Fakty i Mity 09-2005.pdf

18-letnia Agnieszka w radzie nadzorczej krakowskiej firmyFeREX

CÓRKA BARONA SLD Str. 9

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 9 (261) 10 MARCA 2005 r. Cena 2,60 zł (w tym 7% VAT)

Nie jest łatwo być antyklerykałem w kraju, w którym naród pogodził się

z poglądem, że pozycja klęcząca jest najbardziej odpowiednia na tym etapie

rozwoju homo sapiens .

Dwustu tych, którzy uważają inaczej i w dodatku podnoszą głowy, spotkało się

26 lutego w Warszawie na II Kongresie Antyklerykalnej Partii Postępu RACJA.

Str. 3

wyrzekł wtedy znamienne słowa o „odnowie ob-

licza tej ziemi” i chwalebnym „Dziele Nowego Tysiąc-

lecia”. Plan 5-letni wykonaliśmy z nawiązką: „FiM”

stały się piątym tygodnikiem w Polsce pod względem

sprzedaży, kościoły pustoszeją, kilku księży za naszą

sprawą ogląda świat przez kratki, a na opatrzność Glem-

pa brakuje kasy. Skupiliśmy wokół siebie elitę postę-

powej polskiej nauki i najlepsze nosy oraz pióra dzien-

nikarskie. Nasze liczne sukcesy i wielkie zaangażowa-

nie Czytelników zapłodniły Jonasza dalekowzroczną ideą

przejęcia władzy w Katolandzie przez antyklerykałów.

Drodzy Czytelnicy!

jedną z humorem dla wszystkich, a na wyraźną proś-

bę większości z Was dodajemy drugą kolumnę listów

– artykułów pisanych przez Czytelników. Przychodzą ich

do redakcji całe setki, ale prosimy o jeszcze, aby mieć

większy wybór. Także za Waszym przyzwoleniem zwięk-

szymy od następnego numeru cenę gazety o 20 gro-

szy, co nie zbilansuje zwiększenia objętości, ale po-

zwoli nam zachować wysoki poziom publikacji.

I jeszcze jedno. Na naszej redakcyjnej imprezie, która

odbędzie się 12 marca, będziemy wielokrotnie pili Wa-

sze zdrowie – aż do skutku...

W wyniku tegoż cudownego zapłodnienia Jonasz zro-

dził Antyklerykalną Partię Postępu RACJA, która rośnie

nam w siłę i rozum aż miło popatrzeć. Naczelny za ty-

dzień bardziej szczegółowo podsumuje minioną pięcio-

latkę. A my wszyscy mamy dla Was, Kochani, prezent...

Od następnego numeru „Fakty i Mity” przytyją o całe

4 strony, i to już na stałe! Zgodnie z Waszymi postu-

latami zawartymi w ankiecie, poszerzamy gazetę o dwie

kolumny dziennikarskie (wraz z poradami prawnymi),

REDAKCJA „FiM”

10 marca „Faktom i Mitom” stuknie 5 lat! Jonasz

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 9 (261) 4 – 10 III 2005 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

EUROPA Nasi w odwrocie – Tiger dostał po ryju, papież

w szpitalu, a Dudek wpuszcza szmaty.

Zagadka: do którego z nich odnosi się komentarz z Programu I

TVP: Skąd u niego tyle odwagi do walki z chorobą?

Złoty środek

POLSKA, UE Wreszcie jesteśmy w czymś najlepsi – Polacy są

najpobożniejszym narodem Unii Europejskiej. Aż 98 proc. ro-

daków wierzy w Boga. Odsetek wierzących w Portugalii wy-

nosi już tylko 90 proc., a średnia unijna to 71 proc.

Polacy wierzą w Boga??? To Bóg ma tracheotomię?!!

POLSKA Polski eksport w 2004 roku pobił wszelkie dotych-

czasowe rekordy. W ciągu roku zwiększył się aż o 11 mld eu-

ro dzięki ogólnie dobrej koniunkturze, sukcesom polskiej żyw-

ności w Unii oraz dobrym cenom na miedź, stal i węgiel.

Cicho, sza! Nie powtarzajcie tej wiadomości, bo jak dowie się rząd,

Sejm i NBP, to gotowi znów wszystko spieprzyć.

pa, Balcerowicza, Kwaśniewskiego oraz „Gazety Wybor-

czej” zanosi się na to, że ster Polski pochwyci w swe dłonie

CENTRUM. Co to za nowe menu? Z czym to się je? I dlacze-

go nie nazwać tego po swojsku kapitalizmem katolickim?

Nagle niemal wszystkie partie polityczne postanowiły dry-

fować w stronę mitycznego centrum. Ale pierwszy do rezy-

gnacji z idei własnej partii dał sygnał już pięć lat temu Le-

szek Miller. To niekwestionowany prekursor tumiwisizmu

ideologicznego III RP. Po tym jak zjednoczył lewicowe partyj-

ki i ugrupowania, wyszedł z założenia, że SLD posiada patent

na lewicowość, którego nikt nie jest mu w stanie odebrać.

Innymi słowy – każdy lewicowy wyborca zawsze już będzie

głosował na silny i lewicowy (z nazwy!) Sojusz Millera,

choćby z braku alternatywy. Po co więc dalej karmić własne

udomowione kury, kiedy można sięgnąć po nowe stada

przepiórek? Tak SLD zaczęło łasić się Kościołowi i środowi-

sku pracodawców, pragnąc zjednać sobie związanych z nimi

wyborców. Dwa szczyty włazidupstwa Leszka to jego wizy-

ta u prałata Jankowskiego i obiecanie mu koncesji na bursz-

tyn oraz propozycja podatku liniowego. W wizji „żelaznego

kanclerza” Millera siłą i podporą jego rządów miały

być zastępy armii wyborców – od przemalowa-

nych na różowo byłych działaczy PZPR, aż po

część katonarodowców i antysemitów. Ide-

owi lewicowcy mieli zwiesić łby i podążać

za tą armią. Sam kanclerz natomiast sie-

działby w centrum i rzucał garściami plaster-

ki kiełbasy – raz trochę na lewo, raz na pra-

wo. Aż dziw, że były premier nie miał swojej

audycji w Radiu Maryja, może teraz Wałęsa

oskarżałby go o zdradę ideałów Okrągłego

Stołu, przy którym wspólnie siedzieli…

Choć cały ten misterny plan szlag

trafił, bo Miller nie pozyskał nowe-

Steinhoffa i Religi – to dlaczego nie mogłoby powstać „cen-

trum lewicowe” – pomyśleli Hausner z Frasyniukiem i po-

wołali do życia Partię Demokratyczną. Jeśli „centrum cen-

tralne” Kwaśniewskiego zdąży powstać i wystartować

w kampanii wyborczej do parlamentu, to przyszły Sejm

może wyglądać jak kupa zmieszana z bigosem. Cała na-

dzieja, że zjednoczą się centra byłego prezydenta i Hau-

snerowsko-Frasyniukowe, bo wtedy POPiS może nie uzy-

skać większości w przyszłym parlamencie i będą nami

rządzić w miarę normalni ludzie! Czy w Polsce jest jednak

w ogóle elektorat centrowy? Czy może są to tylko central-

nie wkur...i rządami na przemian lewicy i prawicy?

Polityczne centrum ma gwarantować stabilność sceny

politycznej i kontynuację reform. Nikt jednak dotąd nie na-

pisał, czym wyróżniają się w naszych warunkach poglądy

centrowca. Badacze tematu – profesorowie Jacek Racibor-

ski i Jerzy Wiatr z Uniwersytetu Warszawskiego – jako je-

dyni zwrócili uwagę na słabość tezy o istnieniu w Polsce

zarówno elektoratu centrowego, jak i zasadność istnienia

takiej partii. Analizując poglądy wyborców wszystkich par-

tii, które przekraczały w latach 1991–2002 próg 3 proc. gło-

sów, postawili następujące tezy:

– ani lewica, ani prawica w Polsce nie mają spójnego

programu; istnieją tylko poglądy poszczególnych ludzi;

– partie nie opierają się na spójnej ideologii, lecz

na hasłach, które mają przyciągnąć jak najwięcej

wyborców;

– do centrum zaliczają się tak naprawdę ci, którzy

nie znajdują dla siebie partii;

– sami wyborcy nastawieni są populistycznie i rosz-

czeniowo, nie interesują ich specjalnie ani kwestie podat-

ków, ani stanowienia prawa (najważniejsze dla wyborców

na Zachodzie). Nie interesują ich, bo sami politycy zro-

bili wszystko, aby wyeliminować z publicznej dyskusji

te elementy. Polską polityką i wybora-

mi rządziły i rządzą:

teczki, aborcja, deko-

munizacja. Jakiekol-

wiek porównania Pol-

ski z polityką zachod-

nią nie mają sensu, po-

za faktem, że kandydat

płci męskiej w wyborach

powinien być przystojny.

Skoro wyborców SdRP/SLD

bardziej od gospodarki interesowała własna obrona przed

atakami o bycie popłuczynami PZPR, a wyborców AWS/LPR

– obrzydzanie ludziom komunistów – to nie możemy mó-

wić o jakimkolwiek racjonalnym podziale sceny politycz-

nej. Partie stały się zbiorowiskiem ludzi o takich samych

biografiach, a nie poglądach.

Doktor Barbara Gadomska z Wyższej Szkoły Humanistycz-

nej w Pułtusku winą za taki stan rzeczy obarcza część me-

diów. Zamiast edukować, wmawiają one, że brak poglądów

jest rzeczą zdrową i pożądaną. Prym w tej kwestii wiedzie

„Gazeta Wyborcza”. Rodzącą się w bólach demokrację wie-

lopartyjną – która aktywizuje społeczeństwo i daje pełne przed-

stawicielstwo narodu w Sejmie – przedstawiono jako do-

pust boży i coś, czego Polsce wcale nie potrzeba. Natural-

nie, duża w tym zasługa samych polityków, którzy spełniają

się w licznych awanturach. W wyniku tego coraz większa

część wyborców w ogóle przestała się zajmować polityką

(spadek frekwencji w wyborach), wychodząc z założenia, że

i tak nie mają żadnego wpływu na to, co dzieje się w kraju

i kto nim rządzi. Zwłaszcza tę grupę próbują zainteresować

sobą nowe CENTRA – wyprane z ideologii (nie zaniedbują

jednak dogadzania Kościołowi) i nieposiadające programu,

który póki co zastępują hasłem: stabilizacja. Czy rzeczywi-

ście mogą ją zapewnić i czy stabilizacja jest naprawdę wszyst-

kim, czego potrzeba Polakom? O tym za tydzień. JONASZ

Jak zbadał CBOS, mimo medialnej nagonki Kościoła, prawi-

cy i części tzw. lewicy, Polacy chcą prawa kobiet do aborcji.

Opowiada się za tym 57 proc. rodaków, a przeciwnych jest 27

proc. Wbrew zaleceniom Kościoła, 79 proc. rodaków chce edu-

kacji seksualnej w szkołach, a 76 popiera przeklęte przez Wa-

tykan zapłodnienie in vitro, czyli „dzieci z probówki”.

No, no... prawie 80 procent! To zostaje już tylko Radio Maryja

i dzieci w kąpieli.

Pod nazwą Partia Demokratyczna reaktywuje się środowisko

dawnej Unii Demokratycznej. Nowa liberalna i centrowa (co-

kolwiek to znaczy) partia powstaje także przy udziale (Hau-

sner) i aplauzie (Rosati) byłych członków SLD. Pomysłodaw-

ca PD – Władysław Frasyniuk – zaprasza do partii także Mar-

ka Belkę. Nowa formacja może liczyć na około 10 proc. po-

parcia i patronat „Wyborczej”. W panikę wpadły PiS i PO...

Cóż, łaska Polaka katolika na pstrym koniu jeździ.

Rząd Belki wystąpił z pomysłem likwidacji ustawy kominowej,

która ograniczała zarobki prezesów firm państwowych. Po no-

welizacji ich dochody będą wielokrotnie wyższe. Zdaniem rzą-

du, ustawa nie zdawała egzaminu, bowiem prezesi starali się

ją obejść, a poza tym była krzywdząca – w prywatnych firmach

szefowie mogli zarobić nawet kilkakrotnie więcej.

Wybory blisko, można ewakuować się na z góry upatrzone pozycje.

Poseł Zbigniew Nowak (niezrzeszony) od 1 stycznia 2005 r.

prowadzi w Sejmie głodówkę. Żąda m.in. odtajnienia wyspe-

cyfikowanych materiałów prokuratorskich i sądowych dotyczą-

cych afer ukrywanych przed opinią publiczną.

Poseł Nowak powinien się najpierw zrzeszyć i wystąpić w progra-

mie Moniki Olejnik. A tak – prędzej zdechnie z głodu...

Były prezes PZU Władysław Jamroży zeznał przed sejmową

komisją, że był wielokrotnie naciskany przez samego Mariana

Krzaklewskiego, aby firma zaangażowała się finansowo w bu-

dowaną za publiczne pieniądze katolicką Telewizję Familijną.

Jamroży podobno się nie zgodził, a Familijna powiedziała: Trwam.

TVP zamierza stworzyć kilka kanałów tematycznych. Jako jed-

na z pierwszych ma powstać stacja nadająca wyłącznie audy-

cje religijne, czyli katolickie.

Mamy już pomysł na pierwszy program – Big Brother z polikli-

niki Gemelli.

Na zlocie Radia Maryja w Sali Kongresowej zabrakło czołów-

ki LPR: Giertychów, Kotlinowskiego i Wrzodaka. Poza kato-

narodowcami (Macierewicz, Łopuszański) namaszczony przez

Rydzyka został Lepper modlący się gorliwie w Kongresowej.

Wódz jest ze wsi i wie, co robi – dewot do dewota, ziarnko do ziarnka...

go, a zraził do siebie i następnie stracił lewicowy elekto-

rat – o dziwo – pojawiają się ciągle jego naśladowcy. La-

wiruje PO – kiedy wydawało się jej, że zagospodarowała

polityczne centrum, zaczęła skręcać na prawo, próbując

uszczknąć cokolwiek konkurencyjnemu PiS-owi, a nawet

LPR-owi. Populizm i lawirowanie nasilają się przy każdej

okazji do objęcia wolnych stołków.

Jednak to Aleksander Kwaśniewski jako „pierwszy” po-

kazał wszystkim, jak daleko może postąpić ewolucja (moż-

na mylić ze zdradą) własnych poglądów. Od czasu objęcia

fotela prezydenta w 1995 roku jego serce coraz bardziej

przesuwa się do prawego płuca. Tym chętniej że nie miał

konkurenta na lewicy, więc do objęcia prezydentury wystar-

czył mu lewicowy rodowód. W tym roku Kwaśniewski utwo-

rzy prawdopodobnie duży blok centrowy, czyli zbieraninę

bezideowych tzw. państwowców – urodzonych urzędni-

ków, zaprawionych w bojach o stołki w Sejmie, minister-

stwach, funduszach, agencjach itp. Ich wspólną ideą jest

brak idei oraz elastyczność. Tym właśnie różni się wizja

Millera od pomysłu Kwaśniewskiego – Leszek próbował zjed-

noczyć różne idee, a Olek zjednoczy różnych, bezideowych

ludzi. I pewnie znowu mu się uda.

Te wybory miało wygrać centrum POPiS-u, ale nagle

okazało się, że centrum niejedno ma imię. Bo skoro już po-

wstały dwa „centra prawicowe” – Rokity i Kaczyńskich oraz

Histeria, jaką wokół Radia Maryja rozpętał Lech Wałęsa, prze-

straszyła biskupów. Nie spodziewali się zwłaszcza gróźb za-

brania radiu statusu nadawcy społecznego. Zapowiedzieli „za-

jęcie się problemem rozgłośni”, czyli liczą, że hałas ucichnie

i będzie, jak było.

Podstawa to nie oddawać raz zdobytych pozycji, choćby wpadły za

frajer.

POLSKA/WATYKAN Dzięki papieskiej chorobie wszyscy już

w Polsce wiedzą, co to jest tracheotomia, jakie są jej skutki

i zagrożenia z nią związane. Głos krajowych mediów jest zgod-

ny – papież, choć ponownie w szpitalu i nie mówi, to jednak

żartuje, czuje się świetnie, a w ogóle lepiej już być nie może.

Jak będzie znów lepiej, to On może tego nie przetrzymać...

USA Lepiej niż w europie powodzi się Polakom za oceanem.

Kompozytor Jan A.P. Kaczmarek, otrzymał w Hollywood Osca-

ra za muzykę do filmu „Marzyciel”.

Marzyciel Zanussi za film o papieżu – „Z dalekiego kraju” – o

Oscarze może tylko pomarzyć.

LITWA Tutejszy rząd najwyraźniej podparł się przykładem

Warszawy Kaczyńskiego i postanowił wydać wojnę prostytu-

cji. Projekt antykurewskiej ustawy przewiduje kary grzywny

(od 360 do 1200 złotych) dla mężczyzn korzystających z usług

cór Koryntu. Wysokość grzywny ma zależeć od tego, czy ON

karany jest po raz pierwszy, czy też jest recydywistą.

A ONA? Zależy, czy kurwa jej mać?

P o 40 latach utopijnej komuny i 15 latach rządów Glem-

Nr 9 (261) 4 – 10 III 2005 r.

GORĄCE TEMATY

Ponad dwustu delegatów i zaproszonych

gości – najodważniejszych z odważnych

– radziło podczas II Nadzwyczajnego Kongresu

Antyklerykalnej Partii Postępu RACJA.

200 odważnych ludzi

Serce rosło, gdy się słuchało

antyklerykałów podczas Kongresu

RACJI. Wymyślona i założona nie-

mal trzy lata temu przez Jonasza

nowa partia okrzepła zaangażowa-

niem i mądrością swoich członków.

Stała się poważną siłą lewej strony

sceny politycznej, z którą trzeba się

liczyć. To niebywały sukces w kra-

ju, gdzie poprawność ideologiczna

(także na tzw. lewicy) mierzona jest

strzelistymi aktami wiary.

Kongres RACJI zaszczyciło swo-

ją obecnością kilku polityków – tych

nielicznych w Sejmie i Senacie, któ-

rzy potrafią śmiało głosić poglądy

jakże sprzeczne z oficjalnie w III

RP obowiązującymi. Senator Ma-

ria Szyszkowska , posłanka Joan-

na Senyszyn , senator Ryszard Ja-

rzembowski oraz Piotr Ikonowicz

z Nowej Lewicy zostali nagrodzeni

owacjami.

„Jesteście członkami najodważ-

niejszej polskiej partii. Wasza posta-

wa daje nadzieję, że Polska nie zo-

stanie zawłaszczona przez prawicę

i nie stanie się państwem totalitarnym

– państwem, którym niepodziel-

nie będzie rządził bezideowy i bez-

czelny Kościół; państwem, gdzie

tak zwana lewica zawarła tajne po-

rozumienie z klerem, w myśl któ-

rego nieprzekazywanie mu coraz

to nowych przywilejów traktowane

jest oficjalnie jako brak patrioty-

zmu”. Oto kilka wyimków z prze-

mówień gości.

Równie entuzjastycznie delega-

ci zareagowali na wystąpienie Jona-

sza: – Twórzcie polityczne sojusze

z ludźmi podobnie jak wy myślą-

cymi, ale nie traćcie przy tym swo-

jej antyklerykalnej tożsamości

– postulował Ro-

man Kotliński.

Kongres, obok

wielu uchwał, przy-

jął też i taką, któ-

ra desygnuje (przytłaczającą licz-

bą głosów) naczelnego „FiM” na

oficjalnego i jedynego kandyda-

ta RACJI w wyborach prezydenc-

kich. Jonasz podziękował za za-

ufanie, ale poprosił o kilka tygo-

dni do namysłu. – To życiowa de-

cyzja i tylko ktoś niepoważny od-

powiedziałby TAK! bez głębo-

kiego zastanowienia. Zostało to

przyjęte ze zrozumieniem.

Obszerną relację z kongresu

można odnaleźć na stronach inter-

netowych www.lewica.pl. MS

Fot. WHO BEE

GŁASKANIE JEŻA

Kasa chorych

No, ale nasz statystyczny Kowalski, nie ma-

jąc wyboru, rujnuje się i – wysupławszy ostatni

grosz – staje przed obliczem doktora wszech

nauk. A tu po dziesięciominutowym badaniu

słyszy wyrok: „Bez szpitala się nie obejdzie”, po

czym dostaje stosowne skierowanie. Nieszczę-

śliwy szczęściarz biegnie więc do lecznicy tylko

po to, by dowiedzieć się w izbie przyjęć, że

pierwsze wolne terminy, czyli miejsca, będą do-

piero za pół roku. Czyli co? Koniec, kropka

i mogiła? O nie! Nasz pacjent wie bowiem, iż

niezwłocznie musi się dowiedzieć, jak nazywa

się ordynator potrzebnego mu oddziału i gdzie

ma swój prywatny gabinet. I znów historia się

powtarza: cukierki w poczekalni, czasopisma

i cennik na ścianie. Z tym, że teraz taryfa za

usłyszenie słów: „Proszę z piżamą i szczotecz-

ką do zębów zgłosić się jutro u mnie na od-

dziale” jest ciut wyższa – w zależności od mia-

sta, szpitala i „obłożenia” konkretnych oddzia-

łów waha się od 500 do 1000 zł, a nawet wię-

cej. Pół biedy, jeśli „pójdziemy tylko leżeć”

i leczyć się. Niestety, często konieczna jest

operacja. Ta zaś kosztuje – w zależności od re-

nomy doktora – od 2 do 3 tysięcy, niezmiennie

bez podatku.

I teraz popatrzmy i podumajmy: fiskus

nakazał założenie kas fiskalnych w taksówkach,

bo taksówkarze ponoć zarabiają krocie. A czy

ktoś kiedyś widział taką kasę w gabinecie le-

karskim? Nikt nie widział i długo nie zobaczy

(podobnie jak w gabinecie adwokata). Wiemy

już zatem, że potężnemu lobby lekarzy specja-

listów, któremu przewodzi sam książę Radzi-

wiłł, wcale nie zależy na jakiejkolwiek refor-

mie służby zdrowia, bo jakakolwiek reforma

to nagłe załamanie się bajecznych wpływów.

Na tej samej zasadzie ginekologom zależy na

utrzymaniu obecnej, idiotycznej, kościelnej usta-

wy „O ochronie płodu...” i pomiataniu kobie-

tami w ciąży, bo jedna skrobanka w prywatnym

gabinecie to około 2 tys. zł do kieszonki.

Jest jeszcze i inne lobby żerujące na umie-

rającej służbie zdrowia. To prywatne firmy

dostarczające przychodniom i szpitalom sprzęt

oraz farmaceutyki. Tu nie ma zdrowej konku-

rencji cenowej. Tu jest zmowa i drenowanie

szpitalnych kont, a później czyszczenie ich do

końca przy pomocy komorników. Dlaczego bo-

wiem sprzedawać lecznicom tanie leki, skoro

można zaopatrywać je w lekarstwa drogie

i mieć większy zysk? Podam taki oto przy-

kład, który przetrenowałem na sobie: kilka

tygodni temu nabyłem pierwszą partię potrzeb-

nego mi lekarstwa. Gdy się skończyło, pobie-

głem z nową receptą do apteki, a tu spotkała

mnie niespodzianka.

– Ten polski lek został trzy dni temu wy-

cofany, a w jego miejsce wprowadzono za-

miennik zagraniczny o identycznym składzie

– poinformowała mnie farmaceutka. – No

to poproszę – odparłem w naiwności swo-

jej. – Proszę bardzo, tylko że ten nowy spe-

cyfik jest dokładnie dziesięć razy droższy!

Przy okazji dowiedziałem się, że nie ma ty-

godnia, aby polskie tanie leki nie były za-

stępowane zagranicznymi, wielokrotnie droż-

szymi zamiennikami.

Czy można w takim razie znaleźć gdzieś

przyzwoitych lekarzy, ze współczuciem pochy-

lających się nad nieszczęściem pacjentów, oraz

uczciwych handlarzy medykamentami? Zapew-

ne tak. Choć najwięcej ich w serialu „Na do-

bre i na złe”.

Trzy lata temu napisałem nieprawdziwie

w tym miejscu, że ze służbą zdrowia jest

tak źle, że gorzej już być nie może. Oka-

zuje się, iż nie doceniłem naszych rodzi-

mych psujów.

W powodzi tematów zastępczych: choroby

JPII , teczek, dekomunizacji, wojen na lewicy

i prawicy, mało kto (w tym i ja) zauważał, co

dzieje się z publiczną służbą zdrowia. Tymcza-

sem ona umarła cichutko pod płotem jakiegoś

powiatowego szpitala w Pcimiu Dolnym.

Jeszcze nie tak dawno można było śmiało

powiedzieć, że naprawdę demokratyczna na tym

świecie jest tylko śmierć. Wszystko jedno – bo-

gaty czy biedny, głupi czy mądry, ładny czy brzyd-

ki – kostucha przychodziła z wyostrzoną kosą

i nie zaglądała nikomu w paszport czy stan kon-

ta. Ale w Polsce anno 2005 udało się niektó-

rym oswoić damę z kosą – a owi niektórzy to

ci, co mają kasę i układy.

Ale wróćmy ab ovo . Kiedy włączymy tele-

wizor czy radio, z głośnika słychać głosy eks-

pertów obudzonych z ręką w nocniku, delibe-

rujących, co to się porobiło, że służba zdrowia

osiągnęła dno, a właściwie ugrzęzła w mule pod

tym dnem. A przecież powód jest prosty,

a stanowią go: „potężne grupy wpływów”. Kon-

kretnie dwie grupy.

Pierwsza z nich to lekarze specjaliści.

Codziennie, idąc do pracy, mijam budynek

osiedlowej przychodni, a przed nim kłębiący

się, przytupujący z zimna tłum Kowalskich

– takich co mają mocną wiarę, że staną przed

obliczem lekarza rodzinnego. Niektórym szczę-

ściarzom ta sztuka się nawet udaje. I co? I nic.

Lekarz rodzinny obstuka delikwenta, osłucha,

zajrzy do gardła i niczym policjant regulujący

ruchem wskazuje: do laryngologa, do chirur-

ga, do neurologa itp. I co dalej? Ano na wizy-

tę u specjalisty trzeba czekać od jednego do

trzech miesięcy... i dłużej. Co więc pozostaje

Kowalskiemu, który uparł się i nie chce kop-

nąć w kalendarz? Pozostaje mu popędzić do

prywatnego gabinetu lekarza specjalisty – te-

go samego, co to z łaski przyjmuje w przychod-

ni. Tam to już jest Ameryka, bo w poczekalni

leżą nawet w specjalnej czarce cukierki dla

pacjentów, są kolorowe czasopisma, a na ścia-

nie wisi cennik, z którego statystyczny Kowal-

ski dowiaduje się, że musi zapłacić za wizytę

od 70 do 100 złotych. Podobnych do Kowal-

skiego pacjentów jest u specjalisty X od 15 do

20 dziennie i prawie nigdy nie zdarza się, aby

medyk nie wyznaczył im następnej i jeszcze na-

stępnej wizyty. Łatwo więc sobie policzyć, ile

jaśnie pan specjalista zarabia dziennie. Nie mu-

szę przekonywać, iż temu dżentelmenowi wca-

le nie zależy, aby publiczna służba zdrowia dzia-

łała jak należy. Przeciwnie, dla niego – im go-

rzej, tym lepiej.

MAREK SZENBORN

200 odważnych ludzi

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 9 (261) 4 – 10 III 2005 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Patron impotentów

Prowincjałki

W jednym z mieszkań w Lubartowie unosił się

mocny zapach gazu. Zaniepokojony tym 20-letni

Tomasz L. postanowił sprawdzić, w którym miejscu w rurze jest szczelina.

Obwąchiwanie nic nie dało, więc mamusia podała mu zapaloną świeczkę, że-

by mógł dojrzeć, którędy ulatnia się gaz. No i sprawdził... Po wybuchu miesz-

kanie doszczętnie spłonęło.

Nie staje ci? Módl się do św. Fo-

utina! Włoscy kardynałowie ogło-

sili, że św. Foutin jest patronem

katolików, którzy mają problem

z erekcją.

Znacie takie dowcipasy? No to

posłuchajcie: „Tylko viagra – praw-

da święta – uratuje impotenta”. „Czy

słyszeliście o pierwszym wypadku

śmierci z powodu viagry? Facet wziął

12 tabletek i jego żona wykorko-

wała”. Albo taki: „Co łączy viagrę

z wiarą chrześcijańską? Zmartwych-

wstanie”.

Otóż to wszystko już nieprawda.

Impotentom może pomóc wyłącznie

modlitwa do ich nowego patrona

– św. Foutina. Włoscy kardynałowie

wymyślili, że tam, gdzie viagra nie

skutkuje, może pomóc modlitwa. Jak

do tego doszło? Otóż we Włoszech

powstał pierwszy katolicki przewod-

nik po sztuce kochania dla mał-

żeństw. Nosi on tytuł „Grzech tego

nie robić” („Peccato non farlo”),

a autorami są: teolog Elisabetta

Broli i katolicki publicysta Roberto

Beretta , którzy – jak czytamy

w przedmowie – przed napisaniem

tej pracy otrzymali błogosławieństwo

Jana Pawła II . Wniosek – napisa-

li bezbłędnie. Hierarchowie na ła-

mach poradnika śmiało wypowiada-

ją się na temat seksu, namawiając

wiernych do częstszych kopulacji.

Oto kilka ciekawych przykładów kar-

dynalskich i biskupich mądrości:

„Masturbacja jest dopuszczalna, gdy

kobieta w trakcie aktu miłości nie

zdołała przeżyć stanu rozkoszy” (to

nowość!); „Seksualną bliskość moż-

na porównać do miłości łączącej Oj-

ca, Syna i Ducha Świętego”; „Seks

jest skarbem życia”; „Róbcie to czę-

ściej. Rozmnażajcie się!”.

A co mają czynić wierni

synowie Kościoła, kiedy im

nie staje? Mają się modlić

do św. Foutina, który im

pomoże. Jak ma wyglą-

dać ta pomoc – tego, nie-

stety, nie wiemy. A kim

jest ów stawiacz kato-

lickich członków?

W wielu miejscowo-

ściach południowej

Francji jeszcze w XVII

wieku wielkim nabo-

żeństwem cieszył się

jakiś mityczny, niezi-

dentyfikowany św.

Foutin (imię od

foutre – popular-

ne określenie

spółkowania),

którego figu-

ry znajdowa-

ły się w wie-

lu kościo-

łach. Dostar-

czał on ponoć

niezawodnego sposobu na płodność.

Należało zeskrobać trochę wiórków

z wielkiego drewnianego członka

świętego, zrobić z tego napar i wy-

pić. Można też było wiórki zalać

winem i poczekać aż wino przemie-

ni się w ocet. Ten „święty ocet” na-

leżało wcierać... no przecież nie

w czoło! Kłopot polegał na tym, że

członek świętego, z natury rzeczy,

szybko się zużywał, szczególnie

po jarmarkach i kościel-

nych świętach. Prze-

myślni braciszkowie

znaleźli na to spo-

sób. W miarę zuży-

wania się świętego

członka dosztuko-

wywano go regu-

larnie kawałeczka-

mi drewna.

Skąd tak wielka

troska Kościoła

o życie seksualne

katolików? Otóż

liczba wiernych spa-

da. Dane statystycz-

ne nie wyglądają naj-

lepiej: o ile dziesięć

lat temu chrześcija-

nie stanowili 34 proc.

ludności świata, to te-

raz ta liczba spadła do

27 proc. i z roku na

rok się zmniejsza.

Tak więc jedynie

św. Foutin może pomóc

Krk, który staje się impotentem i nie

staje mu... wiernych.

ANDRZEJ RODAN

50-letni mieszkaniec Międzyrzecza Podlaskie-

go wychodził z banku z gotówką w kieszeni.

Zaczepił go nieznajomy mężczyzna, proponując okazyjnie złote monety jedno-

dolarowe po 800 zł za sztukę. Wtedy podszedł do nich drugi mężczyzna, wziął

jedną monetę do sprawdzenia u jubilera. Wrócił i powiedział: „Rzeczywiście,

są złote i mają dużą wartość”. To wystarczyło naszemu bohaterowi – wyjął

7 tys. zł i kupił monety. Nie musimy dodawać, że były fałszywe, a transak-

cję zanęcił naganiacz.

Ponad 2 promile alkoholu w wydychanym powietrzu

miał lekarz, który przyjmował pacjentów w szpitalu

w Chełmie. Na chirurgię zgłosił się pacjent, ale nie pogadał sobie z lekarzem, bo-

wiem ten mowę miał bełkotliwą i z trudem utrzymywał się na krześle. Kiedy ciu-

tek przysnął – wezwano policję. Nie ma nic gorszego niż bezczelny pacjent.

W Bełżycach (woj. lubelskie) mają zdolnych

gimnazjalistów. Jeden z nich zrobił na do-

mowym komputerze i kolorowej drukarce trzy 10-złotowe banknoty i przygoto-

wywał się do seryjnej produkcji. Sprawa wyszła na jaw, gdy młodszy brat fał-

szerza, 11-letni uczeń, zapłacił podróbą w szkolnym sklepiku. Pośpieszył się, bo-

wiem banknot był jeszcze niedopracowany.

Opracował AR

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

To cud, papież wstał z łóżka!

(„Fakt” – pierwsza strona numeru 49/2005)

Milczenie papieża po zabiegu tracheotomii ma ogromne znaczenie sym-

boliczne i wielką siłę. (…) także cisza ma głos, także milczenie przema-

wia i przekazuje posłanie. W świecie, w którym wszystko jest hałasem,

milczenie papieża wiele mówi i w dyskretny sposób przekazuje wiele głę-

bokich przesłań. (Pietro Scoppola, dziennikarz „La Repubblica”)

Jan Paweł II leży w szpitalu, a przy jego wezgłowiu czuwa Matka. Wołaj-

my do Niej o pomoc, o ocalenie, o długie dni, miesiące, lata posługi pa-

pieskiej. Jan Paweł II jest potrzebny Kościołowi, Ojczyźnie, światu, dziś

bardziej niż kiedykolwiek.

no nas, że zmniejszy się bezrobocie, kiedy tyl-

ko ułatwi się pracodawcom zwalnianie pracowni-

ków? Rząd pod naciskiem pracodawców i propa-

gandy medialnej zliberalizował przepisy prawa

pracy. I co? I to samo…

Głupoty, którymi nas karmiono, przypomniały mi

się kilka dni temu, kiedy GUS ogłosił, że w samym tyl-

ko styczniu przybyło

prawie 100 tys. bezro-

botnych, a ich liczba

przekroczyła znowu

3 miliony. 85 proc.

z nich nie ma prawa do

zasiłku, więc przy zni-

komej pomocy państwa, oficjalnie i według wszelkich praw

natury, powinni oni umrzeć z głodu wraz ze swoimi dzieć-

mi. Nieoficjalnie ci nieszczęśnicy jeszcze żyją, bo pracu-

ją na czarno lub litują się nad nimi babcie, inni krewni

i znajomi. Doczekaliśmy wspaniałych czasów, kiedy znacz-

na część społeczeństwa może żyć tylko dlatego, że naru-

sza prawo, czyli zatrudnia się nielegalnie. Gdyby pracu-

jący na czarno chcieli być praworządni, musieliby umrzeć.

Niestety, żaden z kolejnych rządów nie ma ochoty za-

brać się poważnie za najważniejszą w Polsce sprawę bez-

robocia. Nie robi się nic albo tych, którzy mogliby jesz-

cze pracować, wysyła na wcześniejsze emerytury, aby

zrobili miejsce młodym. Dzięki temu dzierżymy w cywi-

lizowanym świecie palmę pierwszeństwa w niepracowa-

niu – w Polsce pracuje 5 na 10 osób w wieku produkcyj-

nym, podczas gdy w Szwecji – rzekomo zdemoralizowa-

nym dobrobytem państwie nadopiekuńczym – prawie 8.

Ponieważ łatwe zwalnianie pracowników nie zmniej-

szyło bezrobocia, przystąpiono do kolejnej komedii

propagandowej – zaczęto nam wmawiać, że brakuje

nam pracy, bo bogaci, i wszyscy inni też, płacą zbyt

duże podatki. „Polska to kraj ucisku podatkowego!”

– krzyczano. „Obniżmy podatki, a przedsiębiorcy

zaczną zatrudniać tysiącami niepracujących” – nawo-

ływały media. Podatki zmniejszono (na razie tylko fir-

mom), ale miejsc pracy nie przybyło. Bezrobotnych jest

jeszcze więcej niż za późnego Buzka nieudacznika.

Nikt nie pomyślał,

że zaoszczędzone

pieniądze bogatych

– zabrane państwu

– wcale nie muszą

procentować miej-

scami pracy w Pol-

sce, ale np. mogą znaleźć się w sklepach sprzedających

luksusowe towary lub popłynąć na Kajmany, do Szwaj-

carii czy do innych rajów finansowo-podatkowych.

Nikt też nie zwrócił uwagi na podane ostatnio przez

Eurostat (urząd statystyczny Unii) dane, z których wyni-

ka, że Polska jest jednym z krajów o niskich podatkach

(17 miejsce na 25 w UE) i że trzy najbardziej opodatko-

wane kraje UE – Szwecja, Dania i Belgia – nie tylko cie-

szą się niskim bezrobociem, ale także wysokim poziomem

życia, a sama Szwecja – dużym wzrostem gospodarczym.

Ale żeby nie szukać wzorów wśród bogatych – Węgrzy

mają wyższe podatki od nas, a bezrobocie trzy razy niż-

sze (u nas prawie 20 proc., u nich – 6). Obniżania podat-

ków próbowano w ostatnich latach także w Niemczech,

jednak i tam bezrobocie nie przestaje rosnąć.

Pytanie o to, kiedy polski rząd weźmie się do ro-

boty – zamiast nas okłamywać co do przyczyn kryzy-

su na rynku pracy – pozostaje otwarte.

ADAM CIOCH

(„Nasz Dziennik” 47/2005)

RZECZY POSPOLITE

Kościół polski cieszy się, że ma Radio Maryja, które jest w pełni radiem ewan-

gelizacyjnym i radiem nowoczesnym, nie lękającym się nowych wyzwań. Al-

leluja – i do przodu! (ks. prof. Jerzy Bajda, „Nasz Dziennik” 49/2005)

Nikt – ani z lewa, ani z prawa, ani jego zwolennicy, ani przeciwnicy – nawet

nie dotyka masońskiego wątku jego biografii (…) Dlaczego milczy sam Wild-

stein? (…). Milczenie jest równoznaczne z przyznaniem się do winy. Dlacze-

go był w masonerii? Czy dalej jest jej aktywnym członkiem? Czy działa na

polecenie masonerii, czy wbrew niej? Czy jego działanie podyktowane jest su-

mieniem, czy stanowi, jak mówią niektórzy, element walki pomiędzy masona-

mi obrządku szkockiego i masonami obrządku francuskiego (…). Czy jest to

wojna o prawdę, czy wojna na masońskiej górze, w której poświęci się pion-

ki, by osłabić przeciwnika? A może chodzi o coś jeszcze innego? Coraz czę-

ściej mówi się o agentach w Kościele. Jakie byłyby skutki ujawnienia dziś ich

nazwisk?

Brednie gonią brednie

(„Nasz Dziennik” 45/2005)

(…) jeśli prześledzimy współczesną „myśl homoseksualną” z krajów Za-

chodnich, to tam się uwidacznia jeszcze jedna idea: homoseksualiści nie

tylko nie są gorsi od „normalnych” ludzi, ale nawet są lepsi. Politolodzy

i dziennikarze zaczęli już zwracać uwagę na fakt, że zaczyna w tych śro-

dowiskach kiełkować myśl, że homoseksualiści stanowią elitę społeczeń-

stwa, iż są lepiej wykształceni, lepiej zarabiają itd. (…) Nie ma to jak ro-

werowa elita!

(www.konserwatyzm.pl)

Wybrała OH

NIEWIERNY TOMASZ

ZŁOTO DLA FRAJERÓW

NIEWYROZUMIAŁY

MENNICA W BEŁŻYCACH

Milczenie papieża jest jak milczenie Jezusa (…) jest ofiarą, stanowi upoko-

rzenie, na które należy patrzeć z szacunkiem. (o. Raniero Cantalamessa)

C zy pamiętacie, jak trzy lata temu przekonywa-

Nr 9 (261) 4 – 10 III 2005 r.

NA KLĘCZKACH

CHWAŁA ZDRAJCOM!

utrzymywano w ścisłej tajemnicy do

1967 roku. Kolejną rewolucją było

dopuszczenie kobiet do studiów na

Uniwersytecie Gregoriańskim. Sta-

ło się to w roku1968, zaś dwa lata

później po raz pierwszy zezwolo-

no na udział chóru żeńskiego we

mszy w Bazylice św. Piotra w Rzy-

mie.

całego majątku kościelnego, a przede

wszystkim posiadanych przezeń nie-

ruchomości. Celem projektu ma być

umożliwienie obywatelom pełnego

wglądu w finanse Kościoła i ustale-

nie, czy rzeczywiście potrzebuje on

od państwa rocznie 850 mln koron

(około 90 mln zł) dotacji. W odpo-

wiedzi przewodniczący Episkopatu

Słowacji, bp Franciszek Tondra ,

stwierdził, że żadna partia nie jest

władzą państwową, zatem nie mo-

że wydawać poleceń Kościołowi.

MAR

W tym roku mija 350-lecie

słynnej obrony Jasnej Góry pod-

czas tzw. potopu szwedzkiego.

Z tej okazji szykowana jest wiel-

ka hucpa w postaci widowiska mu-

zyczno-historycznego. Patronat

nad imprezą ma przejąć Program

2 TVP, bo tak zażyczyli sobie pre-

zydent Częstochowy Tadeusz

Wrona oraz przeor klasztoru

o. Marian Lubelski . Na scenie

umieszczonej na jasnogórskich

błoniach wystąpią wielcy artyści

polscy i szwedzcy, a pieczę nad ni-

mi ma objąć duet: Mateusz i Jan

Pospieszalscy . Nas ciekawi, jak

przedstawiony zostanie historycz-

ny fakt, że „największy obrońca”

klasztoru, hektor o. Kordecki, od-

dał Jasną Górę Szwedom, a Ka-

rola Gustawa uznał za króla Pol-

ski...

BOGU I OJCU

Silnie wodzące na pokuszenie nawet

najbardziej zagorzałych fanatyków

– do tej pory nie udało się znaleźć

żadnego antidotum. Motyw haftu jest

dokładną kopią sennych halucynacji

Rydzyka”. Polecamy… OH

WYCIĄŁ NUMER!

PATRZYSZ

I NIE GRZMISZ

Przynajmniej 35 dorodnych dę-

bów i robinii akacjowych wyciął pro-

boszcz Krzysztof Bednarz na

cmentarzu w Kliczkowie Małym nie-

daleko Sieradza. Tylko za same dę-

by przyjdzie mu teraz zapłacić 3,9

mln zł administracyjnej kary. Ksiądz

przyznaje, że popełnił błąd, wycina-

jąc drzewa i częściowo je sprzeda-

jąc, ale tłumaczy, że drewno i kasa

potrzebne były na remont zabytko-

wego kościółka. Proboszcz z Klicz-

kowa wyraża skruchę, chce nawet

posadzić nowe drzewa. Czy władza

odpuści mu grzechy?

We Włoszech m.in. za sprawą

walki, jaką Rocco Buttiglione – an-

tygejowski, niedoszły komisarz UE

– toczy z homoseksualistami, ta orien-

tacja seksualna stała się niezwykle

popularna. Pod okiem papieża na

ekrany telewizorów trafił nawet se-

rial pod tytułem „Fantastyczna piąt-

ka”, w którym pięciu homoseksuali-

stów przerabia heteroseksualistę na

modnego geja, zmieniając jego wy-

gląd, dietę, ucząc właściwego spo-

sobu wyrażania się i wprowadzając

do odpowiedniego towarzystwa.

Oglądalność serialu szczególnie wzro-

sła po tym, jak jeden z jego bohate-

rów, policjant twardziel, zaakcepto-

wał swego syna geja. I pomyśleć, że

Papa na to wszystko patrzy i już na-

wet nie może zagrzmieć! WZ

GRZESZNE DRINKI

MAR

W poniedziałek, 14 lutego br.,

rozpoczął się przed warszawskim

sądem cywilnym proces, wytoczo-

ny Lidze Polskich Rodzin przez chór

dziecięcy Turliki z Zakopanego za

bezprawne wykorzystanie w spocie

wyborczym LPR fragmentu pieśni,

którą chór odśpiewał swego czasu

Janowi Pawłowi II .

Marek Kotlinowski , (na zdję-

ciu) lider LPR, wyjaśnia, że prawa

do wykorzystania piosnki partia na-

była od telewizji publicznej, jednak

takie tłumaczenie nie satysfakcjo-

nuje dotkniętych. Co najbardziej

bulwersuje przedstawicieli chóru?

Ano, nietrudno zgadnąć: – Dzieci

śpiewały tę pieśń Bogu i Ojcu Świę-

temu, a nie jakiejkolwiek partii po-

litycznej – twierdzą. Kolejna odsło-

na procesu już w maju. Trafił swój

na swego!

Brytyjski browar o ponad 200-let-

niej tradycji – Greene King – zabro-

nił zaopatrywanym przez siebie pu-

bom nadawania drinkom nazw koja-

rzących się z seksem. Koktajle takie

jak „Seks na plaży” czy „Śliski su-

tek” muszą zmienić nazwę w niemal

750 lokalach. Rzecznik koncernu tłu-

maczy, że firma chce odejść od koja-

rzenia przyjemności picia z przyjem-

nością seksualną. Trzy lata temu fir-

ma była ostro atakowana za reklamę

piwa „Abbit Ale” przedstawiającą ko-

bietę w erotycznym uniesieniu.

W Katolandzie póki co drink

„Seks na plaży” jest dozwolony, ale

przewidując dojście LPR-u do wła-

dzy, zawczasu sugerujemy rozwi-

nięcie nazw koktajli do: „Małżeń-

ski seks na plaży służący poczę-

ciu” lub „Śliski sutek matki Polki

karmiącej”...

TAK SIĘ BAWI

LUBLIN!

Złożone „z synowskim odda-

niem” i przez aklamację życzenia

powrotu do zdrowia dla Ojca Świę-

tego, apel o lustrację co ważniej-

szych wojewódzkich urzędników

i w sprawie Radia Maryja – oto naj-

ważniejsze punkty obradującego 28

lutego lubelskiego sejmiku. Stano-

wisko Klubu Radnych LPR, jakie

w formie listu wystosowano do sze-

fowej Krajowej Rady Radiofonii

i Telewizji, Danuty Waniek , przed-

stawił jego szef, radny Ryszard

Bender – wykładowca KUL-u. Li-

gusi zaapelowali do Danuty Waniek,

szefowej KRRiTV – „by nie uwzględ-

niała wniosku byłego prezydenta RP,

p. Lecha Wałęsy, o odebranie Ra-

diu Maryja statusu nadawcy społecz-

nego”, bo „jest to wniosek bezzasad-

ny, uwłaczający Radiu Maryja i je-

go wielomilionowej rzeszy słuchaczy,

któremu radio służy”.

– Skarga p. Lecha Wałęsy za-

wiera stek kłamstw – oświadczył

Bender.

Chociaż stanowisko przedsta-

wił Klub LPR, w nagłówku przy-

stawiono pieczątkę całego sejmiku.

Innych problemów w Lubelskiem

nie stwierdzono.

PARAFIALNA

LUSTRACJA

Ksiądz Kazimierz Momont

z Podlasia bardzo poważnie potrak-

tował sprawę lustracji. Postanowił

ujawnić datki, jakimi został uraczo-

ny przez swoich wiernych podczas co-

rocznej kolędy. Wielkie było zdziwie-

nie owieczek, kiedy na niedzielnej

mszy usłyszały swoje nazwiska oraz

darowane kwoty albo ich brak. Je-

den z mieszkańców wsi mówi: – Ra-

zi mnie to nagłaśnianie. Odbieram

to jako wytyk. A co czują ci, którym

brakuje na chleb i nie są w stanie

przekazać złotówki? Ksiądz Momont,

pytany o tak kontrowersyjny występ,

wyjaśnia, że ustalił to z radą parafial-

ną, która wyraziła zgodę na upublicz-

nienie nazwisk. W obronie prałata

stanęła Halina Dymydiuk , przed-

stawicielka owej rady, która tłuma-

czy: – Ksiądz nami kieruje. To on de-

cyduje, a Bóg mu pomaga. Ci, któ-

rym się to nie podoba, muszą po-

czekać na zmianę proboszcza.

Po raz kolejny okazuje się, że

na niewłaściwej postawie duchow-

nego, który w tak niewielkiej spo-

łeczności traktowany jest niczym sam

Bóg, ucierpią – jak zwykle – naj-

biedniejsi.

POLITYKA RODZINNA

Nieszczęście przytrafiło się Ala-

nowi Keyesowi – czołowemu mu-

rzyńskiemu politykowi Partii Repu-

blikańskiej w USA. Ten niezwykle

pobożny człowiek, który głośno

przeciwstawia się prawom dla mniej-

szości seksualnych, dowiedział się

z mediów, że jego córka jest lesbij-

ką. 19-letnia Maya ogłosiła publicz-

nie, że woli dziewczęta i nie podzie-

la zapyziałych poglądów taty. Oj-

ciec zareagował z chrześcijańskim

miłosierdziem – wyrzucił córkę

z domu i zapowiedział szlaban na fi-

nansowanie studiów. Edukację Key-

esówny opłaci teraz fundacja wspie-

rająca ofiary dyskryminacji… AC

NA BISKUPA

BAŁWOCHWALCY

67-letni hiszpański handlarz nar-

kotyków Ángel Velasco Padilla zo-

stał aresztowany (pod zarzutem pró-

by przemytu kokainy) na międzyna-

rodowym lotnisku w Maiquetía

w Wenezueli na pokładzie samolo-

tu lecącego do Hiszpanii. Przestęp-

ca miał towar przymocowany do cia-

ła, a w samych tylko spodniach po-

mieścił 12 torebek z halucynogena-

mi. Aby zmylić pracowników odpra-

wy celnej, Padilla podawał się za ka-

tolickiego biskupa z nieistniejącej

archidiecezji Najświętszego Serca

Księży Holenderskich w Wenezueli.

Liczył na to, że w krajach hiszpań-

skojęzycznych katolicki kler jest trak-

towany w sposób uprzywilejowany.

No i się przeliczył. RB

Ulepieniem największego bał-

wana w Polsce szczycą się mieszkań-

cy gminy Miączyn. Waży on kilka

ton i ma siedem metrów wzrostu.

Do jego produkcji wykorzystano spo-

ro wywrotek śniegu.

Miączynianie tęsknie spogląda-

ją w kierunku Księgi rekordów Gu-

innessa, tymczasem „my naród” ma-

my już tam miejsce zapewnione. To

prawdziwy wyczyn – „ulepić” 460 bał-

wanów i zgromadzić w jednym miej-

scu – na Wiejskiej.

WZGLĄD NA WGLĄD

MarS

W słowackim Kościele zawrza-

ło. Tamtejsze Stowarzyszenie No-

wego Obywatela (ANO) wystoso-

wało do biskupów list otwarty, wnio-

skując o wycenienie do 1 marca br.

TU RADIO LICHEŃ

SEN RYDZYKA

O koniakowskich koronkach sły-

szał chyba każdy. Ostatnio młode

koronczarki są potępiane przez star-

sze koleżanki po fachu za to, że pięk-

nych i unikatowych wzorów, z któ-

rych powstają m.in. szaty liturgicz-

ne, używają do heklowania majtek

(tfu!). Tymczasem stringi z Konia-

kowa, kupowane m.in. przez Japoń-

czyków, są sławne... Świadczy o tym

bogata oferta sklepów internetowych.

Jeden z nich (www.koronka.pl) ofe-

ruje stringi o fantazyjnej nazwie „Sen

Rydzyka”, a zachwala je słowami

równie niebanalnymi jak sam pro-

dukt: „Fioletowe stringi uszyte z pro-

mienistych koronek koniakowskich.

Marianie z Lichenia złożyli do

Krajowej Rady Radiofonii i Tele-

wizji wniosek w sprawie przydzie-

lenia koncesji na własne radio. Ra-

da prawdopodobnie nie odmówi z...

no po prostu – z zasady i ze stra-

chu. Oznacza to, że prawdopodob-

nie jeszcze w tym roku Licheń uzy-

ska nową zabawkę. A wszystko to

– jak twierdzi kustosz sanktuarium

ks. Wiktor Gumienny – w trosce

o pielgrzymów. To prawda, bo

chodzi przecież o indoktrynację

i wyciągnięcie kasy, podobnie jak

w Częstochowie, gdzie działa Ra-

dio Jasna Góra.

KOBIETY WATYKANU

Obecnie wśród przeszło 4 tys.

osób zatrudnionych w Państwie Wa-

tykańskim i Kurii Rzymskiej pracu-

je około sześćset kobiet, z których

zaledwie co czwarta jest zakonnicą.

A jeszcze do 1961 roku Watykan

był twierdzą zastrzeżoną wyłącznie

dla mężczyzn. Pierwsze były sio-

stry oblatki, które pełniły obowiąz-

ki sekretarek i księgowych, nie skła-

dając ślubów i nie porzucając świec-

kiego stroju. Jednak fakt zatrudnie-

nia kobiet w biurach watykańskich

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: