Środek ciężkości ciała kreśli podczas chodu linię falistą podobną do sinusoidy zarówno w płaszczyźnie strzałkowej jak i poprzecznej.
Środek ciężkości podczas chodu kreśli regularną ósemkę unosząc się i obniżając ok.4cm oraz przesuwając się w lewo i prawo ok.2cm.
Chód wolny 70 kroków/min
Chód szybki 120kroków/min
Faza podporu przypada 60% czasu cyklu chodu ,na fazę wykroku 40%
2 fazy podwójnego podparcia zajmujące 10% chodu i reakcja obciążenia lub przed wymachem.
Za długość kroku przyjmujemy odległość między kolejnymi punktami podparcia tej samej kończyny(cykl 2 kroki)
Wykrok odległość miedzy charakterystycznymi punktami podparcia obydwu kończyn dolnych(między piętami lub członkami palców)
WYZNACZNIKI CHODU:
I Skręt miednicy w płaszczyźnie poprzecznej ok.4’do przodu i 4’ dotyku czyli o 8’.Ruch odbywa się w obydwu biodrach. Skutkiem skrętu miednicy udo nogi wykrocznej ustawia się w rotacji zewnętrznej względem miednicy zaś udo nogi zakrocznej(podpierającej) w rotacji wewnętrznej skręcenie miednicy wydłuża krok
II Pochylenie miednicy w płaszczyźnie czołowej. Miednicy po stronie nogi wykrocznej obniża się w chwili rozpoczęcia wykroku, co zmusza kolano do zgięcia, aby nie uniknąć zaczepienia palcami stopy o podłoże. Opadanie miednicy powoduje względem przywiedzenia uda po stronie podporu i względem odwiedzenia po stronie wykrocznej
IV Zgięcie w kolanie w fazie podporu. Na początku fazy podporu kolano jest wyprostowane. Zaraz potem zgina się o ok.15%, stopa przykłada się do podłoża a następnie kolano prostuje się i następuje pełne obciążenie nogi zakrocznej. Zgięcie kolana nogi wykrocznej umożliwia zmniejszenia uniesienie środka ciężkości i wygładzenie toru.
VI Ruch stopy i stawu skokowo-goleniowego. Na początku fazy podporu stopa jest zgięta grzbietowo następnie pod koniec tej fazy zgina się podeszwowo. Zaraz po pełnym obciążeniu stopy unosi się pięta, powoduje to zgięcie stopy wokół osi przechodzącej w przodostopiu przez kości głowy śródstopia i stawy śródstopie
III Ruchy boczne miednicy w płaszczyźnie poprzecznej. Przykładanie nacisku związanego z ciężarem jednej nogi na drugą wywołuje takie posuwanie miednicy na boki w płaszczyźnie poprzecznej. Ruch ten wykonywany jest razem z rotacją miednicy w tej płaszczyźnie
Charakterystyka dźwigni
-punkt podparcia (oś podparcia)
-punkt przyłożenia sił
-ramię każdej siły
Rodzaje chodu patologicznego
Chód kołyszący-zniekształcony ruch unoszenia i obniżania miednicy w płaszczyźnie czołowej i jej przechyleniem po stronie wykroku z równoczesnym obniżeniem barku po stronie podporu.
Chód marynarski-podobny do kołyszącego tylko że o większym natężeniu z przesadnym wychyleniem się środka ciężkości w bok
Chód majestatyczny-noga wykroczna prostuje się nim pięta osiągnie podłoże. Krok trwa dłużej, tułów cofa się częściowo.
Chód sztywny- z usztywnieniem miednicy i barków
Chód drobnym krokiem-ze skróconym wykrokiem
Rodzaje chodu prawdziwie patologiczne
Chód koszący-brak zgięcia w biodrze i kolanie, kompensacja poprzez odwodzenie nogą chorą (przy porażeniu połowicznym)
Chód zataczany-zaburzenie móżdżku
Chód tylno-powróżkowy- przy braku odczucia zetknięcia stopy z podłożem, człowiek silnie uderza stopami o podłoże.
Chód w chorobie Parkinsona- nie kontrolowane ruchy, chodzenie drobnymi krokami z pochyleniem tułowia w przód.
Dźwignia dwustronna to taka, na którą siła mięśniowa i siła zewnętrzna (np. ciężkości oporu) działają po przeciwnych stronach osi obrotu (stawu) Przykłady: w stawie szczytwo-potylicznym ,w stawie łokciowym- triceps
Dźwignia jednostronna – siła mięśniowa i siła zewnętrzna (np. ciężkości oporu) są położone po tej samej stronie obrotu (stawu) Przykłady: w stawie łokciowym siła mięśnia dwugłowego ramienia i siła ciężkości przedramienia i ręki
Dźwignia I rodzaju- dwustronna Przykładem dźwigni I rodzaju jest rozkład sił w stawie szczytowo-potylicznym (siła wypadkowa mm głowy i siła ciężkości)
Dźwignia II rodzaju –np. biceps w stawie łokciowym pokonujący siłę ciężkości przedramienia ręki, niewielki skurcz daje dużą prędkość ruchu ręki
Dźwignia III rodzaju- np. siła mięśnia ramienno-promieniowego oraz siła ciężkości przedramienia i ręki
Czynniki wpływające na wartość momentu siły mięśnia M = r x F x sin alfa a)odległość od osi obrotu w stawie do przyczepu mięśnia b)kąt scięgnowo-kostny zależy od kąta stawowego c)siła mięśnia będzie zależeć od: budowy mięśnia i długość mięśnia wpływa na siłę mięśniową.
Sprawność mm jest większa podczas siłowej niż szybkościowej pracy mm
Rodzaje czynności mięśniowej a)czynność statyczna gdy suma momentów sił mięśniowych działających na dźwignię kostną jest równa sumie momentów sił zewnętrznych działających na tę dźwignię b)czynność dynamiczna *koncentryczna –mięsień się skraca ▲L<0 *ekscentryczna – mięsień pozwala wytworzyć większą siłę ▲L>0, mięsień jest rozciągany
Jednostka ruchowa to kompleks składających się z komórki ruchowej znajdujących się w rogach przednich rdzenia albo jądrach ruchowych nerwów czaszkowych, wypustki (aksonu)
Tego motoneuronu oraz włókien mięśniowych unerwionych przez rozgałęzienie aksonu.
Symbole graficzne par kinematycznych -----(o------ o 3 st. swobody -----| | |---- o 2 st. swobody -----|↕|------ o 1 st. swobody
ohiyesa