Maxwell Cathy - Eden.pdf - Cathy Maxwell - wolfy12

CATHY MAXWELL

EDEN

PROLOG

Kornwalia, 1815

Nie zwa Ň aj Ģ c na nadci Ģ gaj Ģ c Ģ burz ħ , wdowa Haskell stała na kamienistym cyplu

wrzynaj Ģ cym si ħ w morze, zawini ħ ta od stóp do głów w szar Ģ zgrzebn Ģ peleryn ħ . W

wyci Ģ gni ħ tych ku ciemnemu niebu r ħ kach trzymała mały amulet. Wiatr rozwiewał jej

srebrzyste włosy i szarpał peleryn Ģ . Rozw Ļ cieczone fale przewalały si ħ przez kamienie,

zalewaj Ģ c stopy starej kobiety, ale ona nie ruszała si ħ z miejsca. Moc Ň ywiołów była

niezb ħ dna do tego, by czar zadziałał.

Za plecami wdowy stało w milczeniu trzydziestu mieszka ı ców wsi Hobbles Moor.

Pos ħ pne twarze wyłaniały si ħ z mroku niczym ksi ħŇ yce. Zebrali si ħ tutaj, poniewa Ň wdowa

stwierdziła, Ň e b ħ dzie potrzebowa ę ich energii, ich poł Ģ czonej mocy. A oni, na przekór temu,

co mówił wikary, wierzyli w ka Ň de jej słowo, wierzyli w magi ħ ukryt Ģ w małych woreczkach.

W Ļ ród uczestników tego wieczornego spotkania była Betsy, pokojówka lorda

Penhollow. Obok niej stały kucharka Lucy i pani Meeks - gospodyni. Był równie Ň Seth,

miejscowy bednarz, stoj Ģ cy rami ħ w rami ħ z pot ħŇ nym Dane'em, którego ku Ņ nia przez cały

dzie ı rozbrzmiewała hukiem uderze ı pot ħŇ nego młota. W grupie wie Ļ niaków znale Ņ li si ħ

tak Ň e rybak Marten oraz Kyle, kłusownik, który znał okoliczne wrzosowiska jak własn Ģ

kiesze ı . Przyszedł nawet pan Galesbrook, nadzorca kopalni cyny.

- Tej nocy podejmujemy si ħ niełatwego zadania - powiedziała wdowa. - Aby czar

okazał si ħ skuteczny, wszyscy musimy wierzy ę w jego moc. Niech ci, którzy w Ģ tpi Ģ ,

opuszcz Ģ nas!

Nikt nie drgn Ģ ł. Spadły pierwsze krople deszczu, zmieszane z drobniejszymi

kropelkami morskiej wody, tryskaj Ģ cej na brzeg.

Wdowa Haskell obróciła si ħ trzy razy, trzymaj Ģ c woreczek wysoko nad głow Ģ . Cho ę

musiała mie ę ju Ň co najmniej osiemdziesi Ģ t pi ħę lat, nie straciła równowagi na Ļ liskim

kamieniu. Zacz ħ ła mamrota ę zakl ħ cie, które znali ju Ň jej przodkowie.

Betsy wyt ħŇ yła słuch, by usłysze ę słowa wdowy. Młoda pokojówka miała wi ħ cej

zaufania do guseł tej starej kobiety ni Ň do kolekcji lekarstw doktora Hargrave'a. Tak j Ģ

wychowano. Zreszt Ģ Betsy na własne oczy widziała, jak wdowa wyleczyła wielu ludzi z

kurzajek, wskrzesiła martwego cielaka i uzdrowiła dziecko chore na osp ħ , wieszaj Ģ c kurczaka

do góry nogami na krokwi i oskubuj Ģ c go z piór.

No tak, ale tego wieczoru sprawa była o wiele powa Ň niejsza.

Wdowa Haskell Ļ cisn ħ ła woreczek w dłoni i trzy razy uderzyła pi ħĻ ci Ģ w drug Ģ r ħ k ħ .

Nast ħ pnie podniosła głow ħ ku niebu i przez chwil ħ stała w milczeniu.

Zapadła pełna napi ħ cia cisza. Nikt nie Ļ miał si ħ odezwa ę .

Wreszcie wdowa przemówiła cienkim, piskliwym, ale mocnym głosem.

- Lucy Wright, wyst Ģ p. Lucy popatrzyła niepewnie na Betsy.

- No wyjd Ņ - wyszeptała Betsy.

- Jestem. - Pulchna kucharka była wyra Ņ nie wystraszona, co jej si ħ niecz ħ sto zdarzało.

Wdowa wpatrywała si ħ w horyzont, jakby była w transie.

- Nie mo Ň emy nieproszeni miesza ę si ħ w cudze sprawy. Lucy Wright, powiedz raz

jeszcze. Czy słyszała Ļ , jak lady Penhollow, matka lorda Penhollow, prosi o rzucenie

miłosnego czaru?

- A jak Ň e. Powiedziała, Ň e nie wie, co ma robi ę . Pokłóciła si ħ z synem. Za ŇĢ dała, by

poprosił o r ħ k ħ córki pana Willisa, ale lord odmówił. Powiedział, Ň e ta dziewczyna jest dla

niego za młoda. Wtedy nasza pani w Ļ ciekła si ħ i kazała mu pojecha ę do Londynu i poszuka ę

sobie Ň ony. Powiedziała, Ň e jest ju Ň na tyle bogaty, Ň e mógłby stara ę si ħ o ksi ĢŇħ c Ģ córk ħ . A

on na to, Ň e nie chce Ň ony z Londynu. No to nasza pani znowu zacz ħ ła krzycze ę , i to jak!

Byłam w kuchni, a słyszałam ka Ň de jej słowo!

Betsy i pozostali wie Ļ niacy słuchali w skupieniu. Pierce Kirrier, hrabia Penhollow, był

dla mieszka ı ców Hobbles Moor wa Ň niejszy ni Ň regent i parlament razem wzi ħ ci. Ród lorda

si ħ gał czasów króla Artura. Wie Ļ niacy wiedzieli o tym, bo ich kornwalijskie korzenie tkwiły

równie gł ħ boko.

I oto teraz temu rodowi groziło wyga Ļ ni ħ cie. Lord Penhollow musiał si ħ o Ň eni ę i

spłodzi ę potomka, a nikt nie chciał, by i jemu trafiła si ħ Ň ona z Londynu.

- Ano, lord Pierce ma racj ħ . Po kiego licha miałby jecha ę do stolicy? Jego ojciec

popełnił ten bł Ģ d - powiedział Dane. - Londy ı skim niewiastom brakuje hartu ducha; nie

nadaj Ģ si ħ na Ň ony Kornwalijczyków!

Kilku m ħŇ czyzn przytakn ħ ło mu skwapliwie. Mo Ň e i troch ħ współczuli lady

Penhollow, której zale Ň ało na tym, aby jej syn wreszcie si ħ o Ň enił, ale mimo to za grosz jej

nie ufali. Cho ę pi ħ kna dziedziczka, któr Ģ ojciec Pierce'a przywiózł do Penhollow Hall,

mieszkała tu ju Ň trzydzie Ļ ci cztery lata, wci ĢŇ była uwa Ň ana za kogo Ļ obcego. Na domiar

złego, nie sprawdziła si ħ w roli matki.

- Miał szcz ħĻ cie, Ň e Ļ my si ħ nim opiekowali - powiedziała pani Meeks. - Kiedy si ħ

urodził, a jego ojciec wrócił do Londynu...

- ņ eby tam chla ę i uprawia ę hazard - burkn Ģ ł Seth.

- Mi ħ dzy Bogiem a prawd Ģ , to przez jego Ň on ħ - odparła pani Meeks, jak zawsze

lojalna wobec starego hrabiego. - Trudno powiedzie ę co Ļ dobrego o kobiecie, która nie umiała

wychowa ę syna tak, jak nale Ň y. Kiedy pierwszy raz tu przyjechała, była rozpieszczon Ģ

panienk Ģ z miasta i ci Ģ gle stroiła fochy. A przecie wszyscy wiedz Ģ , Ň e jej ojciec był

rze Ņ nikiem, który zbił maj Ģ tek na sprzeda Ň y mi ħ sa dla armii. Ona robi wszystko, Ň eby

przypodoba ę si ħ szlachcie. - Pani Meeks wypowiedziała to ostatnie słowo z obrzydzeniem, a

Betsy doskonałe j Ģ rozumiała, podobnie jak wszyscy zebrani. Miejscowych szlachciców -

pana Willisa i jego przyjaciół, lorda Danbury i lorda Dainesa - uwa Ň ano za zadzieraj Ģ cych

nosa nierobów.

- A ja sobie my Ļ l ħ , Ň e to dobrze, Ň e to my Ļ my go wychowali - stwierdził Dane. -

Inaczej wyrósłby na takiego samego niedojd ħ jak jego ojciec. Przynajmniej włada młotem

kowalskim niczym prawdziwy kowal.

- I nie ma takiego statku, którego nie potrafiłby prowadzi ę - dodał Marten. -

Pami ħ tam, był mały jak szprotka, kiedy pierwszy raz wzi Ģ łem go do swojej łodzi. Nauczyłem

go te Ň pływa ę . Wrzuciłem go do oceanu, a jak Ň e, i od razu wypłyn Ģ ł.

- Kiedy polowałem na zaj Ģ ce i wiewiórki, nosiłem go na ramionach - oznajmił Kyle z

dum Ģ w głosie. - Nauczyłem go szacunku dla ziemi i dzikiego pi ħ kna wrzosowisk.

- A ode mnie nauczył si ħ , jak wydobywa ę z ziemi ukryte w niej bogactwa - stwierdził

z godno Ļ ci Ģ pan Galesbrook.

Betsy skin ħ ła głow Ģ . Mieszka ı cy wioski wychowali Pierce'a Kirriera i zrobili z niego

człowieka, jakim ich zdaniem powinien by ę pan na Penhollow Hall, a on nie sprawił im

zawodu.

Betsy była Ļ wi ħ cie przekonana, Ň e na całym Ļ wiecie nie ma drugiego tak wspaniałego

m ħŇ czyzny jak lord Pierce. Przywodził na my Ļ l jednego z legendarnych rycerzy króla Artura;

był wysoki, szeroki w ramionach i obdarzony sił Ģ siedmiu ludzi. No i przystojny jak sam

Lancelot. W Hobbles Moor nikt nie był zaskoczony, Ň e gdy tylko lord Pierce dorobił si ħ

fortuny, natychmiast zainteresowały si ħ nim młode panienki z dobrych rodzin z całej

Kornwalii, a nawet hrabstwa Devon.

Mieszka ı cy wioski zgadzali si ħ te Ň z matk Ģ lorda, Ň e najwy Ň szy czas, by znalazł sobie

Ň on ħ .

Ale w odró Ň nieniu od lady Penhollow nie uwa Ň ali, Ň e najlepsza dla niego byłaby

szlachcianka - przynajmniej jeszcze nie poznali takiej, która by si ħ nadawała.

Wdowa Haskell uci ħ ła przechwałki wie Ļ niaków. Zwróciła si ħ do Lucy.

- Ale czy jego matka wyra Ņ nie prosiła o czar miłosny? Pami ħ taj, Ň e aby zadziałał,

musi go sobie za Ň yczy ę osoba poł Ģ czona wi ħ zami krwi z tym, na kogo ma on zosta ę rzucony.

- A jak Ň e, prosiła. Wychodz Ģ c z pokoju, krzykn ħ ła do lorda: „Kusi mnie, Ň eby uciec

si ħ do tego czaru miłosnego, który wy, Kornwalijczycy, rzucacie na lewo i prawo”. Dokładnie

tak powiedziała. To wystarczy, prawda?

Wdowa Haskell wypr ħŇ yła si ħ . Betsy miała wra Ň enie, Ň e stara kobieta nagle stała si ħ

dwa razy wy Ň sza ni Ň przed chwil Ģ . W jej oczach błysn ħ ły iskry gniewu.

- Ona z nas drwi? I rozło Ň yła r ħ ce. Woreczek trzymała w lewej dłoni.

- Betsy, gdzie kosmyk włosów lorda Pierce'a, który obiecała Ļ przynie Ļę ?

Pokojówka przez chwil ħ grzebała w kieszeni sukienki, a Ň wreszcie wyci Ģ gn ħ ła z niej

kilka włosów, które ukradkiem wyj ħ ła ze szczotki le ŇĢ cej w pokoju młodego pana.

- Nic wi ħ cej nie udało mi si ħ zdoby ę , wdowo Haskell. Ko Ļ ciste palce staruszki

zacisn ħ ły si ħ na jedwabnych czarnych włosach, zanim zd ĢŇ ył porwa ę je wiatr.

- To wystarczy - powiedziała. Wsun ħ ła włosy do woreczka, po czym podniosła głow ħ .

- Usłyszcie mnie, wiatry, usłysz, pot ħŇ na nocy! Prosimy was o błogosławie ı stwo, o

czar nad czary. Prosimy o Ň on ħ , kobiet ħ , która byłaby godna tego, by zosta ę hrabin Ģ , kobiet ħ

pod ka Ň dym wzgl ħ dem przewy Ň szaj Ģ c Ģ inne. Wysłuchajcie naszego błagania!

Zgodnie z wcze Ļ niejszymi instrukcjami wdowy, teraz zacz ħ li mówi ę wie Ļ niacy.

- Musi by ę pi ħ kna jak ró Ň e w ogrodzie - powiedziała Betsy.

- Ale praktyczna - dodała pani Meeks.

- I inteligentna - dorzucił Samuel Cobbler, najstarszy po wdowie Haskell mieszkaniec

Hobbles Moor. To on został nauczycielem lorda Pierce'a, gdy jego rodzice znale Ņ li si ħ w tak

ci ħŇ kiej sytuacji, Ň e nie mogli sobie pozwoli ę na zatrudnienie guwernera z prawdziwego

zdarzenia. - Musi kocha ę ksi ĢŇ ki, jak nasz pan.

- Musi by ę delikatna, dobra i troskliwa - powiedział Dane. Pozostali wie Ļ niacy jeden

po drugim dodawali kolejne Ň yczenia.

- Powinna zr ħ cznie włada ę igł Ģ .

- Nasza nowa pani musi by ę miła.

- I szczodra.

- I umie ę si ħ Ļ mia ę .

- Odwaga te Ň jest wa Ň na - dodał Kyle. - Oby miała m ħŇ ne serce.

- Byłoby miło, gdyby miała talent muzyczny - powiedziała Lucy, pogr ĢŇ ona w

zadumie.

Kiedy wszyscy wypowiedzieli swoje Ň yczenia, wdowa Haskell dodała jeszcze jedno.

Maxwell Cathy - Eden.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: