Heyer Georgette - Przyzwoitka.pdf - Heyer Georgetta - glinka7-1987

Georgette Heyer

PRZYZWOITKA

E legancki powóz wiozący pannę Wychwood z miejsca jej urodzenia, na granicy

Somerset i Wiltshire, do jej domu w Bath, toczył się zachowując przyzwoite

tempo. Dyktował je stangret, podstarzały autokrata, który uważał, że skoro zna ją

od urodzenia, to znaczy od prawie trzydziestu lat, to może wozić ją z szybkością,

którą uważa za odpowiednią, a gdy zniecierpliwiona wołała „prędzej!”, zwracał

się ku niej uchem, na które nie dosłyszał. Nawet jeżeli ona nie zdawała sobie

sprawy z tego, co uchodzi pannie Wychwood z Twynham Park, on wiedział to

doskonale, i chociaż wciąż była panną - prawdę powiedziawszy starą panną,

jakkolwiek on nigdy by jej tak nie nazwał, i nieoględnemu chłopcu stajennemu,

który się na to odważył, przyłożył w ucho, po czym wyrzucił go z roboty -

wiedział, że nieżyjący pan życzyłby sobie, by jego córka była wożona po okolicy

w taki właśnie sposób. Wiedział również, co czułby sir Thomas, gdyby usłyszał,

że panna Wychwood w kilka miesięcy po jego śmierci osiedliła się w Bath, mając

za całe towarzystwo jedynie tę starą kościstą jędzę. Ta panna Farlow, to żałosne

chuchro, bardziej przypominała wychudzonego królika niźli kobietę, a do tego

była skończoną paplą. Nie mógł zrozumieć, jak panna Wychwood może znieść jej

bezustanne trajkotanie, bo ona sama nie była ani trochę gadatliwa, co to to nie!

Wzmiankowana dama siedziała w powozie obok panny Wychwood

rozpraszając nudę podróży potokiem wymowy. Była to kobieta w nieokreślonym

wieku, ale nazwanie jej starą jędzą było przesadą, bo choć rzeczywiście

odznaczała się chudością, porównywanie jej do kościstego królika wydaje się

niesprawiedliwe. Była daleką krewną panny Wychwood, którą niezapobiegliwy i

rozrzutny rodziciel pozostawił w trudnej sytuacji finansowej. Kiedy sir Geoffrey

Wychwood złożył jej wizytę, pojęła, że zawdzięcza ten bezprecedensowy zaszczyt

jego nagłemu pragnieniu, by uczynić z niej przyzwoitkę swojej siostry, toteż w

jego pozbawionej romantyzmu, otyłej postaci dopatrzyła się zesłanego przez

opatrzność Paladyna, który przybył, aby wybawić ją od brudnej nory, nędznego

pożywienia i nieustannego strachu przed popadnięciem w długi. Nie zdawała

sobie sprawy, że jej przyszła podopieczna zaciekle broniła się przed nią oraz

przed każdą inną narzucaną jej istotą płci żeńskiej; lecz gdy już przybyła do

Twynham Park, z ręką kurczowo zaciśniętą na staromodnej torebce, i

rozpaczliwie pragnąc się spodobać utkwiła w twarzy kuzynki przerażone,

błagalne spojrzenie, serce panny Wychwood spłatało jej figla i dołożyła wszelkich

starań, by dobrze przyjąć to nieszczęsne drobne stworzenie. Lady Wychwood, nie

wyobrażając sobie małej i słabej panny Fanów jako towarzyszki, a tym bardziej

przyzwoitki, dla pełnej temperamentu panny Wychwood, przy najbliższej okazji

błagała szwagierkę, by nie przyjmowała panny Farlow bez najgłębszego namysłu.

- Jestem przekonana, że uznasz ją za nieprawdopodobnie nudną! - powiedziała z

przejęciem.

- Tak, to bardzo prawdopodobne, ale ja uznałabym za niesłychanie nudną każdą

przyzwoitkę - odparła Annis. - Więc skoro już muszę mieć przyzwoitkę - choć nie

uważam, bym jej potrzebowała w moim wieku! - wolę ją niż jakąkolwiek inną.

Przynajmniej nie będzie się wtrącała do prowadzenia domu ani próbowała

narzucać mi swojej woli! A poza tym współczuję jej! - Roześmiała się nagle

widząc pełne wątpliwości spojrzenie bladoniebieskich oczu lady Wychwood. -

Ach, obawiasz się, że nie będzie mnie mogła upilnować! Masz całkowitą rację: nie

będzie! Ale to się nikomu nie uda, i ty o tym wiesz.

- Ależ, Annis, Geoffrey powiada...

- Dobrze wiem, co mówi Geoffrey - przerwała jej Annis. - Od dwudziestu lat

zawsze wiem, co powie, i uważam go za wiele nudniejszego niż ta nieszczęsna

Maria Farlow. Nie, nie, nie udawaj, że jesteś wstrząśnięta! Śmiem twierdzić, że z

wszystkich ludzi właśnie ty wiesz najlepiej, że ja i on nie możemy dojść do

porozumienia. Przyznałam mu rację tylko jeden jedyny raz, gdy mnie

przekonywał, że na pewno pokocham jego żonę!

- Och, Annis! - zaprotestowała lady Wychwood oblewając się rumieńcem i

odwracając głowę. - Nie powinnaś mówić takich rzeczy! A zresztą i tak nie mogę

w to uwierzyć, skoro nie chcesz żyć ze mną pod jednym dachem!

- To nieprawda! - stwierdziła Annis. Jej oczy śmiały się. - Mogłabym mieszkać z

tobą szczęśliwie do końca moich dni, i doskonale o tym wiesz! Natomiast nie

mogę i nie będę mieszkać z moim idealnym, sztywnym i zasadniczym bratem.

Czy to coś nienaturalnego?

- To takie smutne. - Lady Wychwood zatkała.

- Och, nie, dlaczego? Miałabyś powód, by tak twierdzić, gdybym tu pozostała.

Sama musisz przyznać, że gdy nie będę prowokować Geoffreya dziesięć razy

dziennie, życie stanie się o wiele spokojniejsze!

Lady Wychwood nie zaprzeczyła, westchnęła tylko i rzekła:

- Ale ty, kochanie, jesteś o wiele za młoda, by zakładać swoje własne

gospodarstwo! Pod tym względem całkowicie zgadzam się z Geoffreyem!

- Ty zawsze się z nim zgadzasz, Amabel, naprawdę jesteś dla niego idealną żoną!

- odparła Annis z przekonaniem.

- Ależ nie, chociaż usiłuję. A co się tyczy tego, że się z nim zgadzam,

dżentelmeni są znacznie mądrzejsi od nas i o wiele bardziej zdolni do osądzania

spraw... spraw życiowych - nie sądzisz?

- Z całą pewnością, nie!

- Geoffrey na pewno ma rację, gdy twierdzi, że będzie to dziwnie wyglądało,

jeśli zamieszkasz w Bath sama.

- Cóż, nie będę tam całkiem sama, lecz z Marią Farlow.

- Annis, nie mogę przekonać samej siebie, że ona jest odpowiednią osobą!

- Nie, ale piękno całej sprawy polega na tym, że wybrawszy i narzuciwszy mi ją,

Geoffrey nigdy się nie dowie, że popełnił błąd. Polegając na swoim wyborze,

wkrótce zacznie dostrzegać w niej wszelkie cnoty i opowiadać ci, że jej łagodność

doskonale na mnie wpływa.

Lady Wychwood roześmiała się, ponieważ sir Geoffrey już zdążył jej coś takiego

powiedzieć; po chwili dodała potrząsając głową:

- Bardzo łatwo obracać wszystko w żarty, ale Geoffreyowi nie wyda się śmieszne

- i mnie także! - gdy ludzie zaczną myśleć, że wyprowadziłaś się z domu, bo

byliśmy dla ciebie niedobrzy!

- Moja droga, nie pomyślą sobie nic podobnego, kiedy się przekonają, że

jesteśmy w bardzo przyjaznych stosunkach. Mam nadzieję, że nie masz zamiaru

zrywać ze mną znajomości. Spodziewam się często przyjmować was w Camden

Place i uczciwie cię ostrzegam, że zawsze będę uważać Twynham za mój drugi

dom i zjeżdżać tu bez żadnych ceremonii na długie wizyty. Jeszcze pożałujesz, że

nie wyjechałam gdzie pieprz rośnie! - Zauważywszy melancholijne spojrzenie

lady Wychwood, przysiadła obok niej i ujęła jej dłoń. - Spróbuj mnie zrozumieć,

Amabel! Zakładam swój własny dom nie tylko z powodu Geoffreya i tego, że nie

możemy razem wytrzymać. Ja chcę... chcę żyć własnym życiem!

- Och, ja to rozumiem! - odparła lady Wychwood z nagłą sympatią. - W chwili,

gdy ujrzałam cię po raz pierwszy, poczułam, że to okropne, aby taka śliczna

dziewczyna jak ty marnowała sobie życie! Gdybyś tylko zechciała przyjąć

propozycję lorda Beckenhama albo pana Kilbride’a - nie, może jednak nie jego!

Geoffrey mówi, że to taki „to-tu, to-tam”, a w dodatku hazardzista, i

przypuszczam, że nie nadawałby się dla ciebie, choć muszę przyznać, że jest

Heyer Georgette - Przyzwoitka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: