Zatruty bluszcz_Barbara Nawrocka-Dońska.pdf

Barbara Nawrocka-Dońska

ZATRUTY BLUSZCZ

Czytelnik • Warszawa 1977

Okładkę projektowała

JOANNA MARCZEWSKA

„Czytelnik”, Warszawa 1977.

Wydanie I

Nakład 100290 egz.

Ark, wyd. 6,9; ark, druk. 9,5.

Papier offsetowy ki. V, 60 g, 93 cm.

Oddano do składania 17II1977.

Podpisano do druku 11 VI 1977.

Druk ukończono w czerwcu 1977 r.

Zakłady Graf. „Dom Słowa Polskiego”

w W-wie

Zam, wyd. 97;

druk. 1401/k. F-21.

Cena zł 25-

Printed in Poland

Rozdział 1

Na dole, trzy piętra niżej, roztopiony asfalt błyszczał jak

płynna smoła w rozgrzanym na węglach kociołku. Miasto,

kamienie, bruki dyszały upałem. Gęsty bluszcz oplatał balkon,

zakrywał go szczelnie przed okiem przechodniów. Gęstwina

pnączy ochraniała wnętrze loggi, czyniąc z niej zieloną oazę w

środku miasta. Skomplikowany system rurek milimetrowej

średnicy doprowadzał wodę i utrzymywał stałą wilgoć w pod-

łożu rośliny. Woda ciurkała i szeleściła, płynęła wolno, spo-

kojnie, ale skutecznie. Korzenie pnącza trzymały się mocno

drobin zapełniających rowki blach ściekowych.

Trzeba całymi latami hodować pnącze, żeby osiągnąć taki

efekt - pomyślał kapitan Korda - i lubić roślinność. To spo-

strzeżenie nastroiło go przychylnie do właściciela mieszkania.

- Muszę powiedzieć chłopakom, żeby utrzymali dopływ wody.

Szkoda zmarnować tyle pracy.

Zrobił krok do przodu, chciał się oprzeć o balustradę bal-

konu. Rozmyślił się. Lepiej, żeby go nikt nie oglądał z dołu. Z

miejsca, w którym stał, widział korony drzew, pustą przestrzeń

zieleńca, kurz wytyczonych między trawnikami pieszych cią-

gów.

Osiedle zbudowano w ostatnich latach. Nikt nie miał sąsia-

dów z przeciwka. Patrzyło się na drzewa, trawniki, na obudo-

wane piaskowcem geometryczne figury kwietników albo na

niebo. Przestrzeń, światło, słońce i zieleń.

Korda westchnął - i kompletny brak świadków. Wrócił do

pokoju, pozostawiając otworem drzwi balkonu. Obok tapcza-

nu wbudowanego w biblioteczną półkę - tam mieścił się też

niewielki barek, miejsce na radio i telewizor - stała fotografia.

Wziął w ręce ramkę ze zdjęciem, ale nie spojrzał. Próbował

zapamiętać kombinację meblo-półki, zajmującej jedną ścianę

pokoju. Rozwiązywała cały problem umeblowania pożytecz-

nego. Resztę powierzchni mieszkalnej zostawiała na przyjem-

ności - puszysty, nylonowy dywanik, wygodny, długi fotel,

kilka świateł, ogromny wazon z chińskiej porcelany, posta-

wiony wprost na podłodze.

Człowiek z fotografii umiał mieszkać. Był wygodny, ale

nie sadził się na zbytek. Wykorzystał właściwie światło, po-

wietrze, przestrzeń - zagospodarował je roślinami i drewnem.

Kapitan wyrobił sobie o nim zdanie. Teraz - mógł przyjrzeć

się zdjęciu.

Był to niewątpliwie piękny mężczyzna, chociaż przeszedł

swoją smugę cienia. Minął już szczyt męskich lat. Zdjęcie

promieniowało jednak nadal urodą i ciepłem. Uśmiech, odbija-

jący się w jego oczach, na pewno zdobywał zaufanie dziew-

cząt. Dzieci lubią wsuwać rączki w podobną dłoń - wrażliwą i

czułą. Za takimi mężczyznami snują się kobiety i psy. Koty

moszczą się zaraz na kolanach.

Korda zbyt mocno postawił ramkę obok tapczanu. On też

w ciągu trzech kwadransów spędzonych tu samotnie polubił

mężczyznę z fotografii.

Mimo wrzawy, jaką robi się wokół wielkich gwiazd w

okresie powodzenia, ten mężczyzna był chyba zawsze zamy-

ślony nad sobą i zapewne dlatego tak diabelnie sympatyczny.

Kapitan odruchowo usiadł na tapczanie, ale znów się pode-

rwał, wyszedł na balkon, odsunął leżak od wiklinowego stoli-

ka i usadowił się wygodnie.

Miał przed sobą nie tknięte nakrycie. Lniana serweta w

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: