Wróżki

Autor : Charles Perrault

Czas i miejsce: Nie wiadomo, kiedy i gdzie.
Bohaterowie: Matka i dwie córki, wróżka, książę.
Treść: Pewna wdowa miała dwie córki. Starszą – podobną do siebie- wdowa kochała i rozpieszczała, a młodszej – pięknej, miłej i uprzejmej – nienawidziła i kazała jej pracować bez odpoczynku. Kiedy młodsza córka poszła raz nad strumień, spotkała tam staruszkę, która poprosiła o wodę do picia. Uprzejma dziewczyna dała się napić staruszce ze swego dzbana. Kobieta (a była to wróżka) podziękowała i nagrodziła dziewczynę niezwykłym darem : z każdym słowem z jej ust miał padać kwiat lub klejnot. Po powrocie do domu, córka przepraszała matkę, że była tak długo nad strumieniem. Wtedy z jej ust posypały się róże i diamenty. Zazdrosna wdowa, wysłuchawszy opowieści młodszej córki, wysłała nad strumień starszą. Ta jednak – ciągle naburmuszona i gburowata – poszła tam niechętnie. U źródła spotkała tę samą wróżkę, lecz w przebraniu królowej. Pani poprosiła o łyk wody. Nieuprzejma dziewczyna odburknęła jej niegrzecznie i nie podała dzbana. Wtedy wróżka przykładnie ją ukarała: za każdym razem, gdy dziewczyna powiedziała słowo, wypadał z jej ust wąż lub ropucha. W domu, kiedy okazało się, jaki dar otrzymała starsza córka, matka rozgniewała się na młodszą i wypędziła ją z domu. Biedaczka tułała się po lesie, aż spotkał ją królewicz wracający z łowów i zabrał piękną dziewczynę na zamek. Wkrótce ją poślubił. Starsza zaś jej siostra zaginęła gdzieś w lesie, gdyż wszyscy ją w okolicy znienawidzili, nawet matka.
 

Problematyka utworu. Baśń ta – obok innych cech baśniowych – zawiera wyraźne pouczenie ( morał ): trzeba być miłym i uprzejmym wobec innych. Dwie siostry zostały przedstawione na zasadzie kontrastu: starsza – brzydka, niegrzeczna, leniwa, nieuprzejma; młodsza – ładna, miła, pracowita, uprzejma.