sadownictwo.doc

(75 KB) Pobierz

MONARCHIA PATRYMONIALNA

 

Sądownictwo monarsze

-        prerogatywa władcy, bezpośrednio przez niego wykonywana, lub w zastępstwie przez jednego z jego urzędników

-        w XIII w ukształtowanie się sądów duchownych

-        w dobie rozbicia – sąd książęcy → powstaje urząd sędziego dworskiego i jego zastępcy podsędka → czuwali nad prawidłowością procesu.

-        XIII w upowszechnienie wyroków pisanych

-        Sprawy zastrzeżone dla władcy:

*   przestępstwa przeciwko państwu i monarsze

*   skargi na urzędników

*   sprawy o ziemię

*   sprawy dotyczące statusu osoby

*   sprawy o regalia, należności z danin

-        Sąd książęcy na wiecu

*   najważniejsze sprawy

*   król wydawał wyrok na podstawie opinii możnych (asesorzy) i nakazywał jego ogłoszenie sędziemu.

-        zasada ewokacji

-        2-ga poł. XIII w – ius non responsivum – początkowo jako przywilej możnych do początku XIV w rozciągnięty na ogół szlachty

 

Sąd kasztelański

-        niższy sąd sądownictwa książęcego

-        zwykle kasztelan zastępowany przez sędziego grodowego

-        obowiązki: wykrywanie przestępstw; ściganie podejrzanych, sądzenie ich i karanie.

-        sprawy – te zastrzeżone dla sądów książęcych

-        kary – wszystkie

-        podlegała ludność na terenie kasztelanii, w tym mieszczaństwo nie podległe prawu niemieckiemu

-        Sąd targowy → przez sędziego targowego, sprawy karne i prywatne

-        z czasem upadek tych sadów (ze względu na immunitety)

 

Sądy dominialne

-        z zakresie immunitetu

-        zgodnie z zasadą osobowości prawaNiemiec – sąd niemiecki zwołany przez pana z odwołaniem do pana.

 

Sądy kościelne

-        początek XIII w. powstały

-        I instancja – sąd archidiakona, II instancja – sąd biskupa

-        2-ga poł. XIII w. powstaje urząd oficjała przy kuriach biskupich (sędzia mianowany przez biskupa) → odwołanie do sądu metropolity (Gniezno)

-        privilegium fori – właściwość sądy duchowne dla spraw gdzie pozwanym jest duchowny, z wyjątkiem spraw o ziemię, zdradę i obrazę majestatu.

*   sprawy osób świeckich: naruszenie zasad wiary lub przepisów związanych ze sprawami duchowymi (np. małżeństwo)

-        dążenie do rozszerzenie kompetencji na sprawy gdzie powodem jest duchowny → umożliwione poprzez zasadę prorogatio fori (zasada wyboru sądu przez strony)

-        sądy inkwizycyjne – do walki z herezją

*   inkwizytorzy (policja, prokurator, sędzia w jednym)

*   kary kościelne, a jeśli wyrzekł się herezji oddawany władzy świeckiej, która zwykle paliła na stosie „zasada „kościół brzydzi się rozlewem krwi)

 

Sądy prawa niemieckiego

-        sąd ławniczy – wójt i ławnicy

-        szczególny – wielki sąd gajony – 3x do rok, przy udziale pana miasta lub landwójta.

-        Sądy gorącego prawa – gdy wymagany był szybki wymiar sprawiedliwości to sąd ławniczy wydawał wyrok w ciągu jednej doby (przestępca złapany na gorącym uczynku, lub gdy przestępcą obcy kupiec

-        sądy we wsiach – sołtys i ławnicy; odbywał się w określonych terminach.

-        zakres uprawnień określany w dokumencie lokacyjnym.

-        Sąd leński (lenników) podlegali wójtowie i sołtysi. Sąd równych pod przewodnictwem pana/księcia

-        odwołania początkowo do Magdeburga → z czasem w większych miastach sądy ławnicze stały się sądami większymi (np. Poznań, Wrocław)

 

MONARCHIA STANOWA

 

Sąd ziemski

-        powstał z sądu nadwornego

-        początkowo jako królewscy sędziowie lokalni z asystą asesorów

-        Małopolska – sędzia i podsędek i 4-6 asesorów (spośród szlachty na sadzie) + pisarz + woźny

-        Wielkopolska – charakter urzędniczy – starosta, sędzia, podsędek, wojewoda, podkomorzy i chorąży → podobnie na Mazowszu.

*   często poprzez zastępców

-        sędzia z podsędkiem zjeżdżali na sądy wiecowe., sejmikowe.

-        przywileje nieszawskie – w każdym powiecie po 4 roki rocznie

-        XV/XVI w – ujednolicenie sądów na wzór Małopolski

-        1454 r – przywilej w Cerekwicy – zniesienie sądów zastępców.

-        kompetencje – sprawy szlachty osiadłej w charakterze pozwanego, z wyjątkiem spraw wyraźnie przekazanych sądom grodzkim, podkomorskim, wiecowym i królewskim.

 

Sąd oprawcy

-        wielokrotnie nadużywali władzy, wchodzili w jurysdykcję sądów dominialnych → protesty szlachty → przekształcony urząd w „policjanta” podporządkowanego staroście w XV w

 

Sąd grodzki

-        starosta

-        ukształtował sie pod koniec XIV w w Małopolsce

-        sprawy szlachty nieosiadłej, sprawy nieobjęte jurysdykcją innych sądów, 4 artykuły grodzkie (podpalenie, napad na dom szlachcica, rabunek na drodze, zgwałcenie) → nieudane próby rozszerzania kompetencji → stopniowo ograniczane.

 

Sąd podkomorski

-        XIV?XV w

-        sprawy o rozgraniczenie dóbr

-        podkomorzy lub zastępca

-        sprawa toczyła się na polu, istniał do końca dawnej RP.

 

-        dawne sądy wojewodów i kasztelanów straciły znaczenie → sądy woźnych, żydów, sprawy miar i wagi, na Mazowszu sprawy drobnej szlachty.

 

Księgi sądowe

-        pojawiły się w 1-wszej poł. XV w.

-        osobne księgi dla każdego powiatu, prowadził je podpisek (zastępca pisarza)

-        utworzone również w sądach grodzkich i podkomorskich

-        walor tzw. wiary publicznej

-        obowiązek wpisywania zmian własności ziemi

-        w okresie rozbicia wszystkie alienacje potwierdzał książę

-        po zjednoczeniu:

*   Małopolska sąd ziemski jako królewski (prawo wieczności). W ciągu roku należało przenieść wpis z ksiąg grodzkich do powiatowych

*   Wielkopolska – starosta zakładał księgi grodzkie, nawet wbrew konstytucjom z przełomu XV/XVI w.ostatecznie w XVI w zwycięża szlachta (sądy ziemskie)

 

 

Sądy wiecowy

-        jeden na województwo (ziemię)

-        kontynuacja sądu książęcego na wiecu

-        przewodniczył starosta (Wielkopolska) lub wojewoda (Malopolska)

-        wyroki – fikcja obecności króla

-        uczestniczyli sędzia, podsędek i pisarz → formalnie prowadzili proces.

-        sąd dla spraw ważniejszych

-        3 razy do roku na tzw. rokach wielkich

 

Sąd sejmikowy

-        konkuruje z wiecowym do 2-giej poł. XV w

-        przewodniczy wojewoda + dygnitarze ziemscy, sędzia, podsędek w obecności ogółu szlachty

 

    nie znano apelacji (założenie, że to ostateczna wola króla)

    gdy król pojawił się w ziemi, sąd przerywał swoją działalność i oddawał się królowi → przekształcenie w sąd nadworny.

 

Sądy króla (nadworny)

-        zazwyczaj król nie zasiadał osobiście

-        warunek konieczny – na dworze króla

-        tzw. sąd komisarski – tworzony przez króla z delegowanych dygnitarzy świeckich i duchownych albo rajców miejskich dla konkretnej sprawy. Po wydaniu wyroku rozwiązywał się, a wyrok prawomocny w momencie zatwierdzenia przez króla.

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin