Wykład 3

Profilaktyka WZW A

Ø      nieswoista:

-  zapewnia zaopatrzenie w dobrą wodę do picia i potrzeb gospodarczych oraz w nie skażoną żywność

-          higiena osobista

-          właściwe usuwanie nieczystości

-          zabiegi dezynfekcyjne profilaktycznie i w ognisku zachorowania

-          używanie sprzętu 1razowego lub po sterylizacji

-          izolacja chorych

-          hospitalizacja

-          nadzór nad osobami ze ścisłego kontaktu

Ø      swoista

-          bierna: preparaty ludzkiej immunoglobuliny

-          czynna: szczepionka Havrix, Vagta; wykorzystuje się wirus HAV w zakażonych fibroblastach ludzkich; 1 dawka szczepionki ochrania na 1 rok, 2 dawki na 15- 20 lat.

OSTRE WIRUSOWE ZAPALENIE WĄTROBY TYPU B

HBV- Hepadnaviride 1

-          2niciowy kolisty kwas DNA z jedną nicią na odcinku 10-50% długości pełnej nici

-          winiony o średnicy 42 nm – cząstka Deina

-          rdzeń z otoczką

-          genom HBV

-          0,0004 ml surowicy zakaża

charakterystyka:

-          zachowuje wrażliwość w temperaturze 3st C przez 6 m-cy, w temp. –20st C przez 15 lat

-          sterylizacja w autoklawie w temperaturze 121st C w ciśnieniu 136 Bar co najmniej 0,5 h

-          genom zawiera rejony kodujące:

·         rejon S- koduje białka powierzchniowe wirusa (białko S, M, L) wszystkie białka kodowane w cytoplazmie

·         rejon C- koduje białka rdzeniowe głównym białkiem jest polipeptyd nukleokapsydowy o właściwościach antygenowych HBcAg

·         rejon X- koduje białko X, które jest białkiem regulacyjnym, aktywującym transkrypcję, anty HBx nie występuje w ostrym WZW, bierze udział w karcynogenezie

·         rejon P- koduje polimerazę DNA

antygen HBsAg- zbudowany z białka małego S

jego obecność nie świadczy o zakażeniu

p/ciała antyHBs są jedynymi p/ciałami ochronnymi

antygen HbcAg- nie występuje w surowicy w postaci wolnej, natomiast stymuluje produkcję p/ciał: w klasie IgM- są dowodem ostrego zakażenia, w klasie IgG- pojawiają się po lub równocześnie z IgM i utrzymują się kilka lat

HbeAg – występuje we krwi w dużych ilościach w okresie wiremii, jego obecność w surowicy świadczy o zakaźności. Utrzymanie się HbeAg powyżej 6 m-cy świadczy o przewlekaniu się zakażenia

HBV- DNA wykrywa się w hepatocytach, komórkach 1jądrzastych, komórkach mm. Gładkich trzustki, dróg żółciowych, nerek, nasiennych

Genom wirusa może występować w formie zintegrowanej z genomem gospodarza

Czynniki ryzyka i drogi zakażenia:

-          zakażenie płodu i noworodka od matki nosicielki

·         zakażenie wertykalne

·         zakażenie perinatalne

·         zakażenie postnatalne

-          kontakty homo- i heteroseksualne

-          przetaczanie krwi i jej produktów

-          naruszenie ciągłości skóry przedmiotami zakażonymi wirusem

cząsteczki wirusa znajdują się w :

-          krwi

-          nasieniu

-          wydzielinie pochwy

-          ślinie

Replikacja wirusa:

1.      receptory hepatocytarne

2.      receptor komórkowy wiąże się z pre- S2-HBV

3.      wirus po wejściu do hepatocytu wiąże się z błoną wewnątrzkomórkową i uwalnia się z otoczki

4.      DNA HBV wnika do jądra i ulega uzupełnieniu do pełnej 2niciowej struktury kolistej

5.      DNA jest matrycą w procesie odwrotnej transkrypcji nici m RNA, nazywanej progenomem; na jego martycy dochodzi do transkrypcji w białka rdzeniowe i polimerazę

6.      na bazie progenomu w procesie odwrotnej transkrypcji przy udziale RNA- zależnej polimerazy DNA zostaje zsyntetyzowana początkowo nić DNA (L-) HBV, a następnie DNA (S+)

7.      w procesie replikacji powstanie cząstki potomnej i ich uwalnianie się z komórki może  odbywać się na każdym topie od momentu skladania cząstki rdzeniowej

8.      do wytworzenia pełnego winionu konieczne jest jego opłaszczenie białkiem kodowanym przez region S

wyleczenie jest wynikiem harmonijnej i efektywnej odpowiedzi humoralnej i komórkowej

Patogeneza:

1.      HBV nie wywiera na hepatocyt bezpośredniego efektu cytotoksycznego, przebieg zakażenia zależy od sprawnej odpowiedzi komórkowej i humoralnej

2.      liza hepatocytów w wyniku rozpoznania HbcAg i HbeAg na powierzchni hepatocyta przez limfocyty Tc łącznie z HLA I

3.      zwiększona ekspresja HLA I zwiększa stężenie interferonu

4.      w hepatocytach gromadzą  się komórki NK i limfocyty Tc

5.      eliminacja

Markery WZW B:

·         HbsAg- 1- 10 tygodni po ekspozycji; metody immunoenzymatyczne

·         HbeAg- zwykle równolegle z HbsAg; utrzymją ise w surowicy 3 do 9 tygodni

·         P/ciała anty Hbe

·         P/ciała anty- HBc IgM

·         P/ciała HBs

·         P/ciała HBc całkowite

Okresy:

-          przedżółtaczkowy: dyspepsja, rzekomogrypowe, bóle stawów, obrzęki, lub brak objawów

-          żółtaczkowy