SCENARIUSZ ZAJĘĆ
dla dzieci 5-6 letnich
OPRACOWANY I PRZEPROWADZONY
PRZEZ MGR EDYTĘ GAWLIK
w dniu 02 stycznia 2008r.
Tematyka kompleksowa: Opieka nad ptakami i zwierzętami podczas zimy.
1. TEMAT: „Gawronek poznaje zimę”.
Cele:
Ø Doskonalenie analizy fonemowej wybranych wyrazów
Ø Rozwijanie spostrzegawczości słuchowej i wzrokowej
Ø Doskonalenie umiejętności wypowiadania się na dany temat
Ø Obserwowanie zjawisk zachodzących w przyrodzie wraz ze zmianą pory roku (ochronna rola pokrywy śniegowej, zmiany w zachowaniu i wyglądzie zwierząt, konieczność dokarmiania zwierząt z nadejściem mrozu i śniegu)
Ø Kształtowanie postawy opiekuńczej w stosunku do zwierząt
Ø Zapoznanie dzieci ze znakami interpunkcyjnymi- . , : ? !
Ø Doskonalenie techniki czytania
Metody:
słowna, oglądowa, , glottodydaktyki
Formy pracy:
indywidualna, zbiorowa
Pomoce dydaktyczne:
tekst opowiadania Hanny Zdzitowieckiej „Gawronek poznaje zimę”, historyjka obrazkowa, obrazki ptaków, napisy, książki przyrodnicze, kartoniki ze znakami interpunkcyjnymi- . , : ? !, alfabet.
PRZEBIEG ZAJĘCIA
o cech pogody zimowej
o sytuacji ptaków w nowej porze roku
o wyglądu i zwyczajów gawrona i innych spotykanych w naszej okolicy ptaków- nauczycielka przywiesza na tablicy zdjęcia ptaków oraz ich nazwy, dzieci mają za zadanie odpowiednio dopasować obrazki do napisów
o budowy ptasiego pióra
2. TEMAT: Wiem do czego służą kalendarze i w jaki sposób zaznaczono na nich dni, tygodnie i miesiące.
Ø Zapoznanie dzieci z różnymi kalendarzami: kalendarze- notesy, kalendarze zdzierane, kalendarze planszowe.
Ø Odnajdowanie ważniejszych dla dzieci dat: Dzień Dziecka, Nowy Rok, Dzień Babci
i Dziadka itd.
Ø Próby zrozumienia, jak dorośli radzą sobie z mierzeniem upływu czasu. Wymiana czytelnych informacji dotyczących tej kwestii.
Metoda:
metoda E. Gruszczyk- Kolczyńskiej
Forma pracy:
Potrzebne będą kalendarze (z kartkami do wyrywania, w formie notesów, ścienne, w formie plansz): na każdym stoliku po kilka takich kalendarzy. Dla każdego dziecka trzeba przygotować jeden kalendarz, duży karton, mazaki, kredki.
1. Poznawanie kalendarzy i ustalanie co w nich jest wspólnego oraz posługiwanie się kalendarzem i odnajdywanie ważniejszych dat.
ü Dzieci siadają przy stolikach. Nauczycielka pokazuje im różne kalendarze dla dorosłych i mówi: To są kalendarze. Na nich zapisany jest czas. Następnie omawia wygląd każdego kalendarza.
ü Nauczycielka zwraca się do dzieci: Zastanówcie się i powiedzcie mi, co jest zapisane w każdym kalendarzu? Co wspólnego maja wszystkie kalendarze? Dzieci bacznie oglądają kalendarze, rozmawiają na ich temat i dochodzą do wniosku, że na każdym kalendarzu zapisane są dni, ich nazwy i miesiące. Są różne kalendarze, w jednym dzień jest zapisany na jednej kartce, w drugim dni są tylko ponumerowane. Dzieci wiedzą też, ile dni jest w danym miesiącu, bo każdy miesiąc ma dni ponumerowane od początku do końca.
ü Nauczycielka uzupełnia wypowiedzi dzieci o kolejne istotne informacje i mówi: W kalendarzach zapisane są jeszcze inne ważne wiadomości. Wszystkie niedziele i święta są zaznaczone specjalnym kolorem. Zwyczajne dni czarnym a te nie zwyczajne niebieskim, zielonym i czerwonym kolorem. Na niektórych kalendarzach zapisane są imiona , żebyśmy wiedzieli kiedy ktoś ma imieniny, w którym dniu i miesiącu mamy święto. Na niektórych kalendarzach jest narysowany księżyc i słońce a przy nich znajdują się liczby, mówiące nam o której godzinie wschodzi i zachodzi słońce.
ü Nauczycielka po zapoznaniu dzieci z kalendarzami, prosi dzieci aby wzięły sobie po jednym kalendarzu. Kalendarzy jest tyle co dzieci, więc dla każdego wystarczy.
ü Następnie proponuje ponowne obejrzenie kalendarzy i opowiada: Rok zaczyna się pierwszego stycznia. Proszę poszukać miesiąc styczeń i pokazać palcem pierwszy dzień stycznia….Proszę znaleźć ostatni dzień stycznia…Policzcie dni…Tak, styczeń ma 31 dni. Teraz oglądamy następny miesiąc. Jak on się nazywa?... Pokażcie pierwszy dzień lutego…W tym roku pierwszego lutego jest w… Luty to ciekawy miesiąc. Powiedzcie, ile dni ma w tym roku luty…Luty ma najczęściej 28 dni, a czasami 29. Po lutym jest…. Pokażcie pierwszy dzień marca i ostatni dzień marca…Ile dni ma marzec? Policzcie je…
ü W podobny sposób dzieci analizują pozostałe miesiące roku, po czym jeszcze raz oglądają kalendarze i wspólnie z nauczycielką odnajdują w kalendarzu ważne dla nich daty:
- Dzień Dziecka;
- Wigilię i pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia;
- Mikołajki;
- Dzień Matki, Dzień Ojca, Dzień Babci i Dziadka itd.
ü Nauczycielka wraz z dziećmi zaprowadza kalendarz na miesiąc- styczeń i kalendarza pogody.
ü Zajęcia kończą się ustaleniem stałego miejsca dla kalendarza, który odtąd będzie wisiał w sali.
3. Zestaw ćwiczeń gimnastycznych nr 17- rozwijanie umiejętności ruchowych poprzez ćwiczenia ruchu rozwijającego W. Sherborn.
opracowała:
Edyta Gawlik
(załącznik)
Hanna Zdzitowiecka „Gawronek poznaje zimę”
Młody Gawronek źle spał tej nocy. Ze snu budziło go dotkliwe zimno. Najwięcej marzły mu nogi. Stawał to na jednej, to na drugiej, wreszcie nastroszył wszystkie pióra tak, że zasłoniły mu nawet palce. To trochę pomogło. Teraz chłód już mu mniej dokuczał i resztę nocy przespał jako tako.
Kiedy się zbudził, zobaczył, że wszyscy jego towarzysze podobnie nastroszyli czarne, lśniące pióra, chcąc utrzymać jak najwięcej ciepła. Pióra zastępowały im puszystą kołderkę.
- Dlaczego tak zimno?- spytał Gawronek sąsiada.
- Bo zima już nadchodzi- odpowiedział stary, doświadczony gawron.
- Zima?- zdziwił się Gawronek. – Co to jest zima?
- Sam się przekonasz, gdy zmarzniesz przy poszukiwaniu żeru zasypanego śniegiem.
- A co to jest śnieg?
- Kwarrr!....
Stary gawron zakrakał z politowaniem i poderwał się do lotu. Całe stado uniosło się w górę i zatoczyło kilka kręgów.
Młodemu gawronowi zachciało się pić. Skierował się więc do pobliskiego stawku na polu.
Woda w stawie była dziwnie spokojna. Nie marszczyły jej nawet najdrobniejsze fale. Gawronek pochylił dziób chcąc nabrać wody, stuknął nim o coś twardego. Zdziwiony, przekrzywił głowę raz w prawo, raz w lewo, spojrzał raz jednym, raz drugim okiem i znowu spróbował zaczerpnąć kilka kropli. Dziób znowu stuknął o dziwną, przezroczysta powierzchnię.
- Kwarrr! – zawołał Gawronek.- Co to jest? Czyżby woda stwardniała?
Ostrożnie postawił jedną nóżkę na wodzie. Nie roztrysnęła się na boki i nóżka była sucha.
Postawił drugą nogę i- o dziwo!- stanął na powierzchni wody. Przez tę twardą wodę widział w głębi falujące z lekka rośliny wodne. Wyglądało, jakby tam woda była taka sama jak dawniej.
Coraz bardziej zdziwiony postąpił kilka kroków ku środkowi stawu. Przed sobą zobaczył mały otwór w tej twardej wodzie.
- Nareszcie- ucieszył się i połknął kilka kropli.- Kwarrr…jaka zimna!- wstrząsnął się.
- Kwarrr…- odezwał się tuz za nim stary gawron. – Co to, jeszcze niecały staw zamarzł?
- Zamarzł? Nie rozumiem, co mówisz…Ale może mi wytłumaczysz, co się stało z wodą w naszym stawie? Wczoraj była zupełnie mokra i nie można było jej dotknąć, żeby nóg nie zamoczyć, a dziś chodzę po niej jak po brzegu, tylko że bardzo ziębi w nogi.
- Widzisz- zakrakał stary gawron. – To właśnie zima nadchodzi. To ona zmieniła wodę w stawie w twardy i zimny lód.
Kropka to oprócz przecinka najczęściej stosowany znak interpunkcyjny
i jednocześnie jeden z najważniejszych. Podstawową funkcją kropki jest zamykanie zdania.
PRZYKŁADY:
To bardzo mądra kobieta.
ul. = ulica
Nie stawiamy kropki po skrótach zawierających początek i koniec wyrazu skróconego.
dr = doktor
Nie stawiamy kropki po skrótach jednostek miar i wag oraz rodzimych jednostek monetarnych.
m = metr
Przecinek to najczęściej używany znak interpunkcyjny (obok kropki). „Przecina” zdanie, czyli je rozdziela. Może być zastosowany pojedynczo lub podwójnie.
Jestem ciekawa, co dzisiaj się wydarzy.
Moja mama jest mądra, dobra, cieplutka.
Mieliśmy pójść na spacer, lecz zaczął padać deszcz.
Oj, jak mnie boli noga.
Główną funkcją dwukropka jest wprowadzenie jakiejś wyodrębnionej partii tekstu; może to być wyliczenie, wyszczególnienie, cytat, uzasadnienie, wynik, wyjaśnienie. Dwukropek pełni też funkcję prozodyczną, bo podczas głośnego czytania w jego miejscu konieczne jest zawieszenie głosu.
Znak zapytania stawiamy na końcu typowych zdań pytających.
Pójdziesz ze mną jutro do kina?
Która jest godzina?
Mógłbyś zamknąć drzwi?
Znak wykrzyknienia wskazuje przede wszystkim na silne zabarwienie uczuciowe wypowiedzi. W zakresie użycia wykrzyknika piszący ma dużą swobodę. Jednak nie
należy nadużywać tego znaku interpunkcyjnego. Zbyt duża liczba wykrzykników w tekście oznacza zwykle nadmierną egzaltację i jest po prostu rażąca.
Proszę o ciszę!
Wszystkiego najlepszego!
Dzieci! Proszę wstać!
5
gocha11