Konwencja Wiedeńska o stosunkach konsularnych.pdf

Konwencja Wiedeńska o stosunkach konsularnych

Dz.U.82.13.98

KONWENCJA WIEDEŃSKA

o stosunkach konsularnych

sporządzona w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r.

(Dz. U. z dnia 17 maja 1982 r.)

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu dwudziestego czwartego kwietnia tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego trzeciego roku sporządzona

została w Wiedniu Konwencja wiedeńska o stosunkach konsularnych.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w

całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych, oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i

potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 17 września 1981 r.

Tekst konwencji zawiera załącznik do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA WIEDEŃSKA O STOSUNKACH KONSULARNYCH

sporządzona w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r.

Państwa strony niniejszej konwencji, pomne, że stosunki konsularne między narodami istnieją od

zamierzchłych czasów, świadome celów i zasad Karty Narodów Zjednoczonych, dotyczących suwerennej

równości państw, utrzymania międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz rozwoju przyjaznych

stosunków miedzy narodami, zważywszy, że Konferencja Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie

stosunków i immunitetów dyplomatycznych, która została otwarta do podpisu w dniu 18 kwietnia 1961

roku, przekonane, że międzynarodowa konwencja o stosunkach, przywilejach i immunitetach

konsularnych przyczyni się również do rozwoju przyjaznych stosunków między państwami bez względu na

różnice w ich systemach ustrojowych i społecznych, uważając, że celem tych przywilejów i immunitetów

nie jest zapewnienie korzyści poszczególnym osobom, lecz zapewnienie skutecznego wykonywania funkcji

przez urzędy konsularne w imieniu ich państw, potwierdzając, że normy międzynarodowego prawa

zwyczajowego będą nadal obowiązywać w sprawach, które nie zostały wyraźnie uregulowane

postanowieniami niniejszej konwencji, uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Definicje.

1. W rozumieniu niniejszej konwencji następujące wyrażenia mają niżej określone znaczenie:

a) wyrażenie "urząd konsularny" oznacza każdy konsulat generalny, konsulat, wicekonsulat lub

agencję konsularną;

b) wyrażenie "okręg konsularny" oznacza obszar wyznaczony urzędowi konsularnemu do

wykonywania funkcji konsularnych;

c) wyrażenie "kierownik urzędu konsularnego " oznacza osobę powołaną do działania w tym

charakterze;

d) wyrażenie "urzędnik konsularny" oznacza każdą osobę łącznie z kierownikiem urzędu

konsularnego, powołaną w tym charakterze do wykonywania funkcji konsularnych;

e) wyrażenie "pracownik konsularny" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie administracyjnej

lub technicznej urzędu konsularnego;

f) wyrażenie "członek personelu służby" oznacza każdą osobę zatrudnioną w służbie domowej

urzędu konsularnego;

g) wyrażenie "członkowie urzędu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, pracowników

konsularnych oraz członków personelu służby;

h) wyrażenie "członkowie personelu konsularnego" oznacza urzędników konsularnych, poza

kierownikiem urzędu konsularnego, pracowników konsularnych oraz członków personelu służby;

i) wyrażenie "członek personelu prywatnego" oznacza osobę zatrudnioną wyłącznie w służbie

prywatnej członka urzędu konsularnego;

j) wyrażenie "pomieszczenia konsularne" oznacza budynki lub części budynków i tereny przyległe

do nich, niezależnie od tego, czyją są własnością, używane wyłącznie do celów urzędu konsularnego;

k) wyrażenie "archiwa konsularne" oznacza wszystkie pisma, dokumenty, korespondencję, książki,

filmy, taśmy magnetofonowe i rejestry urzędu konsularnego, jak również materiały szyfrowe, kartoteki

oraz meble przeznaczone do ich zabezpieczenia i przechowywania.

2. Istnieją dwie kategorie urzędników konsularnych: zawodowi urzędnicy konsularni i honorowi urzędnicy

konsularni. Postanowienia rozdziału II niniejszej konwencji odnoszą się do urzędów konsularnych

kierowanych przez zawodowych urzędników konsularnych; postanowienia rozdziału III odnoszą się do

urzędów konsularnych kierowanych przez honorowych urzędników konsularnych.

3. Szczególny status członków urzędów konsularnych, którzy są obywatelami państwa przyjmującego lub

mają w nim stałe miejsce zamieszkania, uregulowany jest w artykule 71 niniejszej konwencji.

Rozdział pierwszy

POSTANOWIENIA OGÓLNE DOTYCZĄCE STOSUNKÓW KONSULARNYCH

Dział I

Nawiązanie i utrzymywanie stosunków konsularnych.

Artykuł 2

Nawiązanie stosunków konsularnych.

1. Nawiązanie stosunków konsularnych miedzy państwami następuje za wzajemną zgodą.

2. Zgoda udzielona na nawiązanie stosunków dyplomatycznych miedzy dwoma państwami oznacza, jeżeli

nie postanowiono inaczej, zgodę na nawiązanie stosunków konsularnych.

3. Zerwanie stosunków dyplomatycznych nie pociąga za sobą ipso facto zerwania stosunków

konsularnych.

Artykuł 3

Wykonywanie funkcji konsularnych.

Funkcje konsularne wykonywane są przez urzędy konsularne. Są one również wykonywane przed

przedstawicielstwa dyplomatyczne zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji.

Artykuł 4

Ustanowienie urzędu konsularnego.

1. Urząd konsularny może być ustanowiony na terytorium państwa przyjmującego jedynie za zgodą tego

państwa.

2. Siedziba urzędu konsularnego, jego klasa i okręg konsularny są ustalane przez państwo wysyłające i

podlegają aprobacie państwa przyjmującego.

3. Późniejsze zmiany siedziby urzędu konsularnego, jego klasy i okręgu konsularnego mogą być

dokonywane przez państwo wysyłające jedynie za zgodą państwa przyjmującego.

4. Zgoda państwa przyjmującego jest również wymagana, jeżeli konsulat generalny lub konsulat pragnie

otworzyć wicekonsulat lub agencję konsularną w innej miejscowości niż ta, w której sam jest

ustanowiony.

5. Uprzednia wyraźna zgoda państwa przyjmującego jest również wymagana do otworzenia biura

stanowiącego część istniejącego urzędu konsularnego, poza jego siedzibą.

Artykuł 5

Funkcje konsularne.

Funkcje konsularne polegają na:

a) ochronie w państwie przyjmującym interesów państwa wysyłającego oraz jego obywateli,

zarówno osób fizycznych, jak i prawnych, w granicach dozwolonych przez prawo międzynarodowe;

b) popieraniu rozwoju stosunków handlowych, gospodarczych, kulturalnych i naukowych między

państwem wysyłającym a państwem przyjmującym oraz na popieraniu wszelkimi innymi sposobami

przyjaznych stosunków miedzy tymi państwami zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji;

c) zapoznawaniu się wszelkimi legalnymi sposobami z warunkami i rozwojem życia handlowego,

gospodarczego, kulturalnego i naukowego państwa przyjmującego, zdawaniu z tego sprawy rządowi

państwa wysyłającego oraz udzielaniu informacji osobom zainteresowanym;

d) wydawaniu paszportów i dokumentów podróży obywatelom państwa wysyłającego, jak również

wiz lub odpowiednich dokumentów osobom, które pragną udać się do państwa wysyłającego;

e) udzielaniu pomocy i opieki obywatelom państwa wysyłającego, zarówno osobom fizycznym, jak

i prawnym;

f) działaniu w charakterze notariusza i urzędnika stanu cywilnego oraz wykonywaniu podobnych

czynności, jak również pewnych funkcji o charakterze administracyjnym, jeżeli nie sprzeciwiają się temu

ustawy i inne przepisy państwa przyjmującego;

g) ochronie interesów obywateli państwa wysyłającego, zarówno osób fizycznych, jak i

prywatnych, w sprawach spadkowych, na terytorium państwa przyjmującego, zgodnie z ustawami i

innymi przepisami tego państwa;

h) ochronie, w granicach ustalonych przez ustawy i inne przepisy państwa przyjmującego,

interesów małoletnich i innych osób nie posiadających pełnej zdolności do czynności prawnych, obywateli

państwa wysyłającego, w szczególności gdy zachodzi potrzeba ustanowienia nad nimi opieki lub kurateli;

i) z zastrzeżeniem przestrzegania praktyki i procedury obowiązujących w państwie przyjmującym

- zastępowaniu lub zapewnianiu odpowiedniego zastępstwa obywateli państwa wysyłającego przed

sądami lub innymi władzami państwa przyjmującego w celu uzyskiwania, zgodnie z ustawami i innymi

przepisami tego państwa, podjęcia tymczasowych środków dla ochrony praw i interesów tych obywateli,

gdy osoby te z powodu nieobecności lub z jakiejkolwiek innej przyczyny nie są w stanie podjąć w

odpowiednim czasie obrony swych praw i interesów;

j) przesyłaniu sądowych i pozasądowych dokumentów oraz wykonywaniu rekwizycji sądowych

zgodnie z obowiązującymi umowami międzynarodowymi lub, w braku takich umów, w sposób zgodny z

ustawami i innymi przepisami państwa przyjmującego;

k) wykonywaniu przewidzianych przez ustawy i inne przepisy państwa wysyłającego praw nadzoru

i inspekcji w odniesieniu do statków morskich i rzecznych posiadających przynależność państwową

państwa wysyłającego oraz statków powietrznych zarejestrowanych w tym państwie, jak również w

stosunku do ich załóg;

l) udzielaniu pomocy statkom morskim, rzecznym i powietrznym wymienionym w punkcie k)

niniejszego artykułu, jak również ich załogom, przyjmowaniu oświadczeń dotyczących podróży tych

statków, badaniu i wizowaniu ich dokumentów oraz, z zastrzeżeniem uprawnień władz państwa

przyjmującego, przeprowadzaniu dochodzenia w sprawie wypadków, które zdarzyły się w czasie podróży,

i załatwianiu sporów między kapitanem, oficerami i marynarzami, o ile zezwalają na to ustawy i inne

przepisy państwa wysyłającego;

m) wykonywaniu powierzonych urzędowi konsularnemu przez państwo wysyłające wszelkich

innych funkcji, których nie zakazują ustawy i inne przepisy państwa przyjmującego lub którym państwo

to nie sprzeciwia się lub też które są przewidziane w umowach międzynarodowych obowiązujących

między państwem wysyłającym a państwem przyjmującym.

Artykuł 6

Wykonywanie funkcji konsularnych poza okręgiem konsularnym.

W szczególnych okolicznościach urzędnik konsularny może za zgodą państwa przyjmującego wykonywać

funkcje poza swym okręgiem konsularnym.

Artykuł 7

Wykonywanie funkcji konsularnych w państwie trzecim.

Państwo wysyłające może powierzyć swemu urzędowi konsularnemu ustanowionemu w innym państwie

wykonywanie funkcji konsularnych w państwie trzecim po notyfikacji o tym zainteresowanym państwom i

w braku wyraźnego sprzeciwu któregokolwiek z nich.

Artykuł 8

Wykonywanie funkcji konsularnych na rzecz państwa trzeciego.

Po odpowiedniej notyfikacji państwu przyjmującemu i w braku jego sprzeciwu urząd konsularny państwa

wysyłającego może wykonywać w państwie przyjmującym funkcje konsularne na rzecz państwa trzeciego.

Artykuł 9

Klasy kierowników urzędów konsularnych.

1. Kierownicy urzędów konsularnych dzielą się na cztery klasy, mianowicie:

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: