PODSTAWY BUDOWNICTWA
mgr Ewa Potrawka
1. Zagadnienia ogólne.
2. Procedury związane z ustalaniem warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
2.1. Postępowanie w sprawie wydania decyzji ustalających lokalizację inwestycji celu publicznego.
2.2. Postępowanie w sprawie wydania decyzji ustalających warunki zabudowy.
3. Procedury związane z wydaniem decyzji pozwolenia na budowę, pozwolenia na rozbiórkę i przyjęciem zgłoszeń.
3.1. Odstępstwa od przepisów techniczno-budowlanych.
3.2. Postępowanie poprzedzające rozpoczęcie robót budowlanych .
3.3. Pozwolenie na budowę lub rozbiórkę.
3.4. Zgłoszenia.
4. Budowa obiektów budowlanych.
5. Przyjęcie do użytkowania.
6. Zmiana sposobu użytkowania.
7.Utrzymanie obiektów budowlanych.
7.1. Kontrole
7.2.Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieprawidłowości obiektu budowlanego.
8. Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie
9. Rzeczoznawca.
10.Książka obiektu budowlanego.
Proces inwestycyjny to ciąg czynności koniecznych do realizacji danej inwestycji budowlanej. Proces ten z punktu widzenia organów architektoniczno –budowlanych możemy podzielić na kilka etapów, w tym najważniejsze - etap wydawania decyzji ustalających warunki zabudowy i zagospodarowania terenu oraz etap wydania decyzji zezwalającej na budowę
W dniu 1 stycznia 1995 r,. weszły w życie dwie ustawy kompleksowo regulujące zagadnienia związane z procesem inwestycyjnym. Ustawy te wraz z aktami wykonawczymi wprowadziły istotne zmiany w regulacji procesu budowlanego. Zmiany te odnosiły się zarówno do procesu związanego z ustalaniem warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, do procesu budowlanego poprzedzającego rozpoczęcie robót budowlanych, jak i prowadzenie robót, zakończenia i użytkowania obiektu. Od tego czasu przepisy związane z procesem inwestycyjnym były wielokrotnie nowelizowane, jednakże największe zmiany przyniosło wejście w życie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu oraz nowelizacja Prawa budowlanego, która nastąpiła na mocy ustawy z dnia 27 marca 2003r. – weszła wżycie 11.07.2003 r. Kolejne duże zmiany przyniosła nowelizacja z dnia 28 lipca 2005 r. , która weszła w życie 26 września 2005 r., następna nowelizacja wprowadzająca znaczące zmiany w Prawie budowlanym weszła w życie 26.09.2005 r. na mocy ustawy dnia 28.07.2005 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane i innych ustaw.
Aktem prawa procesowego, regulującym zasady postępowania w sprawach wydawania decyzji warunków przedmiocie ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oraz decyzji zezwalających na budowę jest ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego.
Podstawowym aktem prawnym w oparciu o który następuje ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu jest ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U.03.89.717 ze zmianami), wraz z aktami wykonawczymi tj. rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U.03.164.1588) oraz rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie oznaczeń i nazewnictwa stosowanych w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w decyzji o warunkach zabudowy (Dz.U.03.164.1588).
Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy oraz zasady kształtowania polityki przestrzennej danej gminy, przyjmując za podstawę tych działań ład przestrzenny i zrównoważony rozwój.
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Decyzje te wydawane są tylko i wyłącznie w sytuacji braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, bowiem, jeżeli na danym terenie jest plan miejscowy pozwolenie na budowę wydawane jest bezpośrednio na podstawie miejscowego planu.
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Generalną zasada jest, że decyzje ustalające warunki zabudowy i zagospodarowania terenu wydaje wójt, burmistrz, prezydent, jednakże od tej generalnej zasady przewidziane są wyjątki, a mianowicie:
- decyzje na terenach zamkniętych wydaje Wojewoda,
- zgodnie z ustawą z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, decyzję określającą lokalizacje drogi krajowej wydaje Wojewoda.
W przypadku inwestycji celu publicznego wykraczającej poza obszar jednej gminy decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta, na którego obszarze właściwości znajduje się największa część terenu, na którym ma być realizowana ta inwestycja, w porozumieniu z zainteresowanymi wójtami, burmistrzami albo prezydentami miast.
Decyzje ustalające lokalizację inwestycji celu publicznego wydawane są w odniesieniu do inwestycji, które są inwestycjami publicznymi
Zgodnie z art. 2 pkt. 5 przez "inwestycję celu publicznego" - należy rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6[1] ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 z późniejszymi zmianami);
Zgodnie z art. 50 ust. 1 i 2 ustawy, inwestycje celu publicznego lokalizowane są na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku - w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Nie wymagają wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego roboty budowlane:
1) polegające na remoncie, montażu lub przebudowie, jeżeli nie powodują zmiany sposobu zagospodarowania terenu i użytkowania obiektu budowlanego oraz nie zmieniają jego formy architektonicznej, a także nie są zaliczone do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, albo
2) niewymagające pozwolenia na budowę.
Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien zawierać:
1) określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren, którego wniosek dotyczy, i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali 1:500 lub 1:1.000, a w stosunku do inwestycji liniowych również w skali 1:2.000;
2) charakterystykę inwestycji, obejmującą:
a) określenie zapotrzebowania na wodę, energię oraz sposobu odprowadzania lub oczyszczania ścieków, a także innych potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, a w razie potrzeby również sposobu unieszkodliwiania odpadów,
b) określenie planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów projektowanych obiektów budowlanych, przedstawione w formie opisowej i graficznej,
c) określenie charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz dane charakteryzujące jej wpływ na środowisko.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa:
1) rodzaj inwestycji;
2) warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
a) warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
b) ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
c) obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
d) wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
e) ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;
3) ...
lestan