Coulter Catherine - Wiking 04 - Czarodziejka.pdf - CYKL - WIKING - glinka7-1987

CATHERINE COULTER

CZARODZIEJKA

Mojemu szwagrowi, Johnowi Blaise

Pogany'emu -

mądremu, seksownemu facetowi, który

równie dobrze potrafi

załatwić sprzedaż domu, poprowadzić

księgi rachunkowe czy

zmieszać drinki. Jesteś na medal, Blaise

- CC.

Maherne w Vestfold w

Norwegii, roku pańskiego 922

Po raz pierwszy przyśnił się ten sen

Cleve'owi po trzeciej rocznicy narodzin

córki - w najgłębszej godzinie nocy w

samym środku lata, kiedy to mrok

zapada dopiero tuż przed brzaskiem. Spał

sobie smacznie, otulony miękką szarością

nocnej poświaty, gdy pojawił się ten

obraz: oto stoi na szczycie skalistego

urwiska, czując w nozdrzach ciepłą

wilgoć powietrza. Pod stopami huczy

wodospad; pienistą kaskadą spada

między głazami, przeciska się skalną

szczeliną u stóp zbocza, by roztrzaskać się

w przepastnej głębi, gdzie nie sięgają

oczy śniącego. Dokoła unosi się zwiewna

mgła. Nagle Cleve zdał sobie sprawę, że

czuje przenikliwy chłód, zadrżał i ciaśniej

ściągnął na piersiach poły wełnianej

opończy.

Gdzie okiem sięgnąć, rozciągały się

gęste kępy drzew, przeszytych purpurą i

żółcią kwiatów, które zdawały się

wyrastać wprost ze skalnego podłoża.

Tu i ówdzie z bujnego poszycia

wyłaniały się zwaliste głazy. Cleve

ruszył krętą ścieżką wydeptaną w

zaroślach. Na dole czekał na niego

kucyk, smolisty jak noc, z białą

gwiazdką na czole. Lekko rozdymał

chrapy na przywitanie. Cleve pojął, że to

zwierzę, mimo niewielkiego wzrostu, jest

dla niego odpowiednim wierzchowcem.

Jednocześnie zdał sobie sprawę, że i

okolica nie jest mu obca- nie po raz

pierwszy idzie ścieżką wśród

poszarpanych nadmorskich turni i

wdycha balsamiczne powietrze

przesycone mżawką, tak słodkie, że

człowiekowi mimo woli w oczach stają

łzy.

Wskakując na kucyka, trącił nogą

wilczą skórę okrywającą grzbiet

zwierzęcia i ją przekrzywił. Po chwili

pędził już przez ukwieconą, pachnącą

łąkę. Mżawka zelżała i zza chmur

wyjrzało słońce. Miał je prosto nad

głową, jasne i palące. Niebawem czoło

zrosił mu pot. Na skraju łąki kucyk

skręcił na szlak wiodący ku wschodowi.

Cleve ściągnął wodze i odwrócił pysk

wierzchowca w przeciwnym kierunku.

Czuł szczypiące krople potu w oczach i

wilgoć pod pachami. Nie! Nie zamierzał

jechać w tamtą stronę... na samą myśl o

tym poczuł trwożne ściskanie w dołku.

Chciał uciec daleko, raz na zawsze

odjechać stąd, nie musieć już nigdy

widzieć... czego? Siedział na grzbiecie

kucyka i potrząsał głową. Nie, nigdy

tam nie wróci!

Wiedział jednak, że uczyni to, że nie ma

wyboru. I nagle znalazł się tam, patrzył

tępo na rozległe drewniane zabudowania,

pokryte dachem z darni i gontów.

Bardziej przypominały fortecę niż zwykłą

wieś. Zdał sobie sprawę, że otacza go

cisza. Nie słyszał żadnych dźwięków, a

przecież widział mężczyzn i kobiety;

pracowali w polu, zbierali chrust,

pilnowali gromadki rozbawionych

dzieci. Woj olbrzymiego wzrostu uniósł

nad głowę masywny miecz, sprawdził, czy

oręż dobrze leży w ręku i jest prawidłowo

wyważony. W powietrzu wisiała

śmiertelna cisza. Niespodziewanie

uświadomił sobie, że tak było zawsze.

Potem usłyszał przyciszony szmer

głosów, dobiegający z fortecy. Nie chciał

przekraczać jej progów. Masywne

drewniane wrota rozwarły się z wolna,

szmer rozmów przybrał na sile. Przez

gęste opary dymu unoszące się z paleniska

patrzył, jak mężczyźni ostrzą topory i

polerują hełmy, a kobiety krzątają się

dokoła, tkając, szyjąc i warząc strawę.

Wszystko wyglądało tak normalnie, a

mimo to wciąż czuł przemożną chęć

ucieczki. Lecz nie mógł się ruszyć z

miejsca. Wtem dojrzał i ją: złotowłosą,

maleńką, bezbronną. Cofnął się,

potrząsając głową; głęboko w jego

trzewiach rodził się żałosny jęk. To jej

rączki uprzędły i ufarbowały wełnę, z

której potem utkały opończę na jego

ramiona. Kurczowo zacisnął na piersi

fałdy tkaniny, jakby to ją przytulał i

chronił opiekuńczym gestem. Jakąś

częścią świadomości przeczuwał grożące

jej niebezpieczeństwo i rozpoznawał

swoją bezsiłę. Nie potrafi zapobiec temu,

co ma nadejść! Stał tuż za ostrokołem,

broniącym dostępu do fortecy, i

nasłuchiwał monotonnego, cichego głosu,

złowróżbnego jak człowiek, który mówił

- mężczyzna przynoszący śmierć. Już

niebawem głos ucichnie... ucichną

wszyscy z wyjątkiem jej. Niski pomruk

nie ustawał, aż przeszył je krzyk kobiety.

To wystarczyło. Cleve wiedział, co

zaszło tam w środku.

Coulter Catherine - Wiking 04 - Czarodziejka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: