Coulter Catherine - Pieśń 04 - Sekretna pieśń.pdf - CYKL - PIEŚŃ - glinka7-1987

CATHERINE COULTER

SEKRETNA

PIEŚŃ

PROLOG

Marzec 1275,

niedaleko hrabstwa Grainsworth

Daria pragnęła, by kłębiące się nad nią ciężkie chmury uwolniły ze

swego wnętrzu płatki śniegu. Chciała, by śnieg mroził jej twarz, szczypał

w uszy i spływał po twarzy wraz z gorącymi łzami.

Ale śnieg nie spadł nawet późnym popołudniem, choć robiło się

coraz zimniej, a silny wiatr wyginał i łamał nagie gałęzie dębów

rosnących wzdłuż drogi.

Ubrana w podbitą gronostajami pelerynę, dziewczyna skuliła się i

przymknęła oczy. Henrietta, jej klacz, parła do przodu z pochylonym

łbem, próbując dotrzymać kroku koniowi podążającemu przed nią.

Drakę, dowódca straży lorda Damona, odwracał się co chwila, by

sprawdzić, czy dziewczyna posłusznie jedzie za nim, czy nie umknęła

jakimś cudem, kiedy nie patrzył, i czy zachowuje się cicho. Nie był

człowiekiem złym ani okrutnym, ale pozostawał poddanym jej stryja i

wykonywał jego rozkazy bez wahania. Wiedziała, że nigdy nawet nie

przyszłoby mu do głowy zapytać, jakim prawem jego pan swobodnie

dysponuje losem bratanicy. Była przecież kobietą i wszystkie decyzje

podejmowano za nią.

Nie miała wyboru. Wiedziała, że nigdy nie może decydować o

sobie. Jednak dopiero teraz stało się to oczywiste. Wcześniej, jako

dziecko, Daria musiała czasem słuchać poleceń stryja, ale nigdy nie

narzucał jej niczego, co napawałoby ją pragnieniem śmierci. W końcu

czego mógł wymagać od dziecka? Teraz miała siedemnaście lat, a to

wystarczyło, by została zmierzona, zważona i oszacowana. Nie była już

dzieckiem, a stryj szybko to zauważył i odpowiednio się zachował.

Dziewczyna musi odejść od ojca albo, jak w jej wypadku, stryja i wyjść

za mąż. Własność mężczyzn przechodziła z rąk do rąk. Nie mogła

wybrać sama. Nie mogła też się sprzeciwić. Wszystko musi być tak jak

rozkazał mężczyzna. Znów czuła napływające łzy. Nienawidziła ich.

Płacz na nic się nie zdał. Płakać można wtedy, kiedy jeszcze jest nadzieja,

a teraz już jej nie było.

Daria wytarła oczy wierzchem dłoni, a kiedy je otworzyła, ujrzała

w wyobraźni stryja. Widziała go tak wyraźnie jak zbroję Drake'a,

jadącego tuż przed nią. Ujrzała go w sypialni i dotarł do niej głęboki,

obojętny głos. Słowa, które Usłyszała od niego miesiąc temu, zapadły jej

głęboko w pamięć. Nie, pomyślała, nie mógł być tak obojętny. To tylko

udawanie. Pewnie cieszył się na myśl, że ją poniży, a potem powie, co

zaplanował. Nie, stryj Darii nigdy nie był obojętny w swym

okrucieństwie. Wręcz przeciwnie, rozkoszował się nim.

Siedział na pokrytym futrem łożu. U jego boku leżała naga Córa,

służąca z zamku. Kiedy Daria weszła, Córa zaczęła chichotać i zakryła

białym króliczym futrem nagie ramiona. Stryj zaś nie przejął się tym, że

sam jest odkryty do pasa i spoczywa w łożu z kochanicą podczas wizyty

siostrzenicy. Oczywiście, wszystko zaplanował. Nie miała co do tego

wątpliwości. Daria nie odezwała się ani słowem. Czekała tylko aż powie,

dlaczego po nią posłał. On zaś milczał przez dłuższą chwilę, leniwie

głaszcząc prawą dłonią nagie ramię Cory.

