Kara grzywny.pdf

Kara grzywny

Kara grzywny – zgodnie z hierarchią kar z art. 32 kodeksu karnego jest

najłagodniejszą karą przewidzianą przez polski kodeks karny. O

dominującej roli grzywny wśród pozostałych kar przekonuje zarówno jej

pierwsze miejsce w katalogu kar (art. 32 kk), jak i pierwsze miejsce w

sankcjach alternatywnych przewidzianych za poszczególne przestępstwa. O

znaczącej roli grzywny świadczą również inne przepisy statuujące prymat

kar wolnościowych nad karą pozbawienia wolności (art. 58 § 1 kk) oraz

przewidujące szerokie możliwości samoistnego orzekania kary grzywny.

Wymiar grzywny następuje w dwóch etapach. W pierwszym etapie sąd ustala

liczbę stawek dziennych, przy czym minimum stawek dziennych wynosi 10, zaś

maksimum 360, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Drugi etap wymiaru kary

grzywny to ustalenie wysokości stawki dziennej. Stawka dzienna nie może być

niższa niż 10 zł, i wyższa niż 2000 zł. Określając wysokość stawki dziennej

należy wziąć pod uwagę okoliczności dotyczące stosunków majątkowych i

osobistych sprawcy, czyli, zgodnie z art. 33 § 3, dochody sprawcy, jego warunki

osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Wysokość

stawki dziennej powinna być dostosowana nie tyle do istniejącej sytuacji

majątkowej, ile do możliwości zarobkowych, a więc przewidywanej sytuacji

majątkowej sprawcy.

Kara grzywny może wystąpić w kilku postaciach: jako grzywna samoistna,

grzywna orzeczona obok kary pozbawienia wolności (art. 33 § 2) oraz grzywna

orzeczona w wypadku warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia

wolności lub kary ograniczenia wolności (art. 71 § 1).

Zgodnie z art. 58 § 2 kk grzywny nie orzeka się, jeżeli dochody sprawcy, jego

stosunki majątkowe lub możliwości zarobkowe uzasadniają przekonanie, że

sprawca grzywny nie uiści i nie będzie można jej ściągnąć w drodze egzekucji.

Zakaz ten dotyczy każdej podstawy prawnej orzeczenia grzywny, a zatem

zarówno grzywny samoistnej, jak i orzeczonej obok kary pozbawienia wolności,

orzeczonej na podstawie art. 71 § 1 k.k. w przypadku warunkowego zawieszenia

wykonania kary pozbawienia wolności, bądź kary ograniczenia wolności.

Skazanego wzywa się do jej uiszczenia w ciągu 30 dni, a w razie niepowodzenia

grzywnę ściąga się w drodze egzekucji. Jeżeli egzekucja okaże się bezskuteczna

(byłaby bezskuteczna), sąd może zamienić grzywnę w wysokości do 120 stawek

dziennych, za zgodą skazanego, na pracę społecznie użyteczną. Jeżeli skazany

grzywny nie uiści ani nie podejmie pracy społecznie użytecznej, pozostaje

możliwość zastosowania zastępczej kary pozbawienia wolności. Jeden dzień

pozbawienia wolności odpowiada dwóm stawkom dziennym. Zastępcza kara

pozbawienia wolności nie może przekraczać 12 miesięcy pozbawienia wolności,

jak też górnej granicy kary pozbawienia wolności przewidzianej za dane

przestępstwo. Jeżeli za dany czyn nie grozi w ogóle kara pozbawienia wolności,

to zastępcza kara nie może przekroczyć sześciu miesięcy pozbawienia wolności

(art. 46 kkw).