce rynku”. Tak Ň e i ta funkcja nie mogła by ę

cało Ļ ciowo zdeterminowana prawnie.

¶ Rozwój funkcji Ļ wiadcz Ģ cej i funkcji gospodarowania składnikami

maj Ģ tku publicznego (administracja infrastruktury) spowodował, Ň e

administracja musiała zacz Ģę działa ę w granicach prawa.

¶ Niedostatki okre Ļ le ı negatywnych administracji publicznej

skierowały zainteresowania badaczy na poszukiwanie uj ħę

pozytywnych .

¶ Wspomnie ę tu mo Ň na o przedmiotowej definicji administracji

pa ı stwowej M. Jaroszy ı skiego i okre Ļ leniu podmiotowym W.

Dawidowicza.

¶ Pojawiały si ħ te Ň nowe uj ħ cia, bazuj Ģ ce na konstrukcji stosunku

administracyjno-prawnego, władztwa administracyjnego czy

poj ħ ciu post ħ pu i dobrobytu zbiorowo Ļ ci.

¶ Swego czasu twierdzono tak Ň e do Ļę powszechnie, wzorem doktryny

niemieckiej, Ň e poj ħ cia administracji nie da si ħ zdefiniowa ę , Ň e

mo Ň na przedstawi ę jedynie jej opis, wskazuj Ģ c na podstawowe

cechy charakterystyczne - okre Ļ lenia opisowe

¶ W chwili obecnej najbardziej popularne s Ģ definicje mieszane

(kompleksowe), akcentuj Ģ ce zarówno aspekt organizacyjny, jak i

funkcjonalny, nawi Ģ zuj Ģ ce do klasycznej nauki prawa

administracyjnego oraz uwzgl ħ dniaj Ģ ce powojenny dorobek

pi Ļ miennictwa polskiego. Najcz ħĻ ciej si ħ ga si ħ do kategorii interesu

publicznego (dobra wspólnego) jako wyznacznika działalno Ļ ci

administracyjnej. Tak czyni Ģ w swoim podr ħ czniku H. Izdebki i M.

Kulesza.

Zwi Ģ zanie prawem jako element dififnens

poj ħ cia administracji publicznej

¶ Zwi Ģ zanie administracji publicznej prawem wynika obecnie przede

wszystkim z konstytucyjnej zasady praworz Ģ dno Ļ ci.

¶ W warunkach demokratycznego pa ı stwa prawnego przyjmuje si ħ

jako aksjomat idee „ administrowania przez prawo ”. Inaczej

mówi Ģ c podmioty administracji publicznej obowi Ģ zane s Ģ działa ę na

podstawie i w granicach prawa.

¶ Administracja publiczna nie mo Ň e jednak pełni ę wył Ģ cznie roli

implementacyjnej wzgl ħ dem ustaw, dostrzega ę bowiem trzeba

równie Ň perspektyw ħ jej twórczej działalno Ļ ci w ramach porz Ģ dku

prawnego.

¶ Zakres unormowania jest wi ħ c ró Ň ny w zale Ň no Ļ ci od płaszczyzny

aktywno Ļ ci. Z zasady praworz Ģ dno Ļ ci wypływa równie Ň dyrektywa

dookre Ļ lono Ļ ci podstaw prawnych działania administracji.

Ograniczona jest zatem rola zwyczaju, zasad ogólnych prawa czy te Ň

judykatury. Musi to by ę przede wszystkim prawo pozytywne.

Polityczny charakter jako kryterium

okre Ļ lenia administracji publicznej

¶ W j ħ zyku łaci ı skim administrare oznaczało m.in. słu Ň enie, pomoc, zarz Ģ dzanie, ale

nigdy nie było uto Ň samiane z procesami rz Ģ dzenia czy sprawowania władzy. Tym

ostatnim przypisywano inne znaczenia. U Ň ywano takich okre Ļ le ı jak imperare ,

regnare , dominare .

¶ Współczesna administracja publiczna jest sług Ģ ustroju pa ı stwowego i aparatem

wykonawczym decyzji politycznych.

¶ Administracja publiczna funkcjonuje w otoczeniu politycznym . Co do zasady

mamy wi ħ c do czynienia z dwoma otwartymi systemami: systemem politycznym

(programowo-kierunkowym) i systemem administracyjnym (czynno Ļ ciowo-

wykonawczym), pomi ħ dzy którymi dochodzi do ró Ň nych interakcji. System

polityczny jako koncepcyjny musi by ę nadrz ħ dny wobec administracji publicznej, z

tym Ň e w układzie całokształtu stosunków społeczno-gospodarczych.

¶ Podkre Ļ li ę tak Ň e nale Ň y, Ň e administracja publiczna z naturalnych przyczyn jest

zjawiskiem politycznym czy z innej perspektywy przedmiotem zarz Ģ dzania

politycznego. Implikuje to pewien dylemat, z którym borykaj Ģ si ħ niemal wszystkie

demokracje: ile prawa w administracji publicznej, a ile polityki .

¶ Administrowanie to wykonawstwo a rz Ģ dzenie to sprawowanie władzy

(stanowienie), w warunkach trójpodziału kojarzone z władz Ģ wykonawcz Ģ

Dobro wspólne jako genus proximus

administracji publicznej

¶ W sferze aksjologicznej jednym z wyznaczników działalno Ļ ci

administracji publicznej jest ukierunkowanie na realizacj ħ interesu

publicznego. Poj ħ cie to nale Ň y wi Ģ za ę ze znan Ģ z filozofii kategori Ģ

dobra wspólnego , a kryterium korzy Ļ ci jest płaszczyzn Ģ okre Ļ lenia

merytorycznej jego tre Ļ ci. Zauwa Ň y ę mo Ň na, i Ň dobro wspólne nie

mo Ň e by ę interpretowane jako zobiektywizowana suma interesów

indywidualnych, albowiem takie rozumienie istoty interesu

publicznego oznaczałoby, Ň e jego realizacja uzale Ň niona jest od

urzeczywistnienia interesów jednostkowych. Dobro wspólne jest

natomiast uzale Ň nione od rozwoju potrzeb społecznych, które nie

mog Ģ by ę zaspokajane w obr ħ bie indywidualnej działalno Ļ ci

jednostek lub ich zrzesze ı .

¶ Z kwesti Ģ identyfikacji i artykulacji dobra wspólnego, problemem kreowania polityki

społecznej i programowania administracji publicznej Ļ ci Ļ le zwi Ģ zane s Ģ zagadnienia

czynnika obywatelskiego i zawodowego w administracji publicznej.

¶ Z punktu widzenia prakseologicznego i uwarunkowa ı kompetencyjnych istotne

znaczenie w administracji publicznej odgrywa zasada biurokratyzmu , zapewniaj Ģ ca

nale Ň yty poziom specjalizacji i fachowo Ļ ci kadr urz ħ dniczych. Odpowiednie

kwalifikacje, trwało Ļę zatrudnienia oraz zale Ň no Ļ ci słu Ň bowe mi ħ dzy przeło Ň onym a

podwładnym, zapewniaj Ģ ce jednolito Ļę systemow Ģ i funkcjonaln Ģ , nakazuj Ģ potrze ę na

struktury administracji publicznej jako na organizacje profesjonalne.

¶ Zauwa Ň y ę jednak nale Ň y, Ň e jedn Ģ z podstaw budowy ustroju demokratycznego jest

umo Ň liwienie oddziaływania obywateli lub ich grup na instytucje publiczne; obywateli

stanowi Ģ cych otoczenie społeczne układu administracyjnego w pa ı stwie. W systemie

sprawowania władzy zadania tego typu wykonuj Ģ najcz ħĻ ciej jednostki lub rozmaicie

zinstytucjonalizowane ciała obywatelskie bior Ģ ce udział w sekwencjach

administrowania, a tak Ň e w zakresie politycznego procesu decyzyjnego – głównie jako

organy przedstawicielskie .

¶ Nie nale Ň y równie Ň zapomina ę o jednej z podstawowych funkcji zarz Ģ dzania w sektorze

publicznym, o kontroli społecznej , która stanowi jedn Ģ z podstawowych form wpływu

obywateli lub ich grup na działalno Ļę ogniw struktury władztwa publicznego.

¶ W tym znaczeniu administracja publiczna jest kształtowana przez dwie pozornie

sprzeczne ze sob Ģ idee: d ĢŇ enie do pełnej efektywno Ļ ci i skuteczno Ļ ci działania oraz

zabezpieczenie wpływu obywateli czy te Ň ich wspólnot na jej funkcjonowanie.

¶ Wynikaj Ģ ca z zasady demokratyzmu konieczno Ļę umo Ň liwienia partycypacji społecznej

w procesach administrowania w zestawieniu z zawodowym charakterem kadr

administracji publicznej powoduje, Ň e nale Ň y szuka ę przysłowiowego złotego Ļ rodka

pomi ħ dzy „ Ļ wiatem sprawno Ļ ci” i „ Ļ wiatem warto Ļ ci”.

Od biurokratycznego administrowania do

zarz Ģ dzania publicznego

¶ Współcze Ļ nie, z uwagi na monopolistyczny charakter administracji publicznej,

dominuj Ģ systemy biurokratyczne . Musz Ģ one jednak ulega ę okre Ļ lonym

przewarto Ļ ciowaniom.

¶ Poszukuje si ħ nowego modelu wykonywania zada ı , którego podstaw Ģ b ħ dzie

orientacja mened Ň erska . Rodzi si ħ zatem konieczno Ļę wykształcenia

mechanizmów zarz Ģ dzania publicznego , ł Ģ cz Ģ cego sprowadzone i skuteczne

elementy tradycyjne z postulowanymi czynnikami prakseologiczno-

ekonomicznymi.

¶ Administracja ma sta ę si ħ organizacj Ģ inteligentn Ģ , kreatywn Ģ i systemem opartym

na wiedzy, nieustaj Ģ cej potrzebie innowacji i my Ļ leniu strategicznym,

ukierunkowanym na zaspokajanie potrzeb społecznych w długofalowym horyzoncie

podejmowanych działa ı .

¶ Rozwa Ň aj Ģ c powy Ň sze kwestie, nie mo Ň na jednak zapomina ę , Ň e administracja

publiczna, jakkolwiek rozumiana czy postrzegana, mo Ň e by ę uznawana za twór

sztuczny, ale stworzony na potrzeby społecze ı stwa przez prawo powszechnie

obowi Ģ zuj Ģ ce i jako cz ħĻę organizmu pa ı stwowego nie ma wyznaczonych celów

innych ni Ň realizacja prawa .

Słu Ň ba publiczna jako diferentia

specificam administracji publicznej

¶ Omawiaj Ģ c poj ħ cie administracji publicznej, przypomnie ę trzeba odniesienia do

koncepcji słu Ň by publicznej .

¶ W klasycznej francuskiej nauce prawa administracyjnego kryterium to stanowiło

przez długi czas podstaw ħ okre Ļ lenia istoty administracji publicznej.

¶ W literaturze polskiej za spraw Ģ J. S. Langroda słu Ň ba publiczna musi by ę typem

aktywno Ļ ci ludzkiej, któr Ģ charakteryzuje: 1) działalno Ļę po Ň yteczna społecznie, a

nawet niezb ħ dna w realizacji interesu publicznego, 2) nieodzowno Ļę tej aktywno Ļ ci

dla ogółu, powoduj Ģ ca konieczno Ļę trwałego i nieprzerwanego zaspokajania

potrzeby zbiorowej, 3) obowi Ģ zkowo Ļę prowadzenia w tej sferze działa ı przez

odpowiednie organy, przez co w stosunku do ludno Ļ ci zaspokajanie potrzeb

zbiorowych nie jest przywilejem, lecz staje si ħ słu Ň ebn Ģ powinno Ļ ci Ģ , 4)

prawidłowo Ļę odno Ļ nej aktywno Ļ ci, gdzie stosowne organy maj Ģ obowi Ģ zek stałej

kontroli.

¶ W kategoriach personalnych podkre Ļ lenia wymaga ponadosobisty, obiektywny i

prospołeczny charakter podejmowanych czynno Ļ ci, sytuuj Ģ cy osoby je dokonuj Ģ ce

jako funkcjonariuszy publicznych, działaj Ģ cych w specjalnych spublicyzowanych

re Ň imach prawnych.

Typologia i klasyfikacja administracji

publicznej

¶ Mo Ň na dokona ę podziału administracji publicznej na administracj ħ

władcz Ģ , zwierzchni Ģ ( imperium ) i administracj ħ niewładcz Ģ ,

zawiadowcz Ģ ( gestia ), a w ramach tej ostatniej mo Ň na wyró Ň ni ę

tzw. piecz ħ i dominium . Odr ħ bnie potraktowa ę nale Ň y

prywatnoprawn Ģ działalno Ļę administracji publicznej, dawniej

okre Ļ lan Ģ mianem fiskusa . Bior Ģ c pod uwag ħ przedmiotowy zakres

działalno Ļ ci administracji, mo Ň emy dokonywa ę dalszych

systematyzacji (administracja o Ļ wiaty, nauki, spraw wewn ħ trznych,

obrony narodowej itp.). W aspektach prawnoustrojowych wyró Ň ni ę

mo Ň emy administracj ħ pa ı stwow Ģ i administracj ħ

zdecentralizowan Ģ ( samorz Ģ dow Ģ ).

Sfery działania administracji publicznej

¶ Powiedzie ę tak Ň e trzeba o sferach działania

administracji publicznej. Działania administracji

publicznej w sferze wewn ħ trznej ( internea ) to

czynno Ļ ci kierowane do podmiotów

podporz Ģ dkowanych organizacyjnie, w sferze

zewn ħ trznej za Ļ relacje odmienne. Konsekwencj Ģ

tego jest podział Ņ ródeł prawa na prawo

powszechnie obowi Ģ zuj Ģ ce i prawo wewn ħ trzne .

Istota prawa administracyjnego

Geneza zwi Ģ zania administracji prawem

Obywatel jako istota wolna stawał si ħ podmiotem nie

tylko obowi Ģ zków publicznych, lecz tak Ň e ró Ň norodnych

uprawnie ı . Prawo administracyjne cho ę dotyczy

administracji powstało w pewnej opozycji do niej. Prawo

administracyjne stało si ħ pewnym narz ħ dziem chroni Ģ cym

obywatela przed jednostronno Ļ ci Ģ rozstrzygni ħę

administracji. Unilateralne reguły post ħ powania

stanowione przez władc ħ pa ı stwa absolutnego i jego

urz ħ dników przekształciły si ħ w normy obustronnie

wi ĢŇĢ ce, b ħ d Ģ ce podstaw Ģ działania administracji i

jednocze Ļ nie gwarancj Ģ praworz Ģ dno Ļ ci. Paradygmat

administrowania przez prawo złamał swobod ħ

działalno Ļ ci aparatu urz ħ dniczego.

Regulacja prawna administracji zacz ħ ła postawa ę

stosunkowo niedawno. Jej pocz Ģ tki wi ĢŇ e si ħ najcz ħĻ ciej z

rozwojem pa ı stwa prawnego. Pewnych historycznych

odniesie ı do unormowa ı administracyjnych mo Ň emy

doszukiwa ę si ħ jednak, tak Ň e w wiekach wcze Ļ niejszych, a

nawet w staro Ň ytno Ļ ci. Panuje jednak powszechny pogl Ģ d,

Ň e genez ħ prawa dotycz Ģ cego administracji nale Ň y wi Ģ za ę z

upodmiotowieniem członków wspólnot pa ı stwowych i

powstaniem nowoczesnej administracji publicznej.

Dokonało si ħ to przede wszystkim pod wpływem prawa

natury i egzemplifikowało nast ħ pnie w rozwoju doktryny

pa ı stwa konstytucyjnego (Francja) i pa ı stwa prawnego

(Niemcy).

Podstawy prawne działania administracji

¶ XVIII/XIX w. – przekształcenie si ħ pa ı stwa policyjnego

w pa ı stwo konstytucyjne, administracji terytorialnej w

administracj ħ pa ı stwow Ģ .

¶ XIX – powstało prawo administracyjne z prawami i

obowi Ģ zkami po obu stronach

¶ XIX połowa – zacz ħ ła obowi Ģ zywa ę zasada zwi Ģ zania

ustawowego administracji

¶ XIX druga połowa – powstały s Ģ dy administracyjne

stoj Ģ ce na stra Ň y tej zasady

Dziedzin Ģ prawa, która na zasadzie wył Ģ czno Ļ ci reguluje organizacj ħ i

funkcjonowanie administracji publicznej jest prawo

administracyjne.

Podstawy prawne funkcjonowania administracji publicznej tworz Ģ nie

tylko normy prawa administracyjnego. Organy administracji

publicznej działaj Ģ tak Ň e na podstawie norm innych gał ħ zi prawa

np. prawa cywilnego, karnego, finansowego, pracy itd. Ponadto

administracja publiczna, podejmuj Ģ c rozstrzygni ħ cia musi,

przestrzega ę zasad wynikaj Ģ cych z Konstytucji. Dla ukazania

całokształtu regulacji prawnej, stanowi Ģ cej przedmiot działania

administracji publicznej, cz ħĻę doktryny postuluje wyodr ħ bnienie

nowego zespołu ró Ň nych jako Ļ ciowo norm prawnych w prawo

administracji

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: