Księga dźungli.doc

KSIĘGA DŻUNGLI

1.      Nieprzebyta, mroczna i tajemnicza dżungla jest dla zwierząt najlepszym domem. Mają one tu spokój i wszystko, czego potrzebują do życia. Nie inaczej jest z wilcza rodziną,
w której urodził się właśnie mały wilczek. Rodzice bardzo się cieszyli. Niestety, malec nie miał rodzeństwa... Któregoś dnia, pod wieczór, wilki usłyszały jakieś dziwne dźwięki. Podeszły bliżej. W trawie leżało zawiniątko, a w nim ludzkie dziecko.

2.      Od tej pory oboje wychowywali się razem, karmieni mlekiem wilczycy. Ludzki chłopiec rósł dużo wolniej niż jego wilczy brat, ale wytrzymywał długie marsze wilków. Wkrótce dżungla nie miała dla niego tajemnic…

3.      Pewnego razu po dżungli rozeszła się wieść o nadejściu strasznego tygrysa, który robił krzywdę innym zwierzętom, a szczególnie nie lubił ludzi.

4.      – Musisz być czujny, ponieważ zły tygrys może przyjść i Cię porwać – powiedziały wilki ludzkiemu dziecku. – Jedyny sposób, żebyś był bezpieczny to przeczekanie w wiosce za rzeką. Rozstanie było takie bardzo smutne...

5.      Gdy niebezpieczny tygrys wyniósł się z terenów nad rzeką, na których mieszkała wilcza rodzina, wilczyca posłała zaprzyjaźnioną panterę, żeby ta wykradła z wioski chłopca. Wszyscy w dżungli za nim tęsknili.

6.      Wracając do wilczej rodziny malca zaatakował wąż. Wpatrywał się w niego swoimi nieruchomymi oczami, ruszając tylko językiem, a zęby jadowe pobłyskiwały groźnie
w świetle zachodzącego słońca.

7.      Chłopiec tak się wystraszył, że aż znieruchomiał. Nagle poczuł, że go coś unosi do góry. To małpa porwała go wysoko na drzewo, gdzie mógł ochłonąć z wrażenia. Małpy przyniosły mu jeszcze kiście przepysznych, dojrzałych bananów.

8.      Po powrocie do wilczej rodziny chłopca odwiedził stary znajomy. Był nim niedźwiedź. Malec opowiedział mu swoje przygody z pobytu u ludzi. O tym, jak się dziwili, że biega na czworakach i jak się śmiali, gdy mówił do nich językiem wilków.

9.      Przysłuchiwały się tej smutnej opowieści sępy, węszące wszędzie padlinę. Dziwne to ptaszyska. Wyglądają okropnie, jakby miały szyje oskubane z piór. Nagle zaczęły kręcić się niespokojnie i zerwały się do lotu. Poczuły dym.

10.  Dżungla płonęła. Chcąc ją ratować chłopiec wskoczył na grzbiet jednego z pasących się
w pobliżu słoni. Popędzili prosto w ogień. Całe stado swoimi wielkimi stopami zadusiło płomień. Potem długo jeszcze bawili się, świętując ocalenie dżungli.

11.  Na jej drugim brzegu zobaczył dziewczynkę, Indiankę. Nabierała wody do dzbana, jakich wiele widział w wiosce. Uśmiechnęła się i powitała go podniesieniem ręki. Od tego czasu często spotykali się nad rzeką. Uczyli się swoich języków. Chłopiec – ludzkiego, a dziewczynka – wilczego. Stali się w końcu wielkimi przyjaciółmi. Na całe życie…