GR454. Eames Anne - Najlepsze Święta.pdf - Harlequin-Gorący Romans oraz Harlequin SERIE - Hasło romans - johannakk

Anne Eames

Najlepsze święta

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Jenny Moon prawie każdego dnia zastanawiała się,

dlaczego wyjechała z Montany i z rancza Malone'ów. Ponad

półtora roku temu wróciła do Detroit, opuszczając nie tylko

swoją przyjaciółkę, Savannę, ale także góry, strumienie i pola,

które tak pokochała. I nic nie pomagało wmawianie sobie, że

tak naprawdę nie ma za czym ani za kim tęsknić.

A już szczególnie za mężczyzną tak ponurym jak Shane

Malone.

Owszem, może trochę ją zainteresował, ale tylko

fizycznie. Po powrocie do pracy szybko o nim zapomniała.

Ale teraz, stojąc na lotnisku w Billings, Jenny skłonna

była przyznać, że być może wyjechała z Montany nie tyle z

powodu chęci powrotu do pracy, lecz raczej w panicznej

obawie przed czymś nie nazwanym, co w jakiś sposób miało

związek z Shane'em...

Na tę niedorzeczną myśl aż potrząsnęła głową. Nie, Shane

Malone nie ma tu nic do rzeczy. To po prostu zbliżające się

wakacje wprawiają ją w taki melancholijny nastrój.

Wraca tam, by znów spędzić trochę czasu z Savanną, i

tyle. Gdzieś w podświadomości usłyszała jednak słowo

„kłamczucha", a na wspomnienie czekającego na nią

mężczyzny serce zaczęło jej szybciej bić.

Po odprawie wyszła do hali przylotów. Od razu zauważyła

Shane'a, opartego o kolumnę w taki sam sposób, jak wówczas,

gdy ujrzała go po raz pierwszy. I tak jak wtedy patrzył na nią

spod ronda kowbojskiego kapelusza. Nie ruszył się z miejsca,

lecz czekał, aż Jenny do niego podejdzie, co od razu ją

rozzłościło.

Zarzuciła torbę na ramię i z głębokim, pełnym rezygnacji

westchnieniem ruszyła w jego kierunku.

- Niezbyt się spieszyłaś - mruknął, nie zmieniając pozycji.

Jenny rzuciła torbę u jego stóp i wsparła się pod boki.

- Nie ma bezpośredniego lotu. Musiałam przesiąść się w

Minneapolis i...

- Miałem na myśli powrót. - Shane wziął torbę i ruszył ku

wyjściu.

Jenny przez kilka sekund przyglądała się smukłej sylwetce

oddalającego się mężczyzny, a potem pospieszyła za nim,

starając się nie stracić go z oczu.

- Nigdy nie obiecywałam, że wrócę.

Shane spojrzał na nią z ukosa i bez słowa dołączył do

grupy pasażerów oczekujących na odbiór bagażu. Jenny

poczuła się tak, jakby w ogóle stąd nie wyjeżdżała. Ten facet

samym tylko spojrzeniem już czegoś od niej żąda. Ale nie ma

mowy, by to dostał - czymkolwiek to jest. To ona będzie

kontrolowała sytuację, nie on.

- Savanna z tobą nie przyjechała?

- Niezbyt dobrze się czuje.

- Co jej jest? - Tak mocno szarpnęła go za koszulę, że

Shane musiał przystanąć.

Opuściła dłoń dopiero wtedy, kiedy z niechęcią spojrzał na

jej rękę.

- Jest w ciąży.

- To wiem. - Zupełnie zapomniała, że Shane nie należy do

ludzi rozmownych. Jego zgryźliwa mrukliwość zaczynała jej

działać na nerwy. - I tylko to?

- A nie wystarczy?

Jenny zauważyła na taśmie swoją walizkę i chciała ją

zdjąć, Shane jednak był szybszy.

- To cały twój bagaż? - spytał.

- Tak.

- Przyprowadzę auto - oznajmił i nie czekając na

odpowiedź, ruszył ku wyjściu.

Jenny, coraz bardziej wściekła, podążyła za nim. Sama

może ponieść walizkę, do samochodu też jakoś dojdzie. Kiedy

jednak pierwszy podmuch arktycznego powietrza przewiał na

wylot jej cienką kurtkę, cofnęła się do środka.

Dobrze, poczeka tu na Shane'a.

Nie miała zamiaru pozwolić, by ten cholerny kowboj

zepsuł jej wakacje. Mowy nie ma! Podczas

kilkutygodniowego urlopu będzie dość czasu, by nacieszyć się

Savanną i pomóc jej w przygotowaniach na przyjście dziecka

na świat. Może nawet uda im się wyrwać do miasta na

świąteczne zakupy. Przez szklane drzwi spojrzała na pryzmy

odgarniętego śniegu. Były wysokie na co najmniej trzy metry.

A zatem trzeba będzie urządzić bitwę na śnieżki i konkurs na

największego bałwana.

Z zadumy wyrwał ją donośny dźwięk klaksonu. Zza

kierownicy potężnego dżipa uśmiechał się Shane.

- A niech cię - mruknęła pod nosem i, mimo

przejmującego zimna, wolnym krokiem podeszła do auta.

Gorzej być nie mogło. Przy takiej pogodzie droga na

ranczo potrwa co najmniej dwie godziny. Tylko tego

brakowało. Sam na sam z milczącym wielbicielem Indian.

Siadając wygodnie w fotelu, skrzyżowała ręce na piersi i

odezwała się, wlepiając wzrok w przednią szybę:

- Więc... nadal mieszkasz w chatce przy stajniach z tym

starym Indianinem?

Spojrzał na nią z ukosa.

- A ty nadal jesteś zagorzałą przeciwniczką wszystkich

czerwonoskórych?

No dobra, skoro tak, to posłucha sobie radia i zupełnie

zignoruje Shane'a. Przecież wszyscy na ranczu znali jej zdanie

na ten temat. Ojciec Jenny, Indianin z plemienia Kruków,

porzucił pewnego dnia swoją młodą żonę i jeszcze nie

narodzoną córeczkę. Odtąd dziewczyna, która nigdy nie

poznała ojca, darzyła żywiołową niechęcią wszystkich

przedstawicieli rasy czerwonej.

Nacisnęła klawisz i... pierwsza stacja, jaką złapała,

nadawała jakieś indiańskie rytmy. Jenny jęknęła w duchu i

jeszcze przez chwilę próbowała znaleźć coś innego. Niestety,

wszyscy jakby się zmówili i nadawali country.

- Do jasnej cholery! - mruknęła przez zęby i wyłączyła

radio.

Za szybą ujrzała blask księżyca odbijający się srebrną

poświatą od śniegu. Od czasu do czasu mijali domy otoczone

udekorowanymi i oświetlonymi choinkami. Był to widok

zupełnie niepodobny do tego, który Jenny zapamiętała z

poprzedniej, letniej wizyty, lecz równie piękny. Musiała

przyznać, że bardzo tęskniła za tym miejscem i życiem na

ranczu.

Spojrzała znów na Shane'a. Ciekawe, co porabiał od jej

wyjazdu. Może znalazł sobie kogoś...

Aż skarciła się w duchu za takie myśli. A co to za różnica?

Wkrótce znów będzie z powrotem w Michigan i zapomni

o tym ponuraku.

Cisza panująca w aucie stawała się coraz bardziej

męcząca.

- Nadal gotujesz? - ni z tego, ni z owego spytał Shane.

- A bo co... - zaczęła, lecz szybko się zreflektowała.

Może nadeszła pora, by zmienić swój stosunek do tego

faceta, a przede wszystkim zacząć mówić innym tonem.

Uprzejma rozmowa jeszcze nikomu nie zaszkodziła, a czas

szybciej upłynie. - Owszem, nadal gotuję, a ostatnio zajęłam

się ziołami. Można je wspaniale wykorzystać w kuchni, ale

zainteresowały mnie również ich właściwości lecznicze.

- Hm.

- Na przykład: czy wiesz, że jeśli potrzesz czosnkiem

skórę ukąszoną przez komara, to natychmiast przestanie

swędzieć?

GR454. Eames Anne - Najlepsze Święta.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: