Finansowe i podatkowe aspekty wspierania krajowej i zagranicznej produkcji audiowizualnej.pdf

http://www.sfp.org.p

19.01

prof. dr hab. Witold Modzelewski

doradca podatkowy nr wpisu 00001 - Instytut Studiów Podatkowych Modzelewski i Wspólnicy Sp. z o.o.

współpraca:

Marta Dubec, Krzysztof Kłoskowski, Krystian Łatka, Mariusz Unisk - doradcy podatkowi i konsultanci Instyt

Studiów Podatkowych Modzelewski i Wspólnicy Sp. z o.o.

FINANSOWE I PODATKOWE ASPEKTY WSPIERANIA KRAJOWEJ I ZAGRANICZNEJ PRODUKCJI AUDIOWIZUALNEJ

Warszawa, kwiecień 2007

INSTYTUT STUDIÓW PODATKOWYCH

MODZELEWSKI I WSPÓLNICY

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Spółka doradztwa podatkowego ul. Kaleńska 8, 04-367 Warszawa

SPIS TREŚCI

I. Finanse publiczne i podatki jako narzędzie wsparcia produkcji audiowizualnej i stymulator określonych

działań inwestycyjnych......................................................3

II. Źródła dotowania i opodatkowania kina w wybranych krajach Unii Europejskiej - rys

porównawczy............................................7

III. Podatkowe aspekty produkcji audiowizualnej krajowej i zagranicznej - bariery i propozycje

wsparcia...............................................................................................25

A. System zwrotu podatku VAT zagranicznym producentom filmowym..............................25

B. Możliwość zmiany systemu VAT - wprowadzenie stawki 0 % w miejsce zwolnienia usług związanych

z kulturą, nowa procedura zwrotu VAT..........................................39

C. Podatek dochodowy..........................................................................................47

D. Konkluzje..........................................................................................................53

I. Finanse publiczne i podatki jako narzędzie wsparcia produkcji audiowizualnej i stymulator określonych dzia

inwestycyjnych.

Finanse publiczne (a w węższym ujęciu podatki) mogą stanowić bardzo istotne narzędzie wspierania produ

audiowizualnej w kraju oraz intensyfikacji inwestycji zagranicznych w tym zakresie.

Dla realizacji wszystkich swoich celów i zadań państwo musi pobierać dochody i dokonywać wydatków. Ogół stosunk

społecznych związanych z gromadzeniem i wydatkowaniem pieniężnych środków publicznych określa się mianem finans

publicznych. Finanse publiczne definiuje się także jako publiczne zasoby pieniężne, operacje tymi zasobami oraz nor

prawne ich dotyczące.

Doktryna prawa finansowego wyróżnia różnorakie funkcje finansów publicznych (a w węższym ujęciu - także funk

podatków).

W nauce dzieli się funkcje finansów publicznych (a także podatków) głównie na :

· funkcję fiskalną, · funkcję redystrybucyjną, · funkcję stymulacyjną,

Funkcja fiskalna (zwana tez przez niektórych autorów funkcją alokacyjną) polega na dostarczeniu państwu i inn

podmiotom publicznym dochodów przeznaczonych na realizację ich zadań. Podstawowym zadaniem podatków jest bowi

(niezaprzeczalnie) dostarczanie jak najwyższych wpływów do budżetu (państwa, samorządu). Ta funkcja to główna funk

każdego podatku. Zasadniczo tylko ona może uzasadniać w ogóle fakt wprowadzenia podatku. Inne funkcje mają w t

zakresie jedynie znaczenie pochodnie i uzupełniające, ale nie należy ich nie doceniać.

Funkcja redystrybucyjna polega na gromadzeniu środków finansowych przez budżet i rozdzielenie ich (wypłac

określonym podmiotom. Istotą jej jest transfer środków między różnymi grupami ludności, wspólnotami (przyjęcie

funkcji pozwala np. rządom przyjmującym zasady solidarności społecznej na uwzględnienie przy "podziale" docho

narodowego uwzględnienie wszelkich grup społecznych, finansując określone zadania państwowe). W kontekście niniejsze

opracowania istotne znaczenie posiada fakt, iż narzędziem realizacji funkcji redystrybucyjnej jest dotacja. Stanowi o

istotny czynnik wsparcia określonych podmiotów i ich działań oraz konkretnych projektów (dotacja podmioto

przedmiotowa, celowa). Dotacja w zakresie sztuki audiowizualnej, w szczególności kinematografii, posiada trud

do przecenienia znaczenie. W wielu państwach (w tym w Polsce) jest jednym z najważniejszych elementów ich wsparcia.

Dla niniejszego opracowania podstawowe znaczenia posiada jednak funkcja stymulacyjna finansów publiczny

i podatków. O funkcji stymulacyjnej finansów publicznych mówi się w kontekście oddziaływania za pomocą ukierunkowa

strumieni finansowych, na zachowania się różnych podmiotów. W znaczeniu pozytywnym ma skłaniać te podmi

do określonych zachowań (np.: podatkowe ulgi inwestycyjne), w znaczeniu negatywnym ma zmierzać do zaniechania

ograniczenia pewnych zachowań (np.: wysokie kary za niezgłaszanie dochodów do opodatkowania, celem ogranicze

oszustw podatkowych). Funkcja stymulacyjna wyraża się w tym, iż za pomocą podatków można oddziaływ

bodźcowo na różnego rodzaju procesy i zjawiska. Odpowiednio kształtując konstrukcję podatków (w t

wszelkiego rodzaju np. ulgi czy zwolnienia inwestycyjne) można zakładać, ze wywoła to określone zachowa

podatników (podejmą oni pewne działania bądź ich zaniechają). Skuteczna stymulacja do pewnych działań n

inwestycyjnych, realizowana za pomocą odpowiedniej regulacji normatywnej powoduje natomiast możliw

mnożenia dochodów budżetu - a więc w praktyce pozwala na intensyfikację realizacji dwóch pozostałych funkcji podatków

funkcji fiskalnej oraz redystrybucyjnej.

W kontekście przedmiotu niniejszego opracowania należy stwierdzić, iż finanse publiczne (a w węższym ujęciu podat

mogą stanowić bardzo istotne narzędzie wspierania produkcji audiowizualnej w kraju oraz intensyfika

inwestycji zagranicznych w tym zakresie.

Poniżej zostaną omówione wybrane zagadnienia z zakresu prawa finansowego, które w praktyce wskazywane są jako bari

dla rozwoju produkcji audiowizualnej w Polsce oraz blokady dla inwestycji zagranicznych w tym zakresie. Podjęta zosta

także próba wskazania propozycji rozwiązań, które bariery te mogłyby usunąć lub - przynajmniej - w znacznej mie

ograniczyć. Analiza ta poprzedzona zostanie skrótowym omówieniem doświadczeń innych państw w zakresie wykorzysta

finansów publicznych i podatków jako narzędzia wsparcia produkcji audiowizualnej (kinematografii), ze wskazani

stosowanych w nich rozwiązań stymulujących rozwój produkcji audiowizualnej oraz wspierających tę produkcję.

Biorąc pod uwagę charakter niniejszego opracowania zagadnienia te zostaną omówione w sposób w znacznej mierze ogól

Jak podniesiono natomiast powyżej użycie finansów publicznych (w tym podatków) jako narzędzia wspierania i stymul

pewnych działań uzależnione jest zawsze od przemyślanych i precyzyjnych regulacji, tak aby - po pierwsze - nie narusz

podstawowej funkcji finansów publicznych i podatków (funkcji fiskalnej), a po drugie - aby realizacja funk

stymulacyjnej była po prostu skuteczna.

Autorzy zastrzegają więc sobie prawo do pewnej ogólności rozważań; szczegółowa propozycje normatywne w tym zakre

wymagają bowiem dalszych badań i uszczegółowionych propozycji.

II. Źródła dotowania i opodatkowania kina w wybranych krajach Unii Europejskiej - rys porównawczy .

1. Zasady finansowania kinematografii ze źródeł publicznych w poszczególnych krajach europejskich są

zróżnicowane. Państwo dofinansowuje produkcję filmową w różnym stopniu, opierając się na stworzonych

przez prawo danego kraju specyficznych regułach i modelach finansowo- i podatkowo-prawnych.

Do źródeł publicznego dotowania kinematografii w krajach Wspólnoty Europejskiej należą:

- dotacje z budżetu państwa,

- wpływy z loterii,

- odpisy - podatki z eksploatacji (kina, telewizja i wideo),

- obowiązkowe inwestycje bezpośrednie telewizji w tej dziedzinie.

Podstawowym źródłem finansowania są dotacje z budżetu państwa. Stanowią one w niektórych krajach 100%

środków przeznaczonych na zasilanie kinematografii (m.in. w Hiszpanii i Danii), w innych - przeszło 50%

(m.in. we Włoszech, Szwecji), w jeszcze innych - od 10% do 30% (w Norwegii, Holandii, Francji i Portugalii).

Kinematografie tych krajów korzystają również z funduszy regionalnych, zasilanych przez samorządy

terytorialne.

W szesciu krajach Europy pobierane są odpisy od biletów kinowych. Zapewniają one w niektórych krajach dużą

część funduszu dotacji publicznych (np. w Szwecji ponad 30%, we Francji i w Niemczech ponad 20%), nieco

mniej w Grecji (ok. 10%) i we Włoszech (poniżej 10%). Z pobierania odpisów zrezygnowano w Wielkiej

Brytanii i Hiszpanii oraz w Finlandii.

Produkcja filmów w krajach europejskich jest w coraz większym stopniu finansowana przez telewizje. Stacje

telewizyjne przeznaczają środki stanowiące, w zależności od kraju, od 30% do 75% całego budżetu

kinematografii. Środki te są przekazywane poprzez:

- podatki i wpłaty na rzecz funduszy lub na rzecz instytutów filmowych (Francja, Niemcy, Holandia, Portugalia,

Norwegia, Wielka Brytania i Szwecja),

- bezpośrednie inwestycje w koprodukcje i zakup praw.

Szereg państw wykorzystuje też instytucje prawa podatkowego (ulgi, zwolnienia, preferencje podatkowe) jako

element wsparcia kinematografii oraz stymulowania działań inwestycyjnych w tym zakresie.

Poniżej zostały przedstawione bardziej szczegółowe dane na temat sposobów finansowania kinematografii,

stosowanych w wybranych krajach Europy .

Jest to skrótowy opis dotychczasowego dorobku powołanych Państw Członkowskich w tym zakresie

obejmujący stan prawny z przełomu lat 2004 - 2006.

2. Francja

W kraju tym istnieje szeroki zakres wsparcia kinematografii przez państwo. Jest ono oparte na przepisach

prawnych rangi ustawowej. Fundusz kinematografii zasilany jest przez;

- odpisy od biletów kinowych (11%),

- odpisy od obrotów telewizji o profilu ogólnym (nie dotyczy to kanałów tematycznych), które obejmują

przychody z reklam i opłat abonamentowych (5,5%),

- odpisy od nagranych kaset VHS i DVD (5%).

Ponadto, pewien odsetek od cen biletu (powyżej 1%) przekazuje się na rzecz organizacji zarządzania prawami

autorskimi (SACEM).

Niezależnie od źródeł wskazanych powyżej, telewizje niekodowane mają obowiązek samodzielnego

inwestowania 3% obrotów w produkcję filmową francuską i europejską oraz w zakupy praw do emisji takich

produkcji, z czego 2,5% w filmy w języku francuskim. Np. CANAL+ ma obowiązek inwestować 20% obrotów

w produkcję filmową francuską i europejską, z czego co najmniej 45% tej kwoty - w filmy w języku

francuskim.

Inwestycje w produkcję filmową inwestorów niezależnych dokonywane są poprzez fundusze inwestycyjne

zwane SOFICA. Firmy mogą odpisać sobie od dochodów opodatkowanych 50%, a osoby fizyczne 25%

inwestycji. Istnieje też fundusz gwarancyjny dla pożyczek bankowych IFCIC, który gwarantuje je do wysokości

50%.

3. Wielka Brytania

Kinematografia podlega dwóm ministerstwom: ministerstwu kultury, mediów i sportu (DCMS) w aspekcie

kulturowym, oraz ministerstwu handlu i przemysłu (DT) w aspekcie infrastruktury. Pierwsze ministerstwo

dotuje Instytut Filmu Brytyjskiego -British Film Institute, drugie zaś spółkę o nazwie British Screen Finance

Ltd.

Pomoc państwa dla kinematografii polega głównie na możliwości odpisywania od podstawy

opodatkowania kosztów inwestycji w filmy za pośrednictwem Enterprise lnvestment Scheme oraz

przeznaczeniu na rzecz kina zysków z loterii za pośrednictwem Arts Council. Filmy są również

finansowane przez instytucje dotowane z funduszy publicznych: British Film Institute oraz British Screen

Finance Ltd, a ponadto przez fundusze regionalne: szkocki, walijski i londyński. Fundusze regionalne z kolei

opierają się na finansowaniu przez samorządy terytorialne i przez prywatne telewizje regionalne.

Działalność British Film Institute (BFI) opiera się na porozumieniu zawartym między tym Instytutem a rządem

brytyjskim. Dysponuje on funduszem, na który składają się:

- dotacja z budżetu państwa, oraz

- subwencje z Channel Four i telewizji prywatnych należących do sieci ITV.

BFI finansuje filmy niekomercyjne, eksperymentalne, często niskobudżetowe, a także projekty młodych

reżyserów.

British Screen Finance Ltd. (BSF) otrzymuje dotacje z budżetu państwa. Dysponuje również prawami

do filmów wyprodukowanych przez siebie. Trzonem finansowania filmów kinowych są jednak telewizje:

publiczna BBC, prywatny Channel Four oraz telewizja płatna BSkyB.

4. Włochy

Wspomaganie publiczne pochodzi w głównej mierze z dotacji państwa przekazywanej na "Wyłączny Fundusz

na rzecz Widowisk", subsydiujący również teatr, operę, muzykę i cyrk. Wspomaganie może przybierać formę:

- pokrycia przez państwo części kosztów kredytu (odsetek) na produkcję, dystrybucję, eksploatację kinową

oraz eksport,

- gwarancji tego kredytu do wysokości 70%.

Funkcjonuje tu również zasada odpisów od biletów. Odpis od biletów kinowych wynosi 13% i w całości

przekazywany jest producentom jako dotacja automatyczna.

Ustawa o telewizji zobowiązuje telewizje komercyjne do przeznaczania co najmniej 10% przychodów netto

z reklam na zakup programów audiowizualnych europejskich (w tym 40% tej kwoty na programy dla dzieci).

Telewizja publiczna musi przeznaczać określoną w porozumieniu z władzami część (co najmniej 20%)

przychodów z abonamentu na produkcję dzieł europejskich, z czego określona część ma być przeznaczona

na zakup lub produkcję włoskich lub europejskich programów animowanych.

Państwo włoskie oddziałuje bardzo znacząco na produkcję filmów. Zajmuje się tym holding państwowy za

pośrednictwem swoich spółek akcyjnych:

- Istituto Luce, która zajmuje się produkcją i dystrybucją filmów artystycznych, wyświetlaniem ich we własnej

sieci kin, eksportem, archiwum fotosów itp. oraz

- Cinecitta, której domeną są studia produkcyjne (odpowiednik naszego WFDiF) wykonujące techniczne usługi

produkcyjne i postprodukcyjne według stawek preferencyjnych.

Produkcja filmów w Istituto Luce dokonuje się w koprodukcji z firmami prywatnymi, przy czym Instytut wnosi

od 30% do 50% budżetu danego filmu. Specyfiką włoską jest prowadzenie przez państwowy Istituto Luce

działalności dystrybucyjnej w dziedzinie filmu ambitnego, za pośrednictwem własnej sieci kin oraz w ścisłej

współpracy z 200 kinami studyjnymi.

Fundusz rozdziela również dotacje bezpośrednio. Są to:

- dotacje automatyczne dla producentów (pochodzące z odpisu od biletów),

- premia w uznaniu wartości artystycznych (jest to odpowiednik dotacji na produkcję, tyle że a posteriori, po

pozytywnym ocenieniu przez komisję ekspertów gotowego filmu -jest ona dzielona w proporcji: 71% dla

producenta, 10% dla reżysera, reszta dla głównych współautorów),

- nagrody dla autorów wyróżniających się scenariuszy,

- fundusze na rzecz upowszechnienia kultury filmowej (dotacje przedmiotowe dla festiwali i przeglądów

filmowych, stowarzyszeń filmowych, instytucji publicznych prowadzących działalność filmową, wydawnictw

itp.).

Wszystkie dotacje pochodzące z funduszu dotyczą wyłącznie pełnometrażowych filmów kinowych, z wyjątkiem

premii w uznaniu wartości artystycznych, przyznawanej również fabularnym filmom krótkometrażowym

realizowanym na taśmie filmowej. Dotacje na dystrybucję i eksport są rygorystycznie ograniczone do filmów o

wartościach artystycznych, które uprzednio otrzymały dotację do produkcji.

Wydzielony jest też specjalny fundusz przeznaczony na dotowanie (również w postaci preferencyjnego

kredytu):

- filmów, w których budżecie co najmniej 30% stanowią honoraria autorów, twórców, aktorów i techników,

- debiutów i drugich filmów, w tym zwłaszcza autorstwa świeżych absolwentów szkoły filmowej,

- projektów, których scenariusze otrzymały nagrodę.

5. Grecja

W Grecji funkcjonuje zasada odpisów od biletów sprzedawanych na seanse kinowe. Ich wysokość wynosi 12%

w Atenach i 8% w miastach powyżej 10 000 mieszkańców.

O połowę mniejsze są odpisy od biletów w kinach na powietrzu i poza centrami miast.

Połowa tego odpisu przeznaczana jest na dotowanie kinematografii za pośrednictwem Greckiego Ośrodka

Filmowego (GOF). Grecki Ośrodek Filmowy finansowany jest w 74% z budżetu państwa, zaś w pozostałej

części z wpływów z odpisu od biletów kinowych oraz wpływów z rozpowszechniania filmów przez siebie

koprodukowanych.

Właściciele kin, mających mniej widzów niż 100 000 rocznie, którzy wyświetlają filmy greckie, korzystają ze

zniżki podatkowej w wysokości uzależnionej od tego, przez ile tygodni wyświetlane są te filmy.

Telewizja publiczna, która nie wytrzymuje konkurencji z prywatnymi stacjami, inwestuje jednak w filmy

kinowe, koprodukowane z GOF. Kwotę inwestycji ustala samodzielnie. Zobowiązana jest do kupowania

i wyświetlania wszystkich filmów greckich.

Telewizje prywatne mają obowiązek inwestowania w produkcję filmową 1,5% rocznych przychodów brutto.

6. Holandia

W tym kraju telewizja nie jest zobowiązana do finansowania kinematografii. Istnieją jednak dwa fundusze

służące dotowaniu koprodukcji filmów oraz programów telewizyjnych między stacją telewizyjną

a producentami niezależnymi. Te fundusze to:

- COBO Fund, który jest w 20% finansowany przez Ministerstwo Edukacji, Kultury i Nauki,

- Fundusz Filmu Holenderskiego, finansowany przez to samo ministerstwo w całości. Przyznaje on dotacje

na przygotowanie do produkcji (development), produkcję i dystrybucję.

Dotowane są zarówno filmy fabularne, jak i dokumenty oraz animacje, długie i krótkie metraże. Koprodukcje

zagraniczne są dotowane w zależności od stopnia i rodzaju zaangażowania producenta holenderskiego. Dotacja

ma formę nieoprocentowanej pożyczki, zwracanej (jeśli zaistnieje taka możliwość) z wpływów

z rozpowszechniania, po zaspokojeniu w pierwszej kolejności wszystkich koproducentów.

Istnieją też dwa inne fundusze filmowe:

- Fundusz im. Huberta Balsa, zasilany przez fundację Huberta Balsa, sponsorów prywatnych oraz Ministerstwo

Kooperacji i Rozwoju oraz

- Fundusz Filmowy Rotterdamu, zasilany przez region i wymagający, by beneficjent wydatkował na terenie

regionu kwotę odpowiadającą 150% przyznanej nie-oprocentowanej pożyczki.

7. Belgia

System zachęt i zobowiązań telewizji działających na terenie Belgii służy wspieraniu niezależnej produkcji

audiowizualnej, bez wyróżnienia filmów kinowych. Istnieją ulgi podatkowe dla inwestorów oraz system

gwarancji (do 75%) pożyczek zaciąganych na produkcję.

System opodatkowania kinematografii w Belgii polega na tym, że firma inwestująca w projekt może

ubiegać się o odpis podatkowy na 150 % zainwestowanej kwoty. Warunkiem do tego koniecznym jest,

by firma ta była już podatnikiem (np. przy zainwestowanych 100.000 euro, podstawa odpisu wynosi 150.000

euro - firma jest podatnikiem podatku dochodowego przy zastosowaniu stawki podatkowej: 34 % - odpis

podatkowy wyniesie 150.000 х 34 % = 51.000 euro).

Jednakże istnieje ograniczenie, zgodnie z którym 150 % odpis podatkowy nie może przekroczyć 50 %

dochodów firmy podlegających opodatkowaniu; wysokość odpisu nie może również przekroczyć kwoty

750.000 euro (optymalną wysokością inwestycji jest kwota 1,5 mln euro, ponieważ można odliczyć

maksymalną kwotę odliczenia). Inwestycja nie może również przekroczyć 50 % budżetu filmu. Może także

przyjąć formę pożyczki, maksymalnie 40 % wkładu, pozostałe 60 % może zostać wniesione jako wkład

koproducenta.

8. Irlandia Głównym motorem rozwoju irlandzkiego przemysłu filmowego, w tym koprodukcji i usług, jest

możliwość odpisywania od podatków 80% inwestycji. Warunkiem korzystania z tej możliwości jest, by

75% inwestycji było wydane na terenie Irlandii (w przypadku koprodukcji międzynarodowych i za zgodą

ministerstwa kultury, sztuki i regionów celtyckich wymóg ten może być obniżony do 10%).

Zgodnie z ustawą z 1988 roku telewizje muszą poświęcać "rozsądną proporcję" programów na filmy pełno-

i krótkometrażowe, filmy telewizyjne i seriale. Państwo finansuje w 100% działalność dwóch instytucji:

- Irish Film Board (IFB), którego misją jest rozwijanie i wspomaganie produkcji filmowej oraz

- Irish Arts CounciI (IAC), którego departament filmu zajmuje się popieraniem kina artystycznego.

IFB udziela wsparcia na etapie:

- przygotowań do produkcji w formie pożyczek do zwrotu, głównie dla projektów fabularnych kinowych, ale

również dla kinowych filmów dokumentalnych i animowanych, a w przypadku tych ostatnich również dla

seriali,

- produkcji filmów długometrażowych, głównie fabularnych, ale także dokumentów, animacji i seriali.

W przypadku animacji dopuszcza się również finansowanie seriali telewizyjnych. Natomiast regulamin IFB

zastrzega wyraźnie, że odnośnie do filmów dokumentalnych nie może być mowy o dofinansowywaniu

telewizyjnej produkcji dokumentalnej, a tylko dokumentalnych filmów pełnometrażowych przeznaczonych

do kin i na festiwale filmowe.

IAC udziela niewielkich dotacji dla eksperymentalnych filmów i wideo, oraz zajmuje się upowszechnianiem

kultury filmowej.

Nie istnieje ustawowy obowiązek finansowania produkcji filmowej przez telewizje, jednak telewizja publiczna

NRK jest jednym z głównych inwestorów w produkcję filmową. Zwłaszcza filmy dotowane przez państwo są

równocześnie koprodukowane przez NRK.

9. Portugalia

W Portugalii istnieje specjalny fundusz publiczny służący dofinansowywaniu kinematografii. Jest on zarządzany

przez Instytut Filmowy i Audiowizualny IPACA. 90% tego funduszu pochodzi z opodatkowania reklam

w telewizji na wysokość 4%. Pozostała część środków będących w dyspozycji funduszu pochodzi z kasy

państwowej.

Tradycyjnie telewizja publiczna RTP inwestuje w filmy kinowe, pokrywając 20% do 30% ich budżetów.

10. Niemcy W kraju tym istnieje fundusz federalny FFA (Filmfoderunganstalt), którego budżet ustalany jest

przez Bundestag.

Zasilanie federalnego funduszu filmowego następuje poprzez:

- odpis od cen biletów skalkulowany miedzy 1,5% a 2,5% ceny biletu kinowego, w zależności od liczby widzów

(do 130 000 widzów nie pobiera się wcale, do 210 000 - 1,5%, do 360 000 - 2%, powyżej 360 000 - 2,5%);

- odpis z rynku wideo (1,8%);

- środki od stacji telewizji publicznej (ARD i ZDF).

Podstawą takich płatności jest umowa pomiędzy telewizjami publicznymi a Filmfernsehabkommen,

negocjowana co roku i rewaloryzowana. Do 1995 roku na fundusz FFA wpłacały również telewizje prywatne.

Obecnie prywatne telewizje inwestują bezpośrednio, składają się również na fundusze regionalne krajów

związkowych;

- środki od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, które przeznacza się na potrzeby filmu;

- środki od 16 krajów związkowych.

11. Finlandia

Produkcja filmowa finansowana jest głównie z budżetu państwa oraz z lotto. Do roku 1993 korzystano również

z odpisów od biletów w kinach, jednak od roku 1994 nie pobiera się już tych odpisów. Telewizja publiczna

wpłaca na rzecz Instytutu 1.5 miliona Euro rocznie.

Niezależnie od tego telewizja publiczna i telewizje prywatne inwestują w filmy kinowe kwoty odpowiadające

20% budżetu kinematografii. Odbywa się to w ramach koprodukcji lub korzystania z możliwości zakupu praw.

Zobowiązania te są negocjowane co 3 lata pomiędzy Instytutem a telewizjami.

12. Szwecja Podstawą prawną finansowania działalności w dziedzinie kinematografii jest umowa pomiędzy

państwem szwedzkim, przemysłem filmowym (m.in. stowarzyszeniami producentów, dystrybutorów,

właścicieli kin i domów kultury) oraz telewizjami. Działa tu Instytut Filmowy funkcjonujący na prawach

fundacji.

Środki zasilające kinematografię, do których zobowiązały się strony umowy to:

- 10% odpisu od biletów kinowych (odpis ten zastąpił pobierany poprzednio podatek od rozrywki -

entertainment tax),

- 200.500.000 SEK pochodzących z budżetu państwa,

- 38.000.000 SEK od Sveriges Television AB (telewizja naziemna),

- 7.200.000 SEK od TV 4 AB (telewizja naziemna),

- przychody Stowarzyszenia Producentów, które przekazuje wszystkie swoje dochody (z wyjątkiem składek

członkowskich) do wysokości 2.000.000 SEK.

13. Hiszpania

W Hiszpanii działa Instytut Kinematografii i Sztuk Audiowizualnych (ICAA). Jego fundusze pochodzą w 100%

z budżetu państwa. Bilety kinowe nie są od 1985 r. obciążone odpisem.

Telewizje nie są obciążone bezpośrednio na rzecz Instytutu, ale muszą poświęcać na produkcję filmową

i zakup praw do emisji 5% swoich przychodów. CANAL+ Espana kupuje prawa do większości filmów

hiszpańskich.

Oprócz funduszu centralnego istnieją regionalne środki wspierania filmu ustalane na podstawie regionalnych

regulacji i oparte na budżetach władz regionów (w regionach: Kraj Basków, Katalonia, Walencja, Galicja

i Madryt).

Ministerstwo Kultury zawarło porozumienie z Hiszpańskim Bankiem Eksportu (BEX), który udziela pożyczek o

preferencyjnym oprocentowaniu, gwarantowane przez ICAA do wysokości 10 mln Euro rocznie.

14. Norwegia

W Norwegii funkcjonują dwie instytucje, których znaczenie w finansowaniu produkcji filmowej jest

dominujące. Są to:

- Norweski Instytut Filmowy (NFI), który administruje większością funduszy publicznych na kinematografię;

jest on finansowany przez Ministerstwo Kultury i częściowo otrzymuje wpływy z odpisu od biletów;

- Fundacja Kultury Audiowizualnej, również finansowana przez Ministerstwo Kultury i częściowo przez NRK

i prywatną TV2.

NFI przyznaje bezzwrotne dotacje na development, produkcję filmów pełnometrażowych i krótkometrażowych,

na import filmów o szczególnych wartościach i na eksport oraz promocję filmów norweskich.

Ponadto istnieje Norweska Fundacja Kin i Filmu (KKL) zasilana przez odpisy od biletów i sprzedaży oraz

wynajmu kaset i DVD oraz przez składki samorządów miejskich będących jej członkami. Przyznaje ona dotacje

na dystrybucję filmów, w tym szczególnie filmów dla dzieci i filmów o wysokich walorach artystycznych

(również zagranicznych), na dystrybucję filmów norweskich, oraz dotuje kina studyjne i/lub mające słabą

frekwencję.

Ustawa z 1987 r., znowelizowana w 1998 r., ustanawia odpis 2,5% od ceny biletu, od sprzedaży i wynajmu

kaset wideo i DVD, oraz dodatkowo 1 NOK od każdej sprzedaży lub wynajmu. Odpis 18,20 NOK od jednej

kasety służy, po zaspokojeniu praw autorskich autorów, producentów i aktorów, popieraniu niezależnej

produkcji audiowizualnej.

15. Polska

Zasadniczą rolę w zakresie wspierania twórczości filmowej i innej działalności w dziedzinie kinematografii oraz

ochrony zasobów sztuki filmowej odgrywa w Polsce ustawa z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii . Na tej

podstawie państwo sprawuje mecenat nad działalnością w dziedzinie kinematografii, jako części kultury

narodowej, polegający w szczególności na wspieraniu produkcji i promocji filmu, upowszechnianiu

kultury filmowej oraz ochronie dziedzictwa kulturalnego w dziedzinie filmu.

W celu wspierania rozwoju kinematografii ustawa ta tworzy Polski Instytut Sztuki Filmowej ("Instytut"), będący państwo

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: