MIĘDZYNARODOWA POLITYKA SPOŁECZNA
Definicja 1: MPS: Działalność państwa, samorządów i organizacji pozarządowych. Działanie te zmierzają do:
· Kształtowania ogólnych warunków pracy, bytu ludności (na odpowiednim dla danego kraju poziomie)
· Prorozwojowych struktur społecznych
· Stosunków społecznych opartych na równości i sprawiedliwości społecznej, sprzyjających zaspokajaniu potrzeb społecznych na dostępnym poziomie.
Definicja 2: Polityczna i społeczna działalność państwa, samorządów i organizacji społecznych, której celem jest poprawa położenia materialnego, asekuracja przed ryzykiem życiowy, i wyrównywanie szans życiowych grup społeczeństwa i ekonomicznie i socjalnie słabszych.
Polityka społeczna rozpoczęła się wraz z procesem industrializacji i urbanizacji w Europie.
Pierwsze powszechne ubezpieczenia zostały wprowadzone w USA w 1935 r.
Główny cel polityki społecznej: Elementarnym celem polityki społecznej jest jak najlepsze zaspokojenie wszelkich potrzeb człowieka. Potrzeby człowieka dzielimy na:
· Potrzeby materialne – zdrowie, praca, potrzeby biologiczne, mieszkaniowe
· Potrzeby niematerialne – piękno, środowisko naturalne
· Potrzeby duchowe – bezpieczeństwo, miłość, akceptacja
Cele polityki społecznej;
· Bezpieczeństwo socjalne - czyli zapewnienie dochodów i usług w wypadku wystąpienia ryzyka socjalnego (choroba, śmierć, bezrobocie, starość)
· Inwestycje w człowieka – stwarzanie równych szans dla młodych (choć nie tylko)
· Pokój społeczny – zapewnienie stabilizacji. Minimum dobrobytu. Stabilizacja polityczna.
· Życie rodzinne – stabilizacja rodzinna, szansa na wychowanie kolejnych pokoleń.
Polityki szczegółowe wchodzące w skład PS:
· Polityka socjalna (zabezpieczenie społeczne)
· Polityka ochrony pracy
· Polityka zatrudnienia
· Polityka ochrony zdrowia
· Polityka mieszkaniowa
· Polityka oświatowa
· Polityka kulturowa
· Polityka ochrony środowiska naturalnego
· Polityka prewencji i zwalczania patologii społecznej
· Polityka ludnościowa
· Polityka rodzinna
· Polityka wobec młodzieży
· Polityka wobec ludzi starszych
Różnice między polityką społeczną a polityką socjalną:
· Polityka społeczna – działania państwa oraz innych sił publicznych i sił społecznych, które zajmują się kształceniem warunków życia ludności oraz stosunków międzyludzkich.
· Polityka socjalna – obejmuje węższy zasięg działa, ograniczający się do udzielania bez ekwiwalentnych świadczeń
POJĘCIA KTÓRA WARTO ZNAC:
Postęp społeczny – to ciąg zmian społecznych, którym przypisujemy pozytywne cechy. Dotyczy całego społeczeństwa.
Problem społeczny – dotyczy całego społeczeństwa
Skuteczność polityki społecznej – gdy coraz mniej osób potrzebuje ratunku
Ruch naturalny – urodzenia, zgony, zmiany stanu cywilnego
Przyrost naturalny – stosunek urodzeń ń do zgonów
Ruch przestrzenny – migracje (wewnętrzne i zewnętrzne)
Przyrost rzeczywisty – saldo migracji zewnętrznej, zsumowanej z przyrostem naturalnym
Polityka pronatalistyczna – zachowanie lub p[odniesienie ilości urodzeń. Odmłodzenie społeczeństwa.
Polityka antynatalistyczna (depopulacyjna) – ma zahamować nowe urodzenia. Kraje 3 świata, Chiny
Neutralna polityka ludnościowa – nie mieszanie się państwa w kwestię urodzeń
Polityka prorodzinna – pomoc dla rodzin posiadających dzieci
Ubóstwo – stan w którym jednostce lub grupie nie udaje się zaspokajać podstawowych potrzeb w(uwzględniając warunki danego kraju)
Wskaźniki rozwoju społecznego – zdrowie, edukacja, stopień solaryzacji
Stopa koloryzacji – W Polsce mierzy się na 3 grupach wiekowych: 7-14, 15-18, 19-24
Analfabeta – nie potrafi przeczytać ani napisać nic o własnym życiu
Analfabetyzm funkcjonalny - odnosi się do braku umiejętności poprawnego pisania, czytania ze zrozumieniem i prawidłowego dokonywania prostych obliczeń
Rynek pracy – kształtowany jest przez podaż/popyt na miejsca pracy
Bezrobocie – osoby chętne do podjęcia pracy nie są w stanie jej znaleźć
Zjazd 16.10.10
Klasyfikacja uwarunkowań Polityki Społecznej:
1. Zewnętrzne:
a. Wynikające z uczestnictwa w światowym systemie ekonomicznym
b. Zobowiązania związane z udziałem w ponadnarodowych organizacjach
c. Możliwości rozwojowe. Dostęp do rynków zagranicznych i zewnętrzne transfery finansowe
2. Wewnętrzne:
a. Ustrojowo-polityczne
b. Materialne (ekonomia, infrastruktura, ekologia)
c. Związane z czynnikiem ludzkim; demograficzne/społeczne
d. Wynikające z zastosowanego (realizowanego) modelu polityki Społecznej
Zasady polityki społecznej (literki obok wybranej zasady odnoszą się do modelu polityki społecznej, który z nie korzysta. Literka z „-„ oznacza, że dana polityka jest realizowany w słabym stopniu przez dany model) :
1. Zasady deklarowane
2. Zasady realizowane:
a. Przezorności L, M
b. Samopomocy L-, M
c. Solidarności społecznej R, M-
d. Pomocniczości L, R-, M
e. Partycypacji R, M
f. Samorządności M
g. Dobra wspólnego L-. R, M
h. Wielosektorowości L, M
Modele Polityki Społecznej:
1. Model Liberalny (Wielka Brytania)
2. Model Redystrybucyjny (Szwedzki)
3. Model Motywacyjny (USA)
Style realizacji Polityki Społecznej:
1. Wyzywający – Jest skuteczny gdy grupa potrzebujących jest kompetentna, ma duże aspiracje i jest aktywna. Zakłada duże zaufanie społeczne. Jest skierowana do ludzi, którzy chcą, ale nie bardzo mogą. Jest to najrzadziej realizowany model.
2. Opiekuńczy – Jest przeznaczony dla osób, które nie mają umiejętności (nie potrafię!). Dotyczy to na przykład osób niepełnosprawnych, zwalnianych z dużych zakładów, gdzie nabyło się jedną wąską specjalizacje. Stosuje się tu kredyty, przekwalifikowania, dotacje na otworzenie własnej firmy
3. Bodźcowy – daje nagrody. Styl ten zakład, że ludzie potrafią i mogą, ale nie bardzo chcą. Stosuje się tu dodatki za pracę w szkodliwych warunkach. Nagrody za osiągnięcia, pożyczki na podniesienie kwalifikacji
4. Rygorystyczny – dla osób, które potrafią, mogą ale nie chcą. Wiąże się z zachowaniami patologicznymi. Zakłada wprowadzenia sankcji/presji. Nie zawsze jest skuteczny (np. Kara śmierci w USA).
Instrumenty Polityki społecznej:
1. Ekonomiczny – polityka konsumpcyjna, polityka cen, system podatkowy
2. Informacyjne – szkoły, kampanie społeczne , media
3. Prawne – konstytucja, ustawy, prawo cywilne, karne, rodzinne
4. Kadrowe – ludzie tworzący prawa (posłowie, senatorowie, sędziowie), pracownicy opieki społecznej, nauczyciele, policjanci, wolontariusze.
5. Kształtowanie przestrzeni – infrastruktura, szkoły szpitale, sprzęt medyczny
6. Gospodarowanie czasem – myślenie przyszłościowe
Kwestie społeczne:
1. Ubóstwo
2. Bezrobocie
3. Edukacja
4. Mieszkalnictwo
5. Zdrowie
6. Migracje
7. Patologie społeczne
8. Eko kwestia (sprawy związana ze środowiskiem)
3
Joanat