&

         Rekrutację pracowników w większości firm rozpoczyna selekcja dokumentów. Kandydaci proszeni są najczęściej o nadesłanie CV (Curriculum Vitae) i listu motywacyjnego. W ogłoszeniach pracodawcy używają też określenia aplikacja, co znaczy, że oczekują życiorysu zawodowego i listu motywacyjnego. Po analizie nadesłanych dokumentów pracodawca najczęściej wyłania grupę kandydatów, których zaprasza na bezpośrednie rozmowy.

         Przy dużym popycie na pracę, gdy o jedno miejsce ubiega się czasem kilkadziesiąt,
a nawet kilkaset osób treść listu motywacyjnego często przesądza o tym, czy pracodawca w ogóle zechce spotkać się z potencjalnym kandydatem.

         W wielu poradnikach i czasopismach, a także internecie można znaleźć wzory tych dokumentów. Bezkrytyczne ich stosowanie doprowadziło do tego, iż osoby poszukujące pracy wysyłały dziesiątki identycznych aplikacji do firm zmieniając tylko adresata. W konsekwencji pracodawcy po pewnym czasie byli w stanie na ich podstawie określić, że są to tzw. seryjni poszukiwacze pracy i niechętnie patrzyli na kandydatów, którym było obojętne, gdzie będą pracować. Utrudniało to proces rekrutacji, ponieważ nadsyłane dokumenty prawie niczym się nie różniły i selekcja kandydatów nie spełniała swojej roli.

Pamiętaj!

Życiorys to twoja wizytówka: zostawiasz ją w zakładzie pracy, wysyłasz w odpowiedzi na ofertę, dajesz znajomym, którzy wspomagają cię w poszukiwaniu pracy.

         Życiorys, który zawiera prawdziwe, zwięzłe i sprawdzalne informacje, jest prosty
i przejrzysty w formie, ma estetyczny wygląd i dostosowany jest do potrzeb adresata. Taki życiorys ma dużą szansę zainteresowania potencjalnego pracodawcy. Jeżeli list motywacyjny jest bardziej osobisty, przemyślany, nie zawiera zbędnych informacji, uwypukla przydatność kandydata, to dobrze o nim świadczy i zachęca do zaproszenia na rozmowę kwalifikacyjną.

         Dobre rozpoznanie rynku pracy oraz bilans własnych umiejętności, możliwości
i preferencji ułatwiają napisanie profesjonalnych dokumentów. Fragmenty CV,
w których autorzy piszą o ukończonych kursach, studiach i szkoleniach zawsze zwracają szczególną uwagę, bowiem najistotniejsze są kwalifikacje na dane stanowisko – im są one wyższe, tym autor listu ma większe szanse na pracę. Najważniejsze jest jednak zrozumienie, że najlepszym kandydatem jest osoba posiadająca odpowiednie do stanowiska kwalifikacje.

         Należy również pamiętać, że decydując się na pracę poniżej posiadanych kwalifikacji możemy zostać źle ocenieni. W takich sytuacjach pracodawca może przypuszczać, że kandydat ma „wady ukryte”, jeżeli nigdzie nie znalazł lepszej pracy, bądź może obawiać się, że tę pracę będzie traktował jako czasową i szukał lepszej, więc długo nie popracuje.

1.                       Podziel grupę na 2 zespoły.

2.                       Każdy z uczestników dostaje kartkę i pisze 2-4 zdania, które będą początkiem jego życiorysu. Następnie składa kartkę w taki sposób, by kolejna osoba mogła przeczytać tylko ostatnie zdanie i podaje sąsiadowi po lewej stronie.

3.                       Uczestnicy dopisują na kartach również od 2 do 4 zdań, w ten sam sposób zaginają kartki i podają osobom, które siedzą z lewej strony aż do momentu, gdy życiorys wróci do właściciela.

4.                       Na zakończenie wszyscy głośno odczytują „swoje życiorysy”.

Podsumuj:

Nikt nie zna nas lepiej od nas samych i nawet pięknie brzmiące zdania mogą nie pasować do naszych kwalifikacji, uzdolnień, cech osobowości, czy tego, co zdarzyło się nam w życiu robić. Ten dysonans, brak dopasowania do osoby, nieprzemyślana kolejność w układzie treści i ogólne pomieszanie faktów może być zabawne i budzić śmiech – jednak lepiej, aby dotyczyło to ćwiczenia niż miało rozbawić potencjalnego pracodawcę.

4              Rozdaj i omów materiał à Cechy życiorysu zawodowego (U 11.1)

         Pisząc życiorys zawodowy należy pamiętać aby:

-       opisując przebieg pracy zawodowej na pierwszy plan wysunąć to, co wiąże się
z pracą, o którą się staramy,

-       opis czynności i osiągnięć w pracy powinien być konkretny i rzeczowy, pracodawca szuka bowiem w życiorysie tych elementów, które świadczą o tym, w jaki sposób kandydat przyczynił się do sukcesu poprzedniej firmy oraz jak może wpływać na powodzenie firmy obecnej  (zainteresowanie pracą, orientacja na zysk firmy, praca w zespole, powaga, lojalność),

-       osoby, które mają dłuższe przerwy w pracy, np. z powodu bezrobocia czy urlopów opiekuńczych, a które w tym czasie wykonywały jakiekolwiek zajęcia podnoszące ich umiejętności, powinny zamieścić je w tym miejscu, zaznaczając np.:

1999 - obecnie              Poszukuję pracy. Podejmowanie prac zleconych: sprzątanie, opieka nad dziećmi, sprzedaż na bazarze.

1998 – 1999               Urlop wychowawczy. Szycie garderoby dla klientów prywatnych.

Absolwenci opisują w tym miejscu wszystkie doświadczenia, jakie zdobyli
w czasie praktyk, pracy wakacyjnej czy działalności społecznej.

Młodzi mężczyźni, którzy ukończyli służbę wojskową, powinni tu zamieścić wszystkie zdobyte w wojsku umiejętności.

-       warto podać zainteresowania, które podnoszą naszą wartość jako pracownika, szczególnie takie, które świadczą o naszym czynnym stosunku do życia, np. sport lub działalność społeczna.

Pamiętaj!

Życiorys zawiera informację o tym, co potrafię robić.

List motywacyjny mówi: dlaczego interesuje mnie ta praca

i dlaczego uważam, że jestem najlepszym kandydatem.

4              Rozdaj materiały à PRZYDATNE SŁOWA (U 11.2), AKTYWNOŚĆ SPOŁECZNA, zainteresowania, hobby (U 11.3 ),  PRZYKŁADY UMIEJĘTNOŚCI (U 11.4)

Słowa zamieszczone w tym materiałach (U 11.2, U 11.3, U 11.4) to tzw. “słowa aktywne”, które sprawią, że list lub życiorys wzbudza większe zainteresowanie pracodawcy, ponieważ przedstawia cię jako osobę aktywną i dzięki temu wyróżnia twój życiorys spośród dziesiątków lub setek innych.

1              Poproś jednego z uczestników, by na arkuszu napisał swój życiorys. Grupa powinna mu aktywnie pomagać.

Zwróć uwagę na przestrzeganie zasad pisania życiorysu.

1. Poproś, aby każdy uczestnik  przygotował własny życiorys. Zachęć do wykorzystania wszystkich materiałów pomocniczych: listy umiejętności, przydatnych słów, zainteresowań itd. Udziel pomocy w razie potrzeby.

2.                        Podziel grupę na pary, w których uczestnicy wymienią się życiorysami i zaznaczą niejasne sformułowania, luki w zatrudnieniu, brak lub nadmiar jakiejś informacji, niezrozumiały styl, błędy ortograficzne i interpunkcyjne. Udzielą sobie nawzajem rad co można  sformułować lepiej, celniej. Powiedz, że zanim wyślemy życiorys powinna go przeczytać osoba postronna.

Podsumuj:

Pisząc życiorys trzeba przestrzegać zasad wymaganych przy tego rodzaju dokumencie. Jeśli nie mamy zbyt dużo doświadczenia warto poprosić kogoś o pomoc przy ocenie tego, co napisaliśmy: czy wszystko jest jasne, nie budzi wątpliwości i czy będzie jednoznacznie zrozumiane.