Agatka Wlazło
MARIA WIRTEMBERSKA
MALWINA CZYLI DOMYŚLNOŚĆ SERCA
T R E Ś Ć
Do mojego brata
© Poświęca dzieło bratu, bo ją zawsze wspierał, był przy niej; poza tym zawsze działał dla cnoty i dobra ogółu
© I romans w ojczystym języku, który oddaje teraźniejsze społeczeństwo
© Romans może być szczerym obrazem społeczeństwa
© Łatwiej jej przekazać pouczenie w tej formie à CNOTA !!!
TOM I
1. Piorun
© Burza, Malwina i Wanda (sistars) śpiewają (Wieniec Haliny), co by się nie bać
© Rzecz dzieje się w Krzewinie
© Widzą kogoś na tarasie, ale jest ciemno i nie dostrzegają kto to dokładnie
© Piorun uderza w stodołę Somorkowej (wychowała M.)
© Malwina (dobroczynna, o dobrym serce etc) chce uratować wnuczkę Somorkowej – Lisię, ale pada zemdlona przed stodołą
© Ją i dziecko ratuje Ludomir (błagam!!! Co za imię!!!) czyli nieznajomy z tarasu
© Wanda i Malwina zapraszają „rycerza” do swego „zamku” (jest ranny w rękę) pomimo nieobecności ciotki
© Malwina przejmuje opiekę nad Alisią
2. List Ludomira do Telimeny
© Pisze do matki
© Wyjechał na jej prośbę, by uspokoić melancholijne serce i wzburzoną duszę
© Opowiada jak wyniósł z pożaru „anioła” (Malwinę)
© Czuje się szczęśliwy w „zamku”, zachwyca się M., nawet zaczął zwracać uwagę na jej strój (biały muślin, kapelusz z różową wstążką)
© Przed urodzeniem został naznaczony czarnym wyrokiem losu
3. W którym czytelnik jaśniej dowiaduje się kto była Malwina
© Z pierwszych familii w Polsce urodzona
© Zmuszona przez rodziców do ślubu z niekochanym mężczyzną; miała 14 lat, krótko po ślubie umarli rodzice; została Malwiną S***; mąż wywiózł ją do zamku w Głazowie; ciągle pił i polował
© Była samotna, ale z żywą imaginacją i chęcią zatrudnienia się znalazła sobie zajęcie: b. dużo czytała, gł. Romanse (światopogląd), sama się wychowała; słuchała muzyki i śpiewała; spacerowała; nie stroniła od babski prac
© Wygląd: „kibić jej giętka i hoża” (cokolwiek to znaczy); długie czarne warkocze; łagodna twarz – jak dziewica Osjana
© Po 4 latach mąż zginął na polowaniu – i tak po nim płakała (dobre serce)
© Wyjechała do Krzewiny, zaprosiła ciotkę z Wandą, są tam od 8 miesięcy
4. List Wandy do ciotki
© Zarzuca, że ciotka nie pisze i spóźnia się z powrotem
© Mowi, że mają goście (wysoki, śliczne zęby, „długie, czarne oczy”J, ale rzadko się śmieje)
© L. ciągle się patrzy na M., bywa zadumany i ponury, zapytany o nazwisko i familię zasmucił się i nie odpowiedział
© M. jest piękniejsza niż kiedykolwiek, a Wandzie też się podoba L.
5. Ciotka
© Wraca ciotka, polubiła od razu L.
© Malwina: tkliwe serce, bujna wyobraźnia, niepospolity dowcip, łagodność niewieścia, naturalna trafność – wie co kiedy powiedzieć; bojaźń by nikogo nie urazić
© Wady M. : czasem zbyt impulsywna, nierozważna i za bardzo chce się podobać
© M. świetnie się czuje z L. – rozmawiają o książkach, uczy się od niego, on pierwszy ją zrozumiał
© Ręka L. się zagoiła, ale w Krzewinie wszyscy go pokochali i po 4 miesiącach tam, nigdzie się nie wybiera
6. Dzień imienin
© Szczęśliwie być kochanym, a jeszcze szczęśliwiej kochać
© Imieniny Malwiny
© Na łące niespodzianka dla M. : kupa ludzi (z Krzewina i sąsiedztwa)
© Wanda – przyjaźń, Alisia – miłość, starzec – czas z kosą à taka inscenizacja; na kamieniu wierszyk dla M.
© Cała niespodzianka pomysłem Ludomira – nazwała łąkę „Ludomir”
© „niech ta łąka czasem przypomni biednego Ludomira”*
7. Wyznanie
© *pierwszy raz pomyślała, że może ją porzucić
© Był jej nieznajomy (tajemnica), dotąd nie mówił o miłości
© Zatroskana nie śpi całą noc, rano wychodzi na spacer i śpiewa, o dziwo L. też nie spał i też wybrał się na spacer
© Wyznaje jej miłość, a ona na to: „niewdzięczny” i ucieka zostawiając welon, który zabrał L. i powiedział, że z straci go dopiero z życiem
8. List drugi Ludomira do Telimeny
© Nie może zostać w Krzewinie, chce wrócić do matki
© Póki M. była obojętna mógł tam być, ale dziś poznał tajemnicę jej serca i musi wyjechać, bo nie może ona być z kimś bez stanu, bez imienia
© M. zapytała kiedyś czy spotkają się w przyszłym życiu – odp. Że tak
9. Odjazd
© „List Ludomira do Malwiny”
- swoją przyszłość widzi okropną, w sercu rozpacz i śmierć
- rzuca ją na wieki
- jego tajemnica nie skrywa występku, prosi, by nigdy nie dociekała kim on jest i nie wspominała nawet, że się spotkali, bo to pomnoży jego nieszczęścia
- nikt nie będzie jej kochał tak jak on
© M. przysięga, że nigdy nie będzie próbowała odkryć jego tajemnicy
10. Krótki
© W Krzewinie z czasem przestano wspominać o L.
© M. bardzo zachorowała, by wrócić jej zdrowie ciotka wysyła ją do Warszawy
11. Warszawa
© „List Malwiny do Wandy” 5 XII
- napatrzyła się na śnieg, a nie lubi J
- to jej I raz w wielkim mieście
- napisała do księżny W*** (znajoma matki), żeby wprowadziła ją w towarzystwo
© „Drugi list Malwiny do Wandy” 15 XII
- odwiedziła z Księżną wiele domów, gdzie była przedstawiana
- w pałacu ministra wojny poznała Dorydę (hrabina Nel… - szycha, najpierwsza elegantka), Zdzisława księcia Melsztyńskiego – ma wrażenie, że gdzie go już widziała; Doryda obrabiała jej dupę, więc nie bardzo ją polubiła; poznała Starosicica; wszyscy opowiadają o nieobecnym młodym księciu helsztyńskim, który przesiaduje ze swoim pułkiem – bawidamek, „zepsute dziecko”, od roku w związku z Dorydą
- tylko w Krzewinie była naprawdę szczęśliwa
© „List trzeci Malwiny do Wandy” 26 XII
- wielki bal u posła francuskiego
- książę Melsztyński okazał się Ludomirem, który był wielce zajęty Dorydą
- książę zostaje przedstawiony Malwinie – prawi jej piękny komplement, ale nie rzuca się jej na szyję jak starej znajomej ;)
- czuje się zagubiona, nie wie co ma robić
© „List majora Lissowskiego do przyjaciela” 30 XII
- do Alfreda
- opowiada o wdziękach Malwiny
- kocha się w Malwinie, ale ona go nie kocha
- obawia się Melsztyńskiego wyraźnie nią zauroczonego
- doszedł do tego, że młody książę kwaterował niedaleko Krzewina i ujechał stamtąd na kilka miesięcy (nikt nie wie, co się z nim działo), a po powrocie był bardzo smutny i pomieszany
12. Dalszy ciąg bytności Malwiny w Warszawie
© Nikt w Warszawie nie wątpił już w miłość młodego księcia do Malwiny
© Mówiono, że Zdzisław w ślubie wnuka widzi swoje szczęście
© Książę porzucił Dorydę (to Malwinę też może porzucić – obawiała się)
© Malwina nie mówi o Krzewinie - obietnica
© „Wypis z listy Malwiny do siostry”
- nie jest szczęśliwa, choć Książe na każdym kroku zaręcza ją o swojej miłości
- głos wewnętrzny jej mówi, że w tym wszystkim jest jakaś tajemnica, która ponosi za wszystko winę
© To, co czuła do Ludomira w Krzewinie, zgasło w Warszawie
© Czuje do niego tylko przyjaźń
© On nie potrzebuje jej serca, bo wiele serc go kocha, nie potrzebuje szczęścia, bo nie zna nieszczęścia
© W Krzewinie zdawało jej się, że pierwsze w życiu szczęście znalazł w jej sercu
© Nie znajduje na twarzy księcia tej melancholii, co kiedyś
© Doryda planuje oczernić Ludomira w oczach Malwiny i wplątać ją w intrygę – zemsta; dogadała się z majorem Lissowskim i zawiązali mały sojusz
13. Wieczór u Księżny W***
© Księżna W*** urządziła spotkanie towarzyskie
© Ludomir biegł przez cała salę, by wyrwać Malwinę do walca, ale przypadkiem rozdarł suknię Dorydy i ta kazała mu ją trzymać, gdy ją zszywano; potem Malwina była już zajęta na wszystkie tańce
© Książe posmutniał i poszedł do innego pomieszczenia; spotkała go tam Malwina, gdy przeglądała się w lustrze; powiedziała wszystkim, że nie będzie już tańczyć
© Gra w sekretarza – sekretarz pisze pytania na karteczkach i rozdaje uczestnikom, oni odpowiadają, potem się czyta na głos
© Malwina napisała do L. „Czy przeszłe lato, czy sierpień zeszły/ żadnego nie zostawiły wrażenia?” odpowiedział: ”Wrażenie, niestety, na wieki nie wymazane. Ale litościwa dobroć o tym może wspominać, by nie powinna.” Po tym zaczęła go lepiej traktować.
© Lepsze nastawienie Malwiny przywróciło księciu dawny sposób bycia – drwił ze wszystkiego (również z religii, co oburzyło Malwinę)
© Uważa, że złe przykłady, złe społeczeństwo najlepsze serca zepsuć mogą à moralizatorstwo
14. Kwesta
© Zatrudnienie odciąga nasze myśli od problemów, więc M. zgłosiła się do kwestowania; kogo odwiedziła:
- ochmistrzyni z dziećmi à dzieci dorzucają $, mała Jadzia wciska lalkę, żeby dać biednym dzieciom; ochmistrzyni dziwi się, że uważa się jej stan za upokarzający i przykry, dla niej nie ma nic piękniejszego niż kierować niewinne dzieci na drogę cnoty, ona zajmuje się głownie moralnością, uczy je żeby były dumne z tego, że są Polakami (patriotyzm); Malwina mówi, że to bez sensu sprowadzać cudzoziemki by wychowywały dzieci (patriotyzm)
- skąpy, dziany facet à wpuścił ją tylko dlatego, że była ładna, a dał jej $ bo bał się, że obrobi mu dupe w towarzystwie
- elegantka à ciągle wybierała stroje, nie miała $, poprosiła Malwinę żeby za nią wrzuciła dukata
- zakon bazylianów à zakonnik Ezechiel zaprosił ją do ogrodu i zebrał $ od braci; dał jej kwiaty, by pamiętała, że pod habitem może bić radosne serce
- oberża à kupa ludzi, hałas, ale zebrała $„miłosierdzie, ten święty przymiot, nierozdzielnym jest w duszach polskich z gościnnością starodawną, z szlachetną odwagą i przywiązaniem najczystszym do ojczyzny. Te właściwe narodowe cnoty, których wieki nieszczęść, zniszczenie kraju, bieg czasu, gwałt przymusu, strata nawet nadziei wykorzenić z serca Polaków nie potrafiły.” à zajebisty patriotyzm
- Cygan Dżęga i jego córka Rózia à był kiedyś ubogi, ale „anioł” Melsztyński odpędził od nich nędzę; Rózia ma korale, które dostała od „wariata”
Wariat – nosił białą chusteczkę na sercu, zerwał się wiatr i wpadła do wody; muślin zaplątał się cyganowi w sieć, wiec mu oddał, a ten mu chciał dać $, więc przyniósł prezent dla Rózi
© Malwinie wspomnienie Ludomira i wariata mimowolnie się łączyło
© Spotkała na ulicy Ludomira i bardzo gorąco ucieszył się na jej widok i dał jej ładunek z $
© W okolicy wybuchł pożar; wystraszona Malwina wróciła natychmiast do domu
TOM II
15....
aaggussiiaa