Daria zamknęła oczy. Wiedziała, że przypomina jej w ten sposób,

iż kobieta jest tylko tym, czym chce ją uczynić mężczyzna.

Daria znów poczuła znajome ukłucie nienawiści i buntu. Gardziła

stryjem, a on o tym wiedział. Zdawało jej się, że bawi go ta jej skrywana

nienawiść. Czego chciał? Zobaczyć, jak płacze, krzyczy, poniża się i

okrywa hańbą? Dziewczyna stała prosto. Nauczyła się przy stryju

cierpliwości. Nauczyła się czekać bezgłośnie i nie zachęcać go.

Nie poruszyła się. Wyraz jej twarzy też się nie zmienił.

Nagle stryj, jakby znudziła go ta gra, zarzucił futro na Corę i kazał

jej leżeć cicho i odwrócić się plecami.

- Dość mam twojej gęby - powiedział do Córy, nie spuszczając

wzroku z siostrzenicy.

- Posłałeś po mnie - odezwała się w końcu Daria głosem

spokojnym, nie zdradzającym żadnych emocji.

- Tak, posłałem. Wyrosłaś już na piękną pannę. Dwa miesiące temu

skończyłaś siedemnaście lat. Moja mała Córa, chociaż ma piętnaście, tez

już jest kobietą. Powinnaś mieć dzieciaka przy piersi, jak wszystkie

kobiety. Za długo cię tu trzymałem. Ale musiałem czekać na dobrą

okazję.

Uśmiechnął się, ukazując białe zęby.

- Ale już za miesiąc będziesz miała męża, a niedługo i dziecię w

brzuchu, bo mąż będzie chętny do robienia dzieci.

Dziewczyna pobladła i cofnęła się o krok. Nie mogła się

powstrzymać. Stryj zaśmiał się.

- Nie cieszy cię myśl o zamążpójściu, droga bratanico? A może

boisz się mężczyzn? Nie pragniesz uciec ode mnie i zostać panią na

swoich włościach?

Patrzyła na niego bez słowa.

- Odpowiedz, głupia dziewucho!

- Tak.

- To dobrze. Tak też się stanie. Kiedy wyjdziesz, powiedz matce, że

chcę ją widzieć. Cora tylko wzmogła mój apetyt.

Teraz Daria nawet nie drgnęła. Po chwili otrząsnęła się, jakby coś ją

ugryzło. Wiedziała, że zniewolił jej matkę, jej dobrą, miłą matkę, żonę

swego przyrodniego brata. Po tragicznej śmierci Jamesa z Fortescue,

która przydarzyła się kilka lat temu w czasie turnieju w Londynie, stryj

brał matkę do łoża, kiedy chciał. Lady Katarzyna jednak nawet o tym nie

wspomniała córce, nigdy nie narzekała, nie płakała. Kiedy kazano jej

stawić się przed obliczem lorda, szła do Damona bez słowa, nie

sprzeciwiając się. Później powracała milcząca, ze spuszczonym

wzrokiem. Czasem usta miała spuchnięte lub skaleczone. Daria

wiedziała dlaczego. Szeptały o tym wszystkie służące i kiedyś je

podsłuchała. Teraz jednak po raz pierwszy wspomniano o tym otwarcie.

Stryj chciał, żeby wiedziała. Postanowiła nie dać się sprowokować. Nie

będzie go błagać, by oszczędził matkę. Zapytała tylko:

- Kto ma zostać moim mężem?

- Zaciekawiło cię to? Bez wątpienia spodoba ci się mój wybór.

Przerwał, a w jego niebieskich, wodnistych oczach zobaczyła

złośliwy błysk. Oboje doskonale wiedzieli, że kandydat jej się nie

spodoba. Bez słowa, obojętnie czekała, żałując, że nie trzymała języka za

Coulter Catherine - Pieśń 04 - Sekretna pieśń.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: