BBT-TlumaczenieArtykuluAchtnich.pdf

Revue de Psychologie Appliquée

(Przegląd Psychologii Stosowanej)

04. 1988, vol. 38, nr 4, str. 295 - 324.

Uwaga!

Jest to wersja tymczasowa tekstu;

tylko do użytku wewnętrznego

Wprowadzenie do Testu Obrazkowego Zawodów (BBT)

i jego wykorzystanie w poradnictwie zawodowym

Metoda projekcyjna do wyjaśniania skłonności zawodowych

autor: M. Achtnich

Słowa kluczowe :

Test Obrazkowy Zawodów

Metoda projekcyjna

Skłonności i zainteresowania zawodowe

Ukierunkowanie zawodowe i

ukierunkowanie kariery

Keys words :

Occupational Pictures Test

Projective Method

Vocational inclinations and interests

Vocational and career guidance

S UMMARY :

The Occupational Pictures Test (BBT) has been designed by the author as a

projective method for use in vocational and career guidance. His purpose is to identify and

clarify inclinations and interests. It consists of a series of 100 photographies of women and

96 photographies of men actively engaged in an occupation. Three response are possible:

positive choice, negative choice and neutral attitude. The interpretation follows the

theoretical concepts of Leopold SZONDI. The fundamental needs of man are linked with

the occupational requirements. The test construction is explained and the interpretation

technique is illustrated by the use of the test in several cases of vocational guidance.

Streszczenie

Test BBT (Berufs - Bilde - Test) służy do wyjaśnienia 1 skłonności i zainteresowań.

Składa się on ze 100 zdjęć kobiet czynnych zawodowo i z dziewięćdziesięciu sześciu zdjęć

mężczyzn czynnych zawodowo, proponowanych do wyboru osobie zasięgającej porady.

Jego celem jest objaśnienie stosunku, dyspozycji i skłonności, które mamy vis-a-vis

(twarzą w twarz) do środowiska zawodowego i do przedstawionych czynności ; nie chodzi

o przyjęcie postawy od razu w stosunku do konkretnego zawodu. Nie jest więc ważna

znajomość nazwy przedstawionego zawodu ani jego rozpoznanie.

Oto instrukcja:

1 Słowo to oznacza „uczynić coś jasnym” przez podanie czynników wyjaśniających.

E. Wieczorek; H. Jarosiewicz: tłumaczenie metody M. Achtnicha

„Są to obrazki ludzi, którzy wykonują różnego rodzaju czynności. Powinieneś je

ułożyć według: „tak” - „nie” - „obojętne” lub „niezdecydowane””

W tym samym czasie kładziemy kartoniki +, - i 0.

„Jeżeli jakaś czynność podoba Ci się choć trochę, kładziesz obrazek na „+” (tak);

jeżeli ona Ci się nie podoba, kładziesz je na „-„ (nie); jeżeli się wahasz lub gdy to zajęcie

jest Ci obojętne, kładziesz obrazek na "środku" („0”). Wybieraj niezależnie od swoich

zdolności, kierując się jedynie swoimi skłonności i zainteresowaniami. Kładziesz również

na „+” obrazki z czynnościami, które Cię interesują, nawet jeśli myślisz, że nie mógłbyś

wykonywać tego zawodu, lecz jeśli coś Ci się w nich podoba. Wybierasz więc jedynie

według Twoich odczuć”

Błędna instrukcją byłoby powiedzieć: „Wyszukaj wszystkie zawody, które Ci się

podobają” . W ten sposób osoba szukająca porady byłaby skonfrontowana bezpośrednio z

pytaniem o zawód.

Zasięgającymi porady mogą być młodzi lub dorośli , którzy chcieliby być głębiej

zapoznani z ich skłonnościami i możliwościami. Dorośli są często niepewni gdy czują się

zmuszeni do podjęcia nowego zajęcia. Może tu chodzić o wdowy, kobiety w separacji, lub

te, które nie odczuwają zadowolenia z dotychczasowego zawodu. Mężczyźni przychodzą

na konsultację ukierunkowania zawodowego, ponieważ stracili zatrudnienie lub gdy nie

mogą więcej wykonywać swego poprzedniego zawodu w wyniku wypadku lub choroby.

Może również czują, że rozporządzają jeszcze innymi talentami od tych, które

wykorzystują w zawodzie i które mogliby rozwinąć i wykorzystać.

Fotografie nie zostały wybrane według poszczególnych grup zawodowych (jak np.

zawody rolnicze, przemysłu mechanicznego, budownictwa, itp.), lecz według zasady

psychologicznej i według koncepcji Leopolda SZONDI’EGO. Jako zasadę klasyfikacji

przyjąłem 8 czynników SZONDI’EGO i wykorzystałem je jako skłonności źródłowe z

punktu widzenia psychologii zawodowej. Te czynniki, lub podstawowe skłonności,

odpowiadają uniwersalnym potrzebom ludzkim.

II. OSIEM POTRZEB WSZYSTKICH ISTOT LUDZKICH

Potrzeba czułości , zainteresowania tym, co cielesne, delikatności,

M. Achtnich: Wprowadzenie do testu BBT

ciepła. Potrzeba dotykania i macania. Pragnienie przyjmowania i dawania: skłonność do

oddawania się i do przyjmowania.

Nazwaliśmy tą potrzebę kobiecością i czułością , wiedząc, że ta potrzeba występuje

również u każdej osoby płci męskiej i nawet powinna istnieć.

Potrzeba wykorzystania własnej siły fizycznej i jej wypróbowania. Przyjemność

przezwyciężania oporu z pewną „twardością”, wola przeciwstawienia się i potęga (siła)

uderzenia. Doświadczenie działania fizycznego budzi przyjemne doznania fizyczne i

zwiększa zaufanie do siebie. Czynienie siebie panem przeszkód zwiększa zaufanie do

siebie. Dochodzenie do celu pomimo przeszkody rodzi uczucie potwierdzenia swojego

„ja”, zwycięstwa.

Ukierunkowanie socjalne , z dwoma dyspozycjami:

S H Dyspozycja do pomagania , potrzeba czynienia dobra, potrzeba fizycznego uczestnictwa

z bliskimi, z bliźnimi, ze zwierzętami i roślinami. Zainteresowanie odnosi się do

wzrostu, ewolucji i rozkwitu wszystkiego, co żywe.

S E Energia , energia wewnętrzna psychiczna i zainteresowanie energią zewnętrzną we

wszechświecie.

Jako energia wewnętrzna to odwaga, popęd do działania i potrzeba ruchu (działania),

potrzeba zmiany miejsca i różnorodności, zaaferowanego działania, potrzeba

niezależności, potrzeba wolności i wola bronienia się przed ograniczeniami i opieką,

mogącą doprowadzić do wybuchów wściekłości i złości. Poszukiwane są napięcie,

biegunowość, zdziwienie, przygoda i ryzyko.

Zainteresowanie energią zewnętrzną manifestuje się ukierunkowaniem na wszystko, co się

porusza, wszystko, co znajduje się w biegu życia, wszystko, co ma przejaw

dynamiczny (żywiołowy). Może to dotyczyć ruchów silników, modyfikacji natury

lub rozwoju ekonomicznego i politycznego. Jest to potrzeba powodowania takich

stanów i destrukcji wszystkiego, co może być trwałe i niezmienne.

Potrzeba pokazywania : pokazywać i widzieć, patrzeć.

pokazywać:

E. Wieczorek; H. Jarosiewicz: tłumaczenie metody M. Achtnicha

Człowiek może się pokazywać, lub pokazywać swoje dzieło i, przez to, być

akceptowany, rozpoznawany i uznany przez innych ludzi. Wszystko, co może być

podziwiane obojętnie gdzie i wszystko, co może zadziwiać, wszystko, co może być

widziane, usłyszane lub zrobione, co - na koniec - może być zaproponowane.

Potrzeba pokazywania się przejawia się w popędzie przedstawiania.

Człowiek może sobie nadać ekspresję, wyrazistość. Gdy nie może się pokazać, lub

pokazywać swego dzieła, to może pokazywać dzieła bliskich i przedstawiać je,

eksponować.

widzieć, patrzeć:

Czego to człowiek nie lubiłby widzieć 2 ; teatr, wystawa, demonstracje,

telewizja... Lubimy widzieć piękne rzeczy, mamy smak piękna, potrzebę estetyczną i

reagujemy sprzeciwem na to, co piękne nie jest.

Potrzeba pokazywania i smak piękna spełnia również istotną rolę w relacji

między płciami, między partnerami.

Inteligencja, rozum.

Człowiek ma potrzebę zrozumienia świata, potrzebę jasności intelektualnej, ma

potrzebę poznania. Proces intelektualny:

•rozpoczyna się z dokładną percepcją rzeczy;

•określa rzeczy, nadaje im nazwę i buduje pojęcia;

•liczy, mierzy, poddaje próbie, osądza, ocenia rzeczy;

•szereguje je, buduje kategorie, klasy;

•wprowadza je do zależności logicznych i wprowadza reguły;

•dochodzi do abstrakcji, do wniosku.

Ta potrzeba jest u podstawy woli poznania i zrozumienia. Jest koniecznym

warunkiem dla naszej orientacji w świecie. Jest niezbędna dla wszelkiego kształcenia

zawodowego. Gdy jest brak inteligencji, będzie bardzo trudno dojść do jego realizacji

2 Z czym to człowiek nie lubiłby się obnosić... pokazać się

M. Achtnich: Wprowadzenie do testu BBT

[wykształcenia]. Jest wszakże oczywiste, że dla pewnych zawodów czynnik V będzie

istotny, będzie miał większe znaczenie, aniżeli dla innych.

Duch 3 :

Potrzeba praktykowania działalności duchowej i twórczej. To w duszy znajdujemy

kreatywność, źródło twórczości. Dusza zajmuje się tym, czego nie ma, lub jeszcze nie jest

rzeczywiste; tym, co jest nieznane, nieświadome, przyszłe, skryte, tym, które jest do

odkrycia, i ideami. Funkcjami duchowymi są: intuicja, przeczucie, wiara, fantazja twórcza,

natchnienie, idea. Człowiek duchowy jest kimś, kto szuka sensu, związków, mądrości i

prawdy schowanej najgłębiej. Duch przekracza granice rzeczywistości, idzie ku

przestrzeni, „unosi się” - aby tak powiedzieć, wymyka się ciążeniu, czasowi i wieczności.

Rozum (V) ogranicza, wyznacza granice, realizuje, konkretyzuje. Rozum staje się

sterylny bez duszy, lecz bez rozumu duch (wola: G) pozostaje w "przestrzeni urojonej"

Człowiek duchowy „słyszy” czasami wewnętrzny głos, czuje się wtedy

przymuszony by iść za tym głosem, za tą misją i jej wierzy.

Materia , substancja: konkret, to, co namacalne, dające się pojąć (uchwytne).

Człowiek ma potrzebę chwytać rzeczy, przytrzymać je i stwierdzić w ten sposób

doświadczalnie świat zewnętrzny.

Odchody są dla człowieka pierwsza substancja, doświadczaną w czasie wydalania 4 .

To poprzez odchody dziecko doświadcza zależności [od innych], które będą

fundamentalne dla jego przyszłego rozwoju i które mogą być trudnym kompromisem w

bezwzględnej edukacji do czystości.

Odchody są dla człowieka pierwsza substancją i pierwsza produkcją. Poprzez

odchody dziecko doświadcza zależności, które będą fundamentalne dla jego przyszłego

rozwoju i które wymagają kompromisu w bezwzględnym wychowanie do czystości.

Tymi zależnościami są:

•Wytworzyć „dzieło”, realizację, „zrobić”. Produktywność - lub duma wyrażająca

się w tym, by: „nie chcieć zrobić”.

3 Duch, dusza.

4 Mówimy” „Dziecko robi kupę”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: