BAJECZKA ORTOGRAFICZNA.pdf

BAJECZKI

ORTOGRAFICZNE

Zebrała i opracowała wykorzystując:

METODĘ KOLOROWEJ ORTOGRAFII

ADELA PAŁYGA

WSZYSTKIE BARWY JESIENI

OPOWIEŚĆ O D Ż UD Ż YSTCE,

CH ARCIE I MU RZ YNIE

Słynna z rozliczny ch fanaberii i ch imerycznego u sposobienia

d ż u d ż ystka, z po ch odzenia ch ocieb u ż anka, w towa rz ystwie

swego ch y ż ego, biało nakrapianego ch arta, kt ó ry był bez

wątpienia wielkim h u ltajem, w pośpie chu wsiadła do

s u perekspres u , jadącego z Szang h aj u do H anoi, Wśr ó d liczny ch

podr ó ż ny ch jej ekscentryczna postać wywoływała og ó lne

por u szenie. Ognistor u de włosy E u lalii, tak bowiem miała na imię

ta h erod-baba, były ost rz y ż one na je ż a. U brana była w elegancki

ż or ż etowy spodni u m kolor u k h aki w mala ch itowe prą ż ki. W

jednej ręce t rz ymała sk ó rz aną smycz, na kt ó rej prowadziła

swego czworono ż nego p rz yjaciela, będącego wyraźnie w

kiepskiej kondycji, gdy ż po dł u gim bieg u dyszał on niczym

h ipopotam. W dr u giej dłoni E u lalia dzier ż yła gęsto malowaną

h ind u ską parasolkę na ma h oniowej rączce.

T u ż po wejści u do j u ż r u szającego pociąg u , w d rz wia ch

wagon u resta u racj u , h o ż a i k rz epka d ż u d ż ystka wpadła z

impetem na ra ch ityczną postać sfranc u ziałego M u rz yna, kt ó ry

na pewno był melan ch olikiem. E u lalii obce były jakiekolwiek

zasady dobrego wy ch owania, więc naty ch miast sczerwieniała ze

złości i gromko h u knęła na skonf u ndowanego d ż entelmena.

R ó wnie ż ywiołowo zareagował jej ch art, kt ó ry nasro ż ył się i

wyszcze rz ył wszystkie swoje spiczaste zęby. Aby u dobr uch ać

rozwścieczoną d ż u d ż ystkę i jej nietowa rz yskiego psa, ż yczliwy

całem u świat u i skądinąd sympatyczny M u rz yn, zaprosił E u lalię

na wyborną kawę z ekspres u i smaczną p rz ekąskę z owoc ó w

mo rz a. Ch art m u siał się niestety zadowolić tylko p ó łtwardym

rostbefem i słabi u tką h erbatką bez c u kr u .

Ile kolor ó w ma jesień? Tego nikt policzyć nie potrafi. Wczesna

jesień jest radosna, mieni się paletą barw i odcieni. P ó źna - jest

szara i pon u ra.

Wczesna jesień sk rz y się sreb rz ystą p rz ędzą babiego lata,

czerwieni koralami ja rz ębiny i kaliny, bieli owocami śnieg u liczki.

W rz eśniowej i październikowej jesieni do twa rz y tak ż e w

fioletowym kolo rz e. Taką barwę mają w rz osy, śliwki węgierki i

niekt ó re astry. Ż ó łte, czerwone i pomarańczowe są kwiaty cynii i

dalii, natomiast kasztany i szyszki mają kolor brązowy. Liście są

r ó ż nokolorowe. Gnane p rz ez podm uch y jeszcze ciepłego wiatr u

tańczą w powiet rz u brązowe i złote liście b u ka, czerwone - osiki i

wie rz by, ż ó łte - b rz ozy, lipy i grab u , p u rp u rowe, r u de i r ó ż owe

liście klon u . Ta wielobarwna i strojna jesień p rz egląda się, jak w

l u st rz e w błękitnym niebie, kt ó re rozświetlają, niestety j u ż coraz

słabsze i ch łodniejsze, słoneczne promienie.

Z u pełnie inna jest jesień listopadowa. Gasną ż ywe kolory,

niebem płyną ciemne ch m u ry. Wszystko staje się zamglone,

szare, popielate, be ż owe. Tylko gdzieniegdzie te jesienną

szar u gę rozjaśniają pęki biały ch i złocisty ch ch ryzantem.

Ile kolor ó w ma jesień? Spr ó b u j policzyć w tym rok u .

T RZY NASTEGO

H IPO CH ONDRYK

- Jak ż e by inaczej, od samego rana mam pe ch a - pomylałaro ż alona

J u lka, gdy sp rz ed nosa u ciekłjeja u tob u ,jadącydocentr u m miasta. -

Wiadomo,piątekinadomiarłegot rz ynastego - do rz u ciławmyla ch .

Pon u ry nastr ó j towa rz yyłJ u liiodamegoranaMiaławtadowp ó łdo

si ó dmej,nietetyapała Wszystko dlatego, ż ewcorajbytdł u go

p rz ygotowywałaidopiątkowy ch lekcjiipołapadj u ż po p ó łnocy

Najpierw p rz emie rz aławdł u ż i wsze rz kontynenty p ó łk u li za ch odniej:

merykP ó łnocnąimerykPoł u dniowąSybkoapamitała, ż etolicą

Ch ile jest Santiago, Kanady - Ottawa, Kol u mbii - Bogota, K u by - H awana,

Wenez u eli - Caracas. Niemiałate ż problem ó wokreleniem,kt ó re

paotwaob u merykąniepodległe(rgentyna, H aiti, Stany

Zjednoczone, H ond u ras, Meksyk, Per u , Grenlandia), a kt ó re

niesamodzielne i zale ż ne od inny ch kraj ó w (Ba h ama, Berm u dy,

Gwatemala, Grenada, Antyle H olenderskie). Potem do p ó nai ż m u dnie

po rz ądkowaławojąwied z h itoriiByłatoci ż ka h ar ó wka, bo

wiadomociJ u lii z tego p rz edmiot u niebyłynietety rz etelne. J u liamiała

kłopoty ch ronologicznym u po rz ądkowaniempoceg ó lny ch wyda rz eo,

a l u ki w wiadomocia ch opotopiewedkimbyływprot zatrwa ż ające

Mimo u silny ch tarao,J u lce nie u dałoiokiełnadtego ch aos u . Nic te ż

dziwnego, ż e z nie ch ciąpowitałapiątkowy poranekWtałaogromną

ch andrąib u rz ąpon u ry ch myliwgłowieNapopraw h u mor u nie m ó gł

te ż wpłynądwidokaoknembyłoaro,b rz ydko,iąpiłam ż awka,

ch l u potałykał u ż e pod nogami jeszcze nieliczny ch o tej po rz e

p rz e ch odni ó w.

- To m rz onki, ż ediiajcokolwiekmii u da - jecewikągorycą

za u wa ż yłaJ u lka. DogoniłjąK u ba, kolega z klasy.

- Ced

- Te ż masz pe ch a t rz ynastego? - sk rz ywiłanoek J u lka.

- Nie, p rz ecie ż lekcjegeograiiodwołano, bo pani jest ch ora.

- A rz eczywiście. Nie jest taki zły ten t rz ynasty - pomyślała

J u lka.

Witold był pask u dnym z rz ędą i malkontentem. To go bez

wątpienia w spos ó b nieko rz ystny wyr ó ż niało spośr ó d otoczenia.

U b ó stwiał na rz ekać i zadręczać rodzinę oraz p rz yjaci ó ł swoim

pon u rym nastrojem oraz mn ó stwem swoi ch , najczęściej

wyimaginowany ch , ch or ó b. Witek był mist rz em w wynajdywani u

dzi u ry w całym. A to nie podobał m u się ws ch ó d słońca, bo zbyt

czerwony, a to w rz osy go nie za ch wycały, bo wyglądały smętnie

i nieświe ż o. Nie odpowiadały m u u pały, r ó wnie źle cz u ł się w

po ch m u rne i d ż d ż yste dni. Mo rz a nie l u bił, bo za d u ż o w nim

wody, g ó ry go nie pociągały, bo były pofałdowane, strome i

po ch yłe. Witek nad u ż ywał te ż cierpliwości otoczenia, a tak ż e

rozliczny ch leka rz y, ż ałośnie skar ż ąc się na p rz er ó ż ne

dolegliwości. To bolał go b rz uch , to zwi ch nął nogę, to znow u

potł u kł sobie ż ebra l u b nadwyrę ż ył ż uch wę. Nie u stannie te ż

rozmyślał, jak t u uch ronić się p rz ed czy h ającymi z ka ż dej strony

okr u tnymi i perfidnymi zarazkami, bywało, ż e te rozwa ż ania

po ch łaniały go bez reszty. Znajomi początkowo jego na rz ekania

traktowali z p rz ymr u ż eniem oka i rozbawieniem. Witold nie był

p rz ecie ż ch erlającym chuch erkiem. Wręcz odwrotnie. Był to

ch łop na s ch wał, wysoki, sł u sznej post u ry, miał k rz epę, ż e mało

kto m ó gł m u dor ó wnać. Niestety miał słaby ch arakter. Z czasem

więc to Witkowe bez u stanne mar u dzenie, dosz u kiwanie się we

wszystkim brak ó w i uch ybień oraz ciągły, bezpodstawny

niepok ó j o własne niby-słabe zdrowie dały się wszystkim we

znaki, stały się bardzo u cią ż liwe, a nawet n u dne. Ba, Witek

bakterie swego złego h u mor u sk u tecznie rozsiewał wok ó ł i

często zara ż ał nimi inny ch . Bo jak t u się nie zarazić?

O CZYM MA RZ Y H IPOPOTAM?

MRO Ż ĄCA KREW W Ż YŁA CH P RZ YGODA

Z TYCIĄCT RZ YST U LETNIM

NIEWYDA RZ EŃCEM

H ipopotam ocię ż ałym krokiem, posap u jąc ze złości, człapał po

zasypanym śniegiem wybieg u w zoo. Był w bardzo złym

h u mo rz e i na nic nie miał o ch oty. Posępny nastr ó j h ipcia

potęgowała szalejąca wok ó ł śnie ż na zawier uch a i szczypiący w

u szy mr ó z.

Rad nierad, p ch any p rz ez nieodgadnioną siłę, powoli zan u rz am

się w pon u ry b ó r. Wczesnojesienne promienie słońca z tr u dem

p rz ebijają się p rz ez balda ch im ledwo, ledwo po ż ó łkły ch liści

d rz ew. Spowija mnie niemal ż e h ebanowy wsze ch pan u jący mrok.

Znienacka zrywa się h u raganowy wiatr. Wi ch er poczyna

h arcować wśr ó d d rz ew kniei. I ch st rz eliste korony zaczynają

ch ylić się k u dołowi, z t rz askiem spadają na ziemię ra ch ityczne

gałązki, szaleńczo wir u ją zes ch łe liście. Jestem coraz bardziej

p rz era ż ony. Nagle, ni stąd, ni zowąd, daje się słyszeć odległe

jeszcze sz u r u m-b u r u m, dziwne ch robotanie, gł uch o d u dniące

człapanie. Wszystkie leśne ż yjątka pie rz ch ają w popło chu . Mnie

stra ch nie pozwala zrobić ani krok u . Ledwie ż e oddy ch am.

P rz ede mną stoi o h ydny stw ó r. Jest to rz adko spotykane

monstr u m: k rz ywonose, spiczastogłowe, pokryte częściowo

be ż owo nakrapianym p uch em, częściowo mala ch itowe

prą ż kowanymi ł u skami. Jego mętnoszary wzrok p rz eszywa mnie

na wylot. Po ch wili straszydło odzywa się. Głos pokraki sk rz ypi

niczym nie naoliwione zawiasy prastary ch d rz wi. Pse u do

u śmie ch p rz e ch odzi w złośliwy ch i ch ot. - Dalib ó g, nie

spodziewałem się w tej gł u szy takiego arcysmacznego kąska. H a!

Sł uch aj no - pozwolę ci wybrać. Ch ceszli, o radości my ch

ot ch łanny ch t rz ewi, abym p rz eb ó dł cię dzidą, p rz er ż nął no ż em,

a mo ż e wolisz być po kawałeczk u u ż ynany sierpem? Po tym

wystąpieni u okropnego monstr u m jestem wp ó ł ż ywy, ze wsze ch

miar pragnę zapaść się ch ocia ż by pod ziemię. Z nagła, dosłownie

w okamgnieni u , wszystko znika. Widzę tylko bezb rz e ż ną czerń,

kt ó ra powoli u stęp u je szarościom. No tak, wszystko to było tylko

p rz era ż ającym sennym koszmarem. Jest wp ó ł do ó smej, zn ó w

zaspałem i sp ó źnię się po raz n-ty do szkoły.

- C ó ż za pask u dna pogoda? - myślał roz ż alony - to wprost

ob u rz ające, aby taki piec uch jak ja m u siał t rz ąść się z zimna i

czmy ch ać p rz ed lodowatymi podm uch ami wiatr u do jakiegoś

szarob u rego domk u h ipopotam ó w. O ch , jak ż e ch ciałbym znaleźć

się w swoim kraj u , wyg rz ewać w ciepły ch promienia ch słońca,

pływać w czyści u tkiej wodzie, cieszyć oczy zielenią d rz ew i

wa ch la rz em barw r ó ż ny ch kwiat ó w. Ale byłoby p rz yjemnie!

Rozma rz ony h ipopotam niemal ż e cz u ł na swoim tł u ści u tkim

cielsk u pieszczotę słońca, słyszał sz u m wody i wesoły świergot

ptak ó w. Niestety, kolejny podm uch wiatr u rozwiał ciepłe

ma rz enia h ipopotama. Z ob rz ydzeniem st rz ąsnął z siebie zimne

krople topniejący ch na jego sk ó rz e śnie ż ny ch płatk ó w. Po ch wili

jednak jego myśli zn ó w po rz u ciły mroźną rz eczywistość: - No,

ostatecznie m ó głbym zostać w zoo. P rz ecie ż nie jest t u a ż tak

źle. Codziennie dostaję pyszne jedzonko, mam t u wiel u

p rz yjaci ó ł, a gdy za ch or u ję, to dba o mnie m ó j osobisty leka rz .

Nie najgo rz ej. Ale... Tak! Ch ciałbym, aby moja sk ó ra pokryła się

dł u gim f u terkiem. Mogłoby być ono br u natne albo jeszcze lepiej

be ż owe. H o, h o, h o! C u downiej byłoby, gdybym miał sw ó j basen

z podg rz ewaną wodą. Ka ż dego dnia za ż ywałbym w nim kąpieli.

Ma rz ąc tak, h ipopotam nie za u wa ż ył, ż e zaczął sypać coraz

gęściejszy śnieg, a on sam powoli, powoli począł p rz ybierać

postać h ipopotamiego bałwanka. I pewnie zostałby nim, gdyby

nie refleks jego pobratymc ó w. Nie zwa ż ając na protesty

zziębniętego ma rz yciela, wciągnęli go do og rz anego domk u i

u ratowali w ten spos ó b p rz ed solidnym p rz eziębieniem.

TRAGIKOMICZNA H ISTORIA

BEZ H APPY-END U

- Więcby w tak ż en u jący spos ó b miała się skończyć moja

ch l u bna kariera pierwszego h ała-b u rdy? - rz ekł wielce roz ż alony

d uch o fizjonomii ch er u binka i ch arakte rz e trolla. Wp ó łsiedział

właśnie w jakimś sczerniałym od starości b u nk rz e, ręce i nogi

miał skrępowane powr ó słem, ale dla pewności wszelkiej t u i

ó wdzie był pop rz yciskany st u dw u dziestopięcio-kilogramowymi

h antlami. W taki oto niewysz u kany spos ó b potraktowali łob u za

jego wsp ó ł-pobratymcy. Nie m ó gł on tego w ż aden spos ó b pojąć.

- P rz ecie ż nie byle jak się starałem, aby wszystkim wok ó ł zaleźć

za sk ó rę. Byłem nieposł u szny, nie h onorowy i nietowa rz yski,

nigdy nie postępowałem fair play. Chu ligaństwo było moim

ż ywiołem, w ż yci u najmniejszej nie odstawiłem ch ałt u ry. Moje

wybryki zawsze były pierwszej jakości, nie rz adko nie

wymyśliłaby i ch cała h orda pse u do u czony ch . Ch i, ch i, ch i! Nie

zapomnę, jak dopiekłem do ż ywego pewnem u ch ojrackiem u

h eavymetalowcowi z Caracas - zwolennikowi szybki ch i

s u permocny ch u de rz eń! P rz ez wiele nocy nękałem zewsząd jego

na rz ąd sł uchu rytmami, nie znany ch m u do tej pory, piosenek

ch odnikowy ch . Na pr ó ż no starał się on u wolnić od ty ch

dra ż niący ch go dźwięk ó w, u śmie rz yć narastający b ó l u sz u i

głowy. To ci była h eca! Niezmordowany byłem r ó wnie ż w

u p rz yk rz ani u ż ycia swoim dr u h om. Czeg ó ż to ja nie

wymyślałem! Pod rz u całem im do ł ó ż ek specjalnie ost rz one

pinezki, zde ch łe nietope rz e, pa rz ące pok rz ywy i wszelkie ostro

kł u jące ch wasty. Znow u ż kiedy indziej słodzi u tkie po rz eczkowe

konfit u ry doprawiałem słonogo rz kimi p rz yprawami.

Nap u szczałem na my ch towa rz yszy ch marę rozwścieczony ch

pszcz ó ł, os i szerszeni. Niekt ó ry ch poddawałem działani u

h ipnozy i zm u szałem do wycinania h oł u bc ó w i fikania koziołk ó w.

Raz nawet u dało mi się naszego bez mała sześciowiekowego

seniora zamienić w cocker-spaniela. Niejednem u człowiekowi,

niejednem u d uch owi srodze dałem się we znaki. Prawda, ż e

niekiedy byłem nazbyt rozbis u rmaniony. To jednak nie pow ó d,

ż eby ta h ołota nie u k ó w tak ze mną postępowała. Dlaczego moje

błagania o łaskę są nadaremne? Dlaczego m ó wią mi, ż e

spokorniałem poniewczasie?

O RZ EKOMEJ KO RZ YŚCI Z POROZUMIENIA

GŁ Ó W Ż ARŁOCZNEGO SMOKA

H en, za pon u rymi borami, p rz epastnymi mo rz ami, u podn ó ż a

st rz elisty ch , wysm u kły ch H imalaj ó w ż ył sobie p ó łdziki, o h ydny

stw ó r - siedmiogłowy smok. Nienadaremnie był on te ż nazywany

niena ż artym b rz uch aczem. Ko ch ał jeść i tej pasjon u jącej

czynności ch ętnie poświęcałby całe ż ycie. Niestety, naszem u

bo h aterowi często gęsto t rz ewia wygrywały sm u tnot rz ewną

głodową melodię. C ó ż , ka ż da z jego siedmi u gł ó w l u biła co

innego. Nigdy nie potrafiły one u stalić, co mo ż na by właśnie

p rz ekąsić. Wszystkie posiłki pop rz edzały zazwyczaj gromkie

ch ryje. Pierwsza głowa miała bowiem ch rapkę na świe ż e

ja rz yny, dr u ga - na grejpfr u ty, po rz eczki i arb u zy, t rz ecia

zjadłaby twaro ż ek z rz e ż uch ą, ceb u lką i rz odkiewką, czwarta -

niemal ż e s u rowe nozd rz a h ipopotama, piątą zadowoliłby d ż em

je ż ynowo-b rz oskwiniowy, sz ó stą - jakaś ch ińszczyzna z

ko rz ennymi p rz yprawami, si ó dma natomiast nie pogardziłaby

tortem o rz e ch owym i lodowym miszmaszem. Potem głowy

rz u cały się h u rmem na swoje u l u bione potrawy l u b te ż

obra ż one na cały świat niczego nie ch ciały skosztować. Smok w

końc u zde ch łby z głod u albo w wielki ch męczarnia ch padłby na

ostrą niestrawność. Jednak ż e w ostatniej ch wili, zdenerwowany

nie na ż arty, poszedł szybko po roz u m do siedmi u swoi ch

kł ó tliwy ch gł ó w. Po dł u gi ch pertraktacja ch i b u rz liwy ch

rozmowa ch smocze łby doszły do poroz u mienia. Postanowiły, ż e

na co dzień szefem k uch ni będzie głowa pierwsza, a z okazji

świąt i niedziel pi ch cić będzie głowa si ó dma. Kontrolę nad

całotygodniowym men u sprawować miałaby łepetyna dr u ga

wesp ó ł z najrozwa ż niejszą łepetyną t rz ecią. Od tej pory smok

obrastał w ż ó łci u tkie sadełko, stawał się coraz bardziej ocię ż ały i

leniwy. Wreszcie, po kolejnym łas uch owani u , z wielkim h u kiem

rozpadł się na tysiące drobni u tki ch kawałeczk ó w.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: