KARWA CHAUTH
ISTOTA I ZNACZENIE KARWA CHAUTH
Słowo Chauth, czyli czwarty, odnosi się do terminu Karwa Chauth, które jest obchodzone w czwarty dzień po pełni księżyca w miesiącu Kartik. Karwa to okrągłe gliniane naczynie, używane do wielu obrzędów podczas tego święta.
Karwa Chauth jest obchodzone przede wszystkim na północy Indii, w regionach takich jak Uttar Pradeś, Radżasthan, Bihar, Gużdżerat, Delhi i Pendżab. Jest to barwny festiwal, z roku na rok coraz huczniejszy. Organizowane jest wówczas wiele zabaw i rozrywek, to świetna okazja, żeby spotkać się i pobawić z bliskimi.
Choć w obchodach Karwa Chauth biorą udział wszyscy, jest to z założenia święto zamężnych kobiet. To one są tego dnia najważniejsze i mogą liczyć na wiele błogosławieństw i upominków. Centralnym elementem święta jest ścisły post podejmowany tego dnia przez mężatki w intencji ich małżonków, wszystko inne można w sumie potraktować jako barwną otoczkę.
POCHODZENIE KARWA CHAUTH
Przypadające na koniec żniw Karwa Chauth początkowo było zwykłym jesiennym festiwalem, podczas którego ludzie spotykali się i wspólnie świętowali koniec zbiorów. Dopiero później rozmaite mitologiczne opowieści nadały świętu religijny charakter.
Z początku w centrum obchodów znajdowała się podobno więź między dwoma kobietami, mężatką i jej przyjaciółką z rodziny męża. Kiedy młoda kobieta wyprowadzała się po ślubie z domu, trafiała często w nowe miejsce i środowisko, nieraz zupełnie odcięta od rodziców i dawnych przyjaciół. Powstał więc zwyczaj, by jeszcze przed ślubem znajdowała sobie w rodzinie męża przyjaciółkę - powierniczkę. Kobiety łączyła wyjątkowa siostrzana więź, od specjalnego obrzędu będącego częścią zaślubin aż do śmierci. Nawet w razie kłopotów z mężem lub teściami kobieta mogła liczyć na wsparcie swojej przyjaciółki. Karwa Chauth miało początkowo służyć umocnieniu i pogłębieniu tej więzi, kobiety spotykały się, modliły wspólnie i wymieniały upominki. Później post i modlitwa za małżonka utrwaliły się jako stały element święta, aż w końcu znalazły się w jego centrum.
Pomimo zmian Karwa Chauth zawsze pozostawało świętem o z jednej strony kobiecym, z drugiej o silnym charakterze integracyjnym. W formie podobnej do dzisiejszej, której istotę stanowi całodzienny post w intencji męża, obchodzone jest od wielu wieków.
OBCHODY KARWA CHAUTH
Początek postu
Post jakiego podejmują się kobiety w Karwa Chauth jest bardzo surowy. Przez cały dzień nie tylko niczego nie jedzą, ale też nic nie piją, nawet wody. Moment rozpoczęcia postu jest różny, w zależności od regionu i grupy społecznej. Może zaczynać się już od poprzedniego wschodu księżyca, o wschodzie słońca, lub określony czas przed nim.
Początek dnia
W Karwa Chauth kobieta wstaje przed wschodem słońca, by odmówić poranną modlitwę. Po oddaniu czci Sziwie, Parwati, Ganeszy, Krtikeji i księżycowi spożywa ostatni przed postem posiłek, o ile oczywiści post nie zaczął się wcześniej.
Ranek i wczesne popołudnie mijają głównie na przygotowaniach do wieczornych obchodów. Kobiety przyozdabiają sobie dłonie i stopy henną, która w tym dniu jest szczególnie popularna i dekorują tacę na wieczorną modlitwę.
Jest to również odpowiedni czas do odwiedzin i wymieniania upominków z najbliższymi. Kilka dni wcześniej mężatki kupują nowe karwy, malują je z zewnątrz i wypełniają biżuterią, domowymi słodyczami i innymi drobiazgami. W niektórych regionach naczyń powinna być określona ilość (np. 10). Różne są zasady rozdawania ich, przeważnie jednak naczynia z podarunkami wymieniają miedzy sobą mężatki. W niektórych miejscach upominki te wręcza się następnego dnia po Karwa Chauth.
Popołudnie
Przed wieczorem kobiety nakładają najlepsza biżuterię i ubrania, najlepiej w weselnych barwach. Te, dla których jest to pierwsze Karwa Chauth po ślubie, wkładają jeszcze raz swój ślubny strój. Wszelkie atrybuty mężatki są mocno eksponowane.
Przed wieczorem matka powinna przekazać swojej córce prezent dla jej teściowej, zwany baya. Po przebraniu się na wieczorne uroczystości kobieta otrzymuje od teściowej prezent i błogosławieństwo. Baya może być przekazana wtedy, lub po wieczornej modlitwie.
Przed zachodem słońca kobiety przygotowuje miejsce na modlitwę.
Wieczór
Wieczorem odbywa się huczna zabawa, często organizowane są wspólne tańce dla całych lokalnych społeczności. Przed ukazaniem się księżyca na niebie rozpoczyna się wieczorna modlitwa odprawiana przez kobiety. Jedna ze starszych opowiada legendę Karwa Chauth, może to zrobić także wdowa.
Podczas modlitwy kobiety siedzą w kręgu. W środku może znajdować się figura bogini Parwati lub innego bóstwa, zbiornik z wodą, w którym odbije się księżyc, lub odpowiednia rytualna lampa, w zależności od regionu i grupy społecznej. Na tacy każda kobieta ma zapalona lampkę, naczynie z wodą, kilka słodyczy, kadzidło i czerwony proszek, który jest używany do barwienia przedziałków (oznaka hinduskiej mężatki). Woda i inne substancje są ofiarowywane bóstwu poprzez strząsanie ich odpowiednią ilość razy z użyciem kciuka i serdecznego palca. Następnie kobiety odmawiają modlitwę, podczas których przekazują sobie modlitewne tace.
Kiedy na niebie pojawi się księżyc, oddawana jest mu cześć, po czym można przystąpić do rytuałów przerwania postu, które są różne w zależności od regionu i grupy społecznej. Bardzo często odbywa się to z użyciem sita; kobieta spogląda przez nie na księżyc, a następnie na twarz swojego męża. Wówczas może z jego rąk otrzymać pierwszy kęs jedzenia i łyk wody. Po zakończeniu postu ma miejsce uroczysta kolacja.
LEGENDA KARWA CHAUTH
W wielu regionach opowieść ta jest powtarzana co roku przed modlitwą przez jedną ze starszych kobiet.
Dawno temu żyła piękna księżniczka imieniem Veeravati. Miała ona siedmiu braci, którzy bardzo ją kochali. Kiedy Veeravati osiągnęła odpowiedni wiek, została wydana za mąż za króla.
W swoje pierwsze Karwa Chauth po ślubie królowa przybyła z wizyta do domu swoich rodziców. Od wschodu słońca podjęła się surowego postu, ponieważ jednak była bardzo delikatna, przed wieczorem była tak osłabiona, że straciła przytomność. Jej bracia, bardzo poruszeni cierpieniem siostry, postanowili ja oszukać, by wcześniej przerwała post. Rozpalili na pobliskim wzgórzu ognisko i wmówili królowej, że jego łuna to w istocie poświata księżyca.
Kiedy tylko łatwowierna królowa skończyła swój posiłek, przyszła wieść o śmierci jej małżonka. Zrozpaczona Veeravati ruszyła natychmiast do pałacu swojego męża, a w drodze spotkała boską parę, Sziwę i Parwati. Bogini poinformowała królową, ze śmierć jej męża została spowodowana przedwczesnym przerwaniem postu, widząc jednak żal królowej obiecała, że jej małżonek zostanie wskrzeszony, jednak będzie ciężko chory.
W pałacu Veeravati zastała swojego małżonka nieprzytomnego, z setkami igieł w ciele. Codziennie udawało jej się usunąć jedną. Po roku w dzień Karwa Chauth, kiedy królowa opuściła pałac, by kupić karwy na wieczorna modlitwę, jedna z służących wyciągnęła z ciała króla ostatnią igłę. Gdy ten odzyskał przytomność wziął dziewczynę za swoja małżonkę. Kiedy prawdziwa królowa powróciła, została potraktowana jak służąca i odesłana do pracy. Mimo to nie przerwała postu i odprawiła wszystkie rytuały w intencji swego małżonka. Wkrótce cała prawda wyszła na jaw, a Veeravati odzyskała swoją pozycję.
KARWA CHAUTH W FILMACH
Żona dla zuchwałych (Dilwale Dulhanie Le Jayenge)
Podczas obchodów Karwa Chauth widzimy kobiety siedzące wokół zbiornika z wodą, w której odbija się księżyc, ofiarowujące mu wodę (kilkakrotnie powtórzony charakterystyczny gest strząsania jej z palców), po czym przyjmujące wodę i jedzenie od swoich mężów.
Post mężczyzn - choć w niektórych nowoczesnych rodzinach mężczyźni dotrzymują swoim żonom towarzystwa podczas postu Karwa Chauth, jest to nadal zachowanie dość niekonwencjonalne. Tradycyjną rolą mężczyzny w tym dniu jest wzruszyć się oddaniem żony i obsypać ja prezentami. Fakt, że Raj pościł w Karwa Chauth był nie tylko bardzo romantycznym gestem, ale też wyraźnym znakiem, że wbrew temu, co wcześniej mówiła o mężczyznach matka Simran, jest on gotów do poświęceń dla szczęścia swojej ukochanej.
Czasem słońce, czasem deszcz (Kabhi Khushi Kabhie Gham)
Londyńskie obchody są dobrym przykładem integracyjno-festiwalowej strony święta, widzimy liczną społeczność hinduską zebraną w jednym miejscu na wspólnym świętowaniu. Podczas piosenki 'Bole Chudiyan' widzimy jak taca z zapalonymi lampkami krąży między kobietami, czyli jest to moment odmawiania modlitwy za zdrowie małżonków, oraz rytuał kończący post - spoglądanie na księżyc i męża przez sito. Wcześniej kiedy podczas 'Suraj Hua Maddham' Anjali wyobraża sobie swoją przyszłość z Rahulem również pokazani są podczas końcowych obrzędów Karwa Chauth, spoglądania przez sito.
Sargi - w niektórych grupach w Pendżabie praktykowany jest zwyczaj, by post rozpoczynać przed wschodem słońca od uroczystego śniadania przygotowanego przez teściową poszczącej kobiety. Teściowa wstaje odpowiednio wcześniej, by przygotować sargi, lub przesyła je, jeśli kobiety nie mieszkają razem. Wraz z przepysznym posiłkiem synowa otrzymuje błogosławieństwo i życzenia szczęścia w małżeństwie. Scena, w której Rohan i Anjali rozmawiają o tym obrzędzie pokazuje, że Nandini została odebrana możliwość wspierania Anjali w modlitwie za Rahula, a bardzo ważna więź między teściową i synową została zaniedbana.
Post niezamężnych kobiet - w niektórych rejonach Pendżabu niezamężne kobiety także podejmują post, by wymodlić dla siebie dobrego męża w przyszłości, nie jest to jednak ogólnie przyjęta praktyka. Gdy Pooja wyznaje Rohanowi, że pościła w jego intencji, jest to bardzo poważna deklaracja.
tekst napisany na podstawie informacji ze strony www.karwachauth.com
azalea40