Wiercenie - jest to skrawanie materiału za pomocą narzędzia zwanego wiertłem w wyniku którego otrzymujemy otwór o przekroju najczęściej kołowym. Przy zastosowaniu specjalnych wierteł metodą wiercenia wtórnego możliwe jest uzyskanie otworu wielokątnego (np. trójkątnego, czworokątnego).
Kinematyka wiercenia:
Wiercenie odbywa się jeżeli wiertło się obraca, a przedmiot obrabiany pozostaje nieruchomy lub gdy wiertło jest nieruchome, a przedmiot obrabiany obraca się.
Rozróżnia się cztery odmiany kinematyczne wiercenia:
-W odmianie 1-ej, zarówno ruch główny, jak i posuwowy wykonuje narzędzie, a przedmiot obrabiany znajduje się w spoczynku. Jest to „klasyczna" odmiana kinematycznia realizowana na obrabiarkach zwanych wiertarkami.
-W odmianie 2-ej ruch główny wykonuj przedmiot obrabiany, a narzędzie-ruch posuwowy wzdłuż własnej osi. Występuje ona na obrabiarkach specjalnych do wiercenia głębokich (długich) otworów w układzie poziomym oraz na różnego typu tokarkach.
-W odmianie 3-ei ruch główny wykonuje narzędzie, a ruch posuwowy realizowany jest przez przedmiot obrabiany. Odmiana ta dotyczy wiercenia na wytaczarce poziomej, frezarce pionowej (rzadko stosowana) i na niektórych odmianach agregatów wiertarskich (z ruchomym stołem).
-W odmianie 4-ej oba ruchy - główny i posuwny - wykonywane są przez przedmiot obrabiany, przy nieruchomym narzędziu. Jest to odmiana w praktyce przemysłowej rzadko stosowana.
Powiercanie- zwiększenie średnicy otworu, powstaje otwór niedokładny chropowaty
pogłębianie - zmiana geometrii początkowej części otworu (np. fazka)
rozwiercanie –stosuje się w celu uzyskania dokładnego wymiaru i małej chropowatości (obróbka wykańczająca) wykonywana rozwiertakiem
Frezowanie jest to sposób obróbki skrawaniem pow. płaskich lub krzywoliniowych, w którym przedmiot obrabiany wykonuje ruch posuwowy prostoliniowy lub śrubowy a narzędzie ruch obrotowy.
Kinematyka frezowania:
- frezowanie walcowe - gdy frez walcowy styka się powierzchnią walcową z powierzchnią obrabianą;
- frezowanie czołowe - gdy frez styka się z powierzchnią obrobioną w sposób przeważający swą powierzchnią czołową;
Podział kinematyczny:
- przeciwbieżne - kierunek posuwu przedmiotu jest przeciwny do kierunku obrotu freza,
- współbieżne – kierunek posuwu przedmiotu jest zgodny z kierunkiem obrotu freza.
współbieżne-grubość warstwy skrawanej jest największa na początku i najmniejsza pod koniec pracy. Wióry gromadzą sie za frezem (co umożliwia lepsze chłodzenia narzędzia) a siły powstające przy skrawaniu dociskają frez do przedmiotu obrabianego. Dlatego obecnie jest najczęstszą formą frezowania obwodowego
przeciwbieżne-warstwa skrawana na początku wcinania się ostrza jest niewielka, następnie grubość wzrasta aż do maksimum przy końcu skrawania. Ze względu na dużą moc skrawania oraz utrudnione chłodzenie spowodowane gromadzeniem się wiórów przed frezem jest stosowane tylko w określonych przypadkach gdy mamy do czynienia z surowym przedmiotem odlewanym lub walcowanym (ostrze trafia bowiem najpierw na powierzchnie obrobioną a dopiero potem na surową co zwiększa trwałość freza.
frez walcowy – ma ostrza na powierzchni bocznej
Metody frezowania kół zębatych:
-kształtowa-nacinanie zębów narzędziem kształtowym (najczęściej frezem krążkowym modułowym), którego zarys odpowiada zarysowi wrębu.
-obwiedniowa-nacinanie zębów narzędziem w kształcie zębatki, koła zębatego lub freza ślimakowego. Narzędzie wykonuje ruchy robocze skrawające, a jednocześnie zespół: narzędzie i przedmiot obrabiany wykonują ruchy odpowiadające współpracy dwóch kół zębatych, co zapewnia uzyskanie właściwego kształtu zębów.
dawiddd93